เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 644
พวกเขานับตั้งแต่เกิดมาจนถึงตอนนี้

ก็ไม่เคยผ่านเรื่องที่น่าขายหน้าอย่างนี้มาก่อน!

และทั้งบันไดขึ้นฟ้า

ก็เปลี่ยนเป็นสกปรกมาก!

นี่ก็ลำบากนักบู๊เกือบสามพันคนที่อยู่ด้านล่างแล้ว

เพราะสาเหตุของทิศทางลม

ก๊าซเหม็นทั้งหมดเหล่านี้ก็ลอยไปถึงพวกเขาที่นี่แล้ว

โอ้ก!

โอ้ก!

โอ้ก!

นักบู๊นับไม่ถ้วนอดไม่ได้ที่จะอ้วกเลยทันที

“ฮ่า ๆ ๆ !”

เสือขาวหัวเราะเสียงดังพูดเย้ยหยันว่า“พวกลูกชาย ดูสิ! นี่ก็คือปรมาจารย์โลกบู๊บ้าบอไง! สู้พวกเราไม่ได้คืออยากที่จะให้พวกเราสะอิดสะเอียนจนตายเหรอ?”

ครืน!

ในพริบตา

องครักษ์มังกรร้อยคนก็ระเบิดเสียงหัวเราะที่พร้อมเพรียงกันออกมา

“นี่สรุปแล้วเกิดเรื่องอะไรขึ้น?”หลี่ซู่ถามอย่างกัดฟัน

จู่ ๆ

เย่ชิวตบสมองพูดว่า“เนื้อย่าง! เป็นเนื้อย่างที่สมควรตายนั่นแน่นอน!”

ในพริบตา

ทุกคนก็เข้าใจในทันทีแล้ว

เพราะก่อนหน้านี้พวกเขาต่างก็กินเนื้อย่างที่หยางเฟิงและคนอื่น ๆ ทิ้งไว้แล้ว

ดังนั้นถึงได้เป็นอย่างนี้

นี่เป็นหยางเฟิงคนที่ไม่น่าเชื่อถือคนนี้ทิ้งหลุมพรางไว้!

แต่เห็นชัดว่าพวกเขาได้คิดใตร่ตรองหลายครั้งแล้ว ทำไมยังถูกหลอกได้แล้วล่ะ?

เห็นสภาพการณ์นี้

นักบู๊แต่ละสำนักใหญ่ของโลกบู๊สามพันคนด้านล่าง อดไม่ได้ที่จะดีใจบนความทุกข์ของคนอื่นขึ้นมา

ตอนแรกกุ่ยเหมินกับศูนย์พันธมิตรบู๊พลังแข็งแกร่ง

ทำให้พวกเขาเดิมทีก็แย่งของกินอะไรมาไม่ได้

ตอนนี้ดูแล้ว

การตอบแทนของกุ่ยเหมินกับศูนย์พันธมิตรบู๊ในที่สุดก็มาถึงแล้ว!

มองเห็นลูกน้องของตัวเองแต่ละคนยากที่จะรับได้เหมือนเสียใจที่พ่อแม่ตาย

ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานก็เงยหน้าขึ้นมาในเวลาเดียวกัน

“หยางเฟิง นายต่ำช้ามากนะ!”

พวกเขาก็กินเนื้อย่างด้วย

แต่พลังของพวกเขาแข็งแกร่งมาก

ถึงแม้ท้องไม่สบายเล็กน้อย

แต่ต่างก็ถูกพวกเขาใช้พลังภายในที่แข็งแกร่งสลายแล้ว

เวลานี้

ในที่สุดสองคนก็เข้าใจ

เพราะอะไรตอนแรกหยางเฟิงจู่ ๆ ถอนกำลัง?

มองเห็นพลังแล้วตกใจหนีอะไรที่ไหน

เดิมทีก็คืออยากที่จะหลอกพวกเขา!

เวลานี้

ไม่ได้ยินหยางเฟิงพูด แต่กลับได้ยินเสือขาวยิ้มอย่างเย้ยหยัน

“นับตั้งแต่โบราณชนะก็คือราชา พ่ายแพ้ก็คือโจร จะมีต่ำช้าไม่ต่ำช้าอะไรที่ไหน! ฉันดูว่าพวกนายสองคนโตอย่างนี้แล้วคือใช้ชีวิตในท้องหมาแล้ว!”

“แก……”

ในพริบตา

ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานพูดไม่ออก

เพียงได้ยินเสือขาวพูดอีก“พวกนายยังอยากที่จะไปแย่งภาพมกุฎมังกรหรือเปล่า? ถ้ายากก็รีบเอายาสมุนไพรมาแลกยาแก้!”

พูดอยู่

เขาก็กวาดตามองเย่ชิว เหอเซิ่งหง หลี่ซู่สองสามคนแวบหนึ่ง พูดว่า“พวกนายสองสามคนจะต้องเอายาสมุนไพรหนึ่งร้อยปีต้นหนึ่งมาแลกเปลี่ยนกับยาแก้ กระทั่งคนอื่น ๆ ……”

เสือขาวคิดแล้วพูด“อย่างน้อยต้องเอายาสมุนไพรห้าสิบปีขึ้นไปสองต้นออกมาแลกเปลี่ยนกับยาแก้!”

“อะไร?”

“ให้พวกเราเอายาสมุนไพรมาแลกเปลี่ยน!”

“ยังต้องเป็นหนึ่งร้อยปีกับห้าสิบปีขึ้นไป?”

ในพริบตา

เย่ชิวและคนอื่น ๆ ทันใดนั้นก็โกรธจัดขึ้นมา

พวกเขาหายาสมุนไพรง่ายเหรอ?

ทั้งสัตว์ป่าดุร้ายทั้งกลไกอีก!

อีกทั้ง

ยาสมุนไพรส่วนมากพวกเขาต่างก็มอบให้กับผู้คุมกฎของตัวเองแล้ว

ที่ตัวเองเหลือไว้เป็นยาสมุนไพรที่เก็บส่วนตัว ยังคงเตรียมกลับไปเพิ่มขั้นพลัง

ตอนนี้ต้องการให้พวกเขามอบให้เสือขาวฟรี ๆ นี่จะยินยอมได้ยังไง?

“แกฝันไปเถอะ! สมุนไพรนี้พวกเราต่างก็หามาได้อย่างยากลำบาก!”

“นอกจากว่าฉันตาย ไม่งั้นฉันจะไม่มอบยาสมุนไพรออกมา!”

เย่ชิวและคนอื่น ๆ แต่ละคนกัดเขี้ยวเค้นฟัน!

สำหรับนักบู๊แล้ว

เงินทองเป็นของนอกกาย พลังถึงจะเป็นรากเหง้าหนึ่งเดียว

ยาสมุนไพรเหล่านี้ต่างก็สามารถเพิ่มขั้นพลังของพวกเขาได้

ต่างก็เป็นสิ่งที่มีค่ามากที่สุดของพวกเขา!!!

“ฮึ!”

เสือขาวฮึอย่างเย็นชาเสียงหนึ่ง“ไม่มอบ? ไม่มอบก็รอท้องเสียจนตายแล้วกัน!”

ยาที่ท่านแม่ทัพผสมปรุงแต่ง

มันอดทนได้ง่ายอย่างนั้นเหรอ?

เป็นอย่างนั้นจริง ๆ

เสือขาวเพิ่งพูดจบ

“โอ๊ย ๆ ๆ ! ทนไม่ไหวแล้ว!”

“ปู้ด!”

“ปู้ด!”

“ปู้ด!”

เย่ชิวและคนอื่น ๆ ก็ปล่อยตดเหม็นออกมาอย่างต่อเนื่อง!

ก็ไม่รู้หยางเฟิงคนเลวคนนั้นสรุปแล้วใส่ยาระบายอะไรแล้ว คิดไม่ถึงว่าจะร้ายกาจอย่างนี้!