บทที่ 474 สาบาน (6)
“อะ-อาาาาา! เอามามันนะ!”
แน่นอนว่า แชนายอน ประท้วงอย่างรุนแรง
“เงียบ. ของต้องห้ามจะถูกยึดเมื่อถูกค้นพบ”
ยุนซึงอาปราบปรามทุกคนที่ไม่เห็นด้วยอย่างง่ายดายและเริ่มอ่านสมุดบันทึกด้วยรอยยิ้ม
“มาดูกันว่าใครคือคนที่ นายอน ของเราคบอยู่กัน~”
แต่รอยยิ้มของยุนซึงอาก็หายไปอย่างรวดเร็วเพราะมีชื่อหนึ่งเขียนไว้ในสมุดบันทึก
ซ่าา – ซ่าาา –
เธอพลิไป 2-3 หน้าก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นและพึมพำอย่างงุนงง
“เฮ้…เฮ้ … นี่ใช่…คุณเฮย์เนค ที่ฉันรู้จักจริงๆเหรอ”
*************************************************************************
[ชั้น 21 – ราชอาณาจักรแห่งการ์ด]
ผมใช้ 150,000 TP เพื่อสุ่มการ์ด 8 ดาว 3 ใบและการ์ด 9 ดาว 1 ใบ
เนื่องจากการตั้งค่าที่ ‘บัตร 8 ดาวและ 9 ดาวถูกจำกัด’ ผมเลยได้มาแค่นี้แม้ผมจะมีโชคชะตาอยู่ข้างผม แน่นอนผมไม่ได้บ่นอะไรโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากพวกมันเป็นของที่มีประสิทธิภาพทั้งหมด
“ [สมุดเช็คอะไรก็ได้] …”
ผมเดินไปตามถนนในขณะที่อ่านคำอธิบายของการ์ดที่ฉันดึง
===
[สมุดเช็คอะไรก็ได้] [8 ดาว] ＊ ผลดี ＊
– สมุดเช็คที่สามารถจ่ายได้ทุกอย่าง ผู้รับเช็คนี้จะได้ของตามที่จ่ายไป
===
อย่างแรกคือ [สมุดเช็คอะไรก็ได้] ระดับ 8 ดาว สมุดเช็คส่วนใหญ่เป็น
‘เงิน’ แต่สมุดเช็คอันมหัศจรรย์นี้แตกต่างกัน สมุดเช็คเล่มนี้ไม่เพียง แต่จัดการ ‘TP’ และ ‘พลังเวทมนต์’ เท่านั้น แต่ยังช่วยจัดการความเชื่อมั่นและความรู้สึกเป็นสิ่งที่ไม่อาจประเมินได้
‘เราจะใช้อะไรกับ…?’
ผมครุ่นคิด …
“โอ้ววววววววว~ ใครกันคนนี้ ~?”
มีคนวิ่งมาหาผมในขณะที่แสดงความตื่นเต้น
“ถ้า….ถ้าไม่ใช่ช่างฝีมือที่รักของฉัน~”
ด้วยรอยยิ้มที่เบ่งบาน เมเดีย ปรากฏขึ้นพร้อมเสียงแปลกๆ
“ยอดเยี่ยม ~ ช่วงเป็นเวลาที่สมบูรณ์แบบ ~”
เมเดีย ทำหน้าที่เหมือนการเจอกับของพวกเรานั้นเป็นเรื่องบังเอิญแต่มันไม่ใช้อย่างแน่นอน
“อ๊ะ ใช่แล้ว”
ผมดู เมเดีย อย่างว่องไว เมื่อเห็นว่าเธอเข้าสู่ชั้น 21 ด้วยสถานะของเธอในฐานะผู้ดูแลระบบดูเหมือนว่า ‘การสืบเชื้อสาย’ ของเธอใน Phenomenon กำลังจะเกิดขึ้นในไม่ช้า
“…เธอต้องการอะไร?”
“เอ๊ะ~? ไม่ๆ~ มันไม่ใช่ว่าฉันต้องการอะไร~”
เมเดีย ยิ้มอย่างสดใสและยื่นเอกสารให้ผม
“นี่เอานี่ไปสิ ฉันจะรอจนกว่านายจะกลับมา”
“… ?”
ผมมองเอกสาร คำว่า [หนังสือมอบอำนาจ Prestige] ถูกเขียนเอาไว้ดวงตาของผมเกือบจะถล่นออกมา ผมกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก
“นี่มันอะไรน่ะ?”
“ฉันเอามาให้นาย ฉันไม่ต้องการ Prestige อีกต่อไปแล้ว”
“ …เธอจะทำอะไรกันแน่”
“อ๋อ ~! ฮ่าฮ่าฮ่า, ฮุฮุฮุฮู”
เมเดีย หัวเราะราวกับว่าเธอบ้าไปแล้ว เธอหมุนตัวเหมือนนักเต้นบัลเล่ต์
“ดังนั้นเพื่อจบการสืบเชื้อสายของฉัน ฉันสงสัยว่าถ้านายสามารถทำให้ฉันเป็นจอมเวท นายจะทำชุดให้ฉันไหม~”
“… .”
“ฉันจะเตรียมของที่นายต้องการให้ทุกอย่างเลย~”
เมเดีย ดูมีความสุขเกินไป ผมจ้องที่เธอและครุ่นคิดในการสร้างเสื้อคลุมและชุดที่เธอจะพึงพอใจผมผจะต้องอุทิศเวลาของผม 2-3 ชั่วโมงทุกวัน เป็นเวลาอย่างน้อย 1 เดือน แน่นอนว่านั่นไม่ใช่งานยาก เมเดีย ยังสามารถเป็นพันธมิตรที่ทรงพลังต่อมนุษยชาติได้เมื่อเธอสืบเชื้อสาย
ปัญหาไม่ใช่เวลา แต่สิ่งที่จะเกิดขึ้นกับโลกถ้าเธอสืบเชื้อสายลงไป
“นายจะทำใช่มั้ย~?”
เมเดีย เรียกร้องให้ผมตอบและผมก็สรุปความคิดของผม
“…ฉันทำได้.”
“ว้าวววววววววววว~”
เมเดีย หมุนและหัวเราะคิกคักเหมือนเด็กน้อย สมองของเธอดูเหมือนมี ปัญหา
“แต่ฉันต้องการให้เธอทำสัญญา”
“ฉันจะกลับมามีชีวิตอีกครั้ง ~ มีชีวิต ~ มีชีวิต~”
“…เฮ้อออออออออ?”
“เยสสสสสสสสสส~?”
ผมนำ ‘มีดแห่งพันธสัญญา’ ที่ เฮย์เนค ทิ้งไว้กับผมออกมาดวงตาของ เมเดีย ดวงตาเบิกกว้าง
“เอ๊ะ มีดนี้มันอะไรเหรอ?”
“เพื่อแลกกับเสื้อคลุมและชุดฉันต้องการให้เธอทำสัญญา”
ผมปลดปล่อยพลังวิญญาณออกมา
“เครื่องถ่ายเอกสารพลังวิญญาณ”
[ผมเปิดใช้งาน ‘เวทมนต์ – เครื่องถ่ายเอกสารพลังวิญญาณ’]
ออร่าสีเหลืองควบแน่นต่อหน้าผมและสร้างรูปร่างของเครื่องถ่ายเอกสาร
[สรุป – เครื่องถ่ายเอกสารที่สามารถคัดลอกอะไรก็ได้]
[เงื่อนไขการเปิดใช้งาน – เปิดเผยชื่อของทักษะ]
[ปริมาณการใช้ – ขึ้นอยู่กับสิ่งที่ถูกคัดลอก]
[ผลกระทบ – คัดลอกบางสิ่งที่มีพลังวิญญาณ (ถ้าจะคัดลอกสิ่งมีชีวิต คุณต้องใส่สิ่งมีชีวิตลงในเครื่องถ่ายเอกสาร)]
“…นั่นอะไรน่ะ?”
เมเดีย ขมวดคิ้วของเธอ
“ไม่มีอะไรมาก ดังนั้นอย่ากังวลเกินไปเลย”
ผมใส่มีดของ เฮย์เนค ลงในเครื่องถ่ายเอกสาร
[ความพยายามที่จะคัดลอก ‘มีดแห่งพันธสัญญา’ … ]
[เกิดปัญหา! คุณไม่สามารถคัดลอกไอเท็มนี้ด้วยพลังวิญญาณของคุณ]
[ใช้ ทะลายขีดจำกับของรอยสัก หรือแก้ไขด้วยการแทรกแซงการตั้งค่า]
“แทรงแซงการตั้งค่า”
“…นายกำลังพูดกับตัวเอง นายรู้ไหมมมม~”
ผมเพิ่มบทลงโทษให้มีดแห่งพันธสัญญา
อย่างแรกสามารถใช้ได้กับ เมเดีย และ คิมฮาจิน เท่านั้น
ประการที่ 2 ต้องมี 4 รอยสักยืนยัน
ประการที่ 3 ทั้งสองฝ่ายจะต้องมีให้น้ำหนักเท่ากัน
[มีดแห่งพันธสัญญาแบบไม่สมบูรณ์]
“อืมม พวกเราเพียงแค่ต้องให้เลือดของเราและทำคำมั่นสัญญา”
ใบหน้าของ เมเดีย กลับไปสู่สิ่งที่เคยเป็นในอดีต มันเป็นใบหน้าที่เธอมีตอนที่เธอรำคาญผม
“คำสัญญาอะไร?”
“ ง่ายมาก”
นี่เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้มั่นใจว่า เมเดีย จะกลายเป็นพันธมิตร หากไม่มีสิ่งที่จะมัดเธอผมไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไรเมื่อเธอสืบเชื้อสายมาบนโลก ด้วยธรรมชาติที่ไม่แน่นอนและแปลกประหลาดของเธอ เธออาจทดลองกับมนุษย์และมอนสเตอร์เพื่อประกอบธุรกิจเพ้อฝัน
“คำมั่นสัญญาของฉันคือ: ‘ฉันจะทำชุดที่สวยที่สุดให้ เมเดีย ‘
“…สวยที่สุด ~?”
ความรำคาญหายไปจากสายตาของ เมเดีย
“ใช่แล้วส่วนเธอ ‘ฉันจะไม่ทำอะไรที่จะเป็นอันตรายต่อมนุษยชาติถ้าฉันลงมา’”
ผมส่งมีดแห่งพันธสัญญาให้ เมเดีย
*************************************************************************
ในอีกทางหนึ่งในพื้นที่มืดมิดของสถานที่ที่ไม่รู้จัก
“…อาาา.”
จินซาฮยอค ส่งเสียงพึมพัมขณะที่เธอกลิ้งอยู่บนพื้น ความพยายามครั้งสุดท้ายของเธอในการหลบหนีดูเหมือนว่าจะประสบความสำเร็จเนื่องจากเธอไม่รู้สึกถึงตัวตนอื่นๆอยู่
“แฮก…แฮก…แฮก”
เธอรวบรวมลมหายใจของเธอและตรวจสอบสภาพร่างกายของเธอ
กระดูกที่แตกร้าวซี่โครงหักฟันแตกและเลือดไหล…ดวงตาของเธอเองก็ บาดเจ็บจนมองแทบไม่เห็นแต่โชคดีที่การบาดเจ็บของเธอไม่ถึงชีวิต
“ไอ้พวกขี้ขลาด….”
เธอถ่มน้ำลายออกมาและสาปแช่งพวกมันก่อนที่จะเริ่มรักษาร่างกายของเธอ ก่อนอื่นเธอฟื้นฟูดวงตาของเธอด้วยพลัง ‘การจัดการความเป็นจริง’ ขณะที่เธอมองเห็นสภาพแวดล้อมของเธอได้ชัดเจนเสียงที่แหบแห้งก็เข้ามาในหูของเธอ
“ขี้ขลาด? เธอมันงี่เง่า”
นี้ไม่ใช่เสียงที่เธอจำได้ จินซาฮยอค ลืมตาของเธอแล้วหันไปทางเสียง
เจน ยิ้มอย่างสดใสและจ้องมอง จินซาฮยอค
“…เธอคือใคร?”
“ฉัน? เธอรู้จักฉัน. เจน.”
“…เจน?”
“อ๋อ ฉันเดาว่าหน้าของฉันแตกต่างจากปกติสินะ แน่นอนชื่อจริงของฉันคือความลับ”
ผู้หญิงคนนี้คือใคร? จินซาฮยอค สงสัยว่าเธอจำอะไรขึ้นมาได้ ผู้หญิงที่แนะนำตัวเองว่าเจนเคยมาเยี่ยมเบลล์เมื่อนานมาแล้ว
“เธอรู้ไหมว่ามันยากเหลือเกินกว่าที่ฉันจะทำให้เธอรอดชีวิตมาได้~? ฉันต้องโน้มน้าวพวกเขาโดยบอกว่าเธอจะเป็นเหยื่อที่สมบูรณ์แบบในการลากเบลล์ออกจากที่ซ่อน~”
“…อะไร? เบลล์? เหยื่อ?”
จินซาฮยอค บังคับตัวเองให้ลุกขึ้นมา
กร๊อบ กร๊อบ
เสียงกระดูกหักเธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด เพราะทนไม่ไหว
“อ๋อ เธอต้องมีชีวิตอยู่เพื่อหลอกล่อและฆ่าเบลล์ … อย่างไรก็ตามเธอรักษาตัวเองแล้วหรือยัง?”
“… .”
จินซาฮยอค พยักหน้าอย่างเงียบๆ เจน ยิ้มอย่างสดใสจากนั้นก็รีบขยับข้อมือของ จินซาฮยอค กลับมาอย่างรวดเร็ว
“อะไรกัน…!”
จากนั้นเธอวาง [อุปกรณ์ต้านพลังเวทย์] ไว้บนข้อมือและข้อเท้าของเธอ
“แก ยัยสารเลว! แกทำอะไร!?”
“โอ้~? ฉันแค่ทำให้เธอกลายเป็นเหยื่อจริงๆไง~ เหยื่ออะไรจะได้รับอนุญาตให้ใช้พลังเวทมนต์~?”
“ยัยชั่ว ยัยบ้า!”
จินซาฮยอค เริ่มต่อสู้อย่างรุนแรง แต่เจนก็ล้มเธออย่างง่ายดายโดย
ขัดเท้าของเธอ
โครม!
จินซาฮยอค ล้มลงไปที่พื้น อย่างไรก็ตามเธอปฏิเสธที่จะยอมจำนนและดิ้นไปมา เธอเกือบจะดูเหมือนกุ้งที่อยู่บนพื้นดินแห้งๆ
“ปล่อยฉันนะ!”
“พวกแกมันขี้ขลาด 2 ต่อ 1 ยังไม่พอ!”
เจน ดูถูกและยิ้มให้กับ จินซาฮยอค ที่ทำตัวเหมือนเธอเป็นเหยื่อล่อ จากนั้นเธอก็พูดกับบอสที่เธอเชื่อว่ากำลังดูจากที่อื่น
“บอสฉันเตรียมพร้อมสำหรับคุณแล้ว”