เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 638
“ไม่！ กูเป็นเทพสงครามอันดับหนึ่งของต้าเซี่ย เป็นไปไม่ได้ที่จะถูกบันไดขึ้นฟ้าเล็ก ๆ นี่ขังไว้？”
“ไม่！ ไม่！！ ไม่！！！”
ครืน！
ในช่วงเวลาสำคัญนี้
จู่ ๆ
ในเมฆดำก็ฟ้าแลบฟ้าผ่า
สายฟ้าผ่าที่น่าตกใจยังเร็วกว่าฟ้าแลบ ผ่าลงมาอย่างรุนแรง！
เสียงเปรี้ยงหนึ่ง！
หยางเฟิงจู่ ๆ ยิ้มแล้ว
เขายิ้มอย่างลึกลับ！
ยิ้มอย่างแปลกประหลาด！
ยิ้มเหมือนดอกป๊อบปี้บานที่ชั่วร้ายอย่างนั้น！
“ไม่มีฉันไม่มีคน ไม่มีคนไม่มีฉัน……”
ประโยคนี้
สะท้อนกลับในสมองของหยางเฟิงอย่างต่อเนื่อง
สมองใหญ่ของเขาดูเหมือนเข้าถึงสถานะของความว่องไวชนิดหนึ่ง
“ที่แท้คือความหมายนี้เหรอ！”
“เย่หลง เหี้ยบ้านยายแกสิ！”
“แกยังพูดว่าไม่หลอกฉัน？ แกต่างก็ใกล้หลอกกูให้ตายแล้ว！”
พอคิดถึงที่นี่
หยางเฟิงหลับตาทั้งคู่ลง
ค่อย ๆ ก้าวยกขึ้น……
ข้างล่างบันได
มองเห็นหยางเฟิงห่างจากส่วนยอดเหลือเพียงบันไดหินขั้นหนึ่งสุดท้าย
ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานต่างก็ร้อนรนจนไม่ไหวแล้ว
จู่ ๆ
พวกเขามองเห็นเหมือนมีสายฟ้าผ่าที่น่าตกใจอย่างไม่ชัดเจนผ่าบนตัวของหยางเฟิงแล้ว
จากนั้นหยางเฟิงก็ยิ้มแล้ว
ยิ้มจนทำให้คนประหลาดใจเหมือนนักฆ่าพิเศษอย่างนั้น！
ยิ้มจนทำให้คนหวาดกลัวมาก！
“นี่คือเกิดเรื่องอะไรขึ้น？”
“หรือว่าหยางเฟิงคนเลวคนนี้คิดแผนการชั่วร้ายอะไรได้ ต้องการหลอกกูอีกแล้วใช่ไหม？”
ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานต่างก็ตัวสั่นอย่างคิดได้
ไม่รู้จะทำยังไง！
พวกเขาถูกหยางเฟิงหลอกจนกลัวแล้ว！
แต่
หนึ่งนาทีผ่านไปแล้ว
สองนาทีผ่านไปแล้ว
สามนาทีผ่านไปแล้ว……
หยางเฟิงก็ยืนอยู่กับที่ตั้งแต่ต้นจนจบ
ยกเก้าหนึ่งขึ้นมาไม่ได้วางลงนานมาก
หรือว่า……
หยางเฟิงตายแล้ว？
เขาถูกแรงกดดันที่มหาศาลนั่นกดทับถึงตายแล้ว？
“ฮ่า ๆ ๆ ！”
เห็นสภาพนี้แล้ว
ผู้คุมกฎสิบหัวเราะเสียงดังขึ้นมา“สวรรค์มีตา！ หยางเฟิงคนเลวคนนี้เจอฟ้าลงโทษ ถูกสายฟ้าผ่าตายแล้ว！”
“เอ่อ ๆ ๆ ！”
เหลิงฉานตะลึงงง พูดไม่ออกสักประโยคหนึ่งทำได้เพียงคำรามระบายอารมณ์อย่างสับสน！
ตลอดทาง
เขาถูกหยางเฟิงด่าอย่างเสีย ๆ หาย ๆ
กระทั่งบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นต่างก็ถูกทักทายไปแล้วรอบหนึ่งแล้ว
แต่ไม่รู้จะทำยังไง พวกเขาทำได้เพียงอดทน
ใครให้ตัวเองมีความสามารถสู้คนอื่นไม่ได้！
สุดท้าย
หยางเฟิงยังไม่ปล่อยพวกเขาไป
หลอกพวกเขาตลอดทาง
หลอกทำร้ายพวกเขาไม่รู้เท่าไหร่
หลอกเอาเงินบนตัวของพวกเขาจนหมดแล้ว
ตอนนี้คนหลอกลวงคนนี้ในที่สุดก็เจอกรรมตามสนอง ถูกสายฟ้าผ่าตายแล้ว
นี่คือสวรรค์มีตา！
สวรรค์มีตาตริง ๆ ！！！
“หยางเฟิงตายแล้ว！”
“หยางเฟิงในที่สุดก็ตายแล้ว！！”
“หยางเฟิงตายแล้ว ดีมากแล้วจริง ๆ ！！！”
……
ด้านล่าง
กุ่ยเหมินกับคนของศูนย์พันธมิตรบู๊มองเห็นหยางเฟิงเหมือนถูกสายฟ้าผ่าแล้ว！
แต่ละคนร้องรำทำเพลงดีใจมาก สวมกอดเข้าด้วยกันร้องไห้
ดีใจเหมือนฉลองเทศกาลอย่างนั้น！
หยางเฟิงในที่สุดก็ตายแล้ว
ซะใจมาก！
“พ่อ！ ลุง！ หยางเฟิงตายแล้ว ในที่สุดความแค้นของพวกคุณก็ได้ชำระแล้ว！”
ตึ้งเสียงหนึ่ง
เย่ชิวคุกเข่าบนพื้น ร้องไห้อย่างเจ็บปวดขึ้นมา
ตั้งแต่ไหนมาเขาแบกรับความแค้นที่ยิ่งใหญ่อยู่
เขาอยากที่จะฆ่าหยางเฟิงให้ตายมาตลอด！
แต่หยางเฟิงพลังแข็งแกร่งมากแล้ว
ถึงแม้เขาฝึกฝนวิชาการต่อสู้อย่างเต็มที่
ถึงแม้เขาเข้าในกุ่ยเหมินเอาตัวเองทำให้มีสภาพเหมือนคนก็ไม่เหมือนเหมือนผีก็ไม่เหมือน
แต่อยากที่จะแก้แค้นยังคงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้！
ตอนนี้
หยางเฟิงคนเลวคนนี้ทำความชั่วมากมาย ตัวเองได้รับการลงโทษถูกสายฟ้าผ่าจนตายแล้ว！
พ่อของตัวเอง！
ลุงของตัวเอง！
วิญญาณที่อยู่บนสวรรค์จะต้องได้รับความสงบสุขอย่างแน่นอน
“ลูกชาย！ นายลืมตามองดูสิ！ หยางเฟิงตายแล้วนะ！”
“ฮือ ๆ ๆ ๆ ……”
สองมือของเหอเซิ่งหงทุบตีหน้าอกของตัวเองไม่หยุด
ในปากส่งเสียงร้องของความเจ็บปวดทรมานออกมาอย่างต่อเนื่อง
ลูกชายของตัวเองก็คือถูกหยางเฟิงทำร้ายจนตาย