บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 784
[เฟลิเป้ คุณน่าจะรู้ดีกว่าฉันว่าการรักและการถูกรักมันไม่เหมือนกัน เอวลีน มอนต์โกเมอรี รัก เจเรมี่ วิทแมน ฉันหวังว่าคุณจะหยุดหมกมุ่นเรื่องของเธอได้สักทีนะคะ ลาก่อนนะ เฟลิเป้ จากนี้ไปจะไม่มีผู้หญิงที่ชื่อ เคธี่ คอยรบกวนคุณอีกต่อไปแล้ว]
หลังจากเห็นข้อความนั้น อารมณ์ที่ซับซ้อนก็ปะทุขึ้นในสายตาของเฟลิเป้
เขาไม่ได้อนุญาตให้เธอขัดคำสั่งของเขา เธอทำลายการสะกดจิตของเจเรมี่โดยไม่ได้รับอนุญาต
ยิ่งกว่านั้น เขายังไม่อนุญาตให้ผู้หญิงที่เอาแต่พูดว่าเธอจะอยู่กับเขาและคอยกวนใจเขาตลอดไปให้หายไปจากโลกของเขาแบบนี้
…
ณ คฤหาสน์วิทแมน
ผ่านไปกว่าครึ่งปีทำให้มีวัชพืชมากมายขึ้นตรงลานบ้าน
คนใช้กำลังทำความสะอาดสถานที่ตามคำสั่ง
“ฉันไม่คิดเลยว่าจะได้มาที่นี่อีกครั้ง” ผู้อาวุโสวิทแมนถอนหายใจ “ฉันคิดว่าจนฉันตายฉันก็คงจะไม่ได้กลับมาที่นี่อีกแล้วซะอีก”
“คุณปู่คะ ร่างกายของคุณปู่ก็ฟื้นตัวได้ดี คุณปู่อายุยืนแน่นอนค่ะ” เมเดลีนอวยพรให้เขาอย่างจริงใจ
“ฉันดีใจมากที่ได้เจอเธอกับเจเรมี่อีกครั้ง” ผู้อาวุโสวิทแมนยิ้มให้เมเดลีนด้วยความโล่งใจ ก่อนจะหันไปมองเจเรมี่อย่างจริงจัง “ถ้าแกกล้าทำให้เมเดลีนเสียใจอีกครั้ง คราวนี้ฉันจะไม่นับแกเป็นทายาทของตระกูลวิทแมนอีก”
เมื่อได้ยินเรื่องนี้ เจเรมี่ก็หันไปมองเมเดลีน “อย่ากังวลไปเลยครับคุณปู่ จากนี้ไปผมจะเชื่อฟังหลานสะใภ้ของปู่ และจะทำให้เธอมีความสุขที่สุด”
เมเดลีนเหลือบมองเขาอย่างเฉยเมย “ฉันจะถือว่าฉันเคยได้ยินคำพวกนี้มาก่อนละกัน”
ผู้อาวุโสวิทแมนหัวเราะเล็กน้อยก่อนสั่งวินส์ตันให้เข็นเขาเข้าไปในบ้าน
เมเดลีนก้าวไปข้างหน้าเพื่อตามชายชราไป แต่เธอก็ถูกเจเรมี่รั้งไว้ “ลินนี่ ฉันฝันไปหรือเปล่า?”
“อยากให้ฉันลองตบดูไหมล่ะ จะได้รู้ว่าฝันไปหรือเปล่า?”
“ได้” เจเรมี่ตอบสั้น ๆ
เมเดลีนยกมือขึ้นแล้วเหวี่ยงมัน ในตอนที่เธอกำลังจะตบแก้มเขา เธอตบเพียงเบา ๆ “เป็นยังไงบ้าง? ตื่นหรือยัง? เจ็บไหมล่ะ?”
“หน้าผมไม่เจ็บเลย แต่หัวใจผมเจ็บ” เจเรมี่จับมือเมเดลีนเอาไว้ เขาไม่กล้าที่จะนึกถึงเรื่องราวในตอนนั้น ในตอนที่เขาทำทำร้ายเธออย่างโหดเหี้ยม และทำร้ายเธอเพื่อเมเรดิธ
เขาหวังเป็นอย่างยิ่งว่าในตอนนั้นเมเดลีนจะตบเขาให้สุดแรง
ลมหนาวพัดมาและเจเรมี่บีบมือของเมเดลีนแน่น เขาพ่นลมหายใจเบา ๆ ใส่มันเพื่อให้เธออบอุ่น
“ในตอนนั้น ฉันอยากให้คุณจับมือฉันและมอบความอบอุ่น ความห่วงใยให้ฉัน ฉันไม่คาดคิดเลยว่าฉันจะต้องรอวันนี้นานขนาดนี้”
ใจของเจเรมี่เจ็บปวดเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ “ผมขอโทษ ลินนี่”
“หยุดพูดขอโทษสักที ฉันเบื่อที่จะฟังแล้ว” เมเดลีนมองเขาอย่างจริงจัง “เจเรมี่ วิทแมน ถ้าคุณทำผิดอีกครั้งหนึ่ง ฉันจะหายตัวไปจากโลกของคุณตลอดไป”
“ผมจะไม่ยอมให้คุณไปจากโลกของผมอีก” เจเรมี่ดึงเมเดลีนมากอด “ลินนี่ ผมรักคุณ ผมรักคุณจริง ๆ”
เมเดลีนฟังด้วยท่าทีเฉยเมย แต่ในดวงตาของเธอกลับเปล่งประกาย
ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็สั่น เธอดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของเจเรมี่และมองดูโทรศัพท์ของเธอ เธออดไม่ได้ที่จะแปลกใจ “เคธี่?”
เธอยังคงกังวล เพราะเธอติดต่อหาอีกฝ่ายไม่ได้ตลอดทั้งเมื่อวาน
แต่ปลายสายกลับเป็นเสียงที่เย็นชาและเบาหวิวของเฟลิเป้เมื่อเมเดลีนรับสาย “เอวลีน มาที่นี่หน่อย”
เขาใช้น้ำเสียงสั่งการ เมเดลีนกำลังจะปฏิเสธ แต่ก็ได้ยินเขาพูดว่า “เคธี่ ตายแล้ว”
“อะไรนะ? เคธี่ตายแล้วเหรอ?” เมเดลีนไม่อยากจะเชื่อ จากนั้นเธอก็ได้รับวิดีโอสั้น ๆ จากเฟลิเป้ ในคลิปเธอเห็นว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งกระโดดลงไปในแม่น้ำ ใช่ เธอคือเคธี่
เธอรีบไปที่คฤหาสน์ของเฟลิเป้ทันที เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเฟลิเป้อยู่ในสภาพที่โทรมเช่นนี้ เขาดูสง่างามและมีเกียรติอยู่เสมอ แต่ในขณะนี้ เสื้อผ้าของเขาหลวมโพรกและเขายังไม่ได้โกนหนวดด้วยซ้ำ
“ทำไมเคธี่ถึงฆ่าตัวตายล่ะ? เฟลิเป้ คุณบังคับเธอใช่ไหม?” เมเดลีนถามอย่างตรงไปตรงมา
“ผมบังคับเหรอ? ทำไม ใช่ ผมเองแหละ” เฟลิเป้หัวเราะเบา ๆ ทันใดนั้น สายตาของเขาก็มืดมนและเต็มไปด้วยความเกลียดชังเหมือนซาตานในตอนกลางคืน “เอวลีน ผมไม่เพียงแต่บังคับเคธี่เท่านั้น แต่ผมยังต้องการบังคับคุณอีกด้วย”
“หมายความว่ายังไง?”
“หลังจากดูวิดีโอนี้ คุณจะเข้าใจว่าผมหมายถึงอะไร”
เฟลิเป้หันคอมพิวเตอร์ไปให้เธอดู และวิดีโอเรียลไทม์ก็ปรากฏขึ้นบนหน้าจอ
เมเดลีนไม่เข้าใจในตอนแรก แต่เมื่อร่างหนึ่งปรากฏขึ้นบนหน้าจอ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ ขณะเดียวกันภาพตรงหน้าก็ทำให้เธอรู้สึกโกรธจัด
“เฟลิเป้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?!”