เทพปีศาจหวนคืน บทที่ 1499 มาตรฐานขั้นต่ำสุด
แปลโดย iPAT
ชาเซี่ยวมอบเคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณให้กับเทพปีศาจปล้นสวรรค์วัยเยาว์ แต่การแสดงออกของเขากลับเปลี่ยนแปลงไปและปฏิเสธที่จะหลอมรวมวิญญาณดวงนี้
เสียงที่เย็นชาของชาเซี่ยวดังขึ้น “หลานชายที่ดีของข้า หากเจ้ายังอยากมีชีวิตอยู่ต่อไป จงเชื่อฟังท่านปู่ผู้นี้”
อย่างไรก็ตามเด็กหนุ่มยังยืนกราน “ผู้ใดจะไม่อยากมีชีวิตอยู่ แต่ข้ามีหลักการของตนเอง เคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณดวงนี้เลวร้ายเกินไป ข้าปฏิเสธที่จะปฏิบัติตาม ชาเซี่ยว ไม่ใช่ว่าเจ้าต้องการให้ข้าเข้าไปที่ทะเลสาบงั้นหรือ? ตอนนี้ข้าอยู่ในอันดับแปด ข้ามีคุณสมบัติที่จะเข้าไป เจ้าไม่เสียดายงั้นหรือที่จะฆ่าข้าตอนนี้?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า” ชาเซี่ยวหัวเราะ “ถูกต้อง มันน่าเสียดาย”
หลังกล่าวจบคำ รูม่านตาของเด็กหนุ่มก็หดเล็กลงขณะที่ความเจ็บปวดพุ่งเข้าโจมตีร่างกายของเขา
เขาเกือบลมลงกับพื้น
แต่เขายังอดทนและรีบไปที่มุมมืดเพื่อเอนหลังพิงกำแพงและอดทนต่อความเจ็บปวด
เสียงของชาเซี่ยวถ่ายทอดมาอีกครั้ง “เจ้าเป็นเพียงตัวหมากเบี้ยชิ้นเล็กๆ เจ้าคิดว่าเจ้าสามารถพูดคุยกับข้าหลังจากได้รับอันดับแปดงั้นหรือ? เจ้าคิดว่าเจ้ามีคุณค่ามากงั้นหรือ? ฮืม มีผู้คนมากมายที่ต้องการเป็นหลานชายของข้า เป็นเกียรติของเจ้าแล้วที่สามารถเรียกข้าว่าท่านปู่ เข้าใจหรือไม่?”
ชาเซี่ยวหยุดก่อนกล่าวต่อ “เรียกข้าว่าท่านปู่”
ใบหน้าของเด็กหนุ่มบิดเบี้ยว เขากำหมัดแน่นจนเล็บแทงเข้าไปในเนื้อ
ร่างกายของเขาสั่นเทาด้วยความเจ็บปวดแต่มันเกิดจากความอัปยศและความโกรธที่ไม่สามารถระบาย
“ท่านปู่…” หลังจากนั้นเขาก็กล่าวคำนี้ออกมา
“หลานชายที่ดีของข้า เสียงของเจ้าเบาเกินไป ท่านปู่แก่แล้ว ท่านปู่ได้ยินไม่ชัด” ชาเซี่ยวหัวเราะอย่างชั่วร้าย
เด็กหนุ่มรู้สึกว่าความเจ็บปวดของเขาเบาบางลงมาก
คิ้วของเด็กหนุ่มขมวดแน่น เขารู้สึกอยากตาย แต่เมื่อเขาคิดถึงครอบครัวและหญิงคนรัก เขาก็สูดหายใจและตะโกน “ท่านปู่!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า ตราบเท่าที่หลานชายเชื่อฟัง ท่านปู่ก็ดีใจ” ชาเซี่ยวหัวเราะระรื่น
“ตอนนี้ท่านปู่ต้องการให้เจ้าหลอมรวมวิญญาณดวงนี้ เจ้าทำได้หรือไม่?”
“ไม่!” ใบหน้าของเด็กหนุ่มซีดขาวจากความเจ็บปวดแต่เขายังยึดมั่นมาตรฐานขั้นต่ำสุดของตนเองเอาไว้
“บัดซบ!” ชาเซี่ยวโกรธจัดและกระตุ้นการโจมตี
เด็กหนุ่มกรีดร้องและล้มลงบนพื้น
ชาเซี่ยวรู้สึกปวดหัวเมื่อเห็นเด็กหนุ่มยังปฏิเสธที่จะประนีประนอม “เจ้าหนู เจ้ามีคุณธรรมพอสมควร น่าเสียดาย น่าเสียดายที่ข้าคิดว่าเจ้ามีธรรมชาติที่โหดเหี้ยม เจ้าต่อสู้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะไม่เข้าใจตรรกะที่ว่าทำทุกสิ่งเพื่อตนเอง หากพวกเขาไม่ตาย เจ้าก็ต้องตาย หากเจ้าตาย เมื่อนั่นความปรารถนาทั้งหมดของเจ้าก็จะกลายเป็นความว่างเปล่า”
เด็กหนุ่มทรุดตัวลงกับพื้นและขดตัวราวกับกุ้ง ร่างกายของเขาเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อขณะที่เขาเกือบหมดสติ ตอนนี้เขาไม่เหลือพลังงานที่จะต่อต้านอีกต่อไป
แต่มุมปากของเขายังโค้งขึ้นเล็กน้อย “ชาเซี่ยว ข้าแตกต่างจากเจ้า ข้าจะไม่มีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่น”
“ความพยายามที่น่าขัน โลกใบนี้ต้องต่อสู้เพื่อให้ได้รับสิ่งต่างๆมาด้วยตนเอง หากไม่ต่อสู้หรือเข่นฆ่า เจ้าจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างไร?” ชาเซี่ยวกล่าวเสียงเย็น “ลองคิดดูให้ดีว่าเหตุใดเจ้าถึงถูกขับไล่ออกจากเผ่า? ฮ่าฮ่า ไม่ใช่เพราะเผ่ามีทรัพยากรน้อยเกินไปงั้นหรือ? พวกเขารู้สึกว่าการเลี้ยงดูเจ้าเป็นเรื่องสิ้นเปลืองเกินไป”
ดวงตาของเด็กหนุ่มส่องประกายขึ้น “ข้าเข้าใจตรรกะนี้ แต่สิ่งที่คนอื่นทำคือปัญหาของพวกเขา หากข้าทำ มันจะกลายเป็นปัญหาของข้า และข้าจะไม่ทำเช่นนี้!”
“โง่เง่า! เช่นนั้นข้าก็จะส่งเจ้าไปตายซะ!” ความโกรธของชาเซี่ยวมาถึงขีดจำกัดแล้วแต่ในจังหวะที่เขากำลังจะโจมตี เขากลับหยุดอย่างกะทันหัน
“หือ ลูกชายที่น่าสงสารของข้า เหตุใดเจ้าถึงถูกส่งมาเช่นนี้?” เสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้นจากกระโจมหลังหนึ่งอย่างกะทันหัน
จากนั้นผู้คนก็เริ่มร้องไห้ บางคนด่าหมอว่าไร้ความสามารถ
เด็กหนุ่มและชาเซี่ยวตั้งใจฟังก่อนจะเข้าใจเหตุผล
ปรากฏว่าเจ้าของกระโจมหลังนี้พึ่งคลอดทารก แต่ทารกเกิดมาอ่อนแอและแทบไม่สามารถรักษาชีวิต เจ้าของกระโจมใช้เงินจำนวนมากเพื่อเชิญผู้ใช้วิญญาณระดับสามมาแต่ผู้ใช้วิญญาณผู้นั้นกลับไม่สามารถช่วยชีวิตทารก
“ฮ่าฮ่า เด็กน้อย โชคของเจ้าดีมาก เด็กผู้นี้เพียงพอที่จะใช้หลอมรวมวิญญาณ เขาตายแล้ว เจ้าสามารถใช้ศพของทารกผู้นี้ในการหลอมรวมวิญญาณ” ชาเซี่ยวหัวเราะแต่มันยังเต็มไปด้วยเจตนาสังหาร “หากเจ้าไม่เห็นด้วย เจ้าก็ไปตายซะ ข้าจะเปลี่ยนไปใช้คนอื่น”
เด็กหนุ่มเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะตอบว่า “ตกลง”
“ดี” ชาเซี่ยวไม่กล่าวสิ่งใดอีก
เด็กหนุ่มตระหนักดีว่าชาเซี่ยวแข็งแกร่งและเขาจะไม่ยอมรับคนที่ไม่เชื่อฟัง
เพื่อกลับบ้าน เด็กหนุ่มตัดสินใจกลืนความอัปยศนี้
ตามกฎของเผ่า การแข่งขันย่อยครั้งนี้จะหยุดพักเป็นเวลาสามวัน
ผู้เข้าแข่งขันทั้งหมดอยู่ในบ้านของตนเองและรับคำแนะนำจากรุ่นพี่
เด็กหนุ่มเริ่มรวบรวมวัสดุในการหลอมรวมวิญญาณ
แม้กระบวนการรวบรวมจะเต็มไปด้วยอุปสรรค แต่เขาก็สามารถรวบรวมพวกมันมาได้ในที่สุด
หลังจากศพของเด็กทารกถูกฝัง เด็กหนุ่มขุดมันขึ้นมากลางดึก
เหลือเวลาอีกสองวันก่อนการแข่งขันจะเริ่มขึ้น
ในกระโจมที่ห่างไกล เด็กหนุ่มเริ่มการหลอมรวมวิญญาณ
“เคล็ดลับการหลอมรวมวิญญาณนี้ชัดเจนและรัดกุมอยู่แล้ว แต่ท่านปู่คิดถึงพลังวิญญาณอันน้อยนิดของเจ้าและได้แก้ไขหลายขั้นตอน หลานชายที่ดีของข้า เจ้าต้องประสบความสำเร็จในหลอมรวมวิญญาณครั้งนี้!” เสียงของชาเซี่ยวดังขึ้นและช่วยแนะนำเด็กหนุ่ม
การหลอมรวมวิญญาณเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ
เด็กหนุ่มทำตามขั้นตอนอย่างเคร่งครัด
เนื่องจากนี่เป็นครั้งแรกของเขาในการหลอมรวมวิญญาณ ดังนั้นเขาจึงทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำอีกแม้จะเป็นเรื่องที่ง่ายที่สุดเช่นการใช้ไฟในการปรับแต่งทรัพยากร หากไม่มีคำแนะนำของชาเซี่ยว เขาคงล้มเหลวไปแล้ว
ชาเซี่ยวโกรธมาก แต่เมื่อเวลาผ่านไป คำสาปแช่งของชาเซี่ยวก็ลดน้อยลงเรื่อยๆ
‘นี่คือพรสวรรค์ของเทพปีศาจปล้นสวรรค์!’ หัวใจของฟางหนวนสั่นสะท้านขึ้น
เทพปีศาจปล้นสวรรค์วัยเยาว์แสดงให้เห็นถึงความสามารถในการหลอมรวมวิญญาณที่ทรงพลัง เขาดำเนินการได้อย่างยอดเยี่ยม
“เหลืออีกสี่ขั้นตอนสุดท้าย” ชาเซี่ยวให้กำลังใจ “หลานชายที่ดีของข้า ทำได้ดี หลอมรวมวิญญาณดวงนี้และเอาชนะการแข่งขัน!”
เด็กหนุ่มสูดหายใจลึกและมองไปที่ซากศพของเด็กทารก
ดวงตาของเขาส่องประกายขึ้น
‘แม้ทารกผู้นี้จะไม่ได้ตายด้วยมือของข้า แต่หากข้าใช้ศพของเขาหลอมรวมวิญญาณ ข้าจะอดทนต่อความผิดในหัวใจได้อย่างไร? แต่การหลอมรวมวิญญาณจะล้มเหลวไม่ได้ หากข้าล้มเหลวที่นี่ ชาเซี่ยวจะโทษข้า’
‘เด็กน้อย ยกโทษให้ข้าด้วย กระทั่งหลังจากความตาย เจ้าก็ไม่สามารถนอนหลับอย่างสงบสุข แต่ข้าไม่มีทางเลือก นี่คือทั้งหมดที่ข้าทำได้ ข้าหวังว่าดวงวิญญาณของเจ้าจะขึ้นสู่สวรรค์ด้วยไฟนี้’
‘หากเจ้าสามารถกำเนิดใหม่ จงอย่ากลับมาบนโลกที่โหดร้ายใบนี้อีก!’
ขณะที่เขาพึมพำอยู่ในใจ เปลวไฟก็กลืนกินศพของทารกเข้าไป
“ไฟแรงเกินไป ลดความรุนแรงของมันเร็วเข้า!” ชาเซี่ยวกล่าวด้วยความตกใจ
“ข้ากำลังพยายาม!” เด็กหนุ่มแสร้งทำเป็นตื่นตระหนกแต่เปลวไฟกลับร้อนแรงมากขึ้น
“ช่างกล้าหาญนัก! เจ้าตั้งใจทำให้การหลอมรวมล้มเหลว เจ้ากำลังท้าทายข้า!” ดวงตาของชาเซี่ยวเต็มไปด้วยความโกรธเมื่อเขาตระหนักถึงเจตนาของเด็กหนุ่ม