ตอนที่ 726 ตัดความสัมพันธ์
น้ําเสียงของนางเย็นชาและไม่รู้สึกถึงความรู้สึกใด ๆ ดวงตาของนางยังว่างเปล่า และไม่สนใจ นางมองเหยาชื่อแต่ดูราวกับว่านางไม่ได้มองอะไรเลย เหยาชื่อในปัจจุบันไม่มีอะไรมากไปกว่าคนแปลกหน้าของเฟิงหยูเฮง ไม่มีความใกล้ชิด ไม่มีแม้แต่ความรู้สึกใด ๆ ไม่มีอะไรนอกจากความเกลียดชังและเสียใจ
“ลงมือได้เลย” เสียงของเฟิงหยูเฮงเป็นเหมือนคําสาปของพญามาร และกล่าวด้วยน้ําเสียงที่ออกคําสั่ง มันทําให้เหยาชื่อต้องเชื่อฟังโดยไม่รู้ตัวขณะที่นางลดมือลง นางทําได้แค่ตอบสนองเมื่อมือของนางเอื้อมมือไปด้านข้างของนาง ทําไมนางถึงฟังเฟิงหยูเฮง ? อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงยังกล่าวต่อไปว่า “ตอนนี้เจ้าบีบคอของข้า ในจุดที่อันตราย และข้ามีเหตุผลทั้งหมดที่จะรายงานว่าเจ้าพยายามฆ่า” นางกล่าวอย่างสงบและมีเหตุผลราวกับระบุสถานการณ์
แต่เหยาชื่อไม่เข้าใจ ก่อนหน้านี้นางได้รับความหวาดกลัวจากเฟิงหยูเฮงที่ดีเสียวหยา ตอนนี้นางได้รับความตกใจด้วยคําพูดของเฟิงหยูเฮง พยายามฆ่า ? อะไรคือการพิจารณาคดีว่าพยายามฆ่า ? นางแค่บีบคอของเฟิงหยูเฮง สิ่งนี้ถือได้ว่าเป็นการพยายามฆ่าได้อย่างไร ?
ในเวลานี้ซวนเทียนถั่วเสริมสิ่งที่เฟิงหยูเฮงพูดโดยกล่าวว่า “ท่านฮูหยินเหยา ถ้าไม่ใช่เพราะองค์หญิงจีอันหยุดทานได้ทันเวลา เจ้าจะต้องบีบคอนางจนตาย นี้จะเป็นการพิจารณาคดีฆาตกรรมที่พยายามฆ่า”
“ข้าไม่ได้ทํา !” เหยาซื้อถอยกลับไปพูดด้วยความตกใจว่า “ข้าจะมีความสามารถในการบีบคอนางจนตายได้อย่างไร ? นางคือองค์หญิงจีอัน และข้าก็เป็นผู้หญิงที่ไร้พลัง ข้าจะทําให้นางตายได้อย่างไร ?” สายตาของ เหยาชื่อค่อย ๆ เพิ่มความรุนแรงขึ้น ข้าอยากจะทําให้นางขาดใจจนตาย มีเพียงความตายของนางเท่านั้นที่จะ ให้บุตรสาวอยู่กับข้าได้โดยไม่มีอุปสรรคใด ๆ หากนางไม่ตาย เรื่องทั้งหมดนี้จะดําเนินต่อไปเช่นนี้ตลอดกาล และบุตรสาวของข้าจะไม่กลับมา”
เหยาชื่อกําลังจะคุ้มคลั่งที่เท้าของนาง เสี่ยวหยายื่นมือขึ้นจับที่ขาของเหยาชื่อ นางเอ่ยออกมาเบา ๆ ว่า “ท่านแม่อย่าโกรธเจ้าค่ะ มันเป็นความผิดของข้าที่ไม่สามารถปกป้องท่านแม่ได้”
คําว่าท่านแม่ทําให้เหยาชื่อใจอ่อนลงอีกครั้ง นางนั่งบนพื้นและกอดเสี่ยวหยาไว้ ทั้งสองร้องไห้ขณะที่ปลอบโยนซึ่งกันและกัน มันท่าให้เฟิงหยูเฮงจําเวลาที่ใช้ในหมู่บ้านบนภูเขาทางตะวันตกเฉียงเหนือได้ เหยาชื่อทําอาหารไม่เป็นและต้องทําอาหารให้กับเด็กทั้งสอง นางจึงลงเอยด้วยการเผาครัวโดยบังเอิญ ในเวลานั้นเหยาชื่อก็กอดนางขณะที่ร้องไห้อย่างนี้ ขณะที่พวกเขาปลอบโยนซึ่งกันและกัน ในเวลาเพียงไม่กี่ปีมันก็จบลงแบบนี้
“เหยาซื้อ” เสียงของเฟิงหยูเฮงเต็มไปด้วยความโกรธ “อันที่จริงข้าไม่เข้าใจว่าทําไมเจ้าปฏิเสธที่จะยอมรับข้า หากเจ้ายืนยันว่าข้าไม่ใช่บุตรสาวของเจ้า หากเป็นเพียงความคิดนี้ และเจ้าต้องการเพียงแค่บุตรสาวคนเดิมของเจ้าที่เจ้าสามารถอยู่รอดได้ เฟิงหยูเฮงที่เหมือนเจ้าไม่มีความสามารถในการปกป้องตัวเอง เจ้าก็ควรตรวจสอบความจริงของสถานการณ์หรือไม่ เจ้าควรตรวจสอบสาเหตุที่บุตรสาวของเจ้าเปลี่ยนไปอย่างกะทันหันและไม่ใช่บุตรสาวของเจ้าอีกต่อไป ข้ารู้ว่าการแพทย์และความสามารถของข้าดีกว่าของท่านปู่ ความสามารถทางการแพทย์ของข้าไม่สามารถถูกสอนที่อื่นได้ ข้าเรียกรู้ศิลปะการต่อสู้ คงเป็นไปไม่ได้ที่จะเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้ ที่น่าทิ้งในเวลาเพียงสามปี แม้ว่าเจ้าจะสงสัยสิ่งเหล่านี้ ทําไมเจ้าไม่ตรวจสอบ ? เจ้าไม่เคยแม้แต่จะตรวจสอบ ข้าก่อนที่จะปฏิเสธที่จะยอมรับข้า ทําไมเจ้าถึงยอมรับนางอย่างง่ายดาย ?” นางชี้ไปที่เสียวหยาด้วยมือที่สั่นเทา “ถ้าข้าไม่ใช่บุตรสาวของเจ้า นางจะเป็นตัวจริงงั้นหรือ ? เจ้าไม่มีความระแวงสงสัยนางแม้แต่น้อยเลยหรือ ?”
เมื่อเผชิญกับคําถามของเฟิงหยูเฮง เหยาชื่อตอบอย่างเป็นธรรมชาติ “ข้าไม่มีข้อสงสัยเกี่ยวกับนางเลย นางเป็นบุตรสาวของข้า และเป็นตัวจริงแน่นอน ! แต่เจ้าไม่ใช่”
เฟิงหยูเฮงพยักหน้า คราวนี้มันไม่มีร่องรอยของความเจ็บปวดอีกต่อไป เมื่อสิ่งต่าง ๆ กลับกลายเป็นเช่นนี้ นางไม่ได้มีความรู้สึกใด ๆ ต่อเหยาซื้ออีกต่อไป นอกจากใบหน้าของนาง มันเป็นเพียงใบหน้าที่ดูเหมือนมารดาของนางจากชีวิตก่อนหน้านี้ที่เริ่มพร่ามัว จิตใจของนางก็เริ่มที่จะแหลกสลาย เฟิงหยูเฮงรู้ว่าตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป นางคงไม่ผูกพันกับความสัมพันธ์ทางสายเลือดนี้อีกต่อไป นางเป็นตัวของตัวเอง ไม่ใช่บุตรสาวของเหยาชื่อ นางไม่ได้เป็นบุตรสาวของตระกูลเฟิงอีกต่อไป
“ไม่เป็นไร ข้าไม่ใช่” นางบอกเหยาชื่อว่า “แน่นอนข้าไม่ใช่บุตรสาวของเจ้า ด้วยเหตุนี้นับจากนี้เป็นต้นไปข้าจะไม่ยอมรับเจ้าอีกต่อไป ข้าเป็นแค่องค์หญิงจีอัน และว่าที่พระชายาขององค์ชายเก๋ แน่นอนว่าเจ้าสามารถให้บุตรสาวของเจ้าลองแย่งตําแหน่งพระชายาเอกหยู แต่ข้าจะเตือนเจ้าว่ามีคนที่อยากได้ตําแหน่งนั้น ผลก็คือองค์ ชายเก้เผาบ้านของพวกเขาลง หากเจ้าไม่ต้องการให้บ้านหลังนี้ถูกเผา มันเป็นการดีที่สุดที่จะหลีกเลี่ยงความคิดเช่นนั้น เหยาชื่อ ข้าขอให้เจ้ารับรู้อย่างเป็นทางการว่าเราไม่ได้เกี่ยวข้องกันในฐานะมารดาและบุตรสาวอีกต่อไป นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าจะไม่ให้เงินเจ้าอีกต่อไป เพราะข้าไม่มีความตั้งใจที่จะเลี้ยงดูคนแปลกหน้า ข้าจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเงินที่ได้รับตระกูลเหยา เจ้าไม่ต้องกังวลกับเรื่องนั้น”
เหยาชื่อได้ยินเรื่องนี้ แต่ไม่ตอบสนองมากนัก นางพยักหน้าแล้วพูดว่า “ได้ ข้ายอมรับมัน อย่าเชื่อว่าหาก ไม่มีการสนับสนุนจากเจ้า เราจะอยู่ด้วยความหวาดกลัว แม้ว่าการสนับสนุนของตระกูลเหยาจะหยุดลงนั้นก็ไม่ใช่ปัญหา อย่าลืมว่าแม้ว่าเจ้าจะเป็นองค์หญิง ข้าก็เป็นฮูหยินขั้นหนึ่งของราชวงศ์ต้าชุน ข้ายังมีเบี้ยหวัดจากราชสํานักด้วย ข้าได้รับมันทุกเดือน ข้าสามารถอยู่รอดได้ด้วยตัวเอง ข้าสามารถยกระดับอาเฮงของข้าได้ และไม่ต้องการความสงสารจากใครเลย” เหยาซื้อพูดอย่างหยิ่งผยอง นางประคองเสียวหยาและรู้สึกถึงบาดแผลของนางเบา ๆ ขณะกล่าวเสียวหยา “อย่ากลัวเลย แม่จะดูแลเจ้าและบาดแผลของเจ้าอย่างเหมาะสม แม่จะหาหมอที่ดีที่สุดมารักษาเจ้า อาเฮงจะต้องหายดี อย่ากลัวเลย”
เฟิงหยูเฮงเบนสายตาไปที่อื่น นางไม่อยากมองเหยาชื่อ นางไม่ต้องการได้ยินใครบางคนเรียกชื่อของนางเอง ในเวลานี้ชวนเทียนฮั่วกล่าวเบา ๆ ว่า “ท่านฮูหยินเหยา ข้าเชื่อว่าเจ้าอาจเข้าใจผิด ตําแหน่งฮูหยินขั้นหนึ่ง มาตรฐานนั้นได้มาเพราะบุตรสาวของเจ้า เนื่องจากเจ้าไม่มีครอบครัวของสามีที่มีเกียรติ และเจ้าไม่ได้มีความชอบใด ๆ กับราชวงศ์ต้าชุน เพราะบุตรสาวของท่านจึงทําให้ท่านที่ได้รับตําแหน่งนั้น ในเมื่อได้ตัดความสัมพันธ์ ในฐานะที่เป็นมารดาและบุตรสาว องค์หญิงจีอัน นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมสถานะของเจ้าในฐานะฮูหยินขั้นหนึ่งจะถูกราชสํานักเพิกถอนทันที ไม่ต้องกังวล องค์ชายผู้นี้จะรีบแจ้งราชสํานักให้มาจัดการเรื่องนี้โดยเร็ว เจ้าไม่ต้องรอนานเกินไป”
“เจ้า…” เหยาชื่อหายไปเล็กน้อย “บนพื้นฐานอะไร ? เจ้ากําลังยกเล็กตําแหน่งของข้าบนพื้นฐานแบบใด ?”
ชวนเทียนฮัวบอกนาง “บนพื้นฐานที่ข้าเป็นองค์ชายเจ็ดของราชวงศ์ดําชุน”
“องค์ชายเจ็ด มันมีเหตุผลอะไรที่ท่านต้องทําเช่นนั้น ?”
“เหตุผล ?” ชวนเทียนฮั่วส่ายหัว “อย่าพูดกับข้าเกี่ยวกับเหตุผล ข้าคือเหตุผล” หลังจากที่เขาพูดสิ่งนี้ เขาไม่ต้องการที่จะยังคงอยู่ในสถานที่นี้ เขาดึงเฟิงหยูเฮงให้เดินตามและเริ่มเดินออกไป
เฟิงหยูเฮงยังคงดื่มต่ํากับคําพูดสุดท้ายที่ชวนเทียนฮั่วพูด แม้ว่าทั้งสองจะไกลกันนางก็ยังถอนหายใจ “พี่เจ็ดไม่เห็น แต่เมื่อท่านตําหนิผู้คน ท่านก็เหมือนกับชวนเทียนหมิง”
ชวนเทียนฮั่วทําอะไรไม่ถูก “ข้าคิดว่าอารมณ์ของเจ้าจะไม่ดีในการจัดการเรื่องนี้”
“และหลังจากนั้น ? “
“ความจริงหากว่าไม่เป็นเช่นนั้น” ซวนเทียนฮั่วหัวเราะและบีบหน้าของเฟิงหยูเฮง “แต่ข้าก็สบายใจกับเจ้าเช่นนี้”
อย่างไรก็ตามเฟิงหยูเฮงก็จ่าเรื่องหนึ่งได้ ทันใดนั้นนางจึงพูดกับชวนเทียนฮัว “พี่เจ็ดรอข้าอยู่ที่นี่” หลังจากพูดแบบนี้ นางหันหลังกลับแล้วมุ่งหน้าไปที่ลานบ้าน เมื่อนางออกมา นางถึงบ่าวรับใช้ที่ชื่อเทียนชิงออกมา “เจ้ากลับไปได้” นางพูดกับเทียนชิง “ฝากขอบคุณท่านปhา บอกว่าข้าจะไปที่พระราชวังในภายหลังเพื่อเยี่ยมท่านป้า”
เทียนชิงรู้สึกตกใจเล็กน้อย “แต่องค์หญิง พระชายาบอกกับบ่าวรับใช้คนนี้ให้เฝ้าเสี่ยวหยา”
“ไม่ต้อง” เฟิงหยูเฮงยิ้มขณะส่ายหัว “เมื่อมองดู สิ่งสําคัญคือจิตใจไม่ใช่ดวงตา แต่เหยาชื่อยืนยันที่จะใช้สายตาของนางมองโลกใบนี้เท่านั้น ดังนั้นจึงไม่มีอะไรที่ข้าจะทําได้ กลับไปบอกท่านป้าว่าพวกเขาต้องการรนหาที่ตายเอง และไม่มีใครสามารถหยุดพวกเขาได้ นอกจากนี้สิ่งที่ข้าพูดในนั้นคือความจริง เจ้าสามารถบอกท่านป้าเกี่ยวกับเรื่องนี้ ข้ารู้ว่าท่านป้าโตมาพร้อมกับเหยาชื่อ และบางที่ท่านป้าอาจจะไม่พอใจแทนข้าที่ทําสิ่งนี้ ด้วยวิธีนี้และจะลงโทษข้า แต่เจ้าก็เห็นด้วย ข้าไม่มีทางเลือกอื่น ต้องเผชิญกับท่านแม่แบบนั้น ถ้าข้ายอมรับนางต่อไป มันจะทําให้นางเจ็บปวดมากขึ้นเท่านั้น”
เทียนชิงรู้สึกหมดหนทางและพยักหน้าแล้วออกเดินทาง เมื่อเทียนชิงอยู่ห่างออกไป ซวนเทียนฮั่วให้คําแนะน่านางเบา ๆ “เจ้าไม่เต็มใจงั้นหรือ ?”
เฟิงหยูเฮงส่ายหัว “ข้าคือองค์หญิงจีอัน พี่เจ็ดเคยเห็นองค์หญิงจีอันขี่ม้าและยิงธนู ท่านพี่เคยเห็นองค์หญิงจีอันใช้อารมณ์เมื่อใด ?”เจ้าไม่ได้หรือ ? “ชวนเทียนหัวคิดเล็กน้อยจากนั้นส่ายหัว”มีอยู่อย่างชัดเจน แต่เจ้าไม่ ยอมรับในขณะที่เลือกที่จะลืมมัน เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่เรื่องง่าย แต่เจ้าก็ตั้งใจเอ่ยอ้าง เมื่อเป็นเช่นนี้… หมิงเอ๋อจะเศร้า”เขามองออกไปเมื่อหัวใจของเขาเริ่มเจ็บโดยไม่มีเหตุผลชัดเจน ไม่ใช่เพียงหมิงเอ่อที่จะเสียใจ เขาก็จะเป็นเช่นนั้น มันเป็นเพียงว่าเขาสามารถเก็บความรู้สึกนี้ไว้ในหน้าอกของเขา เขาไม่สามารถส่งเสียงได้”พี่เจ็ด อย่าบอกเขา ! “เฟิงหยูเฮงยิ้มได้เพราะนางใช้รอยยิ้มนี้เพื่อปกปิดความเจ็บปวดในดวงตาของนาง “ข้าทนมานานแล้ว แต่ข้าจะไม่ทําในอนาคต คนที่นี่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับข้า ข้าจะไม่ร้องไห้เพื่อนางและข้าจะยิ้ม ไม่ว่านางจะประสบปัญหาอะไร นางก็จะไม่สามารถพบข้าได้อีก ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับนาง ข้าจะไม่ยื่นมือช่วยเหลือนาง มันไม่ดีมากหรือ ? ในชีวิตของข้ามีภาระเพิ่มขึ้น ในอนาคตจะมีสักวันที่ข้าจะไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับใครก็ตาม ที่พยายามแก้แค้นนาง เพราะข้าทําให้ใครบางคนขุ่นเคืองหรือก่อให้เกิดปัญหาใหญ่ ตัดความผูกพันระหว่างมารดากับบุตรสาวให้กับเหยาชื่อนี้เป็นสิ่งที่ข้าต้องเปิดเผยสู่โลกใบนี้”นางเดินไปข้างหน้าอย่างมีความสุขและแขนขึ้นเหนือศีรษะ ดูเหมือนว่านางจะมีความสุขและพอใจมาก อย่างไรก็ตามซวนเทียนฮั่วรู้ว่าการตัดความสัมพันธ์กับเหยาชื่อเป็นวิธีที่ดีที่สุดในการปกป้องเหยาชื่อ แม้ว่าเฟิงหยูเฮงจะทําดูเหมือนไร้หัวใจ ราชวงศ์ต้าชุนในปัจจุบันไม่มั่นคงและมีอันตรายที่ซ่อนอยู่มากมาย เฟิงหยุเฮงและชวนเทียนหมิงอยู่ด้วยกันซึ่งหมายความว่าวันข้างหน้าจะวุ่นวาย ผู้หญิงคนนั้นกลัวว่าเหยาชื่อจะดื่มยาเหมือนเมื่อก่อน หากนางต้องการป้องกันไม่ให้สิ่งนั้นเกิดขึ้น สิ่งที่นางทําไปนั้นดีที่สุดอย่างแน่นอน”อาเฮง“เขาไล่ตามนางและคิดอยู่นาน แต่พูดได้เพียงอย่างเดียว”มันก็ ดีถ้าเจ้าสบายใจ”ในเวลานี้เฟิงหยูเฮงฟื้นนิสัยปกติของนางแล้ว นางไม่ยิ้มโง่ ๆ อีกต่อไป และนางก็ดูดุร้าย เหมือนที่นางทําในเรือนนั้น นางไม่ได้พูดเกี่ยวกับสิ่งเล็กน้อย นางเริ่มจัดการเรื่องที่เป็นทางการแล้ว นางหยุดเดินและตะโกนในอากาศ”บานซู”ร่างของบุคคลนั้นปรากฏขึ้นทันที”เจ้าอยู่ที่นี่ และคอยจับตามองเสียวหยา“บานซูพยักหน้าและหายตัวไปอีกครั้ง
เฟิงหยูเฮงมองไปที่ชวนเทียนฮั่วแล้วกล่าวกับเขาอย่างจริงจังว่า “ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า ขากลัวว่าเสี่ยวหยาจะใช้ประโยชน์จากใบหน้านั้น อย่าสงสัยว่าทําไมข้าไม่ทําลายใบหน้านางนางด้วยแส้ของข้า การทําลายมันตั้งแต่เริ่มต้นมันน่าเสียดายเกินไป เราจะให้นางวนไปรอบ ๆ และดูว่านางวางแผนจะทําอะไร เราจะเห็นว่า นางตัดสินใจเลือกใคร ในขณะเดียวกันคนที่นางเลือกจะเป็นปลาตัวใหญ่ที่เราตั้งใจจะจับ !”