เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 639
ผมขาวส่งคนผมดำ
นี่เป็นเรื่องที่เจ็บปวดทรมานที่สุดของโลกมนุษย์
อีกทั้งตัวเองสร้างตระกูลเหออย่างยากลำบาก
ก็ถูกทำลายจนหมดสิ้นด้วยมือหนึ่งของหยางเฟิงแล้ว！
เพื่อแก้แค้น
เขาไม่อยู่ภายใต้คนอื่นก็ไม่ได้
ถูกผู้คุมกฎสิบเห็นเป็นหมาตัวหนึ่งอย่างนั้นเรียกใช้ไปใช้มาตามสบาย！
เขาเป็นเจ้าพนันของเมืองกาสิโนที่ยิ่งใหญ่ เคยได้รับการดูหมิ่นเหยียดหยามอย่างนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่？
แต่วันนี้หยางเฟิงในที่สุดก็ตายแล้ว！
น้ำตาแก่ไหลสองบรรทัด อดไม่ได้ที่จะวาดผ่านใบหน้าของเหอเซิ่งหง
วันนี้ยากมากแล้วจริง ๆ ！
ใบหน้าของหลี่ซู่มีสีหน้าที่สบาย ๆ
หยางเฟิงตายแล้ว！
ความแค้นที่แขนหักของเขาก็ได้ชำระแล้ว！
มองเห็นแขนเสื้อที่ว่างเปล่าของตัวเอง
หลี่ซู่จู่ ๆ ก็อยากที่จะร้องไห้มาก
ก็เหมือนตอนเด็กอย่างนั้น กระโจนเข้าในอ้อมกอดของแม่ร้องไห้ออกมา！
ตัวเองเป็นผู้คุมกฎของศูนย์พันธมิตรบู๊ที่ยิ่งใหญ่
ตำแหน่งและอำนาจสูงมาก
แต่นับจากเจอหยางเฟิงแล้ว
เขาก็ฝันร้ายไม่หยุด
ตอนนี้ฝันร้ายนี้ในที่สุดก็กระจายหายไปแล้ว！
“ดีสิ！”
“ตัวหายนะนี้ในที่สุดก็ตายแล้ว……”
“โอ้ไชโย！！！”
……
นักบู๊สามพันคนที่มาจากแต่ละสำนักพรรคของโลกบู๊
แต่ละคนยิ่งดีใจกระโดดเหมือนนกกระจอก
พวกเขาเดิมทีมีนับหมื่นคน
ผลคือถูกหยางเฟิงทำร้ายจนตายหลายพันคน
ตอนนี้ก็เหลือเพียงสามพันคนแล้ว
พูดขึ้นมา
ทั้งหมดนี้ต่างก็เป็นหยดน้ำตา！
ตอนนี้หยางเฟิงตัวหายนะคนนี้ในที่สุดก็ตายแล้ว
นักบู๊เหล่านี้แต่ละคนต่างก็ตื่นเต้นดีใจจนน้ำตาไหล
นักบู๊บางคนที่มีความสามารถถนัดใช้ทักษะการออกเสียงในช่องปาก
อดไม่ได้ที่จะเป่าจังหวะบทเพลง《วันดี》
“วันนี้เป็นวันดี……”
“แม่งต่างก็หุบปากให้กู！”
จู่ ๆ
ในเวลานี้
เสียงคำรามด้วยความโกรธระเบิดออกมาเสียงหนึ่ง
เพียงเห็นสีหน้าของเสือขาวขุ่นมัวเหมือนน้ำ สองตาพ่นไฟ
ทั้งตัวกระจายกลิ่นไอการฆ่าที่น่ากลัวพุ่งขึ้นฟ้าออกมา เหมือนยืนยันความเป็นจริง
ท่านแม่ทัพตายแล้ว？
นี่จะเป็นไปได้ยังไง？
ในใจของเสือขาว
ท่านแม่ทัพก็คือเทพ！
เขาเป็นเทพสงครามของต้าเซี่ย！
เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะตาย？
จะตายได้ยังไง？
เขาไม่เชื่อ！
เขาก็ไม่ยินยอมที่จะเชื่อ！！
ถึงแม้เสือขาวไม่ยอมเชื่อ
แต่หยางเฟิงถูกสายฟ้าที่น่าตกใจผ่า
ถึงแม้หยางเฟิงมีพละกำลังมากกว่าคนอื่น ๆ
แต่เขาสุดท้ายแล้วก็เป็นเพียงแค่คนที่มีเลือดมีเนื้อคนหนึ่ง！
คนจะสามารถต่อต้านกับฟ้าได้ยังไงกันล่ะ？
พอคิดถึงที่นี่
ในดวงตาทั้งสองของเสือขาวก็เต็มไปด้วยน้ำตา！
เขาพยายามควบคุมตัวเองไม่ให้ร้องไห้ออกมา
เพราะเขากลัว
เขากลัวตัวเองหลังร้องไห้ออกมาแล้ว
จะทนไม่ไหวล่มสลายทั้งคน！
องครักษ์มังกรหนึ่งร้อยคน
ยิ่งมีสีหน้าที่เศร้าโศกเสียใจมาก
ไม่มีใครสักคนกล้าที่จะเชื่อ เทพสงครามในใจของพวกเขาจะตาย？
ตึ้ง！
ตึ้ง！
ตึ้ง！
……
ตามด้วย
องครักษ์มังกรทั้งหมดก็คุกเข่าลงมาแล้ว
“ท่านแม่ทัพ！”
“ท่านแม่ทัพ！”
“ท่านแม่ทัพ！”
พวกเขาร้องไห้แล้ว
พวกเขาต่างก็เป็นผู้ชายที่แข็งแกร่งซื่อตรง
พวกเขาต่างก็เป็นทหารเลือดเหล็กที่ปกป้องประเทศ！
แต่นาทีนี้พวกเขาร้องไห้แล้ว！
เพราะหยางเฟิงเป็นความศรัทธาของพวกเขา！
ความศรัทธานี้ล่มสลาย
ในใจของพวกเขาก็ล่มสลายอย่างสิ้นเชิงแล้ว！
“ลุกขึ้นมา！”
“แม่งต่างก็ลุกขึ้นมาให้ฉัน！”
“ท่านแม่ทัพจะไม่ตาย！ แม่งเอ๊ยต่างก็ลุกขึ้นมาให้กูสิ！！！”
มองเห็นองครักษ์มังกรทั้งหมดคุกเข่าลงมา
เสือขาวพูดคำรามด้วยความโกรธ
มองเห็นเสือขาวมีใบหน้าที่โมโห
องครักษ์มังกรทั้งหมดก็หยุดเสียงร้องไห้
พวกเขาต่างก็เป็นทหาร
ทหารใช้การเชื่อฟังคำสั่งเป็นความรับผิดชอบที่ควรทำ
เสือขาวเป็นผู้บังคับบัญชาของพวกเขา
คำพูดของเขาก็คือคำสั่งทหาร！
คำสั่งทหารมั่นคงดั่งภูเขา！
พวกเขาไม่เชื่อฟังก็ไม่ได้！
องครักษ์มังกรทั้งหมดอดกลั้นความเจ็บปวดที่อยู่ในใจ ยืนขึ้นมาแล้ว！
“เจ้าพันธมิตรหยาง ตายแล้วจริง ๆ เหรอ？”
จางเทียนซานกับไป๋หลิงหลงมองหน้ากันแวบหนึ่ง
ในตาของทั้งสองคน
ต่างก็มีความขี้ขลาดเล็กน้อย
พวกเขาได้ผูกติดบนเส้นสงครามกับหยางเฟิงแล้ว