ตอนที่ 112 กฎเกณฑ์อะไร
“ดูท่าทางเจ้าสิ ยังคิดว่านี่เป็นของวิเศษ หนังสืออย่างนี้หมอผีทุกคนล้วนมี เจ้าเริ่มฝึกตอนนี้ไม่สายไปหน่อยหรือ”
ถังเฉียนแย่งหนังสือของตนคืนจากมือฮว่าเหยียน กอดไว้แน่น มองดูฝ่ายตรงข้ามอย่างระวังตัว
“เรื่องของข้า เจ้าไม่ต้องยุ่ง”
ฮว่าเหยียนร้อง “หึ” แล้วพูดว่า
“ข้าเองก็ไม่อยากยุ่งกับเจ้า ศิษย์พี่ของเจ้ามาแล้ว นางให้แม่ช่วยถ่ายทอดคำพูดถึงเจ้า พอกลับมาก็ให้ไปพบนางทันที ข้าบอกเจ้าแล้ว เจ้าจะไปไม่ไปก็ตัดสินใจเอง อย่าบอกว่าข้าไม่ได้บอกเจ้าล่ะ”
ฮว่าเหยียนจงใจเน้นเสียงคำว่า ‘แม่’ ร่างถังเฉียนแข็งทื่อเล็กน้อย แต่สายตาฮว่าเหยียนกลับมองไปที่อีกาตาสีฟ้าตัวหนึ่งที่เกาะอยู่บนต้นกุ้ย มองดูด้วยสายตาลึกล้ำ อีกาตัวนั้นส่งเสียงร้องแล้วบินไป
“ศิษย์พี่?”
ฮว่าเหยียนพูดเท่านี้ก็กลับไป ไม่ได้บอกว่าศิษย์พี่ของนางคือใคร และไม่ได้บอกว่าอยู่ที่ไหน ถังเฉียนเองไม่คาดหวังว่านางจะบอกเรื่องเหล่านี้ นับจากที่ฮว่าเหยียนมาที่นี่ แมลงพิษที่เรือนฮั่นต้านต้องเพิ่มขึ้นสามสี่เท่า คนที่หนีไปยามวิกฤต ไม่รู้จักละอายใจบ้าง
“ทั้งหมดนี่แลกมาด้วยเลือดของข้า เจ้ากลับใช้อย่างไม่ละอายใจ”
ถังเฉียนมองตามหลังฮว่าเหยียน แล้วพูดด้วยความหงุดหงิด นางจึงมาถามหวังหลง ที่แท้ศิษย์พี่ของนางมาที่นี่ก่อนแล้ว แต่ไม่ได้พบกับนางเท่านั้นเอง เวลานี้ศิษย์พี่พักที่เรือนของอาจารย์ ถังเฉียนย่อมต้องไปเยี่ยมคารวะทันที
ได้ยินมาก่อนแล้วว่าศิษย์พี่ทั้งสิบคนของนางล้วนมีฝีมือ เวลานี้จะไปพบพวกนางจึงรู้สึกมีความคาดหวังและหวั่นใจอยู่บ้าง ถังเฉียนมาแต่เนิ่นๆ แม้ว่าเถิงเสวี่ยไม่อยู่ แต่มนุษย์แมลงของอาจารย์ยังอยู่ที่นี่ พอเห็นถังเฉียนก็เข้าไปรายงาน อาห่าวบอกถังเฉียนว่ามนุษย์แมลงของอาจารย์ชื่ออาเซิง เป็นเด็กสาวหน้าตาสะสวย ผูกผมสองจุก เจอใครก็ยิ้มให้
แต่วันแรกเถิงเฟิงก็บอกถังเฉียนว่า จะทำให้เถิงเสวี่ยไม่พอใจก็ช่าง แต่อย่าทำให้อาเซิงไม่พอใจเด็ดขาด ดูท่าทางนางไมมีพิษภัย แต่ที่จริงโหดเ**้ยมมาก บอกให้นางต้องนอบน้อมและซื่อตรง
ถังเฉียนคิดว่ามนุษย์แมลงของแต่ละคนแตกต่างกัน บางตัวดูท่าทางแข็งแรง ทำอะไรได้ทุกอย่างแต่ต่อสู้ไม่เป็น ในยามหน้าสิ่วหน้าขวานก็กลับอ่อนแอปวกเปียก แต่ก็มีบางตัวไม่อาจตัดสินจากหน้าตาได้ อย่างเช่นอาเซิง ได้ยินว่าเวลาที่นางโกรธ เล็บนิ้วจะงอกยาวออกมาครึ่งนิ้ว สามารถควักหัวใจออกมาจากอกคนได้ หัวใจอยู่ในอุ้งมือยังสามารถเต้นได้ครู่หนึ่ง แสดงว่าลงมืออย่างฉับไวมาก
ถังเฉียนฟังถึงตรงนี้ก็ใจหาย ในใจนึกหวั่นเกรงอาเซิง
“ท่านป้าอาเซิง ถังเฉียนมาพบศิษย์พี่ รบกวนไปแจ้งด้วย”
ถังเฉียนแปลกใจ เมื่อคืนอาเซิงทำไมไม่อยู่หน้าประตู วันนี้กลับยืนอยู่หน้าประตูแล้ว
“ศิษย์คนเล็กของเจ้านาย ยังนับว่ารู้จักกฎเกณฑ์ เข้าไปเถอะ”
ถังเฉียนค้อมคารวะอาเซิง แล้วจึงเข้าไปด้วยความดีใจ แต่เพิ่งก้าวเดินเข้าประตูก็รู้สึกว่าเหนือศีรษะมีความเยือกเย็น ถังเฉียนจึงชะลอฝีเท้าก้าวหนึ่ง ลังเลเล็กน้อย ปรากฏว่าน้ำอ่างหนึ่งเทลงมาจากเหนือศีรษะ ยังดีที่นางไม่ได้รีบเดินเข้าไป
ตอนที่ถังเฉียนพบหมอผีศักดิ์สิทธิ์ครั้งแรก เถิงเฟิงเอ่ยถึงนอนหงายมือเท้าชี้ฟ้ากราบคารวะตามแบบแผน นางรู้สึกแปลกใจ เพราะไม่รู้ความหมายของน้ำนี้หรือฐานะนางจะถูกเปิดเผยแล้ว แล้วเงยหน้าขึ้นมองกลไก ถังเฉียนก็ยิ่งรู้สึกว่าเรื่องนี้ร้ายแรง นางจึงยืนนิ่งอยู่กับที่ไม่ขยับเขยื้อน