ในที่สุดก็แก้ไข ‘อุบัติเหตุ’ ให้ผ่านพ้นไปได้ เซียวจิ่งกลับไปแล้ว และเฉียวเหลียงบอกให้ถังซีไปนอนต่อ ถังซีมองดูเสื้อผ้าตัวเองแล้วไปอาบน้ำ จากนั้นก็คลานขึ้นเตียงไปนอน หลังจากเธอหลับไปแล้วเฉียวเหลียงก็ไปอาบน้ำ เป็นเวลาตีสี่เมื่อเขาเดินออกจากห้องน้ำ แต่ถังซียังลืมตาโพลงมองมาที่เขา “คุณจะไม่นอนเหรอ”
“ผมต้องจัดการกับเอกสารบางอย่าง”
ถังซีพยักหน้า หันหลังให้พร้อมกับกล่าวว่า “ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้ก็นอนพักผ่อนให้เพียงพอ ไม่ต้องตามฉันไปหรอก”
เฉียวเหลียงอึ้ง “…” เดินไปที่เตียงเงียบๆ และนอนลงข้างเธอ “ตกลง ถ้าอย่างนั้นเรานอนกันเถอะ”
ถังซีกอดเอวเขาอย่างพึงพอใจ และซุกเข้าหาหน้าอกเขา “คุณสุขภาพไม่ดี เพราะฉะนั้นควรพักผ่อนให้มากๆ อย่านอนดึก”
เฉียวเหลียงจูบเธอที่หน้าผาก ถังซีกระซิบว่า “มอบหมายงานที่เฉียวกรุปให้ลูกน้องคุณทำ แล้วคุณค่อยจัดการกับสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถจัดการได้ ส่วนที่หลงเซี่ยว… ลู่หลีช่วยคุณได้ไม่ใช่เหรอ ฉันได้ยินมาว่าคุณทำงานหนักมากในช่วงหลายปีที่ผ่านมา คุณยังนอนไม่หลับอยู่อีกหรือเปล่า”
ดวงตาเฉียวเหลียงเป็นประกายด้วยความเสน่หา เมื่อเขาได้ยินเสียงกระซิบของถังซี เขาจูบที่กลางกระหม่อมเธอ “ตกลง เรานอนกันดีกว่า”
ถังซีกอดเฉียวเหลียงและหลับไปอีกครั้ง เฉียวเหลียงซึ่งไม่รู้สึกง่วงเลยก็หลับไปเช่นกัน
ถังซีตื่นขึ้นมาเพราะเสียงโทรศัพท์ในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอหันหลังเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ เมื่อเห็นเฉียวเหลียงยังหลับอยู่เธอจึงรีบปิดเสียงโทรศัพท์ จากนั้นก็ย่องออกไปที่ห้องนั่งเล่นเพื่อรับสาย เฮ่อหว่านอีได้ยินเธอรับสายก็โล่งอก “โอย ในที่สุดเธอก็รับสาย! นี่ยังไม่ตื่นใช่ไหม”
ถังซีหัวเราะเบาๆ “เมื่อคืนฉันนอนดึกค่ะ ก็เลยตื่นสาย ตอนนี้พี่ว่างใช่ไหมคะ พี่หว่านอี”
เฮ่อหว่านอีกล่าวว่า “ว่างจ้ะ พี่จะไปที่ห้องเธอ ไปลองชุดนั้นตอนนี้เลยได้ไหม”
ถังซีมองดูเฉียวเหลียงซึ่งยังคงนอนหลับอยู่บนเตียง และกล่าวเสียงเบา “ไม่ ไม่ดีกว่าค่ะ ฉันไปที่ห้องพี่จะดีกว่า เดี๋ยวฉันขนชุดไปที่ห้องพี่นะคะ”
ถังซีวางสาย รีบอาบน้ำล้างหน้า พับชุดใส่ลงในกระเป๋าเดินทาง จากนั้นก็ลากกระเป๋าเดินทางไปที่ห้องเฮ่อหว่านอี เฮ่อหว่านอีเปิดประตูออกมาเห็นถังซียืนอยู่หน้าห้อง มีกระเป๋าเดินทางใบใหญ่มาด้วย เธอก็รีบบอกว่า “เข้ามาเร็ว”
ถังซีพยักหน้า เดินลากกระเป๋าเดินทางเข้าไป “ขอโทษนะคะ พี่หว่านอี ฉันควรให้พี่ลองชุดนี้เร็วกว่านี้ มาลองกันเลยค่ะ”
ขณะที่เฮ่อหว่านอีปิดประตูถังซีก็หยิบชุดออกมา เมื่อเฮ่อหว่านอีได้เห็นชุดเธอก็หลงเสน่ห์ในทันที เธอเดินเข้าไปลูบคลำชุดเบาๆ “โอ พระเจ้า โหรวโหรว ชุดนี้สวยงามมาก! เธอออกแบบเองเลยหรือเปล่า สวยงามเหลือเกิน! ไม่น่าแปลกใจที่เธอต้องดูแลชุดนี้เป็นอย่างดีแบบนี้”
ถังซียิ้ม “ไม่ใช่ค่ะ ฉู่หลิงกับฉันออกแบบร่วมกัน เขามีพรสวรรค์ในการออกแบบมากกว่าฉัน และมีรสนิยมที่ดีในเรื่องแฟชั่น ฉันจึงมองว่าชุดนี้เป็นชุดที่สำคัญที่สุดในแฟชั่นโชว์ครั้งแรกของฉัน”
“พี่คิดว่าชุดนี้ต้องเป็นที่นิยมมาก พี่มีลางสังหรณ์ว่าคนจะต้องรีบซื้อชุดนี้ทันที ที่เรานำเสนอบนรันเวย์” เฮ่อหว่านอีชอบชุดนี้มาก
ถังซียิ้ม “ฉันปลื้มใจจริงๆ ลองดูตอนนี้เลยได้ไหมคะ”
เฮ่อหว่านอีพยักหน้าอย่างมีความสุข เธอมั่นใจว่าเธอจะดูสวยในชุดนี้ เธอจะชนะพนัน! ฉู่หลิงกล้าหัวเราะเยาะรูปร่างเธอได้ยังไง! เขาทำให้เธอรู้สึกอับอาย!
“รอเดี๋ยวนะ พี่จะไปลอง” เฮ่อหว่านอีถือชุดเดินเข้าไปในห้องนอน
ถังซีนั่งรอบนโซฟาด้วยความคาดหวัง อย่างไรก็ตามห้านาทีต่อมาเฮ่อหว่านอีก็เดินออกมาในชุดนั้น และมองเธอด้วยสายตาผิดหวัง…
ถังซีกำลังจะชมว่าเฮ่อหว่านอีสวยมาก แต่แล้วเธอก็นิ่งขึง กะพริบตาถี่ๆ มองดูชุด พูดอะไรไม่ออก…
เป็นไปได้อย่างไร
จากสายตาของถังซีเฮ่อหว่านอีรู้ว่าชุดนี้ไม่เหมาะกับเธอ หางตาเธอหรี่ลง และเธอกล่าวอย่างสิ้นหวัง “ดูเหมือนว่าชุดนี้จะไม่เหมาะกับพี่ พี่รู้สึกทรมานยังไงไม่รู้เวลาสวมชุดนี้ พี่ไม่สามารถนำเสนอความงดงามของชุดออกมาได้เลย พี่ว่าพี่ดูแย่มากด้วยซ้ำ ทำไมล่ะ เป็นเพราะรูปร่างพี่ไม่ดีพอหรือเปล่า หรือ… เป็นเพราะพี่สวยไม่พอ”
ถังซีส่ายศีรษะทันที “ไม่ใช่ค่ะ ไม่ใช่เลย! พี่หว่านอี พี่เป็นผู้หญิงที่สวยที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา บางที…” ถังซีมองหน้าเฮ่อหว่านอี ริมฝีปากเธอเม้มแน่น ก่อนจะกล่าวว่า “ชุดนี้อาจจะมีอะไรผิดปกติ หรือว่า… บางทีชุดนี้อาจไม่เหมาะกับใครเลย แต่จะสวยงามเฉพาะเมื่ออยู่บนหุ่นเท่านั้น…”
เฮ่อหว่านอีอยากจะร้องไห้ ทำไมเธอถึงเดิมพันกับฉู่หลิง! ตอนนี้ผลพิสูจน์ก็ออกมาแล้วว่าเขาคิดถูก! น่าอายจริงๆ!
เฮ่อหว่านอีรู้สึกว่าเธอเข้าไปติดกับดักตัวเองเสียแล้ว…
แต่ทำไมฉู่หลิงถึงแน่ใจว่าชุดนี้เหมาะกับโหรวโหรว
เฮ่อหว่านอีหันมามองตาถังซี ซึ่งมีรูปร่างเพรียวบาง เธอหรี่ตาลง ถังซีรู้สึกเขินอายที่เฮ่อหว่านอีจ้องมอง เธอถามว่า “พี่หว่านอี มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“โหรวโหรว ทำไมเธอไม่ลองชุดนี้ดูล่ะ” เฮ่อหว่านอีมองหน้าเธอ
“ฮึ ไม่เอาค่ะ ฉันไม่อยากลองค่ะ พี่หว่านอี” ถังซีปฏิเสธ
จู่ๆ เธอก็รู้สึกว่าถ้าเธอสวมชุดนี้… บางที… บางทีฉู่หลิงอาจพูดถูก ชุดนี้เหมาะกับเธอคนเดียวเท่านั้น…
“ทำไมถึงไม่ลองดูล่ะ มาเร็ว ลองดู” เฮ่อหว่านอีดึงถังซีเข้าไปในห้องนอนเธอ และช่วยถังซีถอดเสื้อผ้า ถังซีจึงต้องยอมจำนน “ก็ได้ค่ะ ก็ได้ ฉันจะลองค่ะ ฉันจะลอง พี่หว่านอีใจเย็นๆ นะคะ ใจเย็นๆ ก่อน เดี๋ยวฉันลองเอง”
เธอรู้สึกว่าถ้าเธอไม่ยอมลองชุดนี้ดีๆ เฮ่อหว่านอีจะต้องจับเธอเปลี่ยนเสื้อผ้า ซึ่งคราวนี้เธอต้องอับอายจริงๆ
เฮ่อหว่านอีรีบถอดชุดออก และถังซีก็รีบสวมอย่างรวดเร็ว เฮ่อหว่านอีคว้าชุดนอนแถวนั้นมาสวม แล้วมาช่วยถังซีแต่งตัวให้เรียบร้อย จากนั้นเธอก็พูดไม่ออก…
ขณะมองดูถังซีในชุดนี้ เฮ่อหว่านอีก็เริ่มสงสัยในรูปร่างและใบหน้าของเธอเองเป็นครั้งแรก
ถังซีก็ตกตะลึงเมื่อมองดูตัวเองในกระจก นางฟ้าน้อยที่สง่างามในกระจกคนนี้คือใคร!