คนสนิทตกใจจนตัวแข็งแต่แล้วก็รีบดึงสติตัวเองกลับมาและรีบไปกระจายคำสั่งของฉางกวนหลงต่อ หากก่อนจะจากไป คนสนิทก็มองลึกเข้าไปในแววตาของชูฮัน แม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าชูฮันต้องการจะทำอะไรกันแน่ แต่ที่เขาประหลากใจก็คือการที่ฉางกวนหลงเลือกที่จะทำตามคำพูดของขูฮัน?
ควรจะค้านสิ?!
”มีมนุษย์สายพันธ์ใหม่กี่คนครับ?”ชูฮันเอ่ยถามอย่างใจจดใจจ่อ
หลังจากลังเลอยู่ครึ่งหนึ่งฉางกวนหลงก็ตอบ “สองพันคนเหมือนกัน แต่ส่วนใหญ่เป็นแค่ระยะ 1 กับ 2 พลังในการต่อสู้ค่อนข้างจำกัด ทหารที่มีตำแหน่งแต่เป็นคนธรรมดามีทั้งหมด 30,000 คน แต่เมื่อต้องเผชิญหน้ากับคลื่นซอมบี้ คนธรรมดาอาจจะไม่สามารถทำอะไรได้”
เหงื่อเย็นผุดขึ้นตามกรอบหน้าชูฮันเพราะความตึงเครียดในใจเริ่มมีความกังวลมากขึ้นกว่าเดิม สถานการณ์ของค่ายหนานตู้มันแตกต่างจากที่เขาเจอที่ค่ายเขี้ยวหมาป่าของเขา กลุ่มทหารพวกนี้ไม่ใช่ทหารที่เขาฝึกมาเอง เขากลัวว่าการฆ่าซอมบี้จะเป็นเรื่องใหม่อย่างสิ้นเชิงสำหรับคนพวกนี้
แม้แต่เวลาในการจัดระเบียบการรบหรือเตรียมการก็ยังแทบไม่พอสงครามครั้งนี้ค่อนข้างยากที่จะรับมือ
เดี๋ยวก่อนไม่สิ!
ชูฮันสูดลมหายใจลึกสบตากับฉางกวนหลงด้วยสายตาจริงจัง “รุ่นพี่ฉางกวน ผมจะบัญชาการรบครั้งนี้อย่างสมบูรณ์แบบได้มั้ยครับ?”
ฉางกวนหลงหรี่ตามันค่อนข้างเหนือความคาดหมายของเขาไปหน่อย “ได้ ฉันจะปล่อยให้เป็นอำนาจของคุณ”
มู๋หรงยู่เฉิงและเฉินยุนโหลวที่มาตามมาถึงและได้ยินบทสนทนาระหว่างชูฮันและฉางกวนหลงก็ตกใจค้างฉางกวนหลงถึงกับมอบอำนาจในการสั่งการรบทั้งหมดครั้งนี้ให้กับชูฮัน
นี้มันคือการพยายามอย่างสิ้นหวังหรือเป็นการมองการณ์ไกลของชูฮันที่พวกเขาไม่สามารถทำความเข้าใจได้?
เขารู้ถึงการมอบสิทธิอำนาจสูงสุดทั้งหมดที่มอบไปมั้ย?รู้ถึงความหมายมันรึเปล่า?
”ดีครับ”ชูฮันสูดลมหายใจเข้าลึกอีกรอบและจู่ๆก็ถามคำถามขึ้นมาอีกครั้ง “มีทีมกู้ภัยมั้ย?”
ทันทีที่ชูฮันถามออกมาฉางกวนหลงก็เงยหน้าขึ้นขวับ เหงื่อเริ่มซึมออกมาหนักขึ้น
ไม่มี!
เขาไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้เลย!
”ทีมช่วยเหลือกู้ภัยรวบรวมหมอและพยาบาลทั้งหมดที่มีในค่ายมา ในพวกเขาอยู่ในที่เปิดข้างในค่ายพร้อมกับอุปกรณ์รักษาพยาบาล!” ชูฮันส่งสายตาเข้มงวด ไม่มีทีมกู้ภัยฉุกเฉินงั้นเหรอ?
สถานการณ์เริ่มแย่ลงเรื่อยๆ!
”รีบไปจัดการสิ!”ฉางกวรหลงตะโกนออกคำสั่งกับมู๋หรงยู่เฉิงทันที
”ครับ!”มู๋หรงยู่เฉิงเองก็สังเกตเห็นถึงความตึงเครียด เขารีบวิ่งออกไปปฏิบัติตามคำสั่งที่ได้รับทันที
”คลื่นซอมบี้เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วคลื่นซอมบี้ลูกแรกที่จะมาถึงเป็นแค่พวกมือใหม่ระดับต้นๆ คนธรรมดาทั้ง 30,000 คนให้แบ่งออกเป็น 300 กลุ่ม กลุ่มละ 100 คน รออยู่ในเมือง” หลังจากได้รับอำนาจสั่งการสูงสุดมาไว้ในมือ ชูฮันก็เข้าสู่โหมดจริงจังทันที เขาออกคำสั่งด้วยสายตาดุดัน น้ำเสียงเต็มไปด้วยพลังที่แฝงอยู่
ฉางกวนหลงแม้จะไม่เข้าใจความหมายของคำสั่งการของชูฮันหากเขาก็ไม่คิดจะแย้งอีกฝ่าย
เฉินยุนโหลวที่ดูอยู่อดไม่ได้ที่จะท้วงขึ้นมา”ให้ทุกคนอยู่ในเมือง? ไม่ใช่ข้างนอกงั้นเหรอ?”
อยู่ในตัวค่ายแล้วจะฆ่าซอมบี้ได้ยังไง?
เฉินุยนโหลวถามแทนเสียงของทุกคนแต่ชูฮันไม่คิดเสียเวลาอธิบายให้ฟัง เขาเพียงตวัดตามองคมกริบ “คุณแค่ต้องฟัง ไม่ต้องตั้งคำถาม”
เฉินยุนโหลวแทบล้มทั้งยืนจิตใต้สำนึกของเขาสั่งให้ตอบชูฮันไปทันที “ครับ”
หลังจากทุกอย่างเงียบลงเฉินยุนโหลวก็รู้สึกว่าการกระทำของตัวไม่สามารถอธิบายได้ คนที่เหลือที่มองสถานการณ์อยู่ก็ไม่กล้าคิดสงสัยคำสั่งของชูฮันอีก
ในขณะเดียวกันฉางกวนหลงก็ใช้เวลานั้นขบคิดเรื่องคำสั่งของชูฮันอยู่ในหัว มันไม่ใช่ว่าเขายอมอ่อนข้อให้ชูฮันแต่เพราะเขารู้ดีถึงสถานการณ์ในปัจจุบัน เขาทำได้แค่ยอมรับมันตรงๆ และต้องเชื่อใจการตัดสินใจของชูฮันแม้ว่าจะไม่เข้าใจก็ตามที ถึงแม้มันจะเป็นปัญหาและหลายๆคนจะไม่พอใจ แต่เขาไม่มีเวลามาสนใจเรื่องนี้!
”กองทัพมนุษย์สายพันธุ์ใหม่2,000 คน จะแยกออกตามระยะ ให้ระยะ 2 ขึ้นไปทั้งหมดอยู่ในค่าย เตรียมตัวให้พร้อม” นี้คือคำสั่งถัดมาของชูฮัน ไม่รอให้ทุกคนได้ทันแสดงความกลัวออกมา ชูฮันก็พูดขึ้นต่อ “ส่วนมนุษย์สายพันธุ์ใหม่ระยะ 1 ให้กระจายไปรวมกับทั้ง 300 กลุ่มเท่าๆกัน”
novel-lucky
ครั้งนี้ไม่มีใครกล้าตั้งคำถามกับคำสั่งของชูฮันอีกอย่างไรก็ตามต่อให้คำสั่งของชูฮันจะแปลกมากแค่ไหนแต่ไม่ว่าพวกเขาจะคิดยังไงก็ไม่สามารถทำความเข้าใจได้อยู่ดี
และเมื่อกองกำลังทั้งหมดได้ถูกกระจายให้ไปประจำตามจุดต่างๆเรียบร้อยแถวของผู้รอดชีวิตจำนวนมากหน้าประตูค่ายก็เข้าไปด้านในค่ายเรียบร้อยพอดี แทนที่ด้วยกองกำลังตามคำสั่งของชูฮัย
และตามคำสั่งกลุ่มมือปืนก็ประจำตามที่ตัวเอง ทหารคนธรรมดาทั้ง 30,000 คนก็กระจายแบ่งเป็นกลุ่มละ 100 คนตามคำสั่งเช่นกัน
ครืน!ครืน! ตึง!
ทันใดนั้นมันก็มีเสียงดังเกิดขึ้นตามมาด้วยการสั่นสะเทือนที่พื้นดินราวกับเกิดแผ่นดินไหว
ฉางกวนหลงมองไปที่เส้นขอบฟ้าทันทีแววตาคมกริบแสดงความกลัวที่หาได้ยากออกมาขณะมองไปที่คลื่นสีดำขนาดใหญ่ที่กำลังมุ่งหน้าเข้ามา
คลื่นยักษ์!
คลื่นซอมบี้มหาศาล!
นี้มันซอมบี้มหาศาลเต็มไปหมด!
เพราะพวกมันมีจำนวนมากไปและระยะห่างที่ไกลทำให้มองเห็นเป็นคลื่นสีขนาดใหญ่กำลังพุ่งมาด้วยความเร็ว
ขณะที่คลื่นซอมบี้เริ่มเข้ามาใกล้ขึ้นเื่อยๆพื้นก็สั่นสะเทือนรุนแรงขึ้นทุกขณะ หลายคนยังคงตะลึงค้างนิ่งเป็นหินด้วยความช็อค ตาจ้องค้างไปที่ภาพตรงหน้าอย่างทำอะไรไม่ถูก
”คลื่นซอมบี้?”
”มันคือคลื่นซอมบี้?”
”คลื่นซอมบี้ขนาดยักษ!”
เสียงร้องอุทานตกใจดังขึ้นเป็นระลอกหัวใจของทุกคนเต้นระรัวด้วยความวิตกกังวลอย่างหนัก คลื่นซอมบี้ขนาดยักษ์จนเกินความคาดคิดระเบิดออกมา!
ในเวลาเดียวกันทุกคนก็สังเกตเห็นชูฮันที่ยืนนิ่งอยู่ตรงประตูค่ายพร้อมกับขวานยักษ์สีดำในมือนิ่งไม่ขยับ
ตอนนี้หลายคนยังเข้าใจอะไรม่ชัดเจนอารมณ์ของทุกคนอ่อนไหวและสับสนกันอย่างมาก แต่สิ่งที่มีคือทุกคนต่างมองไปที่ชูฮันเหมือนกันหมด
โดยเฉพาะกลุ่มผู้รอดชีวิตที่พึ่งเข้าไปในตัวค่ายได้พวกเขากรีดร้องดีใจอยู่ในอกสุดชีวิต เวลานี้พวกเขาทั้งหวาดกลัวและดีใจไปพร้อมกัน นั่นมันคลื่นซอมบี้!
ถ้าพวกเขาไม่เข้ามาในค่ายมาพวกเขาคงถูกคลื่นซอมบี้กลืนกินไปหมดแล้ว?
ชูฮันไม่ได้กลั่นแกล้งพวกเขาอย่างที่คิดแต่ช่วยชีวิตพวกเขาต่างหาก!
ความเสียใจต่อการกระทำของตัวเองก่อตัวขึ้นในใจของเหล่าผู้รอดชีวิตที่ก่อนหน้านี้ต่อต้านและด่าทอชูฮันผู้หญิงหลายคนถึงกับหลั่งน้ำตาด้วยความซาบซึ้ง ชูฮันช่วยชีวิตพวกเขาแถมยังจัดหาที่ปลอดภัยให้ แต่พวกเขาไม่รู้ความจริงอะไรเลย แถมยังเกลียดชังด่าทอต่อว่าชูฮัน พวกเขาทำผิดครั้งใหญ่!
ฮวงชูเจิ้นที่ขบคิดเรื่องราวไม่ออกมาตั้งแต่แรกในที่สุดก็เข้าใจ เช่นเดียวกับทหารเจ้าหน้าที่ประตูค่ายทั้งหลาย
ไม่แปลกใจทำไมก่อนหน้านี้ชูฮันถึงมีปฏิกิริยาแปลกๆไม่แปลกใจว่าทำไมชูฮันถึงออกคำสั่งที่น่าสงสัยมากมาย ไม่แปลกใจว่าทำไมชูฮันถึงไม่ลังเลที่จะฆ่าคนเดียวเพื่อให้ทุกคนรีบเข้าไปที่ปลอดภัยด้านในทันที กลายเป็นว่ามันคือคลื่นซอมบี้กำลังบุกมา!
มองไปที่พื้นที่เปิดด้านนอกค่ายในตอนนี้มันไม่มีผู้รอดชีวิตสักคนอยู่ในพื้นที่อันตรายยกเว้นแต่เหล่าทหารกองกำลังของค่ายที่ชูฮันและฉางกวนหลงวางกำลังไว้
มันเป็นไปได้ยังไง?
ชูฮันรู้ล่วงหน้าได้ยังไง!