ตอนที่ 133: สิ้นสุดแล้ว (2) โดย Ink Stone_Romance
หวางนิวคิดไม่ถึงว่าลูกสาวจะพูดจนเป็นแบบนี้ ดูท่าแล้วเวยหลายชุนรังเกียจลูกสาวจริงๆ เธอเลยด่า “ใครกัน? พวกไม่มีลูกไม่มีหลานมาใส่ร้ายเยี่ยนจื่อเราแบบนี้ เรื่องนี้โทษเยี่ยนจื่อไม่ได้ ไอ้คนที่ไร้ศีลธรรมพูดจามั่วๆ อย่าให้ฉันรู้นะ ไม่อย่างนั้นฉันจะฉีกมันเป็นชิ้น”
เสียงหวางนิวด่าทำให้เวยหลายชุนรู้สึกอึกอัก เขาบอกหวางนิวไม่ได้ว่าเฉินเวยเป็นคนบอกเขา ถึงแม้เฉินเยี่ยนเดาได้แล้วก็ไม่ได้พูด เฉินเวยแสดงออกชัดเจนว่าจะทำให้เสียเรื่องตั้งแต่แรกไม่ใช่หรือ เธอคิดว่าเฉินเวยจะคุมอารมณ์ได้มากกว่านี้ อย่างน้อยก็รอจนกว่าเธอและเวยหลายชุนตกลงปลงใจกันก่อน ตอนนี้ดูเหมือนว่าเฉินเวยจะใจร้อนเกินไป
เวยหลายชุนมองไปที่เฉินจง เฉินจงแสดงท่าทีชัดเจนแล้ว เจ้าดูถูกลูกสาว เรื่องนี้ก็ถือว่าจบกัน ลูกสาวพวกเราบ้านเฉินแต่งไม่ออกก็จะไม่ขอร้องเจ้า
ส่วนเฉินเยี่ยนก็ไม่ได้เสียดายหรืออาลัยอาวรณ์เลยสักนิด มีแค่หวางนิวพูดกับเขาจะมีประโยชน์อะไร? หวางนิวไม่ใช่เฉินเยี่ยน
มาถึงขั้นนี้แล้ว เวยหลายชุนก็เป็นคนเห็นแก่หน้า เขาย่อมไม่มีทางอยู่ต่อ เขามองเฉินเยี่ยนอย่างลึกซึ้ง เดิมทีเขาคิดว่าเฉินเยี่ยนจะขอร้องเขา จะพูดจาดี จะยอมรับผิดกับเขา ให้เขาให้อภัย เขาคิดไว้แล้ว ขอแค่เฉินเยี่ยนยอมรับผิดด้วยใจจริง รู้ว่าเรื่องนั้นเธอทำไม่ถูก จะปรับปรุงตัว เขาก็จะให้อภัยเฉินเยี่ยน แต่เขาคิดไม่ถึงว่าเฉินเยี่ยนจะเป็นแบบนี้ เขามองเฉินเยี่ยนผิดไป
เวยหลายชุนลุกขึ้น เฉินเวยควรจะออกมาได้แล้วสิ? ตามนิสัยเธอเธอควรจะออกมาร้องไห้อ้อนวอน ขอร้องเวยหลายชุน พูดแทนพี่สาวตัวเอง
เฉินเยี่ยนไม่รู้ว่าทำไมเรื่องงานแต่งตัวเองโดนทำลายแบบนี้แล้วยังมีใจคิดเรื่องพวกนี้อีก บางทีเธออาจจะไม่ได้มีความรู้สึกกับเวยหลายชุนเลยก็ได้ เพียงแค่อยากหาคนที่ดีแต่งงานด้วย
เฉินเยี่ยนยังคิดในใจ ฝั่งหวาวนิวดึงเวยหลายชุนไว้ แล้วยังอธิบาย เฉินจงมองลูกสาวแล้วส่ายหน้า เวลานี้เฉินเวยออกมาแล้ว เธอไม่พูดอะไรเลยทนเจ็บเท้าเดินมาข้างหน้าเวยหลายชุน เธอคว้าแขนเวยหลายชุนไว้
“พี่เวย อย่าไปเลย ขอร้องล่ะ ฉันยอมรับผิด พี่สาวฉันไม่ผิด เป็นความผิดของฉันทั้งหมด พี่ให้อภัยพี่เถอะ อย่าไปเลย ได้ไหม?”
เฉินเวยนัยน์ตาแดง สีหน้าอ้อนวอน
“เสี่ยวเวย เธออย่าทำแบบนี้ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ ความผิดของพี่เธอเธอไม่ต้องรับผิด”
เวยหลายชุนหันหลังกลับมาปลอบเฉินเวย เรื่องสถานะของเฉินเวยที่อยู่ในบ้านเฉิน เขารู้สึกเห็นอกเห็นใจอยู่
“เสี่ยวเวย ลุกขึ้นมา ไม่ต้องพูดแล้ว”
หวางนิวก็ดึงเฉินเวย ไม่ให้เธอพูดแล้ว ตอนแรกถึงแม้ว่าเธอจะเกลียดอวี๋เหวยหมิน แต่ในเรื่องนี้เฉินเวยก็มีส่วนรับผิดชอบด้วย เธอไม่อยากให้เฉินเวยมีส่วนเกี่ยวข้อง
หวางนิวทำแบบนี้ทำให้เวยหลายชุนเข้าใจผิด บ้านเฉินนี่ เห็นอยู่ว่าเป็นความผิดเฉินเยี่ยน แต่ทำไมพวกเขาถึงโทษเฉินเวย เพราะว่าเฉินเยี่ยนหาเงินได้หรือ? นี่ไม่ยุติธรรมกับเฉินเวยเลย
“แม่ ขอโทษค่ะ พี่สาว ขอโทษนะ ฉันผิดเอง พี่เวย พี่อย่าไปได้ไหม? โทษฉันเอง โทษฉันเอง ฉันทำผิดเอง ฉันผิดไปแล้ว พี่ไม่ต้องการพี่สาวไม่ได้ พี่กับพี่สาวจะหมั้นหมายกันแล้ว คนในหมู่บ้านมากมายรู้เรื่องกันแล้ว ถ้าพี่ไม่ต้องการพี่สาว เรื่องแพร่ออกไปพี่สาวก็เสียหายหมดแล้ว ขอร้องล่ะ พี่ให้อภัยพี่สาวได้ไหม?”
เฉินเวยน้ำตาไหล ดูเหมือนดอกไม้เล็กๆ เห็นแล้วน่าสงสาร นี่ยังไม่นับ เธอเห็นเวยหลายชุนไม่พูด เลยนั่งคุกเข่าลง
เวยหลายชุนตกใจ รีบเข้าไปดึงเฉินเวย แต่เฉินเวยไม่ลุกขึ้น ต้องให้เวยหลายชุนอภัยให้เฉินเยี่ยนให้ได้
เฉินเยี่ยน คุณดูเฉินเวยแบบนี้แล้วไม่พูดอะไรหน่อยหรือ? ตัวคุณเองผิด ให้เฉินเวยมาขอร้องแทนคุณแบบนี้ คุณไม่รู้สึกอะไรบ้างหรือ?”
เวยหลายชุนโกรธ เขารู้สึกว่าเฉินเยี่ยนเลือดเย็น โชคดีที่วันนั้นเขาเจอเฉินเวย ไม่อย่างนั้นคงโดนเฉินเยี่ยนหลอกแล้ว แต่งภรรยาแบบนี้กลับไป จะเสียใจก็สายไปแล้ว”
“คุณอยากจะให้ฉันพูดอะไร? ขอบคุณเธอหรือ?”
เฉินเยี่ยนรู้สึกว่าน่าขำ ทำไมเวยหลายชุนไม่คิดดู ลูกสาวบ้านเฉินเหมือนกัน ถ้าเฉินเวยอ่อนแอแบบนั้นจริง ทำไมพี่แม่ไม่เข้าข้างเฉินเวยล่ะ?”
“เฉินเวย ลุกขึ้นมา ฉันกับเธอยังไม่ได้หมั้นกัน ตอนนี้พูดออกไปก็ไม่เป็นไร อีกอย่างดูท่าทางเธอแบบนั้น เธอไม่กลัวขายหน้า เธอไม่ต้องขอร้องแทนเธอหรอก เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับเธอ เฉินเยี่ยนเห็นแก่ตัว เธอไม่คิดจะปรับปรุงตัว เธอไม่คู่ควรให้เธอทำแบบนี้”
เวยหลายชุนไปดึงเฉินเวย เฉินเวยร้องไห้ไม่ยอม เหมือนซุกอยู่ในอ้อมอกเวยหลายชุน เหมือนเวยหลายชุนประคองไม่อยู่ เธอเลยล้มลงไป
“เฉินเวย”
เฉินเยี่ยนเรียก เฉินเวยเงยหน้าขึ้นมามองเฉินเยี่ยน แววตาเธอชุ่มไปด้วยน้ำ มีน้ำตา จมูกแดงเล็กน้อย เห็นแบบนี้แล้วดูน่าสงสาร
“เขาให้ฉันขอบคุณเธอ เธอว่าฉันควรขอบคุณเธอไหม?”
เฉินเยี่ยนถามเฉินเวย น้ำเสียงอ่อนโยน
“พี่สาว พี่สาว ฉัน…”
เฉินเวยสะอื้นเบาๆ ในใจกลับดีใจมาก เธอบรรลุวัตถุประสงค์แล้ว ก่อนไปบ้านเวย เธอต้องการให้เวยหลายชุนรังเกียจเฉินเยี่ยน ทำลายความสัมพันธ์ของเวยหลายชุนและเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนอย่าคิดว่าจะได้หมั้นกับเวยหลายชุนเลย เวยหลายชุนไม่ยอมรับเธอแล้ว ตอนนี้เฉินเยี่ยนโกรธจะตายแล้ว สมน้ำหน้า!
คิดว่าเฉินเยี่ยนโกรธ เธอรู้สึกลิงโลด ไม่เสียแรงที่ตัวเองยอมทำเท้าเจ็บแล้ว
เพี๊ยะ เฉินเยี่ยนตบเฉินเวยไปหนึ่งฉาด ไม่ส่งสัญญาณใดๆ ทั้งสิ้น กว่าเธอจะรู้สึกตัว เฉินเยี่ยนก็ตบเสร็จแล้ว เฉินเวยกุมหน้าตัวเอง มองเฉินเยี่ยนอย่างไร้ความรู้สึก สีหน้าไม่อยากจะเชื่อ
“เยี่ยนจื่อ ลูกตบเสี่ยวเวยทำไม เธอก็แค่หวังดี”
หวางนิวว่าเฉินเยี่ยนแล้วรีบไปดูเฉินเวย แต่เธอไม่โทษเฉินเยี่ยนเท่าไร วันนี้เกิดเรื่องเวยหลายชุนแล้ว เฉินเยี่ยนย่อมเสียใจ เธอโทษเฉินเวยก็สามารถเข้าใจได้
เฉินจงไม่พูดอะไร เขาเข้าใจความโกรธของลูกสาวคนโต เขาก็คิดได้แล้ว เรื่องนี้น่าจะเป็นเพราะลูกสาวคนเล็กไปทำอะไรไว้อีก ลูกสาวคนเล็กเขาเป็นอะไรไปแล้ว? เหมือนเขาไม่รู้จักเธอเลย
“เฉินเยี่ยน คุณยังมีเหตุผลอยู่ไหม ทำไมคุณถึงตบเฉินเวย? คุณมีสิทธิ์อะไรมาตบเฉินเวย? ทำไมคุณถึงเป็นคนแบบนี้”
เวยหลายชุนชี้เฉินเยี่ยน แววตาเขาเต็มไปด้วยความโกรธ เขาผิดหวังจริงๆ
“คุณให้ฉันขอบคุณเธอไม่ใช่หรือ?”
เฉินเยี่ยนมองเวยหลายชุนนิ่งๆ โดนเฉินเวยหลอกล่ออีกคนแล้ว เพียงแต่ไม่รู้ว่าสุดท้ายแล้วเขาจะรักเฉินเวยจนสุดหัวใจเหมือนอวี๋เหวยหมินหรือเปล่า
“เธอ เธอมันไร้เหตุผล!”
เวยหลายชุนไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรดี ทำไมเฉินเยี่ยนถึงเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ เห็นอยู่ว่าเมื่อก่อนเฉินเยี่ยนไม่ได้เป็นแบบนี้ บุคลิกที่ดี ความเป็นธรรมชาติ ความดีงามที่ทำให้เขาหวั่นไหวของเฉินเยี่ยนทำไมถึงกลายเป็นความอัปลักษณ์ไปได้
“พอใจหรือยัง?”
เฉินเยี่ยนไม่มองเวยหลายชุนอีก แต่ถามเฉินเวย
“พี่สาว ฉันผิดไปแล้ว ขอโทษ พี่ตบฉันเถอะ”
เฉินเวยกลับร้องไห้ขอโทษ
เฉินเยี่ยนรู้ว่าเฉินเวยไม่ยอมรับต่อหน้าคนอื่น เลยไม่ถามต่อ เรื่องวันนี้ถือว่าจบลงตรงนี้แล้วกัน
หวางนิวกลัวว่าเรื่องจะแย่ยิ่งไปกว่านี้ ลากเฉินเวยที่ร้องสะอื้นเข้าไปในห้อง เฉินคงและเวยหลายชุนพูดกันอีกสองประโยคและจะส่งแขกกลับ เป็นแบบนี้แล้ว เวยหลายชุนและเฉินเยี่ยนเป็นไปไม่ได้แล้ว ถึงแม้ว่าเขาจะดูเวยหลายชุนดีแล้ว แต่มาถึงตอนนี้เขาก็ไม่สามารถไปฝืนขอร้องได้แล้ว
“พ่อ พ่อไม่ต้องออกไป หนูไปส่งเขาเอง”
เฉินเยี่ยนเห็นเฉินจงจะไปส่งเวยหลายชุน เธอเลยเรียกเฉินจงไว้
เวยหลายชุนกับเฉินจงมองมาที่เฉินเยี่ยนพร้อมกัน ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงตอนนี้แล้ว เฉินเยี่ยนยังจะไปส่งเวยหลายชุน เมื่อก่อนเธอไม่เคยทำแบบนี้
“ไปเถอะ ฉันไปส่งคุณ มีบางเรื่องอยากจะพูดกับคุณ”
เฉินเยี่ยนใช้มือปัดผมม้า ผิดรอยแผลเป็นไว้ ที่เธอไปส่งเวยหลายชุน หนึ่งเพราะไม่อยากจะสนใจเฉินเวยแล้ว ไม่อย่างนั้นเวยหลายชุนไป ต้องเผชิญกับหวางนิว และเฉินเวยยังแสร้งร้องไห้กับเธออีก สองเพราะเวยหลายชุน ต้องตอบแทบความรู้สึกนี้ที่เขามีต่อเธอ
—————–