คุณสามี แห่ง ปาฏิหาริย์ บทที่ 878
แดร์ริลวางสายไป เขายิ้มเยาะในขณะที่เขาจ้องมองไปที่แลร์รี่ “เงินสดจะมาถึงภายในครึ่งชั่วโมง เตรียมตัวเอาไว้ได้เลย”
“โอ้โห!”
ฝูงชนถึงกับตกตะลึง!
ในขณะที่หลายคนยังคงดูถูกแดร์ริล
“ฮ่าฮ่า เงินสดหนึ่งพันล้านเหรียญจะมาถึงภายในครึ่งชั่วโมงเหรอ? เขาต้องคิดว่าตัวเองอยู่ในดินแดนมหัศจรรย์ใช่ไหม?”
“เขาหนีออกจากโรงพยาบาลจิตเวชมาหรือเปล่า?”
“ดูการกระทำที่น่าสงสารของเขาสิ เขาเพิ่งจะพูดว่า เงินสดหนึ่งพันล้านเหรียญเหรอ? ฉันเดาว่าแม้แต่เงินเพียงแค่หนึ่งแสน เขาก็ยังไม่มีปัญญาหามาเลย”
เสียงของการดูถูกเหยียดหยามดังก้องอยู่ภายในห้างสรรพสินค้า
แลร์รี่แสดงสีหน้าที่สงบในขณะที่เขารู้สึกเกลียดชังจนไม่สามารถอธิบายได้ “โอ้ แกล้อฉันเล่นใช่ไหม?”
‘ชายผู้นี้จะหาเงินสดหนึ่งพันล้านเหรียญมาจากที่ไหนได้?’
แลร์รี่คงจะเสียสติไปแล้วถ้าหากว่าเขาเชื่อในคำพูดของแดร์ริล
มุมปากของแดร์ริลโค้งขึ้นเล็กน้อย “ท่านประธานวู้ด อยู่รอกับฉันที่นี่ก่อนสักครึ่งชั่วโมงไม่ได้เหรอ?”
ในความเป็นจริง แดร์ริลสามารถทำลายล้างห้างสรรพสินค้าลงได้ด้วยการโจมตีเพียงแค่ครั้งเดียว
อย่างไรก็ตาม เขาเป็นคนที่มีหลักการ เพราะฉะนั้นเขาจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เขาทำให้เสียหาย
และที่สำคัญ เขาไม่ลืมที่จะต้องแก้แค้นให้กับจีเวลอย่างแน่นอน!
“แน่นอน!”
แลร์รี่พยักหน้าอย่างเย้ยหยัน “ฉันจะอยู่รอที่นี่ครึ่งชั่วโมง แต่ถ้าฉันไม่เห็นเงินภายในครึ่งชั่วโมงแล้วล่ะก็ ฉันกล้าพูดได้เลยว่า แกอาจจะใช้เท้าเดินเข้ามาที่นี่ แต่แกจะต้องกลับออกไปด้วยเปลหามอย่างแน่นอน”
แลร์รี่ตะโกนสั่งเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่อยู่รอบตัวเขา “จับตาดูเขาเอาไว้ให้ดี อีกครึ่งชั่วโมงจัดการหักแขนขาแล้วโยนมันลงไปในแม่น้ำให้เป็นอาหารปลาได้เลย”
“ครับท่าน!”
หลังจากได้รับคำสั่ง เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากกว่าหนึ่งโหลก็เข้ามารายล้อมแดร์ริลและจีเวลด้วยใบหน้าที่ดุร้าย
จีเวลสับสนเล็กน้อยกับฉากที่อยู่ตรงหน้า เธอจับแขนของแดร์ริลแน่นและกระซิบเบา ๆ ว่า “นายท่าน จะมีคนส่งเงินมาให้คุณจริง ๆ เหรอ?”
การได้เห็นรอยฝ่ามือแดงบนใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอ ทำให้แดร์ริลรู้สึกเจ็บปวด เขาลูบศีรษะของจีเวลและบอกเธอว่า “ไม่ต้องเป็นห่วง เงินสดจะมาถึงในอีกไม่ช้า ฉันไม่เคยโกหกเธอ ใช่ไหมล่ะ?”
จีเวลรู้สึกมั่นใจเจ้านายของเธอ หลังจากที่มองดูท่าทางที่จริงจังของแดร์ริล
ในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง แลร์รี่ก็รู้สึกเริ่มหมดความอดทน การแสดงออกของเขามืดมนลงในขณะที่เขาก็ยกมือขึ้น
เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมากกว่าหนึ่งโหลเข้าใจในสิ่งที่เขาหมายถึงทันที จากนั้นพวกเขาก็เดินตรงไปยังแดร์ริล
เอี๊ยด!
ทันใดนั้น ประตูห้างก็ถูกเปิดออก! ผู้หญิงคนหนึ่งปรากฏขึ้นในชุดสูทที่รัดรูป ด้วยรูปร่างที่สง่างามของเธอและเผยให้เห็นส่วนโค้งเว้าอันเย้ายวน!
พรึบ!
ทุกสายตาจับจ้องไปที่หญิงสาวผู้นั้น
เมื่อใครบางคนจำเธอได้ก็รีบอุทานขึ้นว่า “เธอ… เธอคือผู้บริหารของแดเรล เอ็นเตอร์เทนเม้นท์ไม่ใช่เหรอ?”
“ฉันว่าใช่นะ ฉันเคยเห็นรูปของเธอในหนังสือพิมพ์”
“เธอมาที่นี่ทำไมกัน?”
แลร์รี่ตกตะลึง
มีใครบ้างที่จะไม่รู้จักเพิร์ล เธอเป็นผู้บริหารของแดเรล เอ็นเตอร์เทนเม้นท์!
แล้วทำไมเธอถึงอยู่ที่นี่?
หรือว่าเธอกำลังวางแผนให้คนดังในบริษัทของเธอมาจัดการแสดงในห้างสรรพสินค้าที่เพิ่งเปิดใหม่กัน? ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง ๆ ก็จะเป็นเรื่องที่ดีมากสำหรับทั้งสองฝ่าย!
แลร์รี่ยิ้มให้กับจินตนาการที่สวยงามภายในหัวของเขา
แต่แล้วแลร์รี่ก็ต้องแปลกใจ เมื่อเพิร์ลไม่ได้มองมาที่เขาเลยแม้แต่น้อย แต่เธอกลับเดินตรงเข้าไปหาแดร์ริลแทน
เมื่อเพิร์ลมาหยุดอยู่ตรงหน้าของแดร์ริล เธอก็รู้สึกตื่นเต้นในขณะที่เธอโค้งคำนับเก้าสิบองศา “บราเธอร์แดร์ริล รถขนเงินสดจอดอยู่ที่หน้าประตู คุณต้องการให้รถบรรทุกเข้ามาที่นี่เลยหรือเปล่า?…”
‘อะไรนะ?’
‘ท่านประธานฮาห์นเดินทางมาที่นี่เพื่อนำเงินมาให้แดร์ริล?’
ทุกคนตกตะลึงและจ้องมองไปที่แดร์ริลอย่างไม่เชื่อสายตา!
แดร์ริลหัวเราะในขณะที่เขามองดูเพิร์ล
‘ฉันไม่ได้เจอเธอมานานเป็นปี แต่รูปร่างของเธอยังคงดูดีไม่เปลี่ยน’ เส้นโค้งเว้าที่สวยงามของเธอไม่สามารถถูกซ่อนเอาไว้ได้ถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในชุดสูทก็ตาม แดร์ริลยิ้มบาง ๆ และพูดว่า “ให้รถบรรทุกเข้ามาและเทเงินลงในห้องโถงนี้ได้เลย มิสเตอร์วู้ดคิดว่าฉันไม่มีปัญญาจะซื้อรถ ดังนั้น ฉันต้องให้เขานับเงินทั้งหมดด้วยตัวเขาเอง และด้วยวิธีนี้ เขาจะได้รู้ว่าฉันไม่ได้โกหก”
“ได้เลยค่ะ!” เพิร์ลพยักหน้าและส่งคำสั่งไปยังเครื่องรับส่งวิทยุขนาดเล็กที่เธอพกติดตัว “เข้ามา”