มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 753
“รอเดี๋ยว!”
ทันใดนั้น เซร่าก็พูดขึ้นมา
“เจอรัลด์ ฉันน่าขยะแขยงมากตอนนี้ เธอคิดว่าฉันจะทำให้เควต้าหวาดกลัวไหมถ้าฉันไปที่นั่นโดยไม่บอกกล่าว เพื่อพบเธอ? นอกจากนี้ ฉันก็ไม่เคยอยู่เคียงข้างเธอเลยหลังจากผ่านไปหลายปีขนาดนี้ ฉันยังละทิ้งเธออีกด้วยซ้ำ เธอจะเกลียดฉันไหม? เธอจะเกลียดที่ได้เห็นแม่ที่น่าเกลียดมากขนาดนี้หรือเปล่า?”
ความกลัวของเซร่าชัดเจนในน้ำเสียงของเธอ
“เธอจะปฏิเสธที่จะยอมรับฉันเป็นแม่ของเธออย่างแน่นอน เพราะฉันเป็นผู้หญิงที่โหดร้ายและน่าเกลียดเช่นนี้!”
“นอกจากนี้ มันก็กะทันหันมากเกินไป เควต้าจะสามารถยอมรับมันได้ไหม?”
เซร่าสัมผัสใบหน้าของเธอ ขณะที่เธอพูด
เจอรัลด์เกาหัวของเขา “ถ้าผมบอกเควต้าว่าคุณเป็นแม่ของเธอ เธอจะตื่นเต้นมากอย่างแน่นอน ผมคิดว่าคุณแค่ไม่รู้จักเธอดีพอ แต่เธอเป็นผู้หญิงที่ใจดีมากคนหนึ่งนะครับ!”
“นั่นคงใช้ไม่ได้ เจอรัลด์ เอางี้ไหม? แค่ทำการเตรียมการบางอย่างให้ฉัน เพื่อไปเป็นพี่เลี้ยงให้เควต้า ฉันรู้ว่ามีโอกาสที่เธอจะดูหมิ่นฉันในฐานะพี่เลี้ยงของเธอ แต่ฉันแค่ต้องการทำอะไรบางอย่างให้เควต้า! ฉันเต็มใจที่จะทำอะไรก็ตามเพื่อเธอ! อะไรก็ได้!”
เซร่ากล่าว
“เอาล่ะ ผมจะทำการเตรียมการที่จำเป็นพวกนั้น พวกเราจะบอกความจริงกับเควต้าถ้ามีโอกาสเกิดขึ้นในอนาคตเท่านั้น”
นี่คือสิ่งที่เขาทำได้มากที่สุด อย่างน้อยก็สำหรับตอนนี้
แจสมินจากไปแล้วพร้อมกับมินดี้ มาร์เวนและคนอื่น ๆ กำลังรอเจอรัลด์อยู่ข้างนอกพร้อมกับรถเพื่อกลับไปกัน
เจอรัลด์ไม่ได้ขอให้พวกเขาอยู่ต่อในบ้าน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าทำแบบนั้นกัน
มันจะไม่เป็นการสะดวกอย่างแน่นอนถ้าเซร่าติดตามพวกเขาไป ดังนั้น เขาจึงขอให้สเตลล่าจากไปกับมาร์เวนและคนที่เหลือของกลุ่มก่อน
หลังจากนั้น เจอรัลด์จึงได้รถมาอีกคัน และพาเซร่าไปยังวิลล่าที่เขาอาศัยอยู่ในเวลานี้
“ไปกันเถอะ คุณอาเฟนเดอร์สัน ทางนี้ครับ!”
เมื่อพวกเขามาถึงประตูของวิลล่า เจอรัลด์ก็ยิ้มอย่างขมขื่นเมื่อเขาเห็นเซร่ากำลังลังยืนอยู่ตรงนั้น แข็งทื่อไปโดยสิ้นเชิง
“โอ้ ใช่สิ!”
ประตูเปิดออก
“เควต้า! เควต้า?”
เจอรัลด์ตะโกนเรียกสองครั้ง
ไม่มีใครอยู่บ้าน
เขาคาดเดาว่าเควต้าต้องออกไปซื้อของแน่
“เธอไม่อยู่แถวนี้ คุณอาเฟนเดอร์สัน โปรดรอสักครู่นะครับ”
เซร่าพยักหน้าเล็กน้อย “เจอรัลด์ ฉันอยากไปดูที่ห้องของเควต้า นั่นจะเป็นการสะดวกไหม?” เธอถาม
“ไม่ครับ! ไม่เลย! ให้ผมพาคุณไปที่นั่นนะครับ!”
จากนั้นเจอรัลด์ก็เปิดประตูห้องของเควต้า
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้เข้าไปในห้อง
เป็นเซร่าที่เข้าไปในห้องด้วยสายตาแดงก่ำที่เต็มไปด้วยน้ำตา
ห้องนั้นถูกจัดวางให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่มีแม้แต่ฝุ่นในห้องของเธอเลยด้วยซ้ำ และไม่แม้แต่ในมุมต่าง ๆ มันสะอาดมาก
ในตู้เสื้อผ้า เสื้อผ้าของเควต้าที่เธอมักจะสวมใส่ก็ถูกจัดวางในลักษณะที่เป็นระเบียบเรียบร้อย
จากนั้นเธอก็เดินไปที่โต๊ะของเควต้า
มีกรอบรูปอยู่บนโต๊ะ และมันมีรูปถ่ายของเควต้าอยู่
เซร่าไม่สามารถกลั้นน้ำตาของเธอได้อีกต่อไปเมื่อได้เห็นรูปถ่ายของลูกสาวตัวน้อยของเธอ
ในรูปถ่ายนั้น เควต้าแทบจะดูเหมือนเธอเป๊ะเมื่อเธอยังเด็ก
‘ลูกสาว! เธอคือลูกสาวของฉันจริง ๆ!’
‘เธอดูเหมือนฉันจริง ๆ!’
ไม่มีอะไรที่ทำให้เธอมีความสุขได้มากไปกว่า การได้กลับมาพบกันกับลูกสาวของตัวเธอเองแล้ว
เธอตระหนักได้ว่าพระเจ้ายังคงรักเธออยู่
เธอกอดกiอบรูปนั้นไว้กับอกของเธอ และยังคงร้องไห้สะอึกสะอื้นต่อไปครู่หนึ่ง
ทันใดนั้น เธอก็เหลือบไปที่โต๊ะและเห็นว่ามีสมุดเล่มหนึ่งอยู่บนนั้น
เธอเปิดมันดู
มันเต็มไปด้วยลายมือที่เรียบร้อยและสวยงามของเควต้า