บทที่ 598 การสอนรูปแบบใหม่
“แน่นอน หลักสูตรของสำนักเวทมนตร์ในปัจจุบันสามารถให้ความรู้พื้นฐานเพียงพอแก่นักเวทฝึกหัดเพื่อที่พวกเขาจะได้กลายเป็นนักเวทอย่างเป็นทางการ แต่ความรู้เกี่ยวกับอาร์คานา และเวทมนตร์ที่จำเป็นสำหรับนักเวทระดับต่ำที่จะก้าวขึ้นขึ้นไปให้สูงกว่าที่เป็นอยู่นั้นซับซ้อนเกินกว่าที่พวกเขาจะเรียนรู้เข้าใจ และเป็นเจ้าของ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมในช่วงสิบปีที่ผ่านมาประชากรของนักเวทระดับกลางถึงเพิ่มขึ้นน้อยนิด แม้ว่าจะมีนักเวทระดับสูงเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วก็ตาม” บรูคพยักหน้าเห็นด้วยกับข้อเสนอของดักลาส
นี้แสดงให้เห็นว่าทฤษฎี และผลลัพธ์ของอาร์คานาไม่ได้ทำให้ความยากลำบากระหว่างระดับต่ำและระดับกลางลดลง และอัตราส่วนของความก้าวหน้าก็ยังเหมือนเดิม แต่นักเวทระดับต่ำส่วนหนึ่งที่มีชื่อเสียง ความก้าวหน้าของพวกเขานั้นง่ายขึ้นมากหลังจากที่พวกเขาหยิบยกทฤษฎีอาร์คานาใหม่ๆ ขึ้นมา เช่น แอนนิค, ไฮดี้ และลูกศิษย์คนอื่นๆ ที่ ลูเซียน สอนด้วยความรู้ที่ล้ำสมัย
ในทางกลับกันโอลิเวอร์กลับรู้สึกกังวลเล็กน้อย “นักเวทฝึกหัดที่สำเร็จการศึกษา และนักเวทระดับต่ำเป็นรากฐานของสภา หากทุกคนศึกษาในสำนักขั้นสูง ทั้งสภาก็จะต้องเป็นอัมพาตอย่างไม่อาจหลีกเลี่ยง”
ในขณะที่นักเวทระดับสูง ผู้วิเศษ และนักเวทระดับตำนานมีความสามารถในการใช้เวทมนตร์ต่างๆ แต่พวกเขาก็จะไม่เสียเวลาไปกับงานบ้านอย่างแน่นอน การดำเนินงานส่วนใหญ่ในแต่ละวันของสภาขึ้นอยู่กับนักเวทฝึกหัดและนักเวทระดับต่ำ พวกเขาทำให้สภาขับเคลื่อนไปได้อย่างราบรื่น
“ดังนั้น เราจึงต้องจัดตั้งสำนักที่สามารถรองรับลูกศิษย์ได้ไม่เกินหนึ่งพันคน เราจะคัดเลือกผู้มีความสามารถด้วยวิธีการบางอย่าง และพิจารณาการขยายสำนักหากทุกอย่างเป็นไปด้วยดี แต่ตอนนี้มันมีผลกระทบต่อการดำเนินงานของสภา ท้ายที่สุดแล้ว นักธุรกิจระดับสูงก็มีธุรกิจของตัวเองเช่นกัน ถ้ามีสำนักขั้นสูงมากเกินไปก็จะเป็นภาระสำหรับพวกเขา” ดักลาสพูดถึงแผนการของเขา เขาได้ประเมินจำนวนอาจารณ์ที่อาจเป็นไปได้แล้วเรียบร้อยแล้ว
“เลือกพวกเขาด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง? เหมือนกับการทดสอบลูกศิษย์ฝึกหัดหรือ?” เฟอร์นันโดค่อนข้างกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในทางกลับกัน เฮลเลนก็ทุ่มเทให้กับการศึกษาค้นคว้าของนางเองอีกครั้ง
ลูเซียนกล่าวอย่างขบขันว่า “การสอบเข้าวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูง? แบ่งออกเป็นคณิตศาสตร์ ภาษา การวิเคราะห์เวทมนตร์ และทฤษฎีการประยุกต์ใช้เวทมนตร์ของสำนักทั้งสิบเอ็ดแห่ง?”
เขาพูดติดตลกเมื่อจำประสบการณ์ ‘ในอดีต’ ได้
“การสอบเข้าวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูง? หึ นั่นจะเป็นวิธีที่ยุติธรรมที่สุด อย่างน้อยก็จะยุติธรรมกว่าคำแนะนำจากนักเวทระดับกลาง” ดักลาสค่อนข้างเห็นด้วยกับการสอบ
การโกงจะเกิดขึ้นได้ยากภายใต้การดูแลของเวทมนตร์ ความยุติธรรมจะได้รับการคุ้มครองสูงสุด หากลองเปรียบเทียบ เมื่อผู้สมัครได้รับการแนะนำนักเวทระดับกลาง และผู้บริหารมักมีแนวโน้มที่จะแนะนำลูกศิษย์ที่พวกเขารู้จัก ชื่นชมหรือเกี่ยวข้องด้วย กลายเป็นว่าความสามารถด้านอาร์คานา และเวทมนตร์ก็จะอยู่ท้ายสุด
ดังนั้นดักลาสจึงพยักหน้า และพูดว่า “มาเริ่มการสอบเข้าวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูงกันเถอะ คณะกรรมการกิจการจะเป็นผู้ตัดสินใจว่าจะทดสอบความรู้เฉพาะ และความสามารถในทางปฏิบัติใดได้บ้าง”
ลูเซียนลูบคิ้ว และปิดตาของเขาลง ในขณะที่เขาพูดกับตัวเองด้วยความสนุกสนาน ข้าแค่ล้อเล่น… อย่างไรก็ตามการทดสอบ และแบบทดสอบที่เขารวบรวมไว้จะกลายเป็นที่นิยมในไม่ช้า
“ไม่จําเป็นต้องใช้ความรู้ของสำนักทั้งสิบเอ็ดเพื่อทดสอบทุกคนใช่ไหม?” วิเซนเตถาม “ต้องใช้คณิตศาสตร์ ภาษาเวทมนตร์ที่แตกต่างกัน การวิเคราะห์เวทมนตร์ ความสามารถในการเล่นแร่แปรธาตุเบื้องต้น การวิจัยเชิงปฏิบัติ และความสามารถในการต่อสู้ จากนั้นผู้สอบสามารถเลือกสำนักสามแห่งที่จะทำการทดสอบได้ด้วยตนเอง ท้ายที่สุดแล้วทุกคนก็มีความเชี่ยวชาญ และความสนใจเฉพาะ”
เฟอร์นันโดเถียงกลับเสียงดังอย่างฉุนเฉียว “แนวโน้มคือความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดระหว่างสำนัก คุณสมบัติของอนุภาคคลื่นรวมกับแม่เหล็กไฟฟ้า และองค์ประกอบต่างๆ ในขอบเขตของกล้องจุลทรรศน์ ผู้ที่ไม่มีมุมมองความรู้กว้างขว้างก็ไม่สามารถเข้าร่วมการศึกษาเชิงลึกได้ในอนาคต”
“พวกเขาสามารถพิจารณาได้หลังจากที่พวกเขาได้รับการอนุญาต สุดท้ายพวกเขาจะถูกไล่ออกจากสำนักหากคะแนนแย่มาก นั้นจะทำให้พวกเขามี ‘แรงผลักดัน’ เพียงพอที่จะสร้างรากฐานของพวกเขา” โอลิเวอร์ยิ้ม
“แต่นั่นเป็นการละเมิดจุดประสงค์ดั้งเดิมในการจัดตั้งวิทยาลัยขั้นสูง หากพวกเขาสามารถเรียนรู้ด้วยตัวเองได้ดีก็ไม่จำเป็นต้องสร้างวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูง” แฮททาเวย์กล่าวช้าๆ ความตกใจของนางหายไปเมื่อสักครู่
ลูเซียนเคารพแฮททาเวย์มาโดยตลอด เขาจึงกล่าวเสริมว่า “เราสามารถเปลี่ยนรูปแบบการสอนได้เล็กน้อย เราสามารถขอให้คณะกรรมการตรวจสอบอาร์คานาแสดงรายการข้อมูลอ้างอิงของความรู้ที่จำเป็นในการเข้าถึงขอบเขตของสำนักบางแห่งสำหรับลูกศิษย์เพื่อที่พวกเขาจะได้รู้ว่าอะไรคือสิ่งที่จำเป็นสำหรับอนาคตของพวกเขา”
“นอกจากนี้ หลักสูตรของวิทยาลัยขั้นสูงก็ไม่สามารถเหมือนกับสำนักฝึกหัดได้ ลูกศิษย์จะถูกจัดให้อยู่ในชั้นศึกษาเดียวกัน แต่ให้อิสระเพียงพอ ตัวอย่างเช่น ความรู้ที่ข้ากล่าวถึงสามารถนำมารวมกันเป็นหลักสูตรต่างๆ และสอนโดยครูแต่ละคน จากนั้นลูกศิษย์สามารถเลือกครูตามสิ่งที่สอดคล้อง และพื้นฐานของพวกเขา ผู้ที่มีเวลาว่าง และมีความสามารถมากกว่าก็สามารถศึกษาหลักสูตรเพิ่มเติมเพื่อเพิ่มพูนความรู้ได้”
“ด้วยวิธีนี้ พวกเขาจะไม่ถูกจำกัดโดยตัวเลือกแรกอีกต่อไป สุดท้ายแล้วพวกเขาก็ไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆ แต่เป็นนักเวทฝึกหัดที่มีชื่อเสียง และเป็นนักเวทระดับต่ำ เป้าหมายของเราคือให้ลูกศิษย์ที่มีความสามารถเรียนรู้ให้จบโดยเร็วที่สุด โดยปล่อยให้ลูกศิษย์ที่ไม่มีความสามารถ แต่ทำงานหนักได้ใช้เวลาในการเรียนรู้ และปล่อยให้ลูกศิษย์ที่ขี้เกียจ และไม่มีสิทธิออกเสียงมีโอกาสที่จะชดเชยความผิดพลาดของพวกเขาโดยการเลือกหลักสูตรที่หลากหลาย”
ลูเซียนไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับการทดสอบของพวกเขา มันจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุดหากพวกเขาสามารถก้าวไปสู่นักเวทระดับกลางและนักอาร์คานิสต์หลังจากศึกษาในสำนักเวทมนตร์ขั้นสูง
หลังจากนั้น ลูเซียนก็สังเกตเห็นว่าสมาชิกทุกคนของสภาสูงสุดกำลังมองมาที่เขา เขาถามโดยไม่รู้ตัวว่า “มีอะไรเหรอ?”
“ข้าไม่ยักรู้ว่าเจ้าสอนเก่ง ไม่น่าแปลกใจที่แคทรีนา เลย์เรีย และแอนนิคนั้นยอดเยี่ยมมาก” ดักลาสกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เฟอร์นันโดหัวเราะเบาๆ “เขาเป็นที่รู้จักกันดีอยู่แล้วในเรื่องรูปแบบการสอนที่เป็นเอกลักษณ์เมื่อตอนที่เขาเป็นอาจารย์ในสำนักเวทมนตร์ดักลาส แม้ว่าเขาจะถูกตำหนิว่าเป็นคนนอกรีตก็ตาม”
รูปแบบการสอนของลูเซียนได้รับความนิยมในทุกสำนักเวทมนตร์ จนกระทั่งเขาเป็นมหาจอมเวทแล้ว แต่การเลียนแบบผู้สืบทอดเป็นกระแสนิยมในทุกสังคม
ดักลาสพยักหน้า “แผนนี้ยอดเยี่ยมมาก นอกจากนี้ยังช่วยลดความยากในการปล่อยงานน้อยลงด้วย ลูเซียน ทำไมเจ้าไม่ไปเป็นอาจารย์ใหญ่ของวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูงล่ะ? ข้าหวังว่าเจ้าจะสามารถสร้างการสอนรูปแบบใหม่ที่ประสบความสำเร็จได้”
ลูเซียนมองไปรอบๆ เพียงเพื่อจะพบว่าพวกเขาทั้งหมดหลบเลี่ยงสายตาของเขา เขารู้ได้ทันทีว่าพวกเขาไม่ได้สนใจมันเลย นั่นคือสาเหตุที่พวกเขานิ่งเฉยเมื่อคุยกัน เขาพยักหน้า และพูดว่า “ข้าจะรับผิดชอบเฉพาะรูปแบบใหม่ การปฏิบัติงานประจำวันควรได้รับการดูแลโดยจอมเวทระดับสูงอีกคนหนึ่ง และภารกิจเฉพาะสามารถทำได้โดยนักเวทระดับกลางที่ได้รับการว่าจ้างเท่านั้น”
หลังจากนั้น ลูเซียนก็เริ่มบ่น ทั้งผู้จัดการของสถาบันอะตอม ผู้นำของสถานีวิทยุสกาย และอาจารย์ใหญ่ของวิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูง… งานชั่วคราวของเขาช่างแปลกประหลาดอย่างแท้จริง
“วิทยาลัยเวทมนตร์ขั้นสูงนี้ควรเรียกว่าอะไร” ดักลาสมองไปที่โอลิเวอร์
ลูเซียนพูดแทรกอีกครั้ง “เนื่องจากมันแตกต่างจากสำนักเวทมนตร์ทั่วไปทำไมเราไม่ตั้งชื่อโดยใช้คำว่า ‘วิทยาลัย’ ล่ะ?
“ขอเรียกว่า วิทยาลัยเวทมนตร์โฮลต์” โอลิเวอร์ชอบที่จะตั้งชื่อให้ดีที่สุด
‘โฮลต์’ เป็นภาษาของจักรวรรดิแอสโซโบราณที่แปลว่า ‘อาร์คานา’
คนอื่นๆ ไม่สนใจเรื่องชื่อ และลูเซียนก็ขี้เกียจเกินไปที่จะเสนอชื่อ ‘ฮอกวอตส์’ เช่นกัน
หลังจากตั้งชื่อแล้วการสนทนาก็ดำเนินต่อไป เนื่องจากไม่มีการโต้แย้งอีก การประชุมจึงสิ้นสุดลงในไม่ช้า
“การทดลองของอีวานส์จะเผยแพร่เมื่อใด” ในท้ายที่สุด เฮลเลนก็กลับมาหา และถามขั้นโดยไม่สนใจว่าจะมีการพูดคุยกันมาก่อนหรือไม่
ดักลาสกล่าวอย่างเคร่งเครียด “ข้าเชื่อว่า ‘อาร์คานา’ ควรแยกแยะการอภิปรายในที่ประชุม และตีพิมพ์เป็นบทความฮิวริสติก คำบรรยายของลูเซียนจะช่วยให้พวกเขายอมรับสิ่งมหัศจรรย์ของโลกกล้องจุลทรรศน์ มันไม่ควรมีการพังทลายครั้งใหญ่ของโลกแห่งปัญญาอีก หลังจากที่อิเล็กตรอนถูกค้นพบเพียงไม่กี่ปี”
“ถึงอย่างนั้นผู้คนที่ตกตะลึงหลังจากที่โลกของพวกเขาถูกสั่นคลอนอาจจะมีอยู่ทั่วสภา ส่วนคนที่ได้รับผลรุนแรงที่สุดก็อาจจะสงสัยในตัวเองมาก และไม่มั่นใจในอาร์คานา และเวทมนตร์ซึ่งนั้นจะทำให้ความแข็งแกร่งของพวกเขาหยุดชะงัก
กลางวันเป็นกลางคืน และอนุภาคเป็นคลื่น แนวคิดดังกล่าวทำให้ผู้คนตั้งคำถามกับความเป็นจริงของโลก และประสิทธิภาพของการสำรวจของพวกเขา เหลือเพียงแค่ว่าพวกเขาเชื่อว่าจักรวาลถูกครอบงำด้วยความลึกลับ!
“ได้เลย เราจะเผยแพร่ประสบการณ์ของอีวานส์ในฉบับเดือนเมษายน” เฮลเลนพยักหน้า
เคลาส์หัวเราะเบาๆ “ อีวานส์ นี้ก็ใกล้จะถึงเวลาแต่งงานของเจ้าแล้ว”
ลูเซียนถูริมฝีปากของเขา งานแต่งงานของเขาจะถูกจัดขึ้นด้วยเลือด และสมองหรือไม่น่ะ?
อย่างไรก็ตามนี้ไม่ใช่ความผิดของเขา ทั้งหมดนี้เป็นเพราะบทความของเดียป และเขาได้ทำการทดลองสำเร็จเท่านั้น! เหมือนกับที่ว่าไม่มีใครตำหนิบรูคที่ระเบิดศีรษะจากสมมติฐานควอนตัมของแสง!
แน่นอน ลูเซียนเชื่อว่ามีเพียงไม่กี่คนที่จะประสบอุบัติเหตุเช่นนี้จริงๆ ท้ายที่สุดแล้วการถกเถียงเกี่ยวกับรูปแบบของการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยก็ยังคงไม่ลดละ
“ข้าจะกลับไปศึกษาความผิดปกติของคลื่นอิเล็กตรอน” โอลิเวอร์รีบจากไป แม้การแต่งงานของเขาจะล้มเหลวแต่ก็เป็นแรงบันดาลใจให้เขามีผลงานมากมาย แต่ความทุ่มเท และความหลงใหลในการศึกษาอาร์คานานั้นก็ไม่ได้รับผลกระทบเลย
บรูค และคนที่เหลือก็จากไปเช่นกัน หลังจากพบความผิดปกติของคลื่นอิเล็กตรอนแล้ว พวกเขาอาจจะสามารถสร้างแบบจำลองของการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยได้อย่างแท้จริง และอธิบายถึงความลึกลับของการเปลี่ยนแปลงของวัสดุ
เฟอร์นันโดที่เหลืออยู่เป็นคนสุดท้ายขอให้ลูเซียนตามเขากลับไป หลังจากที่พวกเขาไปถึงห้องสมุดแล้ว ในที่สุดเขาก็มองไปที่ลูเซียน และพูดว่า “เจ้าแก้ไขปัญหาในการเล่นแร่แปรธาตุร่วมสมัยได้ในระดับหนึ่งแล้วใช่ไหม?”
……………………………………