เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 650
ตาแก่อายุหนึ่งร้อยปีคนหนึ่งทำไมร้ายกาจอย่างนี้？
เวลาเดียวกันนี้
เหลิงฉานก็เงยหน้าขึ้นมา มองเย่หลงอยู่ด้วยใบหน้าที่คิดไม่ถึง
“หมัดหย่งชุน！”
เขาคิดไม่ถึง
เย่หลงตาแก่ที่ดูแล้วใกล้จะตายคนนี้ คิดไม่ถึงว่าจะรู้หมัดหย่งชุน
นาทีนี้
สายตาที่เขามองไปทางเย่หลงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ผู้คุมกฎสิบทำตาหรี่แล้ว
เย่หลงคนนี้ไม่เปิดเผยมาตลอดทาง
เดิมทีเขายังคิดว่า
นี่เพียงแค่คนแก่ธรรมดาคนหนึ่ง
ตอนดูแล้ว เขาผิดแล้ว
นี่คือจิ้งจอกแก่ตัวหนึ่งที่น่ากลัวกว่าใคร ๆ ！
หยางเฟิงก็ไม่คาดคิดเล็กน้อย
ถึงแม้เขาไม่ได้เห็นเหลิงฉานอยู่ในสายตา
แต่เหลิงฉานยังไงก็คือปรมาจารย์สูงสุดของปรมาจารย์ใหญ่อย่างแท้จริง
เย่หลงสามารถต่อยหมัดหนึ่งให้เขาลอยกระเด็นไป
พลังชนิดนี้
ถึงแม้กับตัวเองแล้วก็ไม่แย่ไปกว่ากัน！
ทันใดนั้น
ฉากเข้าสู่ความเงียบสงบแปลก ๆ
หยางเฟิงไม่ขยับ
ผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานก็ไม่กล้าขยับ
ทหารที่ส่งไปตายของโลกบู๊ที่เหลือทั้งหมดก็ยิ่งไม่กล้าขยับ！
เห็นชัดว่าชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรอยู่ใกล้ ๆ ข้างหน้านี้
กลับไม่มีสักคนที่จะกล้าบุ่มบ่าม！
ในพริบตานั้น
กระทั่งอากาศต่างก็เหมือนจับตัวแข็งทื่อแล้ว！
ก็ไม่รู้ผ่านไปนานเท่าไหร่
ผู้คุมกฎสิบในที่สุดก็ทนไม่ไหวแล้ว
เขาหันหน้ามองไปทางหยางเฟิง พูดตาหรี่ว่า“หยางเฟิง พวกเราถ่วงเวลาต่อไปก็คือเสียเวลา สู้ร่วมมือกันแย่งชิงชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรมาด้วยกันดีไหม？”
ได้ยิน
หยางเฟิงลืมตายิ้มพูดว่า“ดีสิ！ กุ่ยเหมินของพวกคุณคนมาก งั้นก็พวกคุณไปสำรวจทางก่อนแล้วกัน？”
“นาย……”ผู้คุมกฎสิบพูดไม่ออก
ให้คนของกุ่ยเหมินพวกเขาไปสำรวจทาง งั้นยังร่วมมือบ้าอะไร！
“ทำไม ไม่กล้าเหรอ？”
หยางเฟิงยิ้มอย่างเย็นชา“ในเมื่อเป็นอย่างนี้และจะเจรจาความร่วมมือยังไง？”
ผู้คุมกฎสิบคิดวางแผนเพื่อประโยชน์ของตัวเองอะไร
ในใจของหยางเฟิงชัดมากแล้ว
อยากที่จะอาศัยในนามของการร่วมมือให้คนของตัวเองไปเป็นทหารที่ส่งไปตาย
เรื่องชนิดนี้เขาจะไปทำได้ยังไงล่ะ？
ถึงยังไงหยางเฟิงก็ไม่รีบร้อน
ที่รีบร้อนก็คือผู้คุมกฎสิบกับเหลิงฉานสองคน
ยืดเวลายิ่งนาน
ก็ยิ่งไม่เป็นผลดีต่อพวกเขาสองคน！
อย่างที่คิดไว้จริง ๆ
มองเห็นหยางเฟิงไม่ยอมร่วมมือ สายตาของผู้คุมกฎสิบก็มองไปทางเหลิงฉานอีก
“ผู้คุมกฎเหลิง！”
เวลานี้เหลิงฉานกำลังหลับตาพักผ่อน
เขาลืมตาเงยหน้ามองผู้คุมกฎสิบแวบหนึ่ง พูดฮึอย่างเย็นชาว่า“พวกเราร่วมมือกันได้แต่อยากที่จะให้คนของผมส่งไปตายนั่นไม่มีทาง！”
ตอนนี้ศูนย์พันธมิตรบู๊ได้เสียหายหนักมาก
ถ้าเสียหายอีกเขาก็ต้องกลายเป็นหัวหน้าที่ไม่มีลูกน้องแล้ว
เรื่องที่ส่งทหารไปตายเขาถึงไม่เต็มใจที่จะทำมัน！
มองเห็นทุกคนต่างก็ไม่หลงกล
สุดท้าย
สายตาของผู้คุมกฎสิบทำได้เพียงมองไปทางนักบู๊นับร้อยคนที่เหลืออยู่
นักบู๊นับร้อยคนก็สั่นไปทั้งตัว
“พวกนายทั้งหมดต่างก็ขึ้นไปให้ฉัน！”
เสียงของผู้คุมกฎสิบเยือกเย็น
ไม่มีคนพูด！
นักบู๊แต่ละคนต่างก็ได้รับการกดขี่และดูถูกจนอยากที่จะร้องไห้！
เดิมที่พวกเขามีนับหมื่นคนเต็ม ๆ
ตอนนี้กลับเหลือเพียงไม่ถึงหนึ่งพันคน
ส่งไปตายอีก
กองทัพทั้งหมดก็ต้องถูกทำลายจนหมดสิ้นแล้ว！
มองเห็นไม่มีคนพูด ไอลีนโนเวล
ผู้คุมกฎสิบพูดด้วยสายตาที่เย็นชา“ทำไม พวกนายไม่ยอม？”
คนเหล่านี้
ที่เขาเหลือไว้ถึงตอนนี้ทั้งหมดก็คือเพื่อเป็นทหารที่ส่งไปตาย
ตอนนี้ชิ้นส่วนม้วนภาพมกุฎมังกรก็อยู่ด้านหน้านี้แล้ว
ไม่ส่งคนเหล่านี้ไปตาย ใครจะไปตาย？
กริ๊ง！
กริ๊ง！
กริ๊ง！
……
พูดจบ
ทุก ๆ คนของกุ่ยเหมิน แต่ละคนก็ดึงดาบที่แหลมคมในมือออกมา
ในเวลาเดียวกันนี้
คนของศูนย์พันธมิตรบู๊ก็เดินมาแล้ว
พวกเขาแต่ละคนในมือกำอาวุธจ้องมองอย่างดุร้าย
เห็นชัดมากว่า
ไม่บุกคือตาย
บุกยังสามารถมีชีวิตรอด！
นักบู๊เหล่านี้ไม่บุกก็ต้องบุก！
ในพริบตา
ความรู้สึกที่ความเศร้าโศกเสียใจทะลักออกมาจากหัวใจของนักบู๊นับร้อยคน！
ส่วนลึกในหัวใจของพวกเขาเสียใจอย่างมาก！
ของล้ำค่าของตัวเองไม่ได้แย่งมา
ผลลัพธ์คือ
ยังต้องต่อสู้เพื่อหาทางอยู่รอด！
หยางเฟิงมองนักบู๊เหล่านี้แวบหนึ่งแล้ว