เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 616
เขาทนไม่ได้ที่จะสูดลมหายใจ
เสือยักษ์นี้สมควรเป็นราชาแห่งสัตว์ร้าย
ทรงพลังอย่างน่าอัศจรรย์
เมื่อกี้ถ้าเป็นคนธรรมดา คงจะถูกฉีกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยไปนานแล้ว
ในทางกลับกันเสือขาวยักษ์
มีอาการแย่ลง!
มันถูกหมัดเดียวของเสือขาวกระหน่ำซัดจนชนเข้ากับต้นไม้ใหญ่
ต้นไม้ทั้งต้นถูกทุบตรงกลางและล้มลงกับพื้น
เสือยักษ์พยายามลุกขึ้นและมองดูเสือขาวด้วยความกลัว
เสือขาวเพิ่งชกมันไปหมัดเดียว หมัดนี้ทำให้มันบาดเจ็บสาหัส
โคร่ง โคร่ง โคร่ง！
เสือยักษ์คำรามอย่างบ้าคลั่ง
สัตว์ที่ได้รับบาดเจ็บมักจะบ้าและน่ากลัวกว่า
ไม่ต้องพูดถึงราชาแห่งสัตว์ร้าย
มันได้รับบาดเจ็บจากหมัดของเสือขาว แต่กลับปลุกความดุร้ายในร่างกายของมัน!
เสือยักษ์พุ่งเข้าหาเสือขาวอีกครั้ง
ครั้งนี้
ความว่องไวของมันเร็วขึ้น
รวดเร็วดั่งสายลม
“ฮ่าฮ่าฮ่า！”
เมื่อเห็นดังนั้น
เสือขาวหัวเราะดังลั่นพลางพูดว่า “ดีมาก วันนี้กูจะสู้กับมึง300รอบ…”
ฟิ้ว！
ไม่รอให้เสือขาวพูดจบ
หนึ่งหมัดโดนหัวเสือยักษ์อย่างแรง
พลั่ก！
เสือยักษ์ขาวตัวปลิวออกไปไกล!
แล้วก็ครวญคราง
ร่างใหญ่นั้นไม่มีกำลังพอที่จะล้มลง
สูญเสียพลังปราณจนหมดสิ้น……
เพียงเห็นจากที่ไม่ไกล
หยางเฟิงเอาหมัดออกแด้วยสีหน้าเพิกเฉย
เสือยักษ์ที่มีพละกำลังเริ่มต้นของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่
ขณะนี้
ถูกหยางเฟิงฆ่าอย่างสบาย
เสือขาวรีบวิ่งเข้ามาแล้วพูดว่า “ท่านแม่ทัพ…”
ไม่รอให้เขาพูดจบ
หยางเฟิงจ้องมองเขาด้วยความโกรธเคือง: “ไสหัวไป!”
อะไรนะขอรับ？
เมื่อได้ยินดังนั้น
เสือขาวก็ตกตะลึง ทำได้แค่ถอยไปเงียบๆ
เขารู้ว่าหยางเฟิงโกรธแล้ว
เห็นเสือขาวหยิบกริชคมขึ้นมาที่ร่างของเสือยักษ์และเริ่มถลกหนังมัน
หน้าตาน่ากลัวขนาดนั้น
ดูเหมือนว่าเขาต้องการระบายความโกรธทั้งหมดของเขาให้กับเสือยักษ์ขาวตัวนี้
แคว้ก！
แคว้ก！
เพียงเวลาไม่นาน
เสือยักษ์มีเลือดไหลทั่วตัว เลือดเหล่านี้กระเซ็นใส่หน้าเสือขาว
เมื่อเห็นดังนี้
หยางเฟิงพลันทำสีหน้าเหนื่อยหน่าย
เขามีแม่ทัพสี่คนอยู่ใต้บังคับบัญชาของเขา
มังกรเขียว เสือขาว เต่าดำ หงส์ไฟ！
แม่ทัพทั้งสี่ เฝ้าปกป้องครอบครัวและประเทศชาติ
หนึ่งในนั้น
มังกรเขียวเป็นเพียงบุคคลธรรมดาของกองทหาร
ในการวางกลยุทธ์ให้ได้รับชัยชนะเด็ดขาดยังเป็นเรื่องที่ห่างไกล
เสือขาวเป็นดาบที่คมที่สุดในมือของเขา
ด้วยคมดาบเล่มนี้
หยางเฟิงไม่รู้ว่าเขาเอาชนะศัตรูไปได้กี่ครั้ง
เต่าดำเป็นโล่ที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา
ปกป้องดินแดนต้าเซี่ยและป้องกันการบุกรุกของกองกำลังศัตรูมานับไม่ถ้วน
หงส์ไฟ
ในบรรดาผู้บังคับบัญชาทั้งสี่ มีสตรีเพียงคนเดียว
ผู้มีความนุ่มนวลของสตรี
เป็นหน่วยข่าวกรองในมือของผู้บังคับบัญชาหยางเฟิง
ทำให้หน่วยข่าวกรองของศัตรูต้องได้รับความอับอาย……
ผู้บังคับบัญชาทั้งสี่นี้มีข้อดีและข้อเสียของตัวเอง
ข้อดีของเสือขาวนั้นชัดเจน เมื่อต่อสู้ เขาไม่ย่อท้อและดุร้าย
ข้อเสียของเขาก็ชัดเจนมากเช่นกัน
เป็นคนพูดมาก พูดแต่เรื่องไร้สาระ
และยังเป็นคนตรงไปตรงมา
ไม่ต้องการสาวสวยเทพธิดามากมายในกองทัพ เพียงต้องการหญิงสาวที่สามารถจับเสือและรักเขาเพียงคนเดียว
บางครั้งหยางเฟิงเองก็สงสัยว่าเสือขาวเป็นคนโง่หรือไม่
เขาทำได้เพียงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และเดินมาที่เห็ดหลินจือพันปี
เห็ดหลินจือพันปีนี้เป็นการเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่ครั้งแรกตั้งแต่เข้าไปในสุสาน
เพราะหลินจือพันปีนั้นใหญ่เกินไป หยางเฟิงจึงทำได้แค่หั่นมันแล้วใส่ในกล่องหยกเพื่อใช้เป็นยาโดยเฉพาะ
เมื่อรอให้ทุกอย่างเสร็จสรรพ
หยางเฟิงหันกายไป
เสือขาวเดินเข้ามา จับหนังเสือที่แกะออกด้วยมือทั้งสองข้าง ท่าทางกล้าๆกลัวพลางพูดด้วยน้ำเสียงที่ดีเป็นพิเศษว่า “นายท่าน นี่คือหนังเสือที่ลูกน้องของข้าถลกให้ ข้าจะทำให้เป็นเสื้อคลุมเสื้อโคร่งให้ท่าน จะต้องสวยสง่าเหมาะกับท่านแน่นอน!”
เห็นเสือขาวทำหน้าตาน่าเกลียดน่ากลัว
องครักษ์มังกรทั้งหมดตาเบิกโพลง
โอ้พระเจ้า！
ในใจของตนเองคิดว่านี่ยังเป็นเทพมรณะเสือขาวอยู่หรือไม่？
นี้……