ตอนที่ 700 ครั้งนี้จงใจ
พอกลับไปจวนอันผิงโหวแล้ว ซูจิ่วซือก็เข้าไปในห้อง อาหลานรินน้ำให้ซูจิ่วซือ ทูลถามด้วยความประหลาดใจ “ฮองเฮา บ่าวมีเรื่องไม่เข้าใจ”
“อะไรหรือ”
ซูจิ่วซือรับน้ำจากอาหลานพลางถาม
“เวลานี้ฟู่เย่ว์อี้อยู่กับใต้เท้ากู้ คงช่วยใต้เท้ากู้วางแผน นางเป็นคนฉลาด ทำไมจึงวางแผนง่ายๆ อย่างนี้ ไม่ใช่แผนที่จะหลอกฮองเฮาได้ นางกับฮองเฮาเคยปะทะกันหลายครั้ง นางน่าจะเข้าใจ”
อาหลานนึกถึงเรื่องนี้ตลอดทาง แต่ก็นึกไม่ออกว่าเป็นอย่างไรกันแน่ จึงถามซูจิ่วซือโดยตรง อยากรู้ว่าซูจิ่วซือคิดอย่างไรกับเรื่องนี้ ถ้านางดูออก ซูจิ่วซือย่อมดูออกแน่
ซูจิ่วซือดื่มน้ำแล้ววางถ้วยลง “นางรู้แน่ว่าหลอกข้าไม่ได้ อาหลาน เจ้าไม่รู้สึกหรือว่าเรื่องนี้นางจงใจทำ”
“ฮองเฮาหมายความว่าฟู่เย่ว์อี้อยากให้องค์หญิงสามแต่งงานกับใต้เท้ากู้”
“เป็นอย่างนี้หรือไม่ มีแต่นางเท่านั้นที่รู้ ถ้านางคิดอย่างนี้ ก็แสดงว่านางไม่อยากแต่งงานกับกู้จื่อหยวน ข้าได้ยินว่ากู้จื่อหยวนดูแลนางดีมาก เขาคงชอบนาง
อาศัยฝีมือของฟู่เย่ว์อี้ ถ้านางอยากแต่งงานกับกู้จื่อหยวนคงไม่ใช่เรื่องยาก แต่นางไม่ลงมือทำอะไรนางคงไม่คิดจะเป็นผู้หญิงของกู้จื่อหยวน
พอได้ยินซูจิ่วซือบอก อาหลานก็ยิ่งไม่เข้าใจ “ถ้าเป็นอย่างนั้น ทำไมนางจึงอยู่ที่จวนตระกูลกู้ ใต้เท้ากู้มีความคิดอย่างนี้อยู่แล้ว สักวันหนึ่งนางก็ต้องเป็นผู้หญิงของใต้เท้ากู้”
“นางจึงต้องให้องค์หญิงสามแต่งงานเข้าจวน กู้จื่อหยวนจะได้ไม่กล่าวโทษนาง แต่กลับรู้สึกผิดต่อนาง วันหลังเขาจะได้เอาใจใส่นางมากขึ้น เป็นการยิงทีเดียวได้นกสองตัวไม่ใช่หรือ”
แม้ไม่มั่นใจว่าฟู่เย่ว์อี้คิดอย่างนี้จริงหรือไม่ แต่นางก็มั่นใจว่า ครั้งนี้ฟู่เย่ว์อี้จงใจทำ นางต้องการให้กู้จื่อหยวนแต่งงานกับเฟิ่งหลิงอวี่
ซูจิ่วซือเองก็ประหลาดใจ ฟู่เย่ว์อี้อยู่จวนตระกูลกู้ด้วยจุดหมายอะไร
อาหลานเข้าใจความหมายของซูจิ่วซือแล้ว นางพูดด้วยความประหลาดใจ “ฟู่เย่ว์อี้มีแผนการล้ำลึกจริงๆ ”
“นางกับกู้จื่อหยวนไม่ได้คิดตรงกัน และนางก็ไม่อยากช่วยกู้จื่อหยวน แต่กู้จื่อหยวนไม่เข้าใจจุดนี้ เขาบ้าไปแล้ว เราต้องลงมือก่อนเพื่อป้องกันไว้ ไม่เช่นนั้นเขาคงจะทำอะไรต่อไปอีก”
จุดนี้ซูจิ่วซือยอมรับ เวลานี้กู้จื่อหยวนบ้าไปแล้ว เขาต่อสู้อย่างเอาเป็นเอาตาย ในเมื่อเขาไม่ยอมปล่อยนาง ก็อย่าโทษว่านางไม่เกรงใจ นางจะชิงลงมือก่อนเพื่อความได้เปรียบ
แต่เฟิ่งอวิ๋นหล่างอยากให้กู้จื่อหยวนอยู่ต่อไป นางจึงไม่อาจดำเนินการอย่างเปิดเผย ต้องไม่ทิ้งร่องรอยให้จับผิด ไม่เช่นนั้นคงไม่สามารถอธิบายต่อเฟิ่งอวิ๋นหล่าง นางจะยิงธนูลูกเดียวให้ได้นกสองตัว
แต่ก่อนจัดการกับกู้จื่อหยวน นางยังมีอีกเรื่องหนึ่งที่ต้องจัดการ คือเฉี่ยวฉิน ผู้หญิงคนนี้มีเจตนาร้าย ไม่อาจปล่อยไว้แม้แต่วันเดียว
“อาหลานไปเรียกเฉี่ยวฉินมานี่”
อาหลานรู้ว่าซูจิ่วซือต้องการจัดการเฉี่ยวฉิน จึงรีบตอบรับทันที “บ่าวจะไปเดี๋ยวนี้”
ซูจิ่วซือนั่งพิงเก้าอี้ ครู่หนึ่งเฉี่ยวฉินก็ตามอาหลานเข้ามา เฉี่ยวฉินหาวขึ้น นางถอดเครื่องประดับออกแล้ว ท่าทางกำลังเตรียมตัวนอน พูดด้วยน้ำเสียงน้อยใจ “ฮองเฮา ดึกแล้ว มีอะไรค่อยพูดพรุ่งนี้ไม่ได้หรือ”
ซูจิ่วซือไม่มีใจสงสาร ท่าทางน่าสงสารของเฉี่ยวฉินจึงไม่ส่งผลต่อนาง นางยิ้มให้เฉี่ยวฉินเล็กน้อย “เมื่อก่อนซูคังเอาใจใส่เจ้าดีหรือไม่”
ตอนที่ 701 ข้าจะให้เจ้าตายสมใจ
พอได้ยินชื่อนี้ เฉี่ยวฉินก็ตกใจจนหน้าซีด นางรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร เฉี่ยวฉินเหลือบมองเป่าเอ๋อร์ซึ่งอยู่ข้างหลัง เห็นเป่าเอ๋อร์ก้มหน้า ไม่กล้ามองตอบ
“เจ้าไม่จำเป็นต้องมองนาง ข้ารู้เรื่องทั้งหมดแล้ว เจ้าเป็นคนของซูคังมาแก้แค้น ซื่อสัตย์ต่อความรักจริงๆ
เสียดายที่ซูคังไม่คิดจะรับเจ้ามาอยู่ด้วย ข้าอยู่จวนอันผิงโหวตั้งนาน ไม่เคยได้ยินว่าซูคังจะรับนางรำเป็นเมียน้อย อารองใส่ใจเรื่องชาติกำเนิดไม่มีวันรับปากแน่”
เฉี่ยวฉินกัดริมฝีปาก ปฏิเสธทันที “ข้าไม่รู้ว่าฮองเฮาหมายถึงอะไร ข้าเคยพบคุณชายซูก็จริง แต่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ข้าไม่มีอะไรต้องแก้แค้นให้คุณชายซู”
“ถ้าไม่ได้มาแก้แค้น ทำไมเจ้าเอาผงเสน่ห์ให้ซูเหิงกิน เจ้าคิดว่าจะหลอกข้าได้หรือ แม้แต่กู้จื่อหยวนยังสารภาพหมด เจ้ายังจะปิดบังอะไรอีก”
“ฮองเฮา…”
เฉี่ยวฉินตกใจจนสีหน้าซีดลงอีก ก่อนหน้านี้นางยังมั่นใจเต็มที่ รู้สึกว่าตนไม่กลัวซูจิ่วซือ นึกไม่ถึงว่าซูจิ่วซือจะจ้องนางอยู่ และสืบได้อย่างรวดเร็ว เป่าเอ๋อร์คงทรยศต่อนางแน่ พอคิดได้อย่างนี้ นางจึงถลึงตาใส่เป่าเอ๋อร์
“เจ้าไม่ต้องโทษนาง นางแค่อยากเอาชีวิตรอด ในเมื่อแม่นางเฉี่ยวฉินไม่อยากมีชีวิตอยู่ ข้าจะช่วยให้เจ้าสมใจ”
“เจ้าฆ่าข้าไม่ได้ ข้าเป็นผู้หญิงที่ซูเหิงรัก เขายังไม่ว่าอะไร เจ้ามีเหตุผลอะไรมาฆ่าข้า ถ้าเจ้ากล้าแตะต้องข้า เขาไม่ให้อภัยเจ้าแน่”
เฉี่ยวฉินถอยหลังสองสามก้าว เบิ่งตากว้างด้วยความตกใจ นางมาจวนอันผิงโหวเพื่อแก้แค้นให้ซูคังจริงๆ นอกจากแก้แค้น นางยังจะได้เงินก้อนใหญ่ จะได้ไม่ต้องวิตกกับการกินอยู่ไปตลอดชาติ
เมื่อก่อนซูคังเลี้ยงดูนาง พอไม่มีซูคัง ชีวิตของนางก็แย่ลง นางไม่อยากอยู่อย่างต้อยต่ำไปตลอดชีวิต
ซูจิ่วซือไม่พูดอะไร จู่ๆ ซูเหิงก็เดินออกมาจากห้อง พอเห็นสีหน้าโกรธจัดของซูเหิง เฉี่ยวฉินก็เข่าอ่อนทรุดลงกับพื้น ไม่พูดแม้แต่คำอุทาน เขาได้ยินหมดแล้ว
“ข้าไม่รู้จักดูคน พี่ เรื่องเฉี่ยวฉินมอบให้พี่จัดการ”
ซูเหิงไม่มองหน้าเฉี่ยวฉินอีก เขารู้สึกไม่สบายใจ ให้เขาลงมือเอง เขาทำไม่ลง เขาชอบเฉี่ยวฉินอย่างจริงใจ
พูดจบซูเหิงก็เตรียมจะออกไปจากห้อง เฉี่ยวฉินรู้ว่าหากซูเหิงออกไป นางต้องตายแน่ ซูจิ่วซือคงฆ่านาง
เมื่อเห็นว่าซูเหิงกำลังจะพ้นออกจากห้อง เฉี่ยวฉินก็คุกเข่าลง รีบกอดขาซูเหิงไว้ “ท่านพี่ ไว้ชีวิตข้าเถอะ! ข้าสำนึกผิดแล้ว ท่านพี่ดีต่อข้าอย่างนี้ ข้าเลอะเลือนไป ข้าสำนึกผิดแล้ว ท่านพี่ขอร้องละ เห็นแก่ความรักที่เคยมี ไว้ชีวิตข้าด้วย”
ซูเหิงก้มหน้า สีหน้าเย็นชา ไม่พูดไม่จา ได้แต่ยื่นมือไปผลักเฉี่ยวฉินออก
เขาไม่อยากเห็นผู้หญิงคนนี้อีกและไม่อยากพูดอะไรกับนาง นางเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขาชอบ เขา จริงใจกับนางมาตลอด แต่นางกลับคิดคดทรยศ
ถ้าไม่ใช่เพราะซูจิ่วซือมาที่จิงเฉิง เขาคงตายด้วยน้ำมือของเฉี่ยวฉิน
เฉี่ยวฉินรู้ว่าจะให้ซูเหิงไปไม่ได้ เวลานี้มีแต่เขาเท่านั้นที่จะช่วยนางได้
นางนึกถึงว่าประจำเดือนนางขาดไปสิบกว่าวันแล้ว เดิมทีคิดจะให้หมอตรวจ เวลานี้นางตัดสินใจเสี่ยง ตะโกนบอก “ท่านพี่ ข้าตั้งท้องลูกของท่านพี่”
คำพูดนี้ทำให้ซูเหิงชะงักทันที เขาจ้องมองเฉี่ยวฉินอย่างไม่เชื่อ แม้แต่ซูจิ่วซือก็ยังขมวดคิ้ว พยักหน้าให้อาหลาน อาหลานเข้าใจความหมาย รีบไปเชิญหมอฟางมา