GMC ตอนที่ 858 ยอมแพ้ต่อโลกที่แปลกประหลาดนี้
“เจ้าแน่ใจหรือว่าสิ่งนี้คือเจ้าสัตว์ร้ายตัวนั้น” ซูฮ่าวมองก้อนบางอย่างที่อยู่ไกลออกไป…
ใช่แล้ว!
ก้อนบางอย่าง!
ก้องลําลีที่นุ่มนิ่ม!
ไม่ว่าเขาจะมองอย่างไรสิ่งนี้ก็ไม่สามารถนําไปเปรียบเทียบกับสัตว์ร้ายขนาดยักษ์ตัวเมื่อวานได้
สัตว์ร้ายตัวนั้นมีขนาดใหญ่มาก เมื่อมันลุกขึ้นยืนมันจะสูงเท่ากับตึก! ด้วยเหตุนี้มันจึงสามารถกลืนซูฮ่าวได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามเมื่อมองดูสัตว์ร้ายตัวนี้อย่างละเอียด ซูฮ่าวคิดว่าเป้าหมายไม่ใช่ตัวนี้ เจ้าสิ่งนี้มันคือ สิ่งที่ไล่ล่าพวกเขาในก่อนหน้านี้จริงๆ งั้นเหรอ
“มันเป็นความจริง” เฉินอี้หรานพยักหน้า “อย่าดูถูกขนาดเล็กของมัน เมื่อมันเคลื่อนไหวร่างกายของมันก็จะโตขึ้น ด้วยการส่งเสริมของกฎแห่งพลังมันจะกลายเป็นเหมือนสิ่งที่เราเผชิญเมื่อวาน”
“เจ้ามีข้อมูลอะไรเกี่ยวกับมันบ้าง”
“ฉันสังเกตมันมาหลายวันแล้ว สัตว์ร้ายนี้แปลกมาก มันไม่กินหรือดื่ม มันจะไม่เคลื่อนไหวนอกจากจะถูกบุกรุก” เฉินอี้หรานอธิบาย
“เป็นความจริง?” ซูฮ่าวตกอยู่ในความคิด
“ในบางครั้งขณะที่ฉันคอยสังเกต มันรู้ว่าฉันอยู่ที่นั่นแต่มันก็ขี้เกียจจะเคลื่อนไหว” เฉินอี้หรานพูดด้วยน้ําเสียงต่ํา
ทั้งคู่ซ่อนตัวอยู่หลังเนินเขาขณะมองดูสัตว์ร้ายตัวนี้ “ไม่ใช่ว่ามันไล่ล่าพวกเรามาตั้งไกลในก่อนหน้านี้งั้นเหรอ?”
“ฉันเดาว่าอาจเป็นเพราะนายท่าให้มันบาดเจ็บ” เฉินอี้หรานมองซูฮ่าว “นายออกมาจากภายในร่างกายของมันแล้วยังโจมตีมัน ไม่คิดว่ามันจะเจ็บงั้นเหรอ”
“ให้ข้าลองบางอย่าง” ซูฮ่าวยิ้มแห้งๆ
ซูฮ่าวขว้างก้อนหินออกไปยังหัวของมัน สัตว์ร้ายเงยหน้าขึ้นมองซูฮ่าวอย่างโกรธเคืองก่อนจะกลับไปงีบหลับอย่างเกียจคร้านอีกครั้ง เฉินอี้หรานหยุดเขาไว้ไม่ทัน แต่เมื่อดูสถานการณ์นี้เธอก็ตกตะลึง
สัตว์ร้ายตัวนี้ ..
เกิดอะไรขึ้น?
มันไม่ตอบสนองแม้หลังจากถูกโจมตี?
ซูฮ่าวคิ้วขมวดเล็กน้อย
เนื่องจากมันสังเกตเห็นเขาแล้วพวกเขาจึงไม่จําเป็นต้องซ่อนอีกต่อไป
ซูฮ่าวเพียงเดินไปหาสัตว์ร้ายโดยไม่ได้สนใจหรือระวังสิ่งใด เขามองมันอย่างละเอียดหากมองจากมุมบนรูปร่างของมันจะดูเหมือนหมี ด้วยขนสีน้ําตาลสดใส ทั่วทั้งร่างกายของมันจะปลดปล่อยกลิ่นอายแห่งความเกียจคร้าน
“เฮ้!” ซูฮ่าวเตะมัน
เฉินอี้หรานตกใจ ซูฮ่าวกําลังเล่นอยู่กับไฟ! เธอจําได้ว่าซูฮ่าวอยู่กับหลี่ซินเมื่อหลายวันก่อน สิ่งนี้จึงช่วยไม่ได้ที่จะทําให้เธอกังวลเกี่ยวกับเขา
เป็นไปไม่ได้ที่หลี่ซินจะแพร่เชื้อให้ซูฮ่าว…
“คําราม !”
สัตว์ร้ายจองที่ซูฮ่าวด้วยความโกรธ
“เฮ้ !” ซูฮ่าวเตะอีกครั้ง
“ค่าราม !”
“เฮ้ !”
“คําราม !”
ในที่สุดสัตว์ร้ายก็โกรธจริง
กฏแห่งพลังที่น่ากลัวควบแน่น แสงส่องประกายในมือเฉินอี้หรานเพื่อเตรียมที่จะลงมือ อย่างไรก็ตามซูฮ่าวยังคงสงบและมองดูมันอย่างเย็นชา เมื่อกฎแห่งพลังควบแน่นขนาดของสัตว์ร้ายตัวนี้ก็ขยายขึ้น ต่อหน้าทั้งสองคน มันพองตัวขึ้นเหมือนกับลูกโป่ง
ก่อนที่เฉินอี้หรานจะลงมือ ร่างของสัตว์ร้ายตัวนั้นก็หดเล็กด้วยความเร็วที่เร็วยิ่งกว่า
มันคล้ายกับมีการรั่ว
“ฟื้ว “
สัตว์ร้ายตัวนั้นกลับสู่ขนาดปกติ ไม่สิ… มันเล็กลงยิ่งกว่าเดิม ตอนแรกมันดูเหมือนหมีสีน้ําตาลสูงสองถึงสามเมตร หลังจากแปลงสภาพล้มเหลวตอนนี้มันสูงเพียงครึ่งเมตรเท่านั้น สัตว์ร้ายที่กําลังโกรธข่วนอุ้งเท้ามาที่ร่างกายของซูฮ่าวแต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“โฮ่ ” สัตว์ร้ายตัวนั้นมองซูฮ่าวอย่างโกรธเคืองและพุ่งเข้าใส่ ซูฮ่าวจับหางของมันอย่างง่ายๆ ด้วยมือเดียว แล้วโยนมันขึ้น “นี่คือสัตว์ร้ายนั่นหรอ”
“มัน… มันควรจะเป็นแบบนั้น?” เฉินอี้หรานเริ่มไม่แน่ใจ
สัตว์ร้ายตัวนี้ไม่เคยเป็นสัตว์ดุร้ายในก่อนหน้านี้งั้นหรอ?
เมื่อมองดูสัตว์ร้ายที่เปิดตากว้างเฉินหยานรานก็รู้สึกผิด ในเวลานี้เธอดูเหมือนจะตระหนักว่าเธอเป็นคนริเริ่มการกระทําก่อนหน้านี้ หลังจากที่เธอฆ่ากดขี่ข่มเหงสัตว์ร้ายมากจํานวนมากเธอไม่เคยรู้เลยว่าจะมีสัตว์ร้าย เธอไม่เคยคิดเลยว่าจะมีสัตว์ร้ายที่จะทําให้เธอรู้สึกราวกับมันเป็น…
มนุษย์!
“ตามที่ข้าสงสัย” ซูฮ่าวจ้องมอง
สัตว์ร้ายตัวนี้คล้ายกับหมาป่าในเมืองหวงเหลียง มันเป็นรูปแบบสิ่งมีชีวิตที่ไม่เหมือนใคร พวกมันดูเหมือนสัตว์ร้ายแต่ก็ไม่ใช่ มิฉะนั้นพวกมันคงถูกกดดันจากที่นี่อย่างมาก แน่นอนซูฮ่าวไม่รู้ว่าหมาป่าในเมืองหวงเหลียงได้รับการตั้งชื่ออย่างเป็นทางการโดยหลี่ซินว่า ฮัสกี้น้อย…
พวกมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากการกลายพันธุ์ของอาร์ดิแฟค?
“พวกมันเหมือนกระดาษเปล่าและกระทําโดยสัญชาตญาณหรือเลียนแบบสภาพแวดล้อมธรรมชาติ” ซูฮ่าววิเคราะห์อย่างใจเย็น “แทนที่จะปฏิบัติต่อพวกเขาเหมือนสัตว์ร้าย ข้าชอบที่จะปฏิบัติต่อพวกมันเหมือนมนุษย์ หรือ… ทารก”
“แล้วเราควรทํายังไงดี” เฉินอี้หรานยิ้มอย่างขมขึ้นต่อสัตว์ร้ายตรงหน้าเธอ เธอไม่มีกะจิตกะใจจะทําร้ายมันอีกต่อไป
“โฮ ” เจ้าสัตว์ร้ายตัวน้อยพยายามดิ้นรน
ด้วยหางของมันที่เป็นจุดศูนย์กลางมันถูกแกว่งไปมารอบๆ โดยมือของซูฮ่าวราวกับมีปีก ซูฮ่าวพลิกและคว้ามันมาไว้ ขนที่หางและลําตัวนั้นนุ่มราวกับของเล่นในมือของเขา อืม… ผิวสัมผัสนั้นมันเยี่ยมมาก ซูฮ่าวกมันไปมาและพูดด้วยน้ําเสียงที่เสียดาย
“ข้าซื้อของเล่นนุ่มๆ ให้กับหลิงเอ๋อมาก่อน ผิวสัมผัสนั้นมันแตกต่างอย่างสิ้นเชิง
เฉินอี้หราน “…”
“โฮ่ง” สัตว์ร้ายประท้วง
“หยุดสร้างปัญหา” ซูฮ่าวตบหลังและวางมันลงบนพื้น “ไม่จําเป็นต้องสนใจแกในปัจจุบัน แม้ว่าเจ้าจะอยู่ในสถานะเมื่อวานนี้ข้าก็ไม่กลัว ดังนั้น…”
วูป
ชาวเรียกเข็มศักดิ์สิทธิไร้เงาออกมาทําให้สัตว์ร้ายสั่นเทา
“ตอนนี้เจ้าเข้าใจยัง?”
“โฮ้ “สัตว์ร้ายพยักหน้า
“เป็นไปได้อย่างไร?“เฉินอี้หรานรู้สึกว่ามุมมองของเธอเกี่ยวกับโลกนี้ถูกทําลาย
“แน่นอนพวกมันเป็นกระดาษขาวและพึ่งพาสัญชาตญาณในการลงมือเท่านั้น สัตว์ร้ายนี้ควรมีสติปัญญาของเด็กอายุสองถึงสามปี แต่การอยู่ในป่ามันจึงเรียนรู้การตระหนักถึงสิ่งที่เป็นอันตรายและเป็นประโยชน์ ยิ่งกว่านั้น การเติบโตทางปัญญาของสิ่งที่น่ากลัวมากๆ มันเติบโตเร็วยิ่งกว่ามนุษย์”
ดวงตาของซูฮ่าวส่องประกาย
พลังงานในบริเวณโดยรอบเปล่งประกาย ขณะที่พื้นที่ซิงโครไนซ์ยังคงถูกใช้อย่างต่อเนื่อง
ดวงตาทั้งสองข้างสว่างขึ้น มันเป็นภาพในมุมมองปกติ แต่ในการใช้ซิงโครนัสย้อนกลับซูฮ่าวได้เห็นอีกฉากหนึ่ง รอบสัตว์ประหลาดขนาดเล็กและงดงามนั้น สามารถมองเห็นกฎแห่งพลังได้ แม้ว่าจะอ่อนมากๆ
มันอ่อนมากจนแทบจะมองไม่เห็นเลย!
อย่างไรก็ตามกฎแห่งพลังอันเล็กน้อยนั้นคอยส่งเสริมร่างกายให้กับสัตว์ร้ายตัวนี้ และด้วยการส่งเสริมกฏแห่งพลังแต่ละครั้งร่างของสัตว์ร้ายจะค่อยๆ ฟื้นตัวขึ้นทีละน้อย แม้ว่าจะมองไม่เห็นด้วยตาเปล่า แต่จากการวิเคราะห์ในพื้นที่ซิงโครนัส มันเติบโตขึ้นอย่างช้าๆ
“มันเป็นเช่นนี้!“ในที่สุดซูฮ่าวก็เข้าใจ
สัตว์ร้ายนั้นไม่มีข้อจํากัดในการใช้กฏแห่งพลัง จนในที่สุดกฏแห่งพลังก็หมดซึ่งเป็นเหตุผลว่าทําไมวันนี้มันจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเล่นกับซูฮ่าว! เมื่อร่างกายของมันเต็มไปด้วยกฏแห่งพลัง มันจะสามารถเปลี่ยนได้ แต่เนื่องจากการใช้กฎแห่งพลังมากเกินไปมันจึงยิ่งอ่อนแอลง
เพราะมันเป็นสิ่งมีชีวิตที่เกิดจากกฎแห่งพลัง!
นี่เป็นสถานการณ์ที่แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากหมาป่าตัวนั้น
“กฎแห่งพลังนี้มาจากไหน?”ดวงตาของซูฮ่าวเหมือนกระแสไฟฟ้า
หลังจากมองดูสัตว์ร้ายอย่างละเอียดในที่สุดเขาก็พบความผิดปกติ แท้จริงแล้วกฏแห่งพลังนั้นเกิดมาจากภายในตัวของมัน! ร่างกาย? ไม่มันไม่ถูกต้อง! หลังจากวิเคราะห์พื้นที่ซิงโครไนซ์อีกครั้งในที่สุดซูฮาวก็พบที่ตั้งของความผิดปกติ หัวใจ!
หัวใจของสัตว์ร้ายตัวนี้มีหินวิเศษ
ในช่วงเวลาที่ซูฮ่าวเน้นไปที่ก้อนหินการ์ดลึกลับก็มีกล่องข้อความโผล่ออกมา หินพลังเฮอริเคนซึ่งเป็นหินลึกลับที่เกิดจากความวุ่นวายของพายุเฮอริเคน ควบแน่นจากการตายของเอสเปอร์โลกสูงสุด มันสามารถสร้างกฏแห่งพลังได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
หลังความตาย…
ซูฮ่าวตกตะลึง
หินพลังเฮอริเคนนี้กลับกลายเป็นว่ามาจากเอสเปอร์โลกที่ควบคุมพลังเฮอริเคนหลังจากการตายของเขา หินลึกลับที่มีโอกาสปรกฏขึ้นหลังจากการกลายพันธุ์! และอย่างชาญฉลาดมากขึ้นหลังจากการกลายพันธุ์และจําศีลมาหลายครั้ง หินพลังเฮอริเคนกลายพันธุ์อีกครั้ง จึงเกิดจิตวิญญาณ
โลกที่กว้างใหญ่นี้ช่างมหัศจรรย์อย่างแท้จริง
ซูฮ่าวอุทานอย่างชื่นชม
เบื้องหน้าเขาร่างปุกปุยของสัตว์ร้ายก็ยืนขึ้น หลังสังเกตว่าซูฮ่าวกําลังจ้องมองไปที่ร่างของมันนานกว่าสิบวินาทีในที่สุดแขนทั้งสองของมันก็ขยับและนํามาซ่อนเป้าของมัน สายตาที่มันมองไปที่ซูฮ่าวนั้นเต็มไปด้วยความโกรธและความไม่พอใจ
เฉินอี้หราน” …”
พฤติกรรมธรรมชาติของมนุษย์!
สิ่งที่ซูฮ่าวพูดล้วนถูกต้อง!
มันจะเป็นสัตว์ร้ายได้อย่างไร?
“เราควรทํายังไงกับมัน”เฉินอี้หรานมองซูฮ่าว สัตว์ร้ายตัวนี้มีอัตราการเติบโตที่สูงมากจนน่ากลัว! แต่เธอก็ไม่สามารถฆ่าหรือปล่อยมันไปได้ เธอไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทํายังไงกับมัน
“ง่ายๆ “ซูฮ่าวยิ้ม
“เจ้าตัวเล็กมากับข้า“ซูฮ่าวชี้ไปที่สัตว์ร้ายแล้วเดินไปที่ภูเขาซึ่งปิดกั้นลมได้ดี สัตว์ร้ายเดินตามซูฮ่าวอย่างสงสัย
“ดูนี่” ซูฮ่าวมองมันอย่างเย็นชา
“ออร่าไร้เทียมทาน!”
บูม!
โลกสั่นไหว
พลังที่ไม่มีที่สิ้นสุดปรากฏขึ้น
หลังจากอัปเกรดทักษะต้นกําเนิดนี้มาเป็นหกดาว พลังที่ไม่อาจจินตนาการได้เกิดขึ้น พลังอันน่าสะพรึงกลัวนี้แม้ว่าจะเทียบกับเอสเปอร์ก็ไม่น้อยหน้าไปกว่า สําหรับสัตว์ร้ายตัวนี้มันเทียบได้กับเอสเปอร์โลก นอกจากนี้ก่อนหน้ามันทําให้ซูฮาวตกใจกับแรงสั่นสะเทือมที่น่ากลัว
ซูฮ่าวสูดหายใจลึกๆ ในขณะที่ควบแน่นพลังจนถึงจุดสูงสุด
นี่เป็นครั้งแรกที่ซูฮ่าวใช้มันหลังจากอัพเกรดเป็นหกดาว มันเป็นอะไรที่น่าเหลือเชื่ออยู่เสมอ อย่างไรก็ตามนี้เป็นเพียงบทนํา
“ย่างก้าวปีศาจ!”
ร่างของซูฮ่าวกลายเป็นเลืองลาง
ร่างเลืองลางหลายร่างและร่างที่โปร่งใสปรากฏขึ้น พื้นที่โดยรอบดูเหมือนกับถูกทําให้ช้าลง
“ทะลวงภูเขา!”
บูม!
ภายใต้สายตาที่ไม่เข้าใจของเจ้าตัวเล็ก หินที่สั่นสะเทือนได้ยากในอดีตทันใดนั้นก็ถูกทําลายหายไปจนเหลือเพียงความว่างเปล่าภายใต้การโจมตีที่น่ากลัว! แน่นอนว่าด้วยสายตาของมันมันไม่สามารถเห็นได้ว่าเมื่อซูฮ่าวขยับตัว น้ําค้างก็กคลุมภูเขาอยู่แล้ว
นอกจากนี้มันยังไม่เข้าใจว่าทําไมซูฮ่าวถึงใช้ความแข็งแกร่งทั้งหมดของเขาเพื่อสร้างการโจมตีดังกล่าว
“ในอนาคตสิ่งเหล่านี้เป็นเพียงเล็กๆ น้อยๆ เมื่อเจ้าติดตามข่า“ซูฮ่าวแสร้งทําทําท่าทางที่สง่างามเพื่อชักชวนมันในทันที เฉินอี้หรานหลุดเสียงหัวเราะออกมาเมื่อได้เห็นฉากดังกล่าว อย่างไรก็ตามนี้ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาระยะยาว สัตว์ร้ายตัวนี้จะยังถูกฟื้นฟูตลอดเวลา จะเกิดอะไรขึ้นหากกฏแห่งพลังฟื้นกลับมา
“นั่นจะไม่เกิดขึ้น”ซูฮ่าวยิ้ม “มันจะเป็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่ในอนาคต”