มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 740
“ฮึ่ม! ฉันรู้แล้ว เจอรัลด์ต้องตกใจมากจากการนั่งอยู่ที่นั่นตามลำพังแน่ ฉันพนันได้เลยว่าเขาวิ่งหนีไปแล้วด้วยตัวเอง! ช่างเป็นคนตกใจง่ายจริง! ๆ เลยนะ”
ไซลาดูเหมือนจะพบบางอย่างที่เธอสามารถคุยโวถึงได้เรื่อย ๆ
วินซี่แค่ส่ายหัวของเธอด้วยการยอมจำนนเท่านั้น
ในเวลานี้ เธอต้องการที่โทรหาเจอรัลด์และถามเขาว่าเขาไปที่ไหน แต่หลังจากที่เห็นว่าเลนนาร์ดดูกราดเกรี้ยวอย่างไรแล้วนั้น เธอจึงยั้งจากการโทรนั้น
ในที่สุดเจอรัลด์ก็รู้ถึงประเด็นหลักของงานเลี้ยงของประธานกอร์ดอนในวันนั้น เมื่อประธานกอร์ดอนพูดถึงเมาน์เทนท็อปวิลล่าในเมย์เบอร์รี่
เขาจึงเกรงว่าสิ่งต่าง ๆ จะเริ่มกระอักกระอ่วนขึ้นมาถ้าเขาอ้อยอิ่งอยู่แถวนั้นไปนานกว่านี้
มันคงจะแย่ถ้าคนอื่น ๆ จำเขาได้
โดยเฉพาะต่อหน้าไซลา
เจอรัลด์จึงเดินออกไปจากห้องโถงก่อนที่จะเกิดบางสิ่งที่เข้าสู่สภาวะเลวร้ายอย่างแท้จริง
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไปที่นั่นเพื่อสนุกกันตามคำขอของวินซี่
แต่เขายังคงมีเรื่องมากมายที่เขาจำเป็นต้องจัดการ ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งที่ทำไมเขาถึงไม่สามารถอยู่ที่นั่นเป็นเวลานานได้
เขากำลังจะกลับไปที่ห้องของเขาเมื่อเขาได้รับโทรศัพท์จากลูกน้องคนหนึ่งของเขา
“คุณคลอฟอร์ด เป็นความผิดของพวกเราเองครับ ตอนแรก พวกเราพบว่าสาวใช้คนนั้นอยู่ที่ไหน ดังนั้นพวกเราจึงรีบไปที่นั่นกันอย่างรวดเร็ว แต่สุดท้าย… ก็มีคนอื่นมารับสาวใช้คนนั้นไปก่อนเรา!”
เนื่องจากพวกเขาได้รับเบาะแส มันจึงกลายเป็นเรื่องง่ายสำหรับพวกเขาที่จะระบุว่าสาวใช้คนนั้นอยู่ที่ไหน
แต่มันเหนือความคาดหมายของเจอรัลด์ที่คนอื่นจะชิงตัดหน้าพวกเขาไปก่อนแม้ว่าเขาจะกระทำอย่างระมัดระวังมากแค่ไหนก็ตาม เขายังส่งลูกน้องของเขาออกไปอย่างรวดเร็วหลังจากพวกเขาได้รับข่าวอีกด้วยซ้ำ
ความขุ่นเคืองเต็มไปทั้งใจของเจอรัลด์
“ใครรับเธอไปกัน?” เจอรัลด์ถาม
“พวกเรายังคงตรวจสอบอยู่ในขณะนี้ครับ แต่พวกเรามั่นใจว่ามีคนอีกกลุ่มที่กำลังแข่งกับพวกเราเพื่อค้นหาว่าสาวใช้คนนี้อยู่ที่ไหน!”
“เอาล่ะ เข้าใจแล้ว ผมจะส่งคนไปเพิ่มที่นั่นอย่างรวดเร็ว รีบสืบสวนเรื่องนี้!”
เจอรัลด์วางสายโทรศัพท์ ตอนนี้เขาถูกทำให้อยู่ในตำแหน่งที่ค่อนข้างยากลำบาก
‘ทำไมมันถึงยากขนาดนี้ที่แกะรอยคน ๆ เดียว!?’
“เจอรัลด์?”
และในขณะที่เจอรัลด์กำลังจะขึ้นไปชั้นบน
ก็มีเสียงผู้หญิงคนหนึ่งข้างหลังเขา กำลังเรียกตามหลังเขาอยู่
เธอฟังดูประหลาดใจเล็กน้อย
เจอรัลด์หันหลังกลับ และเขาก็รู้สึกตกใจเล็กน้อยเหมือนกัน
มีคนหน้าใหม่มากมายในล็อบบี้โรงแรม
พวกเขาคือกลุ่มบอดี้การ์ดในชุดสูทดำ และพวกเขาทั้งหมดสวมแว่นกันแดดแม้ว่าจะอยู่ภายในอาคารก็ตาม พวกเขาดูเหมือนค่อนข้างมีสมรรถภาพสูงเลยทีเดียว
พวกเขาอาจจะมีกันมากกว่าสามสิบคนได้
หากเจอรัลด์ไม่เห็นหญิงสาวสองคนที่กำลังยืนอยู่ท่ามกลางผู้ชายพวกนั้น เขาก็คงคิดว่าพวกเขาเป็นลูกน้องของเขาไปแล้ว
หญิงสาวสองคนเหล่านั้นไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแจสมินและมินดี้
“เป็นเธอ!”
เจอรัลด์ยิ้มและพูดออกมา
ถ้าเขาจำไม่ผิด นี่น่าจะเป็นครั้งที่สองที่เขาเห็นแจสมินปรากฏตัวด้วยความยิ่งใหญ่อลังการเช่นนี้
เจอรัลด์กลายเป็นค่อนข้างประสาทไวขึ้นมาทันที
‘มันดูเหมือนไร้เหตุผล ทั้งแจสมินและมินดี้ต่างก็เป็นเด็กเนิร์ดกัน พวกเธอแทบจะไม่โดดเรียนเลย แม้ว่าพวกเธอถูกบังคับก็ตาม ดังนั้นทำไมพวกเธอถึงมาที่นี่ในวันนี้ล่ะ?’ เขาสงสัยกับตัวเอง
แต่เจอรัลด์ก็ตระหนักได้อย่างรวดเร็วว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น
ทั้งแจสมินและมินดี้เป็นสมาชิกของตระกูลเฟนเดอร์สันหนิ
เซร่าก็เป็นสมาชิกของตระกูลเฟนเดอร์สันเหมือนกัน
กลุ่มคนที่กำลังตามหาสาวใช้ของเซร่าก็น่าจะเป็นแจสมินและลูกน้องของเธอ
“ช่างน่าแปลกใจอะไรอย่างงี้นะ ที่บังเอิญพบนายที่นี่ ทำไมนายถึงมาที่เขตโฮเวิร์ดล่ะ?”
มินดี้ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
การทำหน้านิ่งคิ้วขมวดปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเธอครู่ต่อมา ทั้งมินดี้และแจสมินต่างก็ชำเลืองมองกันและกัน จากนั้นสายตาของพวกเธอก็กวาดมองเจอรัลด์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
เมื่อถูกจ้องมองโดยผู้หญิงสองคนเหล่านี้จึงทำให้เจอรัลด์รู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย
‘กำลังเกิดอะไรขึ้น? ฉันถูกเปิดโปงหรือเปล่า? มันเป็นไปไม่ได้ยังไงกัน?’