ตอนที่ 857 มีสัตว์ร้ายสัญจรอยู่รอบ ๆ
ที่ไหนสักแห่ง
ในดินแดนที่ว่างเปล่าและลมหนาวที่จัดจนความเย็นนั้นแทรกซึมลึกเข้าไปในกระดูก
ลมหนาวที่รุนแรงทําให้ไม่สามารถลืมตาได้ เป็นดินแดนรกร้างที่กว้างใหญ่ไพศาล มันเป็นไปไม่ได้ที่จะมีมนุษย์อยู่รอดในสถานที่ดังกล่าว อย่างไรก็ตามในขณะนี้ลมที่พัดมาจากระยะไกลดูเหมือนว่าจะพัดเสียงดังมาด้วย “เฉินจี๋ ไอ้ลุงเวร!”
“ทุ้ย!”
ซูฮ่าวพ่นน้ําลายออกมาเมื่อปากของเขาเต็มไปด้วยน้ําแข็ง
ด้วยสมรรถภาพทางกายของเขา ความเยือกเย็นดังกล่าวไม่ส่งผลกระทบต่อเขา แต่แรงลมที่น่ารังเกียจนี้ก็พัดเข้าตาของเขาโดยตรง! ทุกอย่างมุ่งมาที่ร่างกายของเขาซึ่งทําให้ร่างกายของเขายุ่งเหยิง บนที่ราบนี้อย่าหวังเลยที่จะทําให้ตัวเขามีสถานการณ์ที่ดี
สถานที่เวรนี้!
ซูฮ่าวใช้เวลาหลายวันกว่าจะชินกับมัน
ลมที่รุนแรงและมีขนาดใหญ่จนน่าเหลือเชื่อ ถ้าไม่ใช่เพราะสมรรถภาพทางกายของเขา ซูฮ่าวจะต้องถูกพัดปลิวไปนานแล้ว เอสเปอร์โดเมนธรรมดาใดๆ เป็นไปไม่ได้ที่จะยืนอยู่ที่นี่! อย่างไรก็ตามซูฮ่าวไม่เข้าใจ ทําไมเฉินจถึงส่งเขามาที่นี่ เป็นไปได้ไหมว่ามีบางอย่างที่เขาต้องการจากที่นี่
ภายในสายลมที่บ้าคลั่งนี้ซูฮ่าวค่อยๆ ก้าวไปทีละก้าวและไม่กล้าสิ้นเปลืองพลังงานใดๆ
ในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยมีความจําเป็นต้องรักษาความแข็งแกร่งให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด หลังจากเดินไปไม่กี่นาทีมันก็ยังเป็นดินแดนที่ว่างเปล่าที่มีแต่สีขาว ซูฮ่าวเปิดใช้งานแผนที่ 2 มิติของเขาและสแกนบริเวณโดยรอบ หลังจากสแกนห่างออกไปหมื่นเมตรในที่สุดเขาก็ค้นพบจุดสีแดงกระพริบขนาดใหญ่
“ในที่สุดข้าเห็นสิ่งมีชีวิต!” ซูฮ่าวรู้สึกยินดี
ในไม่กี่วันมานี้นี่เป็นครั้งแรกที่ซูฮาวห็นการตอบสนองจากการท่าแผนที่ 2 มิติของเขา “ไปกันเถอะ”
ด้วยลมแรงเช่นนี้เขาจึงไม่สามารถลืมตาได้ ซูฮ่าววิ่งตรงไปยังตําแหน่งที่จุดสีแดงตั้งอยู่ แต่เขาไม่เห็นใครเลย ภายในพื้นที่ซิงโครนัสของเขามันว่างเปล่าทั้งหมด
“เกิดอะไรขึ้น?”
เมื่อความคิดนี้ปรากฏในใจของซูฮ่าวเขาก็รู้สึกว่าสภาพแวดล้อมของเขามืดลงและแล้ว…
ท้องฟ้าเปลี่ยนไป
ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดํา
ในการซิงโครนัสย้อนกลับเขาไม่เห็นอะไรเลย สภาพแวดล้อมกลายเป็นความมืดมิดทั้งหมด ราวกับว่าท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดํา พลังงานต้นกำเนิดก็ถูกบล็อกด้วย
“แปลก” ซูฮ่าวขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังคงมีจุดสีแดงกระพริบในแผนที่ 2 มิติของเขา แต่เขาไม่เห็นใครเลย
คนๆ นั้นอาจจะล่องหน? ซูฮ่าวครุ่นคิด และส่วนที่น่าสนใจคือลมรอบๆ ดูเหมือนจะสงบนิ่งไปแล้วในขณะนี้ คืนนี้กลายเป็นสงบจนทําให้เขาหวาดกลัว
“มีบางอย่างผิดปกติ” ความตื่นตัวของซูฮ่าวเพิ่มสูงขึ้น
แม้ว่าด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขา เขาจะไม่กลัวเอสเปอร์โดเมนทั่วไปใดๆ แต่ด้วยผู้ที่มีความสามารพิเศษที่แปลกประหลาดอย่างเช่นชายร่างผอมเขาอาจพบกับความพ่ายแพ้ที่ไม่คาดคิด ไม่มีการเคลื่อนไหว อีกต่อไปซูฮ่าวนั่งไขว่ขาและหลับตาเพื่อนั่งสมาธิ เพื่อประหยัดพลังของเขาอย่างเงียบๆ เขาสัมผัสทุกสิ่งรอบตัว
เวลาดูเหมือนจะไม่ถูกสนใจอีกต่อไป
เขาไม่รู้ว่าหลังจากนั้นผ่านไปนานเท่าไหน่ มีเสียงแผ่วเบาของหญิงสาวดังมา
“มีคนอยู่ที่นี่!” วิญญาณของซูฮ่าวสั่นด้วยความตื่นเต้น แม้ว่าพื้นที่ที่ถูกซิงโครนัสของเขาจะไม่สามารถขยายได้แต่เขาก็ยังสามารถจับภาพการสั่นสะเทือนของเสียงเล็กๆ ได้ อย่างไรก็ตามเสียงนั้นมาจากไหน ขณะที่เขากําลังคิดพื้นก็สั่นไหว ซูฮ่าวยืนอย่างไม่มั่นคงและเกือบจะล้มลงกับพื้นโลกดูราวกับเอียงในขณะนี้
ดวงตาของซูฮ่าวเปิดกว้าง เขามองที่ฉากนี้อย่างไม่เชื่อ
พื้นดินที่เขาเหยียบอยู่ใต้เท้าในเวลานี้
“นี่คือ…”
บูม!
แผ่นดินเอียง!
เขาสามารถเห็นลําแสงพุ่งที่มาจากท้องฟ้า ในขณะนี้โลกที่มืดสลัวก็กลายเป็นสีขาวโดยสิ้นเชิงและในที่สุดก็พลังงานต้นกําเนิดก็สามารถทํางานได้อีกครั้ง ซูฮ่าวสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าเขาอยู่ที่ไหน
“เห้ย..ชิบหายแล้ว!” ซูฮ่าวตกตะลึง
โดยสายเกินไปที่เขาจะคิดอะไร ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังออกมาจากภายนอก ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวและ ทักษะต้นกําเนิดที่ทรงพลังก็ปะทุขึ้นในทันใด “ทะลวงภูเขา!”
บูม!
เสียงกรีดร้องดังลั่น
เสียงคํารามจํานวนนับไม่ถ้วนดังมาจากพื้นที่ของซูฮ่าว มันทําให้เขาหูแทบหนวก เสียงที่น่ากลัวเหล่านั้นดูเหมือนจะก้องกังวานไปทั่วสวรรค์และโลก ซูฮ่าวมองดูที่ฉากนี้อย่างใจเย็น จากนั้นเขาก็เห็นช่องว่างสีขาวกว้างขึ้นและกว้างขึ้น มีภาพติดตานับไม่ถ้วนปรากฏในอากาศ “ผ่าสายน้ํา!”
วูป!
วูป!
ลำแสงพุ่งออกมา
ในที่สุดเขาก็พุ่งออกมาจากช่องว่างเล็กๆ นั่นและลมเย็นช่าที่คุ้นเคยที่กระทบผิวของเขาอีกครั้ง ปากของซูฮ่าวเปิดเผยรอยยิ้มอันขมขึ้น เขาคิดเกี่ยวกับสถานการณ์ทุกประเภทที่เขาจะต้องเผชิญกับศัตรู แต่เขาไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้ เขาพบสัตว์ร้ายที่น่าสะพรึงกลัว! และในครั้งแรกที่เขาพบมัน เขาก็กลืนเข้าไป!
ใช่ในขณะนี้สิ่งที่ยืนอยู่ข้างหน้าของซูฮ่าวนั้นเป็นสัตว์ร้าย!
ด้วยรูปร่างที่น่ากลัวและปีกน่ากลัวในเวลาเดียวกัน
มันมีขนาดใหญ่!
เมื่อซูฮ่าวมาถึงเขาก็ถูกกลืนเข้าไปได้ง่าย แม้แต่ดินแดนโดยรอบก็ถูกกลืนไปอย่างเงียบๆ เช่นกัน ด้วยเหตุนี้ ซูฮ่าวจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นอะไรเลย ทันทีที่มันมืดเขาก็อยู่ในสถานที่อื่น แม้แต่ต้นไม้โดยรอบก็ยังอยู่ที่เดิม ใครจะคิดว่าตนเองถูกกลืนกันล่ะ?
ยุคความสามารถต้นกําเนิดนั้นน่าทิ้งอย่างแท้จริง
ซูฮ่าวเช็ดเหงื่อ หากไม่มีใครมาเขาเกรงว่าเขาอาจจะถูกย่อยหลังจากผ่านไปไม่นาน… แม้ว่าเขาจะมีพละกําลังอันยิ่งใหญ่ แต่เมื่อเจอสัตว์ร้ายชนิดนี้เขาก็ไม่สามารถท่าอะไร
ภายในพื้นที่ที่ถูกซิงโครนัสได้เปลี่ยนไป
ซูฮ่าวดูที่คนที่ต่อสู้อยู่กับสัตว์ร้าย มันเป็นผู้หญิง อื่ม…รูปร่างของเธอดูคุ้นๆ แหะ ซูฮ่าวพยายามมองหน้าเธอ ต่อจากนั้นก็เขาก็ได้เห็นคนที่เขาคิดถึงมากที่สุด เฉินอี้หราน! เธอยังเย็นชาเหมือนเดิม แต่เฉินอี้หรานดูเหมือนจะประหลาดใจมากกว่าเขาในตอนนี้
“อี้หราน?” ซูฮ่าวไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือร้องไห้
“ซูฮ่าว” เฉินอี้หรานอ้าปากค้างเล็กน้อย เธอยังไม่เข้าใจสถานการณ์ในปัจจุบัน “นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
“ข้า…”
“คำราม -”
เสียงคํารามดังก้อง
สัตว์ร้ายที่ได้รับบาดเจ็บจากซูฮ่าวก่อนหน้านี้ก็มีปฏิกิริยาตอบโต้และคํารามอย่างโกรธเคือง ตาของมันเปลี่ยนเป็นสีแดง เฉินอี้หรานสังเกตว่าสถานการณ์ดังกล่าวดูไม่ดี “ไปกันเถอะ ออกจากที่นี่กันก่อน”
วูป!
ซูฮ่าวถึงเฉินอี้หรานจากไป
บูม!
พื้นดินแตก
มีหลุมยักษ์เกิดขึ้นบนจุดที่พวกเขายืนอยู่ก่อนหน้านี้ ซูฮ่าวมีเหงื่อเย็น ในขณะที่เขาอยู่ข้างในเขาไม่สามารถรับรู้ได้ว่าสัตว์ร้ายตัวนี้น่ากลัวขนาดไหน แต่ตอนนี้ การโจมตีที่น่ากลัวนั่นแฝงไปด้วยกฏแห่งพลังหากเขาโดนกรงเล็บนี้ เขาคงเดินไม่ได้อย่างแน่นอน
วูป!
น้ําแข็งโผล่ออกมา
เฉินอี้หรานโบกมือที่มีแสงเปล่งประกาย พยายามชะลอสัตว์ร้ายตัวนั้น
เมื่อเห็นสิ่งนี้ซูฮ่าวก็ไม่ลังเล เขาอุ้มเฉินอี้หรานขึ้นแล้วหันหลังวิ่ง ในไม่ช้าสัตว์ร้ายก็เป็นอิสระและไล่ตามพวกเขาอีกครั้ง เฉินอี้หรานใช้ความสามารถของเธออย่างต่อเนื่องในขณะที่ซูฮ่าววิ่งด้วยความเร็วสูงสุด ความสุขของการได้กลับมาพบกันอีกครั้งหายไปทันทีในการถูกไล่ตามโดยสัตว์ร้ายที่น่ากลัวนี้
ท้ายที่สุดการหลบหนีก็เป็นเรื่องสําคัญที่สุดในตอนนี้!
***
เมืองเจียงเหอ
เฉินจี๋เขย่าแก้วในมือของเขาด้วยความสนใจ ปากของเฉินจี๋เผยรอยยิ้มแปลกๆ “ในเวลานี้เด็กเหลือขอนั่นคงกําลังดิ้นรนอยู่ในทุ่งน้ําแข็งแถบขั้วโลก? ของขวัญที่ข้าให้ไม่ใช่สิ่งที่หาได้ง่ายๆ …”
“เจ้าต้องรอดกลับมา”
“หินเฮอริเคนในตํานาน เจ้าจะสามารถนํามันมาได้หรือไม่”
“ข้าจะคอยเฝ้าดู”
ในลานน้ําแข็งขั้วโลกเหนืออย่างที่เฉินจี๋คาดไว้
เมื่อซูฮ่าวเพิ่งมาถึงที่นี่เขาก็ถูกตามล่า โดยไม่คาดคิดเขากลับมาพบกับเฉินอี้หรานโดยบังเอิญและทั้งคู่หนีไปอย่างรวดเร็วในเวลานี้
ภายในบ้านคริสตัลน้ําแข็งที่สร้างโดยเฉินอี้หราน
ซูฮ่าวนอนลงบนเตียงแล้วพูดคุยเกี่ยวกับสิ่งต่างๆ ที่เพิ่งเกิดขึ้น เฉินอี้หรานฟังอย่างเป็นทุกข์แต่เธอก็หัวเราะในตอนท้ายเมื่อเธอได้ยินว่าเขาถูกเตะและโยนที่นี่ ซูฮ่าวทําอะไรไม่ถูกความโกรธที่เขามีต่อเฉินจี๋หายไป ตั้งแต่เขาถูกส่งมาที่นี่แล้วพบกับเฉินอี้หราน
เมื่อเขารู้ว่ามันยากที่จะเดินทางคนเดียว เขาจึงถูกส่งมาที่นี่เพื่อติดตามภรรยาของเขา แม้ว่ามันจะค่อนข้างยากในตอนแรกแต่ผลลัพธ์ก็คือความสุข ดูเหมือนว่าเฉินจะไม่โหดเหี้ยมเกินไป
ความคิดของซูฮ่าว
แน่นอนถ้าเฉินจี๋ได้ยินสิ่งนี้เขาอาจจะอาเจียนเลือดออกมาสักสามลิตร
“แล้วเจ้าล่ะ?”
“ฉันอยู่ที่นี่มาโดยตลอด” เฉินอี้หรานชี้ไปที่บ้านคริสตัลน้ําแข็งแห่งนี้และพูดพร้อมกับยิ้มว่า “ฉันมาฝึกที่นี่ อาจารย์กล่าวว่าในสถานการณ์แห่งชีวิตและความตายเท่านั้น ฉันจึงจะสามารถเติบโตอย่างแข็งแกร่งได้!”
“เจ้าไม่จําเป็นต้องทําแบบนี้ “ซูฮ่าวจับมือเธอ”ไม่เห็นต้องเหนื่อยเลย”
“ฉันไม่ใช่แจกันนะ“เฉินอี้หรานหัวเราะ”ไม่ว่าจะเป็นเพื่อเจ้า อาจารย์หรือตัวเอง ฉันต้องพยายามให้หนัก เพราะฉันเองก็ถูกคาดหวังไว้สูง”
ซูฮ่าวกอดเธอด้วยความเจ็บปวด
เฉินอี้หรานวาดวงกลมบนหน้าอกของเขาอย่างอบอุ่นเหมือนเคย
“โอ้ใช่” เฉินอี้หรานยกหัวของเธอขึ้น ฉันคิดว่าฉันเข้าใจความตั้งใจของเฉินจี๋แล้วว่าทําไมเขาถึงส่งนายมาที่
“หืม?” ซูฮ่าวรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
“นายไม่ได้ต้องการพลังเฮอริเคนเหรอ? เท่าที่ฉันรู้สัตว์ร้ายที่ไล่ล่าพวกเราก่อนหน้านี้มีกฎแห่งพลังที่ไม่บริสุทธิ์นัก แม้ว่าฉันจะไม่แน่ใจว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็ค่อนข้างแน่ใจว่าเจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้นจะต้องมีบางสิ่งที่เกี่ยวข้องกับพลังเฮอริเคน” เฉินอี้หรานวิเคราะห์อย่างจริงจัง
“มันกลับเป็นสิ่งนั้น” ซูฮ่าวร้องอุทานด้วยความประหลาดใจ
เฉินอี้หรานขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วมองเขาด้วยความโกรธพร้อมทั้งประหลาดใจเล็กน้อย “หรือนายคิดว่าเฉินจี๋ใช้กฎแห่งพลังที่เขาสะสมไว้เป็นเวลาหลายเดือนเพียงเพื่อส่งนายมาที่นี่เพื่ออยู่กับฉันไม่กี่วัน”
ซูฮ่าวมองขึ้นไปบนท้องฟ้า
นี่เป็นความอัปยศ…
“นาย!” เฉินอี้หรานหยกเขาอย่างรุนแรงและไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะ
“ช่วยไม่ได้ รู้ไหมขาต้องทนมานานแค่ไหน” ซูฮ่าวกล่าวพลางหัวเราะและรู้สึกอายเล็กน้อย “ข้าเป็นผู้ชายทั้งแท่ง บางครั้งสเปิร์มก็ไหลไปถึงสมองของข้า เจ้าเข้าใจใช่ไหม…”
“เอาล่ะ ฉันจะยกโทษให้นาย” ริมฝีปากของเฉินอี้หรานสัมผัสเบาๆ ลงบนใบหน้าของเขาและยิ้มเล็กน้อย “ถ้าอย่างนั้น นายน้อยเจ้าค่ะ ท่านตื่นแล้วหรือยัง?”
หัวใจของซูฮ่าวรู้สึกอบอุ่นขึ้นทันที
ทั้งคู่ไม่ได้เจอกันมานานมากแล้ว และด้วยความคิดถึงในใจ พวกเขาจึงจํากันไม่พัก
หลังจากลุกขึ้นมาเฉินอี้หรานโบกมือของเธอและบ้านน้ําคริสตัลแข็งก็ค่อยๆ หายไป เมื่อมองไปที่สีหน้าอันสับสนของซูฮ่าวเฉินอี้หรานก็หัวเราะเบาๆ “การฝึกฝนของฉันใกล้จะจบแล้ว เป้าหมายสุดท้ายคือสัตว์ร้ายตัวนั้น อย่างไรก็ตามเจ้าก็เห็นแล้วมันมีกฏแห่งพลัง มันจึงไม่ไม่ง่ายที่จะจัดการ”
“ไม่ต้องกังวล” ซูฮ่าวนึกถึงสถานการณ์ที่พวกเขาถูกไล่ล่าก่อนหน้านี้
ก่อนหน้านี้เพราะพวกเขาพึ่งพบกันหลังจากไม่เจอกันเป็นเวลานานและมีความเป็นห่วง พวกเขาจึงตัดสินใจวิ่งหนี อย่างไรก็ตามในเวลานี้พวกเขารู้ถึงความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายแล้ว ซูฮ่าวรู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะรับมือกับสัตว์ร้ายตัวนี้ ก่อนอื่นดินแดนน้ําแข็งแห่งนี้เป็นพื้นที่ของสหพันธ์และการที่มีสัตว์ร้ายมาปรากฏตัวที่นี่นั้น มันก็แปลกมากแล้ว
กฏแห่งพลังที่ไม่บริสุทธิ์…
สัตว์ร้ายที่ลึกลับและทรงพลัง..
เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของเมืองหวงเหลียงซูฮ่าวก็มีความคิดลางๆ ว่าเรื่องนี้อาจไม่ง่าย นี่อาจเป็นอีกรูปแบบสิ่งมีชีวิตที่พิเศษหรือไม่?