มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 741
“ฉันรู้แล้ว เจอรัลด์ เป็นเพราะกิจกรรมนอกสถานที่สองวันในเขตโฮเวิร์ดที่มาร์เวนจัดขึ้นสำหรับเช้าพรุ่งนี้ใช่ไหม? พวกนายสองคนมาที่นี่ล่วงหน้ากันเหรอ?”
มินดี้ถาม
“อ่า? โอ้ ใช่แล้ว แต่มาร์เวนยังไม่ได้มาที่นี่ ฉันมาก่อนล่วงหน้าเพื่อจองโรงแรมน่ะ ช่างบังเอิญอะไรอย่างงี้ที่ได้พบเธอที่นี่ด้วยเหมือนกัน! เป็นไปได้ไหมที่เธอมาที่นี่ก่อนเพียงเพราะว่าเธอต้องการจะเที่ยวชมรอบ ๆ ที่นี่?”
เจอรัลด์เหลือบมองบอดี้การ์ดที่แจสมินพามา
“มาร์เวนบอกฉันว่าพวกเธอชอบเที่ยวกัน”
เจอรัลด์คิดว่าทั้งมินดี้และแจสมินพบว่าเขามาที่นี่เพื่อตามหาสาวใช้คนนั้นเหมือนกัน มันคือเหตุผลที่ทำไมเขาถึงทำตัวร้อนรนไปชั่วขณะ แต่อย่างไรก็ตาม เมื่อได้ยินคำตอบของพวกเธอจึงทำให้เขสถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก
จากนั้นเขาก็ใช้โอกาสนี้เพื่อให้หลุดพ้นจากปัญหา
“จิ๊! นายกำลังพูดถึงอะไรอยู่? พวกเราไม่ใช่คนไร้ประโยชน์สักหน่อย พวกเราแค่…”
มินดี้กรอกตาใส่เจอรัลด์ เธอต้องการจะอธิบายตัวเอง
แต่แจสมินชำเหลือมองมินดี้อย่างรวดเร็วเพื่อเตือนเธอไม่ให้ทำแบบนั้น ดูเหมือนว่าเธอกำลังพูดด้วยสายตาของเธอว่า “มินดี้ เธอเป็นบ้าอะไรน่ะ? ทำไมเธอถึงพูดมากขนาดนี้”
“อ่า!”
มินดี้ตระหนักได้ขึ้นมาทันทีว่าเธอทำตัวบุ่มบ่ามไป
จริง ๆ แล้ว มันก็ไม่ใช่ความผิดทั้งหมดของมินดี้
แม้ความจริงทั้งมินดี้และแจสมินมักจะรักษาท่าทางที่เย็นชาและห่างเหินอยู่เสมอ แต่พวกเธอก็เข้าใจเพื่อนร่วมชั้นแต่ละคนเป็นอย่างดีทุกคน
พวกเธอไม่ได้แสดงให้เห็นอย่างชัดเจน แต่พวกเธอก็มักจะนินทาเกี่ยวกับเรื่องต่าง ๆ แบบนั้นเหมือนกับผู้หญิงคนอื่น ๆ เหมือนกันตอนที่พวกเธอเดินกลับบ้าน หรือเมื่อพวกเธออยู่บ้านกันจริง ๆ
พวกเธอจะพูดคุยเรื่องตลกต่าง ๆ ที่เกิดขึ้นในชั้นเรียน ผู้ชายหล่อ ๆ ที่พวกเธอเห็น และผู้ชายที่ แม้ว่าจะไม่หล่อ แต่ก็สุภาพกับพวกเธออย่างมาก
พวกเธอซุบซิบถึงเพื่อนร่วมชั้นแทบจะทุกคน
ไม่ว่าประสบการณ์ของพวกเธอจะพิเศษมากแค่ไหน แต่พวกเธอก็ยังคงเป็นหญิงสาวมาโดยตลอด
ในเวลานี้ หัวข้อการพูดคุยของพวกเธอเป็นเรื่องเกี่ยวกับเจอรัลด์ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม พวกเธอก็ค่อนข้างเปิดเผยตัวตนที่แท้จริงให้เขาได้เห็นเป็นอย่างดี
พวกเธอกลายมาเป็นค่อนข้างคุ้นเคยกับเจอรัลด์แล้ว
อย่างที่สอง ความรู้สึกที่เจอรัลด์มอบให้พวกเธอก็เทียบไม่ได้กับคนอื่นอย่างชัดเจน
มันเป็นส่วนหนึ่งของเหตุผลที่ทำไมมินดี้ถึงตกใจมาก เมื่อเธอเริ่มพูดคุยกับเจอรัลด์อย่างเป็นธรรมชาติได้อย่างง่ายดายขนาดนี้
เธอรีบหุบปากลง
ในทางกลับกัน แจสมินเพียงเหลือบมองไปที่เจอรัลด์เท่านั้น ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังชั้นบนพร้อมกับลูกน้องของเธอ
เจอรัลด์รู้สึกมึนงง
‘มีบางอย่างแปลก ๆ ถ้าแจสมินชิงตัดหน้าฉันและตามหาสาวใช้คนนั้นเจอก่อน เธอก็น่าจะออกจากสถานที่นี้ไปแล้ว ไม่ใช่หรือไง?’
‘ทำไมเธอถึงยังคงอยู่ที่นี่ในเขตโฮเวิร์ดอยู่ล่ะ?’
‘ถ้าแจสมินไม่ใช่คนที่พาสาวใช้คนนั้นไป งั้นจะเป็นใครไปได้กัน?’
‘ดูเหมือนฉันจะต้องรอลูกน้องของฉันให้กลับมาก่อนที่ฉันจะได้รู้เกี่ยวกับรายละเอียดสำคัญเพิ่มเติมของสถานการณ์’
“แจสมิน ฉันขอโทษจริง ๆ นะ ฉันตื่นเต้นมากเกินกว่าจะยั้งตัวเองเอาไว้ได้เมื่อกี้นี้ ฉันก็ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันคุยกับเจอรัลด์เกี่ยวกับหลาย ๆ เรื่องขนาดนี้!”
หลังจากพวกเธอเข้ามาในห้อง มินดี้ก็จับมือของแจสมินและพูดขึ้นมา
“ไม่เป็นไร คราวหน้าก็ระวังละกัน แม้ว่าพวกเรามีอิสระกันมากขึ้นแล้วตอนนี้เมื่อเทียบกับเมื่อก่อน แต่พวกเราก็ยังคงต้องรักษาการไม่ให้เป็นจุดสนใจอยู่ดี!”
แจสมินยิ้มอย่างขมขื่นและกล่าวออกมา
“ฉันรู้แล้ว ฉันจะไม่ทำผิดพลาดซ้ำในคราวหน้าอย่างแน่นอน!”
มินดี้แลบลิ้นออกมา
“ภารกิจนี้อันตรายอย่างเห็นได้ชัด แต่พวกเราก็จัดการฝ่าฟันมาได้โดยไม่มีเหตุร้ายใด แต่อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังคงไม่สามารถเข้าใจว่าทำไมเธอถึงดื้อรั้นขนาดนี้! กล่องนั้นสำคัญกับเธอมากขนาดนั้นเลยเหรอ? พวกเราจะตามหามันให้เธอได้ที่ไหนกัน? แจสมิน เธอวางแผนจะทำอะไรต่อล่ะ?”
มินดี้ถาม
แต่แจสมินกลับจ้องมองมินดี้อีกครั้ง “มินดี้ ฉันเสียใจจริง ๆ ที่พาเธอมากับฉัน ทำไมเธอถึงต้องพูดทุกอย่างออกมาเสียงดังในทุก ๆ ครั้งด้วยล่ะ!? ระวังจะมีคนกำลังแอบฟังอยู่”
มินดี้แลบลิ้นออกมาอีกครั้งก่อนที่เธอจะปิดปากตัวเองทันที
“จากนี้ไป ฉันต้องการกลับมาเป็นคนเดิมของฉันที่เย็นชาและห่างเหิน ฉันจะไม่พูดอะไรมากตั้งแต่นี้ต่อไป!”
มินดี้กล่าว