บัญชามังกรเดือด บทที่ 781 เขาต้าหวาง
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของฉินเทียนแล้ว ภายในแววตาของฉินเปียวเอ่อล้นไปด้วยความโหดร้าย เดิมแล้วเขามาด้วยความภาคภูมิใจ แต่ไม่คาดคิดว่ายังไม่ทันได้เริ่มการแข่งขันอย่างเป็นทางการ ผู้มีความสามารถโดดเด่นอย่างหยางต้าวที่เขาภาคภูมิใจ ก็ได้ไปตกอยู่ในกำมือของน้องชายคนเล็กอย่างฉินเทียนเสียแล้ว
อันที่จริงแล้ว จากเดิมทีคิดอยากที่จะตบหน้าผู้อื่น แต่สุดท้ายฝ่ามือนั้นกลับมาตกอยู่ที่หน้าตัวเองซะเอง
ดูเหมือนว่าก่อนหน้านี้เขาจะประเมินความสามารถของทีมฉินเทียนต่ำเกินไป และตอนนี้เขาก็ต้องการที่จะวางแผนใหม่อีกครั้ง
“ยอดเยี่ยมมาก”
“ฉันจะรอ”เขาหัวเราะอย่างเย้ยหยัน ขบฟันแน่น แล้วจากไปอย่างโกรธเคือง
“รบกวนนายน้อยฉินบอกล่าวนายหญิงใหญ่ ก่อนหน้านี้มังกรซ่อนรูปมีการล่วงเกินไปมาก รอเมื่อผมเสร็จงานที่นี่แล้ว ผมจะไปขอโทษด้วยตนเอง!”
ผู้อาวุโสสามหวังลิ่ง เป็นสมาชิกระดับสูงของมังกรซ่อนรูป เมื่ออยู่ต่อหน้าฉินเปียว ไม่คาดคิดเลยว่าจะประจบประแจงอย่างไม่รู้สึกละอายเช่นนี้!
เมื่อเห็นฉินเปียวและคนอื่นขึ้นไปบนโรลส์รอยซ์ที่แผดเสียงก้องออกมา เขาเงยหน้าขึ้น แล้วค่อย ๆ กวาดสายตามองไปที่ฉินเทียนกับฉินชวนและคนอื่น ๆ ด้วยสีหน้าที่ภาคภูมิใจ
“ใช่แล้ว ยังมีเรื่องที่ฉันลืมบอกพวกนายไป เพื่อป้องกันแส้มังกรเอาอุปกรณ์สาธารณะของมังกรซ่อนรูปตะวันตกมาใช้ส่วนตัว ฉันจึงได้รับคำสั่งให้อยู่ที่นี่ต่อ”
“ต่อไปนี้ ฉันจะอยู่ที่นี่อย่างถาวร เพื่อควบคุมและคอยสังเกตการณ์การทำงานของมังกรซ่อนรูปตะวันตก”
“แส้มังกรฉิน อย่าหาว่าฉันไม่ได้เตือนนายเลย นายกำลังมีข้อพิพาทกับครอบครัวของนายอยู่ และมังกรซ่อนรูปก็ไม่ได้มีความสนใจที่จะเข้าร่วมด้วยหรอกนะ”
“แต่ถ้าหากนายยังต้องการที่จะทำเหมือนครั้งที่แล้ว การที่ใช้งานมังกรซ่อนรูปตะวันตก เช่นนั้นมันจะเป็นการทำร้ายพวกเขามากกว่า”
เขาพูดด้วยน้ำเสียงอันดังก้องว่า “ทุกคนในมังกรซ่อนรูปตะวันตกจงฟังคำสั่ง ไม่ว่าใครก็ตามที่กล้าให้ความช่วยเหลือฉินเทียน จะต้องถูกไล่ออกทันที และจะไม่ถูกให้ว่าจ้างอีกเลย!”
ดวงตาของทุกคนต่างเป็นสีแดงก่ำ ฉินชวนขบฟันแน่น และต้องการที่จะต่อต้าน
แต่ทว่าฉินเทียนก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงอันดังว่า “ตกลง!”
“ยินดีต้อนรับผู้อาวุโสสามที่จะอยู่ควบคุมและคอยสังเกตการณ์ระยะยาวเป็นอย่างยิ่ง”
“เป็นเช่นนั้นก็ดี คุณสามารถเบิกตาจ้องมองให้ดี หากว่าฉินเปียวพุ่งเป้ามาที่ฉัน อย่างนั้นมังกรซ่อนรูปตะวันตก ก็ไม่สามารถเข้ามาแทรกแซงได้”
“แต่ถ้าหากเขาไปแตะต้องคนอื่นที่ไม่เกี่ยวข้อง ตัวอย่างเช่นสกุลหู หรือเช่นเถ้าแก่ทั้งหลายที่อยู่ที่นี่ในวันนี้”
“หากเขาได้ทำการการละเมิดกฎก่อน และเมื่อถึงเวลานั้น มังกรซ่อนรูปตะวันตกมีหน้าที่จะต้องรับผิดชอบในการดำเนินการ!”
“เรื่องนี้ คุณบอกฉินเปียวจะเป็นการดีที่สุด เข้าใจแล้วใช่ไหม?”
หวังลิ่งชะงักงั้นไปครู่หนึ่ง เขาไม่คิดมาก่อนเลยว่า ตัวเองกลับถูกฉินเทียนวางแผนเอาไว้แล้ว
ที่เขาอยู่ที่นี่ต่อ แน่นอนว่าสามารถควบคุมและสังเกตการณ์มังกรซ่อนรูปตะวันตก เพื่อไม่ให้พวกเขาคอยให้ความช่วยเหลือฉินเทียนได้ แต่ทว่า มันกลับเป็นการกีดขวางของฉินเปียวไปด้วย
ถ้าหากฉินเปียวต้องการจะบรรลุเป้าหมายในการกดขี่คนที่อยู่รอบกายของฉินเทียน เช่นการฆ่าหูเฟย หรือบุกยึดฮั่นจง
ในตอนนี้ มันก็ไม่ได้ผลอีกต่อไปแล้ว
หากฉินเปียวฝ่าฝืนแนวปฏิบัตินี้ เช่นนั้นถึงแม้ว่ามังกรซ่อนรูปตะวันตกจะกลัวที่ต้องออกสู่สาธารณะ แต่ก็จำเป็นที่จะต้องลงมืออยู่ดี
“ตกลง! ฉันสัญญากับคุณ!”
“ฉินเทียน ภูมิหลังของตระกูลฉินเก่านั้นลึกซึ้งเพียงใด ฉันเชื่อว่านายน่าจะรู้ดีมากกว่าฉัน!”
“ฉันขอให้นายโชคดี!” เขากล่าวอย่างร้ายกาจ
“ขอบคุณมาก” มุมปากของฉินเทียนกระตุกยกขึ้น
เดิมทีมันเป็นเหตุการณ์ที่มีความสุข แต่หลังจากประสบกับเหตุการณ์พลิกผันเช่นนี้ จนทำให้ทุกคนต่างก็ต้องสับสนกระวนกระวาย
ฉินเทียนหัวเราะเสียงดังพลางพูดว่า “มันเป็นเพียงแค่การหยุดฉากเล็กน้อยเท่านั้น”
“ฉันรับประกัน หลังจากนี้จะเป็นเพียงแค่บุญคุณและความแค้นส่วนตัวระหว่างฉันฉินเทียนและตระกูลฉินเท่านั้น ไม่พัวพันไปถึงทุกคนอย่างแน่นอน”
“มา ให้พวกเรามาดื่มด้วยกันเถอะ!”
ผู้คนต่างมีปฏิกิริยาตอบสนองกลับมา หลังจากนั้นจึงไชโยโห่ร้องขึ้นมา
หูรั่วหลันรู้แล้ว ว่าอะไรคือความประหลาดใจที่ฉินเทียนสัญญากับเธอก่อนหน้านี้ และต่อหน้าเหล่าผู้คน เธอได้นำตำแหน่งประธานหอการค้าฮั่นจง มอบให้กับพี่ชายหูเฟยไปแล้ว
หลังจากที่หูเฟยได้ประสบพบกับช่วงเวลาความเป็นความตายมาแล้ว เขาเปลี่ยนไปดูสุขุมและช่ำชองมากยิ่งขึ้น
เขาไม่ได้ปฏิเสธ และรับประกันกับทุกคน ว่าจะบริหารให้ดีและนำพาทุกคนไปได้อย่างแน่นอน
เขาแอบสาบานว่า ตัวเองจะต้องเป็นราชาที่แท้จริงของฮั่นจงให้ได้ ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่นใด แต่เป็นเพียงเพื่อฉินเทียนเท่านั้น
เขาต้องทำให้ตัวเองมีอำนาจมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ มีเพียงสิ่งนี้เท่านั้น ถึงจะมีคุณสมบัติที่จะสามารถช่วยเหลือฉินเทียน ไปต่อต้านตระกูลฉินเก่าได้
เมื่อเห็นว่าฉินเทียนเป็นแก่นนำในการดื่มเหล้า แล้วดื่มจนเหล้าหมดแก้ว ทุกคนเริ่มติดหล่ม คนที่รู้สึกประหม่าก็ค่อย ๆ ลดน้อยลง
นอกจากนี้ พวกเขายังพึ่งตระหนักได้ถึงความเก่งกาจของหม่าหงเทา
หม่าหงเทาเป็นเพียงลูกน้องคนหนึ่งของฉินเทียนเท่านั้น แต่ก็สามารถที่จะเอาชนะหยางต้าวได้ เห็นได้ว่า นี่เป็นสาเหตุที่ทำให้ฉินเทียนมีความผ่อนคลาย
เขาและทีมของเขา มีความมั่นใจในตนเองและความสามารถเพียงพอ ที่จะไปเอาชนะฉินเปียวได้!
“มาครับ คารวะคุณชายฉิน!”
“ขอให้หลังจากนี้สามวันคุณชายฉินประสบความสำเร็จตั้งแต่ก้าวแรก และยินดีต้อนรับการกลับมาของสถานะลูกชายคนโตและหลานชายคนโตของตระกูลฉินเก่าด้วยครับ!”
“คุณฉินทั้งเก่งและมีความกล้าพอ ฉันว่ามีแต่เขา ถึงจะสามารถส่งเสริมตระกูลฉินเก่าให้เจริญรุ่งเรืองต่อไปได้!”
“คุณฉิน หมดแก้วแล้ว!”
เถ้าแก่ของฮั่นจงเหล่านี้ เดิมทีแล้วพวกเขาจะมาร่วมงานงานแต่ง แต่สุดท้ายแล้วกลับเป็นฉินเทียนที่เป็นตัวเอกภายในงานไปเสียได้
ฉินเทียนยินดีต้อนรับทุกคนที่เข้ามา เขาดื่มตลอดจนตะวันตกดิน จนเขาและทีมของเขา ดูเหมือนว่าจะเมากันไปหมดแล้ว
หูเฟยดูวิตกกังวล เขามองไปที่ฉีลิ่ว โหวชงและคนอื่น ๆ ด้วยตัวเอง และจัดการให้ฉินเทียนและทีมของเขาได้พักผ่อนในวิลล่าที่เงียบสงบ
หลังจากนั้นหูเฟยก็ออกคำสั่ง ให้ฉีลิ่วและโหวชงพาคนไปเฝ้าที่ปากทางเข้า และไม่ให้ผู้ใดเข้ามารบกวนโดยเด็ดขาด!
สงครามในอีกสามวันหลังจากนี้ ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อยเลยจริง ๆ
เขาไม่สามารถที่จะช่วยเหลือเรื่องอื่นได้ เช่นนั้นต้องตรวจสอบให้แน่ใจว่าฉินเทียนและคนอื่น จะสามารถฝึกฝนได้อย่างเพียงพอ
วันรุ่นขึ้นเมื่อตะวันโด่งฟ้า คาดว่าฉินเทียนและคนอื่น น่าจะพักผ่อนเพียงพอแล้ว
หูเฟยและฉินชวนเป็นแกนนำด้วยตัวเอง คนรับใช้หลายสิบคนถือกล่องอาหารไปด้วย และภายในที่อุดมไปด้วยอาหารมากมายหลายชนิด เดินตรงไปทางวิลล่า
“เมื่อวานพวกเสี่ยวเทียนดื่มไปเยอะขนาดนั้น ก็ไม่รู้ว่าจะส่งผลต่อกำลังการสู้รบของพวกเขาหรือไม่”
“ไม่ได้ ฉินชวน สองสามวันต่อจากนี้ พวกเราจำเป็นจะต้องดูให้ดี อย่าปล่อยให้พวกเขาดื่มเหล้าอีกแม้แต่หยดเดียว”
“อยากจะดื่ม ก็ต้องรอหลังจากที่เขาเอาชนะฉินเปียวได้แล้วค่อยว่ากัน!”
หูเฟยกล่าวขึ้นมาอย่างวิตกกังวล ตอนนี้ เขาได้ฟื้นฟูใบหน้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว และยังฟื้นคืนสถานะของหูเฟยกลับมาแล้วด้วย
ดังนั้น ด้วยนิสัยที่เคยชิน จึงเรียกฉินเทียนว่าเสี่ยวเทียน
ฉินชวนกระซิบกระซาบว่า “แส้มังกรใช่ใช่คนที่ชอบก่อความวุ่นวาย ผมเชื่อว่าเขามีความตั้งใจอย่างลึกซึ้งเท่านั้น”
“ตระกูลฉินเก่าไม่ได้จัดการง่ายขนาดนั้น ฉันคิดมานานแล้วว่า พวกเราก็ไม่สามารถที่จะนิ่งดูดายได้อีกต่อไป”
“ส่วนที่ว่าจะช่วยเหลืออย่างไร พวกเราค่อยไปปรึกษาหารือกับแส้มังกรเถอะ!”
หูเฟยพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ความแค้นของตระกูลเขา แม้ว่าตอนนี้จะฟื้นฟูร่างกายได้อย่างอิสระ และได้แต่งงานกับคนที่ชื่นชอบ เรื่องทั้งหมดนี้จะต้องขอบคุณฉินเทียน
เพื่อฉินเทียนแล้ว เขายอมที่จะเสียสละทุกอย่างเมื่อใดก็ได้!
ไม่คาดคิดว่า เมื่อมาถึงประตูห้องแล้ว ไม่ว่าจะเคาะกี่ครั้งก็ไม่มีคนตอบกลับมา
“เสี่ยวเทียนคงไม่ได้ดื่มมากเกินไป จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่ตื่นหรอกนะ?”
“เจ้าหมอนี่ ดื่มไม่ได้ก็อย่าอวดเก่งสิ!”
เมื่อหูเฟยพูดประโยคนี้แล้ว ก็ใช้แรงจากฝ่ามือผลักประตูเปิดออกโดยตรง เมื่อเห็นเตียงที่ว่างเปล่าที่อยู่ตรงหน้าแล้ว เขาก็อดที่จะเบิกตาโพลงไม่ได้
“แย่แล้ว!”
ฉินชวนตระหนักได้ถึงบางสิ่งบางอย่าง แล้วอุทานออกมาด้วยเสียงเบา ๆ และไปที่ห้องอื่นที่เหลืออย่างรีบร้อน ผลปรากฏว่า ทั่วทุกที่มีแต่ความว่างเปล่า
คนที่เมาเหล้าที่อยู่ที่นี่เมื่อคืนนี้ ไม่รู้ว่าหายไปนานแค่ไหนแล้ว
“เกิดเรื่องอะไรขึ้น?”
“พวกเราเฝ้าอยู่ตรงประตูตลอดเวลา ไม่เห็นพวกเขาออกไปเลย”
“แย่แล้ว! ฉินเปียวลงมือแล้วอย่างนั้นเหรอ? ฉันรู้ว่า เจ้าผู้ชายคนนั้นไม่มีเจตนาดีอย่างแน่นอน!”
“พวกเขาพูดอย่างผิวเผินว่าหลังจากนี้สามวัน ทำให้แส้มังกรที่ลดความระมัดระวังลง เป็นผลให้เมื่อคืนนี้พวกเขาถูกจับตัวไปแล้ว!”
“มันเป็นความผิดของพวกเราเอง!”
“หัวหน้า ตอนนี้จะต้องทำอย่างไรดี? พวกเราจะต้องไปช่วยพวกเขานะ!”
ใบหน้าของฉีลิ่วและโหวชงเต็มไปด้วยความละอายใจ จนน้ำตาเกือบที่จะไหลออกมาอยู่แล้ว
หูเฟยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็มองไปที่ฉินชวน แล้วกระซิบกระซาบว่า “คุณเห็นว่าอย่างไร?”
ฉินชวนถอนหายใจออกมา เมื่อมองไปทางทิศตะวันตก ก็กระซิบว่า “พวกแส้มังกร เกรงว่าจะไปถึงเขาต้าหวางเรียบร้อยแล้ว”