บทที่ 588 วารสารฉบับพิเศษ
ถึงนาตาชาจะไม่ค่อยเข้าใจสาเหตุที่จู่ ๆ ลูเซียนก็มีท่าทีจริงจังขึ้นมา แต่ความเห็นเรื่องกฎแห่งกรรมและทัศนะที่หนักแน่นก็ทำให้ความรู้สึกกระอักกระอ่วนในใจของนางละลายหายไปเหมือนหิมะต้องแสงตะวัน โลกที่ทุกอย่างถูกกำหนดไว้และไม่อาจเปลี่ยนแปลงได้เป็นโลกที่สิ้นหวังและมืดมนที่สุด
เมื่อสัมผัสถึงความอบอุ่นจากมือและได้ฟังเสียงอันจริงจังของเขา ไม่นานนาตาชาก็กลับมามองโลกในแง่ดีเหมือนเดิม นางเลิกสนใจกับหัวข้อนั้นไป ก่อนจะยิ้มออกมา “เจ้าวางแผนจะสร้างละครโอเปร่าให้ข้าใช่ไหม?”
“เจ้ารู้ได้ไง?” ลูเซียนถึงกับต้องประหลาดใจ
นาตาชาหัวเราะคิกคักและตอบออกมา “ข้ามองซอกแซกไปเรื่อยแหละ ข้าเห็นต้นฉบับวาลคิรีบนชั้นหนังสือในห้องสมุดของเจ้าเมื่อตอนบ่าย ข้าคิดว่าคงแต่งมาให้ข้า”
นางไม่เก็บความรู้สึกต่อบทละคร ‘วาลคิรี’ เลยสักนิด และคิดเป็นจริงเป็นจังว่าต้นฉบับนั้นแต่งเพื่อนาง
ลูเซียนถอนหายใจ “ข้าวางแผนจ้างคณะนักแสดงมาแสดงให้เราดูในวันครบรอบการสารภาพรักของเราในวันเกิดข้า แต่ข้าไม่มีเวลาสร้างสรรค์งานก็เพราะซาร์ดและเหตุการณ์ที่ตามมา แล้วบทร้องก็แต่งยากกว่าที่ข้าคิดมาก ส่วนดนตรีก็ยากยิ่งกว่า ข้าเพิ่งแต่งเสร็จไปเพียงหนึ่งในสามเท่านั้น”
แม้ว่าจะสร้างตามบทละครจากโลกเดิม แต่ก็เป็นผลงานชิ้นเอกที่สร้างขึ้นใหม่ ซึ่งทำให้ลูเซียนต้องปวดหัวกับปัญหามากมาย
นาตาชายิ้ม ไม่ได้รู้สึกเสียหน้าแต่อย่างใด “ไม่เป็นไร เรารอจนถึงปีหน้า หรือปีหน้า หรือปีหน้าก็ได้ พูดถึงโอเปร่า ข้าวางแผนจะสนับสนุนสมาคมนักดนตรีแห่งเรนทาโต และสร้างเมืองหลวงแห่งดนตรีขึ้นมาใหม่”
นางหลงรักดนตรี ตอนนี้นางไม่อาจกลับไปที่นครอัลโต้ได้ นางจึงวางแผนทำให้เรนทาโตเป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์แห่งดนตรีไปด้วย
“ถ้าข้ามีเวลา ข้าจะเสนอแนวทางให้กับนักดนตรีในเรนทาโต” ลูเซียนมั่นใจในตัวเองมากพอที่จะพูดแบบนั้น แม้การแต่งวาลคิรีเป็นเรื่องยาก แต่ก็เป็นโอกาสที่ทำให้เขาได้ใช้ความรู้ในดนตรีที่ได้ร่ำเรียนมาอย่างเต็มที่ เขาเกือบจะเก่งเท่ากับวิกเตอร์แล้วในตอนนี้
ความก้าวหน้าอันรวดเร็วของเขาเป็นผลมาจากความรู้ด้านดนตรีระดับแถวหน้าในห้องสมุดห้วงจิตของเขา รวมถึงสติปัญญาอันเฉียบแหลม หลังจากดวงจิตของเขาแข็งแกร่งขึ้น
นาตาชาสูดหายใจอันอ่อนโยนลึก ๆ เข้าปอดอยู่บนถนน และพูดติดตลก “ฉะนั้น ในนามนักดนตรีแห่งโฮล์ม ข้าขอขอบคุณล่วงหน้า ท่านอาจารย์ ถ้าเจ้าไม่รังเกียจ ข้าอยากให้ลุงโจเอลเข้ามาในสมาคม และนำกระแสและพัฒนาการดนตรีล่าสุดของอัลโต้มาที่นี่”
นิตยสารดนตรีวิจารณ์และสาส์นแห่งซิมโฟนีที่ลักลอบนำเข้ามาทำได้เพียงสะท้อนดนตรีแนวหน้าเท่านั้น แต่ไม่อาจช่วยให้นักดนตรีได้เรียนรู้ความรู้พื้นฐานจริง ๆ ได้
“ข้าไม่มีปัญหาอะไรหรอก ถ้าลุงโจเอลเต็มใจ” ลูเซียนก็เพิ่งรู้มาจากนาตาชาว่า หลังจากตื่นเต้นกับชีวิตขุนนางในช่วงแรก ๆ โจเอลก็เริ่มกลับมาศึกษาดนตรีอีกครั้ง เขาทำงานอย่างหนักจนดูไม่เหมือนชายวัยกลางคนแม้แต่น้อย
นาตาชามองลูเซียนและพูดขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัย “จริง ๆ แล้ว ข้าพูดถึงโจเอลก็เพราะอยากจะถามเจ้าว่าเมื่อไหร่จะไปพบเขา ตอนนี้ศาสนจักรก็ล่าถอยไปแล้ว ไม่น่าจะมีอันตรายอะไร ตามรายงานจากเจ้าหน้าที่หน่วยข่าวกรองที่คุ้มครองพวกเขา พวกเขาเปลี่ยนท่าทีที่มีต่อนักเวทและนักบวชไปแล้วก็เพราะเสียงแห่งอาร์คานาและความสะดวกสบายจากสิ่งประดิษฐ์ พวกเขาน่าจะไม่มีปฏิกิริยารุนแรงอะไร แล้วอีกอย่างนะ พวกเขาต้องคิดถึงเจ้าแน่ ๆ เวลารอฟังข่าวเจ้า พวกเขาต้องนอนดึกบ่อย ๆ เพื่อรอฟังรายการ ‘ข่าวรอบโลก’ ที่พวกเขาไม่เข้าใจแม้แต่น้อย”
หัวใจของลูเซียนก็พลันรู้สึกอบอุ่นขึ้นมา เมื่อได้ฟังจากปากนาตาชา เขาเพิ่งมาที่โลกใบนี้ได้เพียงแปดปี แต่กลับรู้สึกว่านี่คือทั้งชีวิตของเขา เขาตอบออกไปด้วยเสียงแผ่วเบา “ข้าจะไปเยี่ยมพวกเขาในสองสามวันนี่แหละ”
“มีความสุขหน่อย เจ้าควรจะมีความสุขกับเรื่องนี้” นาตาชาทำท่าทางให้กำลังใจแล้วจึงเปลี่ยนเรื่องสนทนา “ท่านนักดนตรีผู้ยิ่งใหญ่ เจ้ามีหลักปฏิวัติวงการดนตรีหรือไม่? เจ้าขึ้นชื่อเรื่องความคิดสร้างสรรค์เสมอมา ข้าเหลืออดที่ไม่ได้เห็นผลงานใหม่ ๆ ของเจ้ามาหลายปี”
ลูเซียนยิ้มให้นาง “ทำไมจะไม่มีล่ะ? ข้าประสานการสร้างสรรค์ดนตรีเข้ากับคณิตศาสตร์”
“ฮะ? ดนตรีกับคณิตศาสตร์? มันจะประสานกันได้ไง?” นาตาชาถามด้วยความประหลาดใจ ดนตรีเป็นดินแดนที่ความคิดเป็นอิสระที่สุด ขณะที่คณิตศาสตร์มีกฎเข้มงวดน่าอึดอัดที่สุด แล้วทั้งสองอย่างจะมารวมกันได้อย่างไร? นี่ไม่ใช่เรื่องเกี่ยวกับการแบ่งประเภทหรือแนวคิดเหมือนการกระจายความถี่ของเสียง แต่นี่คือความคิดสร้างสรรค์!
ลูเซียนหัวเราะคิกคัก “เพราะฉะนั้นจึงเป็นการปฏิวัติยังไงล่ะ ข้าไม่สนใจปัจจัยโครงสร้างคร่ำครึ เช่น แก่น ตรรกะ แรงจูงใจ ร้อยแก้ว ร้อยกรอง และองค์ประกอบสำคัญที่ไล่ระดับเสียง เช่น จังหวะ ระดับเสียง ความหนาแน่นของโน้ต และน้ำเสียง ไปกับการสับเปลี่ยนและการจัดหมู่ในคณิตศาสตร์ แล้วข้าก็สร้างผลงานขึ้นตามกฎนั้น”
“ฟังดูเย็นชาจัง… แต่ก็น่าสนใจ ผลเป็นยังไง?” นาตาชารู้ว่านี่คงไม่ใช่ดนตรีกระแสหลัก แต่นางก็กระตือรือร้นที่จะเรียนรู้ทุกสิ่ง ไม่มีคำว่าไม่ออกจากปากของนาง
แล้วนางก็พูดเสริมด้วยอารมณ์ที่ผสมปนเปกัน “สมกับเป็นจอมเวท!”
“ข้าจะให้เจ้าได้เห็นผลงานพอเรากลับไปถึง” มีบทประพันธ์ดนตรีระดับเสียงที่ลูเซียนสร้างสรรค์ขึ้นในช่วงที่เขาพักสมอง ในภายหลัง บทเพลงพวกนี้ก็สามารถประยุกต์ใช้กับดนตรีอิเล็กทรอนิกส์
“ได้เลย ถ้าเพลงดี คืนนี้เจ้าจะได้สอนข้าแต่งเพลงพวกนี้!” นาตาชาพูดขึ้นด้วยความสนอกสนใจอย่างยิ่ง
ลูเซียนตั้งใจแปลความหมายให้ผิดเพี้ยนและแซวนางเล่น “คืนนี้เหรอ? ดูเหมือนเจ้าหนีอะไรหรือเปล่า?”
“จริงเหรอ? ข้าดูเหมือนคนชอบหนีอย่างนั้นหรอ?”
…
ในวันที่สอง หลังจากเขาเห็นนาตาชากลับไป ลูเซียนก็กลับไปที่สถาบันอะตอมด้วยอารมณ์ลิงโลด มีการทดลองหลายอย่างที่เขาต้องยืนยันผล
“ลูเซียน ดูอารมณ์ดีนะ!” ลาซาร์กำลังถือวารสารอยู่ในมือพร้อมกับสีหน้าที่บ่งบอกว่า ‘ข้าเข้าใจ’
“อาร์คานาตีพิมพ์ล่วงหน้าเหรอ?” ลูเซียนจำหน้าปกได้ แต่สภาสูงสุดได้ขอให้วารสารตีพิมพ์ข่าวเฉพาะที่เขาได้เลื่อนขั้นเป็นมหาจอมเวทบนหน้าปก แต่ไม่ได้ขอให้ตีพิมพ์ล่วงหน้าหลายวันขนาดนี้
ไฮดี้ยังหัวเสียที่ถูกสั่งงานเพิ่มเมื่อวาน นางจึงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า ๆ “อาจารย์คะ นี่เป็นวารสารอาร์คานาฉบับพิเศษ การค้นพบนิวตรอนพิสูจน์ระบบการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัย เพื่อฉลองให้กับระบบที่เปลี่ยนกระบวนทัศน์ วารสารจึงตีพิมพ์ฉบับพิเศษที่รวบรวมบทความตลอดปีที่ผ่านมา มีทั้งการทำนายการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยและส่วนของการทดลองด้วยค่ะ”
“… แต่ยังมีคำถามถึงส่วนบกพร่องของระบบเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัย” แอนนิคพูดขึ้นหลังจากเงียบไปสั้น ๆ
อีกฝ่ายหนึ่ง สปรินต์มีท่าทีฉุนเฉียวเล็กน้อย “อาจารย์บอกไว้ว่าระบบเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยเป็นเพียงกรอบการทำงาน ยังมีปัญหาที่แก้ไม่ตกอีกมากมาย แล้วทำไมวารสารถึงรวบรวมปัญหาทั้งหมดลงฉบับพิเศษแทนที่จะเป็นฉบับเดือนหน้า? ข้ารู้สึกว่าวารสารตั้งคำถามถึงระบบเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยของท่านอาจารย์ขอรับ”
“ก็ไม่เห็นแปลกอะไร? ทุกทฤษฎีจะพัฒนาและมีคุณค่าขึ้นจากข้อสงสัย ข้าคงไม่สบายใจ ถ้าไม่มีข้อสงสัยเลย แล้วก็ยังมีปัญหาอีกมากมายที่ระบบเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยยังแก้ไม่ได้ ไม่ว่าจะเป็น การอธิบายโครงสร้างอะตอมที่มีอิเล็กตรอนจำนวนมาก และการทำนายความเข้มข้นและความกว้างของเส้นสเปกตรัม” ลูเซียนเข้าใจข้อจำกัดของระบบเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยอย่างดีและตอบโดยไม่รู้สึกตะขิดตะขวงใจ
แคทริน่าพยักหน้า “ปัญหาที่ท่านพูดถึงทั้งหมดอยู่ในวารสารแล้ว”
ลูเซียนรับวารสารมา และเห็นว่าตัวหนังสือสีเงินบนหน้าปกสีดำถูกเรียงร้อยออกมาหลายบรรทัด บรรทัดบนสุดคือชื่อวารสาร ‘อาร์คานา’ ถัดลงมาก็เขียนว่า ‘ตีพิมพ์ ณ กรกฎาคม ปี 824 เพื่อเฉลิมฉลองการก่อตั้งระบบเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัย และสดุดีลูเซียน อีวานส์ ในวาระการขึ้นเป็นมหาจอมเวท’
ในหน้าถัดไป มีความเห็นที่ดักลาสเขียนไว้ “ระบบเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ไร้ข้อกังขา มันเปลี่ยนยุคสมัยของเราและจะเป็นที่จดจำของเหล่าจอมเวทตลอดไป ข้าขอเสนอค่าชื่อเสียง 15,000 คะแน และคะแนนอาร์คานา 500,000 คะแนน”
ต่อจากเขาก็เป็นความเห็นของนักวิจารณ์อีกสองคน ได้แก่ ราเวนติ และปราโด ในช่วงต้นของวารสาร “ตอนนี้ เราสามารถยกคำชมเชยทั้งหมดของเราในการวิจารณ์ก่อนหน้านี้ให้กับท่านลูเซียน อีวานส์ ได้แล้ว”
ในบทส่งท้าย ดรัมมอนด์ บรรณาธิการทั่วไปของอาร์คานา เขียนแสดงความเห็นในนามของวารสาร “เมื่อเร็ว ๆ นี้ ระบบการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยเป็นที่นิยมไปทั่วสภาราวกับน้ำป่าไหลหลาก ปรากฏการณ์ใหม่ ๆ และผลการทดลองทั้งหมดล้วนเป็นไปตาม ‘คำพยากรณ์’ อย่างสมบูรณ์แบบ”
“ระบบนี้กลายเป็นกฎเกณฑ์สูงสุดในสำนักการเล่นแร่แปรธาตุและธาตุ และเป็นกุญแจสำคัญที่จะเปิดประตูของผู้สร้าง การเล่นแร่แปรธาตุไม่ได้เป็นภาพมายาที่ไม่มีทฤษฎีรองรับอีกต่อไป”
“ด้วยระบบการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยและทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไป ข้ามองเห็นยุคทอง นี่ไม่ใช่เพียงยุคที่เราสร้างทองได้จริง ๆ เท่านั้น แต่ยังเป็นยุคที่อาร์คานาและเวทมนตร์เจริญก้าวหน้าและมีผู้มีพรสวรรค์เกิดขึ้นมากมาย”
“500,000 คะแนนอาร์คานา… ก็ไม่เลว” ลูเซียนพูดอย่างพึงพอใจ ค่าชื่อเสียงอาร์คานาไม่มีประโยชน์กับเขาอีกต่อไป แต่คะแนนอาร์คานาสามารถซื้อขายเวทมนตร์และพิธีกรรมชั้นตำนานได้ (หนึ่งล้านคะแนนอาร์คานาต่อเวทมนตร์ชั้นตำนานหนึ่งบท) นี่คือสิ่งที่เงินธาเลซื้อไม่ได้
ครึ่งแรกของวารสารเป็นบทความที่เคยตีพิมพ์ผ่าน ๆ มา เช่น การค้นพบและคำอธิบายของจูรีเซียนเรื่องการแยกเส้นสเปกตรัมภายใต้สนามแม่เหล็ก ส่วนครึ่งหลังเป็นคำถามเกี่ยวกับระบบเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยที่ไม่มีใครสนใจมาก่อน เช่น คำถามของเฟอร์นันโดเกี่ยวกับการกระจายตัวของอิเล็กตรอนภายนอก คำถามของแฮทธาเวย์เกี่ยวกับระดับพลังและวงโคจร และคำถามของเคลาส์ว่าทำไมระบบนี้ถึงอธิบายได้เฉพาะโครงสร้างอิเล็กตรอนเดี่ยว… ผู้นำศาสตร์ธาตุและการเล่นแร่แปรธาตุเกือบทั้งหมดต่างก็แสดงความสงสัยของตนอย่างระมัดระวัง หลังจากให้การสนับสนุนและชื่นชมระบบการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยในตอนแรก
เมื่อมองไปที่คำถามมากมายมหาศาล ลูเซียนยิ้มกับสปรินต์ที่มีอารมณ์ฉุนเฉียวตั้งแต่แรก “ความโกรธช่วยอะไรเจ้าได้ไหม? สิ่งที่เจ้าควรทำคือคิดหาวิธีแก้โจทย์พวกนี้ให้ได้ ข้าอยากเห็นเจ้าเอาจริงกับการศึกษาอาร์คานาด้วยการตอบคำถามพวกนี้ ไม่สำคัญว่าเจ้าจะตอบผิดหรือถูก แต่จะเลวร้ายมากถ้าเจ้าไม่กล้าแม้แต่ร่วมอภิปราย ความคิดเจ้าจะตื่นรู้ขึ้นและอยู่ในกรอบน้อยลง เจ้าอาจแก้ปัญหาด้วยความคิดที่พวกเราไม่เคยรู้มาก่อน”
“รับทราบขอรับ อาจารย์!” เมื่อได้ยินคำพูดปลุกใจของอาจารย์ สปรินต์ก็ตอบในทันที แววตาที่ดื้อดึงของเขาเต็มไปด้วยไฟแห่งการต่อสู้
แอนนิค ไฮดี้ และลูกศิษย์คนอื่นก็พากันตื่นเต้นไปด้วย การร่วมอภิปรายและโต้แย้งกับมหาจอมเวท นักเวทชั้นตำนาน และนักเวทอาวุโสว่าด้วยการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยก็ทำให้ทุกคนรู้สึกลิงโลด แม้จะเพียงแค่คิด
…
ณ ยามค่ำคืน ลูเซียนก็มาถึงเขตขุนนาง นครเรนทาโต เขามองตรงไปที่คฤหาสน์ของจอห์นที่สว่างไสวด้วยแสงไฟ แล้วก็สูดหายใจลึก ๆ เข้าปอดก่อนเดินไปที่ประตู
…………………………………………………………………………