ตอนที่ 727 แผนการของเฟิงหยูเฮง
ทั้งสองปีนขึ้นไปบนรถม้า ขณะที่หวงซวนและชวนเทียนฮั่วนั่งนอกรถม้า เฟิงหยูเฮงนั่งกอดเข่าและกล่าว ๆ “ในเมื่อข้าตัดสินใจที่จะไม่เป็นบุตรสาวของเหยาชื่ออีกต่อไป นั่นหมายความว่าข้าไม่ได้เป็นหลานสาวของเหยาเซียนด้วย หากความสัมพันธ์เหล่านี้จะถูกตัดออกไป พวกเขาก็ควรจะถูกตัดทั้งหมด นอกจากนี้ยังมีตระกูลเฟิง… นับจากวันนี้เป็นต้นไปข้าเป็นเพียงองค์หญิงจีอัน ครอบครัวหรือญาติไม่มีใครเกี่ยวข้องกับข้าทั้งนั้น พี่เจ็ด ท่านคิดอย่างไรเกี่ยวกับเรื่องนี้ ?” นางมองเขาด้วยรอยยิ้มที่ละเอียดอ่อน ราวกับว่านางกําลังพูดถึงสิ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับตัวเอง
แต่ชวนเทียนฮั่วยังรู้สึกเจ็บอยู่ค่อนข้างมาก และถามนางอย่างไม่รู้ตัว “เจ้าต้องทําถึงเพียงนี้เชียวหรือ ? เจ้าจําเป็นต้องรู้ว่าถ้าไม่มีสิ่งเหล่านี้เจ้าจะไม่มีญาติเลย แม้ว่าเราจะอยู่ใกล้กัน แต่เราไม่ได้เกี่ยวข้องกับเจ้าทางสายเลือด มันแตกต่างกันเล็กน้อย”
เฟิงหยูเฮงส่ายหัว “แต่ท่านพี่ก็เห็นสถานการณ์ปัจจุบันของเหยาชื่อ สาเหตุพื้นฐานที่สุดของมันคือนางเป็นมารดาของข้าและผูกพันธ์กับข้า หากไม่มียาเปลี่ยนวิญญาณ นางก็คงไม่กลายเป็นนางในตอนนี้ สถานการณ์ที่คล้ายคลึงกันจะไม่ได้รับอนุญาตให้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สอง ข้าจะไม่ยอมให้สถานการณ์นั้นเกิดขึ้นอีก แน่นอน นั่นเป็นเหตุผลว่าทําไมความสัมพันธ์เหล่านี้จึงต้องถูกตัดขาด”
“บางทีเจ้าอาจจะเป็นคนที่รักตัวเองน้อยเกินไป” ชวนเทียนหัวต้องการแนะนําให้นางระมัดระวัง แล้วสิ่งต่าง ๆ ก็จะดีเอง แต่สิ่งแบบนี้จะไม่สามารถโน้มน้าวตัวเองได้ วิธีการของศัตรูจะต้องได้รับการปกป้อง พวกเขาสามารถเผชิญกับอันตรายที่มาถึง และพวกเขาจะไม่สามารถป้องกันตัวเองอย่างเต็มที่จากอันตราย ไม่เช่นนั้นเรื่องของเหยาชื่อจะไม่เกิดขึ้น “ลืมมันไปเถิด” ชวนเทียนฮัวพยักหน้า “ข้ายอมรับสิ่งที่เจ้าพูดนั้นถูกต้อง เป็นเรื่องน่าเสียดายที่ไม่มีใครรู้ว่าองค์หญิงจีอันเป็นคนที่มีจิตใจดีมากที่สุด อาจดูก้าวร้าวแต่ได้รับการปกป้องจริง นับจากวันนี้เป็นต้นไป เจ้าจะไม่มีข้อกังวลใด ๆ อีกต่อไป”
“ใช่เจ้าค่ะ !” ในที่สุดเฟิงหยุเฮงยิ้มออกมาอย่างขมขื่น “เมื่อข้าท่าได้ดี ข้าสามารถให้พวกเขาสนุกกับชีวิตสบาย ๆ กับข้า แต่เส้นทางที่ข้าวางแผนที่จะเดินออกจากที่นี่ยากขึ้น จะมีศัตรูมากขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อสถานการณ์ของราชวงศ์ต้าชุนเปลี่ยนไป ใครจะรู้ว่ามีการทดสอบอีกกี่ครั้ง เนื่องจากข้าตัดสินใจที่จะทํางานร่วมกับชวนเทียนหมิงในการพยายามปกป้องโลกนี้ ข้าจึงต้องปลีกตัวออกจากพวกเขา ข้าไม่สามารถมีโซ่ตรวนหรือจุดอ่อนได้ มิฉะนั้นเมื่อศัตรูจับจุดอ่อนของข้า มันจะยากสําหรับข้าที่จะกระท่า เมื่อเวลานั้นมาถึงคนที่ข้ารักไม่เพียงแต่จะได้รับบาดเจ็บเท่านั้น ซวนเทียนหมิงก็จะถูกลากเข้ามาด้วย โชคดีที่ตระกูลเหยาในปัจจุบันจะสามารถดํารงอยู่ได้ อย่างมั่นคงในเมืองหลวงหากไม่มีข้า ส่าหรับตระกูลเฟิงคนเดียวที่ข้ากังวลคือเซียงหรู โชคดีที่นางมีองค์ชายสี่คอยดูแล ทําให้ข้าไม่ต้องเป็นกังวลอีกต่อไป”
เมื่อพวกเขากลับไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิง วังซวนกลับสู่เมืองหลวงก่อนกําหนด เฟิงหยูเฮงไม่ได้อยู่ในอารมณ์ที่จะพูดมากเกินไป และนางก็กลับไปที่ห้องของนางเพื่อพักผ่อน หวงซวนเป็นคนที่เล่าให้วังซวนฟังว่าเกิดอะไรขึ้น มันทําให้วังซวนถอนหายใจซ้ําแล้วซ้ําอีก “คุณหนูคิดถึงเรื่องของเหยาชื่อที่โดนวางยาเปลี่ยนวิญญาณที่ทําให้จิตใจเปลี่ยนไป นี่ก็เป็นสิ่งที่ดี มันสะอาดมาก และการพลาดโอกาสน้อยจะไม่จําเป็นต้องระมัดระวังมากเกินไปในอนาคต”
เฟิงหยูเฮงกลับไปที่คฤหาสน์ขององค์หญิงแล้ว กลับไปที่เรือนของเหยาชื่อ เหยาชื่อและเสี่ยวหยานั่งอยู่ในสนามขณะที่พวกเขากอดกันร้องไห้อย่างขมขึ้น เสียงร้องของพวกนางทําให้บ่าวรับใช้ในลานไม่กล้าเข้าใกล้เพราะทุกคนอยู่ไกล
เสียงของเหยาชื่อเต็มไปด้วยการตําหนิตัวเองเพราะไม่สามารถดูแลเสียวหยาได้ นางบอกว่านางทั้งบุตรสาวของนางลงเพราะนางไม่เคยสามารถให้ชีวิตที่ดีแก่นางได้ ตอนนี้ในที่สุดพวกนางก็สามารถกลับจากตะวันตกเฉียงเหนือได้ คนผู้นั้นสามารถขโมยตําแหน่งของเสี่ยวหยาได้ นางมองเสี่ยวหยาเป็นเฟิงหยูเฮงตัวจริง เมื่อนางเห็นมันบุตรสาวคนนี้ก็เหมือนกับเฟิงหยูเฮงในความทรงจําของนาง ความสงบและไม่มีความสามารถแปลก ๆ เหล่านั้น เมื่อพบปัญหา นางจะร้องไห้และนางจะถูกรังแกจากคนอื่น นี่คืออาเฮงที่นางจําได้ ไม่ใช่สัตว์ประหลาดผู้นั้นที่อาศัยอยู่ในคฤหาสน์ขององค์หญิง นางจะทิ้งบุตรสาวไว้ที่นั่นนานแล้ว และยอมรับสัตว์ประหลาดตัวนั้นได้อย่างไร
“อาเฮง เป็นเพราะข้าที่ทําให้เจ้าผิดหวัง ข้าควรสังเกตว่ามีอะไรบางอย่างว่าจะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว และพาเจ้ากลับไปที่เมืองหลวงในไม่ช้า” เหยาชื่อร้องไห้ขณะพูดกับเสียวหยา “อย่าโทษข้า ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าจะคอยปกป้องเจ้า และไม่ให้เจ้าต้องทนทุกข์ทรมานแม้แต่น้อย”
เสียวหยาร้องไห้ แต่มีความสุข นางเจ็บปวดอย่างมากจากการถูกเฟิงหยูเฮงดี แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นมุมปากของนางโค้งงอขึ้นเล็กน้อยผ่านความขมขื่น นางกล่าวกับเหยาชื่อ “ท่านแม่ ข้าไม่ตําหนิท่านแม่ ท่านแม่ก็ถูกหลอกโดยคนนั้น และเป็นเหยื่อด้วยเช่นกัน ท่านแม่ไม่ต้องกังวล ทุกอย่างในอดีตข้ากลับมาอยู่ข้างท่านแม่แล้ว นับจากวันนี้เป็นต้นไปเราจะไม่แยกจากกันอีกเจ้าค่ะ”
ทั้งสองกอดกันอีกครั้งและเริ่มร้องไห้ หลังจากร้องไห้ไปครู่หนึ่ง เสียวหยาสามารถยืนขึ้นและประคองเหยาชื่อกลับไปที่ห้องด้วยความช่วยเหลือของบ่าวรับใช้ จากนั้นนางถูกส่งกลับไปที่ห้องของนางโดยบ่าวรับใช้ ในทันใดที่นางนั่งลง น้ําตาก็หายจากความเจ็บปวด และนางก็เกือบหมดสติ
บ่าวรับใช้ถามนางว่า “คุณหนูต้องการให้ข้าเรียกหมอหรือไม่เจ้าค่ะ?” พวกเขาไม่กล้าเรียกนางว่าแม่นาง เหยาชื่อได้บอกพวกนางแล้วว่าพวกนางจะต้องเรียกเสียวหยาว่าคุณหนู และพวกนางเห็นเสียวหยาตีเทียนชิง พวกนางจะยังคงกล่าที่จะทําผิดพลาดในการเรียกนางได้อย่างไร ?
“ไม่ต้องเรียกหมอ แค่ไปเอายามาให้ข้า” เสี่ยวหยาส่งข่าวรับใช้ออกไปก่อนจะถอนหายใจยาว ๆ จากนั้นนางก็เงยหน้าขึ้น และเห็นบาดแผลเลือดที่ถูกแส์เฟิงหยูเฮงฟาด “เฟิงหยูเฮง !” นางกัดฟันและดูเหมือนจะตะโกนชื่อ คนที่ร้ายกาจที่สุดในโลก นางเป็นศัตรูที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของนางและเป็นคนที่นางต้องกําจัด “วันหนึ่งข้าจะทําให้ เจ้าคุกเข่าและคํานับข้า สักวันข้าจะแก้แค้นให้กับทุก ๆ บาดแผลที่เจ้าตีข้า และทิ้งไว้บนร่างกายของเจ้า เฟิงหยูเฮง เจ้ารอข้า !”
เสียวหยาดูเหมือนจะเห็นความหวังแล้ว นางเล่าถึงผู้คนที่นางพบในระหว่างงานเลี้ยงโดยเฉพาะพระสนมหยวนชู ซึ่งที่ให้คําเชิญนาง…
การกระทําของเฟิงหยูเฮงในเรือนนั้นกระจายไปทั่วเมืองหลวงอย่างรวดเร็ว แทบทุกคนรู้เกี่ยวกับมัน ท่านฮูหยินเหยาไม่ชอบองค์หญิงจีอัน และนางเริ่มขัดแย้งกับองค์หญิงจีอันมากขึ้นเรื่อย ๆ และมันก็เริ่มรุนแรงขึ้นเรื่อ ย ในที่สุดองค์หญิงอันก็ไม่สามารถทนได้และตัดความสัมพันธ์กับนาง ยิ่งไปกว่านั้นคําพูดที่ว่าองค์หญิงจ๋อันได้ โบยแส้รอบ ๆ เรือน ตีบ่าวรับใช้และเหยาชื่อ นางยังเปิดเผยต่อสาธารณชนว่านางจะทําลายความสัมพันธ์ของนางในฐานะบุตรสาวของเหยาชื่อ นับจากวันนี้นางจะไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะมีชีวิตอยู่หรือตาย
ในขณะเดียวกันตระกูลเหยาก็เคลื่อนไหวเช่นเดียวกัน ภายใต้การนําของเหยาเซียน ลูกชาย 3 คนของตระกูลเหยาและลูกสะใภ้ทั้งสามเข้าไปในคฤหาสน์ขององค์หญิงจอัน
ตระกูลเหยาแสดงความดุร้าย มันเป็นเช่นนั้นหลังจากที่พวกเขาเข้าไปในคฤหาสน์สู่คฤหาสน์ขององค์หญิงอันไม่ได้มีโอกาสใกล้ชิด ขณะที่ผู้คนเริ่มก่อให้เกิดความปั่นป่วนในสนามหน้าบ้าน
ประการแรกคือเหยาเซียนที่โจมตีเฟิงหยูเฮงโดยกล่าวหานางว่าทอดทิ้งมารดา และกล่าวหาว่านางเป็นบุตรสาวที่ไม่จริงเอาจัง ไม่เพียงแต่นางจะไร้ความปราณี แต่นางยังใช้แส้ดีมารดาของนาง หัวใจของนางช่างเลวทรามจริง ๆ !
หลังจากการโจมตีของเหยาเซียน บุตรชายทั้งสามและลูกสะใภ้ของตระกูลเหยาเริ่มที่จะเล็กรักนาง ในขณะที่ทุกคนสามารถได้ยินเสียงของพวกเขาในถนน พลเมืองนับไม่ถ้วนวิ่งไปรวมตัวกันรอบ ๆ คฤหาสน์ขององค์ หญิงจีอันเพื่อดูผู้คนมากขึ้นเรื่อย ๆ เริ่มมาถึงทีละน้อย ท้ายที่สุดเฟิงหยูเฮงรู้สึกว่านางทนไม่ไหวที่จะดําเนินการต่อ นางโกรธและชักแส้ออกมา และไล่ตระกูลเหยาออกจากคฤหาสน์ ประตูถูกปิดด้วย “ปัง” ผู้คนข้างนอกไม่สามารถมองเห็นหรือได้ยินสิ่งอื่นได้อีก
บ่ายวันนั้นตระกูลเหยาประกาศว่าพวกเขาตัดความสัมพันธ์กับเฟิงหยูเฮง นับจากนี้เป็นต้นไปเฟิงหยูเฮงจะไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับตระกูลเหยา ไม่ว่านางจะมีชีวิตอยู่หรือตาย ตระกูลเหยาจะไม่สนใจ ปัญหาที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้เป็นความรับผิดชอบของตระกูลเหยา
หลังจากการประกาศจากตระกูลเหยา บ้านของตระกูลเฟิงก็ไม่ได้ช่า แม้ว่าเฟิงจินหยวนไม่เคยเชื่อว่าเฟิงหยูเฮงเฆี่ยนตีเหยาชื่อ แต่บ้านของตระกูลเฟิงไม่ได้อยู่ภายใต้การควบคุมของเขาอีกต่อไป แต่มันคือเฟิงเฟินได เฟิงเฟินไดเกลียดเฟิงหยูเฮง เมื่อเห็นว่าทุกคนผลักไสเฟิงหยูเฮง นางก็เข้าร่วมและผลักดัน นี่คือบ้านของต ระกูลเฟิงที่แสดงให้โลกเห็นว่าตระกูลเฟิงนั้นได้ตัดความสัมพันธ์กับเฟิงหยูเฮงด้วย นับจากนี้เป็นต้นไปเฟิงหยูเฮงเป็นเพียงองค์หญิงจีอัน นางไม่ได้เป็นบุตรสาวของฮูหยินใหญ่ตระกูลเฟิงอีกต่อไป
เมื่อข่าวทั้งหมดนี้มาถึงคฤหาสน์ขององค์หญิงจีอัน เฟิงหยูเฮง วังซวนและหวงซวนก็กําลังเล่นกับเสื้อขาวตัวน้อย ฉิงหยูเป็นคนนําข่าวชิ้นนี้มาจากด้านนอก หลังจากที่นางได้ยินสิ่งนี้ นางก็หัวเราะออกมาแล้วพูดกับบ่าวรับใช้ “ดูสิผลลัพธ์ที่ข้าคาดไว้ว่าจะเกิดขึ้นเร็วมาก”
วังซวนถอนหายใจขณะที่หวงชวนถามอย่างตรงไปตรงมาว่า “นางจะรู้สึกเสียใจบ้างหรือไม่ ? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปคุณหนูจะไม่มีญาติทางสายเลือดอีกต่อไป”
“ข้าไม่เคยมีอะไรจะเริ่มต้นด้วยเลย” เฟิงหยูเฮงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “มีอะไรที่ต้องกลัว ข้าเป็นคนโดดเดี่ยวเสมอ ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงตอนนี้ ไม่เคยมีคนใกล้ชิดอย่างแท้จริง ความจริงแล้วสถานการณ์ปัจจุบันดีกว่าตอนเริ่มต้นมาก อย่างน้อยข้าก็มีพวกเจ้า และข้ามีองค์ชายเก้าและพี่เจ็ด ไม่ต้องกังวล หนทางข้างหน้ายังอีกยาวไกล”
หวงซวนพยักหน้า และไม่พูดอะไรเพิ่มเติม
อีกสองวันข้างหน้าคฤหาสน์ของตระกูลเหยาไม่สงบ แม้ว่าซูซื้อจะยังคงดูผ่อนคลายมาก ๆ แม้จะต้องสาป แช่งบ้างเล็กน้อยในทิศทางของคฤหาสน์ขององค์หญิง เหยาจึงจนและสามีของนางก็รู้ คนอื่นก็รู้ รวมทั้งเหยา เซียนพวกเขาทุกคนชัดเจนมาก ทุกคืนเมื่อซูซ่อไปล้างหน้า นางจะเรียกเฟิงหยูเฮง
นางเคยถามเหยาเซียนว่าทําไมพวกเขาถึงต้องแสดงอย่างเด็ดเดียว ? เหยาเซียนบอกนางว่านี่เป็นแผนการ ของเฟิงหยูเฮงในการปกป้องทุกคน หากพวกเขาไม่ทําสิ่งนี้ อนาคตของตระกูลเหยาอาจเลวร้ายยิ่งกว่าเมื่อห้าปี ก่อน
ทุกวันนี้ชวนเทียนหมิงพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะอยู่ข้าง ๆ เฟิงหยูเฮง แม่ในเวลากลางคืนเขาจะ อยู่ที่คฤหาสน์ขององค์หญิง ในช่วงเวลานี้เขาได้พบกับเหยาเซียนในพื้นที่อย่างลับ ๆ เมื่อซวนเทียนหมิงพบว่า ตระกูลเหยาไม่ได้ตัดความสัมพันธ์กับเฟิงหยูเฮงจริง ๆ แค่เล่นละครของนาง เขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ในโลกนี้มีไม่มากที่เขากลัว แต่เขากลัวจริง ๆ ว่าเฟิงหยูเฮงจะโดดเดี่ยวอย่างแท้จริงและจะไม่สามารถจัดการกับมันได้
โชคดีที่ตระกูลเหยายังอยู่เคียงข้างนาง สําหรับตระกูลเฟิง เขาไม่ได้กังวลอะไรเลยแม้แต่น้อย เฟิงหยูเฮงและตระกูลเฟิงไม่ได้สนิทกัน ไม่ว่าความสัมพันธ์จะถูกตัดหรือไม่ก็ตาม
หลังจากนั้นอีกสองวันพระราชโองการที่น่าสถานะอันสูงส่งของเหยาชื่อก็มาถึง หลังจากนี้เจ้าเมืองซูจึงหยวนก็ประกาศผลการสอบสวนการต่อสู้ของหลู่เหยา และหลู่ปิง หลู่เหยาได้ดึงท่านฮูหยินซูลงไปในน้ําอย่างจงใจ ความผิดของการพยายามฆ่าได้ถูกตราไว้ นางยังใช้แมลงมีพิษจากภาคใต้เพื่อทําร้ายหลู่ปิงน้องสาวของนาง ความผิดที่ก่อขึ้นโดยเจตนาก่อให้เกิดอันตรายด้วย และคนที่ให้แมลงมีพิษแก่นางคือ…