เฉียวเหลียงมองหน้าลู่หลี นิ่งเงียบอยู่นาน ก่อนจะถอนหายใจและกล่าวว่า “คุณรู้ได้ยังไงว่าผมรอดหรือไม่รอด ผมจะบอกอะไรให้คุณอย่างหนึ่ง ถ้าไม่มีถังซี ผมก็มีชีวิตอยู่ไม่ได้ เราสองคนเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เด็ก คุณคิดหรือว่าผมเป็นผู้ชายแบบที่จะตกหลุมรักผู้หญิงได้ง่ายๆ ในช่วงห้าปีนั้น ผมมีชีวิตอยู่เหมือนคนที่ตายไปแล้ว คุณคิดหรือว่าผมจะตกหลุมรักผู้หญิงอื่นได้ง่ายขนาดนั้น หลังจากถังซีตายไป”
ลู่หลีนิ่งอึ้ง จ้องมองเฉียวเหลียงซึ่งมีท่าทีจริงจังอย่างมาก ลู่หลีนิ่วหน้า ท่าทางเฉียวเหลียงไม่เหมือนคนกำลังโกหก แต่ใครๆ ก็เห็นกันทั่วไปว่าเขารักเซียวโหรวด้วยใจจริง ตอนที่เซียวโหรวเป็นลมหมดสติไป เขาตื่นตระหนกแทบเสียสติ บอกได้เลยว่าเฉียวเหลียงใส่ใจเซียวโหรวมาก หรือจะพูดให้ถูกก็คือเขาหลงรักเธออย่างลึกซึ้งจริงๆ
“แต่คุณ…”
เฉียวเหลียงยิ้ม “งงละสิ ใช่ไหม”
ลู่หลีพยักหน้า “คุณพาคนของหลงเซี่ยวทั้งหมดออกไปตามหาถังซี ตอนที่เธอเครื่องบินตก พวกเราเป็นห่วงคุณมาก เราเลยให้สายคอยรายงานตลอดว่าคุณอยู่ที่ไหน คุณเดินทางข้ามจากแปซิฟิก ไปลองบีช แล้วไปเมืองหลวง สุดท้ายไปจบที่เมือง A นั่นเราพอเข้าใจได้ว่าคุณพยายามตามหาผู้หญิงที่คุณรัก แต่เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นสิ ทำให้เรางงกันมาก”
ขณะพิจารณาดูใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกของเฉียวเหลียง ลู่หลีก็ขมวดคิ้วและกล่าวว่า “พอกลับไปเมือง A คุณก็ตกหลุมรักผู้หญิงแปลกหน้าคนหนึ่ง สิ่งที่เราประหลาดใจที่สุดคือ คุณรักผู้หญิงคนนั้นมากเหลือเกิน แล้ว… เวลาที่คุณอยู่กับเธอ ก็ดูไม่เหมือนว่าทั้งสองคนเพิ่งรู้จักกันเมื่อสองเดือนที่แล้ว แต่เหมือนเป็นคู่รักที่รักกันมาแสนนาน หรือจะพูดให้ถูกก็ต้องบอกว่าขนาดคู่รักที่รักกันมานาน ก็ยังไม่มีเคมีอย่างที่คุณสองคนมีต่อกัน เรื่องนี้ทำให้ผมสับสนกับชีวิตมาก!”
เฉียวเหลียงมองหน้าลู่หลี “เพราะฉะนั้นคุณคงได้คำตอบแล้ว ใช่ไหม”
“คำตอบอะไร ผมแค่อยากให้คุณมีความสุข ผมคิดว่าบางทีคุณคงจะได้พบรักแท้ แล้วก็เลยลืมถังซีได้ หรือไม่อย่างนั้นคุณก็คงคิดได้ว่า ผู้ชายสามารถตกหลุมรักผู้หญิงได้มากกว่าหนึ่งคนในชั่วชีวิตหนึ่ง ในเมื่อถังซีจากไปแล้ว คุณจึงย้ายความรักของคุณมาไว้ที่อีกคนหนึ่ง…”
“คุณทำได้ด้วยเหรอ” เฉียวเหลียงวางแฟ้มเอกสารลง จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาลู่หลี “คุณเจอกับเหวินนิ่งครั้งสุดท้ายคือเมื่อสิบปีที่แล้ว ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาคุณสามารถย้ายความรักของคุณไปไว้ที่ผู้หญิงอื่น เพียงเพราะผู้หญิงคนใหม่ใส่ใจดูแลคุณได้หรือเปล่า”
เมื่อเห็นลู่หลีทำหน้านิ่ว เฉียวเหลียงก็ยิ้มมุมปาก “คุณก็ทำไม่ได้ ใช่ไหมล่ะ เพราะฉะนั้นความรักไม่สามารถโยกย้ายได้ ถ้าคุณสามารถย้ายความรักได้ ก็หมายความว่าความรักที่คุณมีต่อคนคนนั้นไม่ใช่รักแท้ และคนที่คุณตกหลุมรักทีหลังนั้นต่างหากคือรักแท้ของคุณ ลู่หลี จำไว้นะ รักแท้ ไม่อาจโยกย้ายได้”
“หมายความว่าคุณไม่ได้รักเซียวโหรวงั้นเหรอ” ลู่หลีหรี่ตามองเฉียวเหลียง
เฉียวเหลียงยิ้ม “รักสิ ผมรักเธอ”
ลู่หลีขมวดคิ้ว ถามอีกว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็ไม่ได้รักถังซี”
เฉียวเหลียงยังคงยิ้ม “ผมรักถังซี แน่นอนอยู่แล้ว”
“คุณจะรักเซียวโหรวได้ยังไง ในเมื่อคุณยังรักถังซี” ลู่หลีจ้องลึกเข้าไปในดวงตาเฉียวเหลียง “ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็หมายความว่าคุณไม่ได้รักถังซีจริง คุณแค่หาข้ออ้างที่จะไปรักผู้หญิงอื่น”
เฉียวเหลียงส่ายศีรษะไปมา “เราออกไปดื่มกาแฟกันข้างนอกเถอะ”
ลู่หลีมองเฉียวเหลียงด้วยสายตามีคำถาม เฉียวเหลียงหลิ่วตาให้ลู่หลี เมื่อเห็นอย่างนั้นหางตาลู่หลีก็หรี่ลง เขาพยักหน้าแล้วลุกขึ้น ทั้งสองเดินออกไปข้างนอก เมื่อไปถึงประตูหน้าเฉียวเหลียงก็ทำเสียงคำรามเบาๆ ในลำคอ กล่าวว่า “มีคนแอบฟัง”
ลู่หลีกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น “คุณก็รู้ว่าทำไมหั่วอวิ๋นถึงทำแบบนี้”
“ผมไม่สนใจหรอกว่าเธอจะคิดอะไร” เฉียวเหลียงสีหน้าเข้มขึ้น และกล่าวต่อไปว่า “เธอจะต้องถูกลงโทษ หากทำผิดกฎของหลงเซี่ยว”
หั่วอวิ๋นซึ่งซ่อนตัวอยู่ในความมืดสีหน้าซีดเผือดลงเมื่อได้ยินคำพูดนั้น เธอจ้องมองเฉียวเหลียงอย่างไม่เชื่อหูตนเอง กำมือสองข้างแน่น นังผู้หญิงนั่นมีดีอะไรนัก! เธอยอมรับได้ที่เฉียวเหลียงปฏิเสธเธอ และเลือกถังซี ผู้เป็นถึงประธานเอ็มไพร์กรุป ซึ่งย่อมดีเลิศกว่าเธออยู่แล้ว แต่เซียวโหรวไม่ได้มีค่าอะไรเลย! ทำไมนายน้อยถึงได้ตกหลุมรักผู้หญิงแบบนี้หลังจากที่ถังซีตายไป
เฉียวเหลียงและลู่หลีขึ้นไปที่ชั้นบนสุดของอาคาร ที่ซึ่งมีเพียงนายทั้งสามของหลงเซี่ยวเท่านั้นที่จะขึ้นมาได้ เฉียวเหลียงเคยตั้งใจจะให้สิทธิ์ฉู่หลิงด้วย แต่ฉู่หลิงบอกว่าเขาคงไม่สามารถมาให้หลงเซี่ยวใช้แรงงานเยี่ยงทาสได้ ในเมื่อเขาต้องทำงานให้เดอะควีน
เฉียวเหลียงมองออกไปยังทิวทัศน์สุดสายตา และยังคงนิ่งเงียบ ลู่หลีเอ่ยขึ้นว่า “คุณควรปล่อยเซียวโหรวไปถ้าไม่ได้รักเธอ ผมรู้ว่าเซียวจิ่งถือว่าคุณเป็นเหมือนน้องชาย ถ้าเขารู้ว่าคุณกำลังล้อเล่นกับความรู้สึกของน้องสาวเขา คุณสองคนจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้อีกต่อไป”
เฉียวเหลียงเป็นคนเย็นชากับคนรอบข้าง และค่อนข้างแปลกแยกด้วยซ้ำ เนื่องจากเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับครอบครัวเขา จึงไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเขาที่จะมีเพื่อนแท้ ลู่หลีไม่ต้องการเห็นมิตรภาพระหว่างเฉียวเหลียงและเซียวจิ่งถูกทำลายลง
ตัวเขาเอง หลินหย่วน และเฉียวเหลียง คือเพื่อนตายอยู่แล้ว พวกเขาไม่มีวันทอดทิ้งกันตราบเท่าที่ยังมีชีวิตอยู่ ไม่ว่าเฉียวเหลียงจะทำอะไรกับพวกเขา เขาสองคนก็ไม่ถือสา ตราบใดที่ไม่ได้ฆ่าพวกเขาทิ้ง
แต่กับเซียวจิ่งไม่เหมือนกัน
เฉียวเหลียงหันไปมองลู่หลี กล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “ถ้าเซียวโหรวเป็นเพียงเซียวโหรว ผมคงไม่สังเกตเห็นเธอเลยด้วยซ้ำ”
“คุณหมายความว่ายังไง” ลู่หลีนิ่วหน้าขณะจ้องมองเฉียวเหลียง “ถ้าเซียวโหรวเป็นเพียงเซียวโหรว”
เฉียวเหลียงยังคงยิ้ม “คุณรู้ไหมว่าทำไมผมถึงยืนยันให้เราขึ้นมาคุยกันบนนี้ เพราะความลับนี้จะให้ใครอื่นรู้ไม่ได้ ตอนนี้นอกจากพวกพี่น้องตระกูลเซียว คุณปู่ถัง และตัวผมเอง ก็ไม่มีคนอื่นรู้ความลับนี้”
“ความลับอะไร” ลู่หลีมีลางสังหรณ์ว่า สิ่งที่กำลังจะได้ยินต้องเป็นความลับที่ทำให้เขาช็อคไปเป็นแน่
เฉียวเหลียงกล่าวขึ้นว่า “ความรักของผมไม่มีวันย้ายไปอยู่ที่คนอื่น ดังนั้นคนที่ผมรักก็คือถังซี ไม่ใช่เซียวโหรว หรือจะพูดให้ตรงกว่านี้คือ ผมตกหลุมรักเซียวโหรวเพราะเธอคือถังซี”
ลู่หลีกำมือสองข้างแน่น จ้องมองเฉียวเหลียงอย่างไม่เชื่อหูตัวเอง “เป็นไปได้ยังไง”
ถังซีจะกลายเป็นเซียวโหรวไปได้ยังไง
“นั่นคือเหตุผลที่ผมขอให้เซียวโหรวปลอมตัวเป็นถังซี”
“ปลอมตัวงั้นเหรอ” ลู่หลีอุทาน “จริงสิ คุณขอให้เซียวโหรวปลอมตัวเป็นถังซี ผมก็ยังสงสัยอยู่…”
“นั่นไม่สำคัญหรอก สิ่งสำคัญกว่านั้นก็คือ เราต้องรักษาความลับที่ว่าซีซียังมีชีวิตอยู่ ดังนั้นผมจึงต้องอยู่กับเซียวโหรวไปจนตลอดชีวิต คนอื่นๆ จะไม่มีวันได้รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของเธอ แต่คุณต้องได้รู้ว่าคนที่ผมรักไม่ใช่เซียวโหรว แต่เป็นถังซี”
“ถ้าเซียวโหรวไม่ใช่ถังซี คุณก็จะไม่รักเธอ” ลู่หลีส่ายศีรษะขณะเอ่ยพึมพำ
เฉียวเหลียงพยักหน้า “ถูกต้อง เพราะฉะนั้นถ้าหัวใจของคุณคือเหวินนิ่ง จงออกไปตามหาเธอ คุณก็รู้ว่าตอนอยู่ที่ลองบีช ผมเกือบฆ่าตัวตายเพราะสูญเสียรักแท้”