กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 924
ผู้ต้องขังบางคนรู้สึกเห็นใจเธอ บางคนก็รู้สึกเพลิดเพลินกับสิ่งที่เห็น และบางคนก็กลัวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
ขณะที่เอเลนถูกนำตัวกลับห้องขัง ชาร์ลีก็ได้รับโทรศัพท์จากไอแซค
ไอแซคแจ้งชาร์ลีทางโทรศัพท์ว่า “นายน้อยครับ ผมได้ส่งคนไปสอนบทเรียนให้กับเอเลนแล้ว ผมเชื่อว่าเธอจะไม่กล้าพูดกับคุณแม้แต่คำเดียวหลังจากที่เธอออกจากสถานกักขัง”
ชาร์ลีตอบเบา ๆ “เอาล่ะ คุณทำได้ดีมากในเรื่องนี้”
ไอแซคตอบว่า “นายน้อย ได้โปรดยกโทษให้ผมด้วยที่พูดแบบนี้ แต่ผมคิดว่าแม่ยายของคุณนี่ทำเกินไป เธอพยายามขโมยเงินมากมายจากคุณ คุณไม่คิดว่ามันจะดีกว่าถ้าคุณส่งเธอให้ตำรวจและปล่อยให้พวกเขาจัดการกับเธอตามกฎหมายงั้นเหรอครับ? อย่างน้อยเธอก็ควรได้รับโทษประหารชีวิต คุณจะปล่อยเธอกลับมาอีกทำไม?”
ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณไม่เข้าใจหรอกครับ แม่ยายของผมคือใบเบิกทางของผม”
ไอแซครีบถามต่อว่า “ใบเบิกทาง? นายน้อย คุณหมายความว่าอย่างไร?”
ชาร์ลีไม่สามารถบอกไอแซคได้โดยตรงว่าเอเลนแม่ยายของเขาเป็นใบเบิกทางให้เขาได้ขึ้นเตียงภรรยาของเขา ดังนั้นเขาจึงตอบอย่างเฉยเมยว่า “เอาล่ะ อย่าถามคำถามผมมากมายนักเลย คุณไปเตรียมการที่จำเป็นได้แล้ว ใกล้จะถึงเวลาปล่อยเธอแล้ว”
“รับทราบครับ!” ไอแซคพยักหน้าทันทีก่อนจะพูดว่า “โอเค! งั้นผมจะไปจัดการทุกอย่างที่จำเป็นเดี๋ยวนี้ครับ!”
…
ในเวลาเดียวกันนี้ เอเลนกำลังคร่ำครวญขณะที่เธอนอนอยู่บนเตียงไม้ของเธอ
นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสามารถนอนบนเตียงไม้ของเธอเองได้ นับตั้งแต่ที่เธอถูกส่งตัวมาขังอยู่ในห้องขังนี้
นี่เป็นเพราะว่าเจนนิเฟอร์สงสารเธอเล็กน้อยเพราะเธอรู้สึกว่าเอเลนอยู่ในสภาพที่น่าสังเวชจริง ๆ หลังจากถูกผู้ต้องขังอีกสามคนทุบตี ดังนั้นเจนนิเฟอร์จึงตัดสินใจวางเอเลนบนเตียงของเธอหลังจากพาเธอกลับไปที่ห้องขัง
เมื่อคุณท่านวิลสันเดินกลับเข้าไปในห้องขัง เธอมองไปที่เอเลนที่กำลังนอนอยู่บนเตียงก่อนที่เธอจะเยาะเย้ยและพูดว่า “โอ้ เอเลน ทำไมดูเหมือนแกไปทำให้คนจำนวนมากขุ่นเคืองเลยสินะ? ทำไมคนอื่น ๆ ถึงต้องการล้างแค้นแกด้วยล่ะ? ฉันอดสงสัยไม่ได้จริง ๆ ว่าแกจะผ่านวันเวลาของแกในศูนย์กักกันได้อย่างไร!”
เอเลนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะพังทลายในเวลานี้ เธอเริ่มสงสัยเกี่ยวกับสถานการณ์ของตัวเอง เธออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเจ้าหน้าที่ตำรวจได้ตัดสินใจที่จะไม่ปล่อยเธอ แต่ยังคงขังเธอไว้ในศูนย์กักกันต่อไปหรือไม่? ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง เธอคงจะมีชีวิตที่น่าสังเวชรออยู่ข้างหน้าเธอ
เธอจะถูกทุบตีภายในห้องขังและเธอก็จะถูกทุบตีต่อด้วยเมื่อเธอออกจากห้องขัง
เวนดี้พูดขึ้นว่า “คุณยาย หนูคิดว่านังตัวนี้จะไม่สามารถมีชีวิตอยู่ได้อีกสิบถึงยี่สิบปีหรอกค่ะ จากสถานการณ์ปัจจุบัน หนูคิดว่าเธออาจจะถูกทุบตีตายในอีกสองถึงสามเดือน!”
คุณท่านวิลสันหัวเราะก่อนพูดว่า “โอ้ เธอสมควรได้รับมันแล้วล่ะ เธอสมควรได้รับมันจริง ๆ !”
หลังจากนั้น คุณท่านวิลสันก็นั่งลงตรงหน้าเอเลน เธอมองดูใบหน้าที่บอบช้ำของเธอก่อนจะพูดอย่างตื่นเต้น “ฮ่าฮ่าฮ่า เอเลน แกคงไม่เคยคิดฝันว่าตัวเองจะต้องทนทุกข์กับโชคชะตาแบบที่แกโดนในวันนี้ใช่ไหม? นี้เป็นสิ่งที่ดี เพราะต่อจากนี้ไป แกจะต้องทนทุกข์ทรมานและใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ในสถานกักกันแห่งนี้ได้ เวนดี้กับฉันจะได้รับการปล่อยตัวในอีกไม่กี่วันและเราทั้งคู่จะไปอาศัยอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สเพื่อใช้ชีวิตที่ดีที่นั่นในอนาคต!”
เอเลนเสียใจมากและเธอก็พูดขึ้นว่า “ถึงแม้ว่าคุณจะต้องการอาศัยอยู่ในวิลล่าที่ธอมป์สัน เฟิร์สจริง ๆ แต่คุณก็ไม่จำเป็นถึงขนาดต้องสาปแช่งฉันและต้องการให้ฉันต้องตายหรอกใช่ไหม? ไม่ว่ามันจะเป็นยังไง ฉันก็ยังคงเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลวิลสัน! ฉันเป็นภรรยาลูกชายของคุณ และฉันก็เป็นแม่หลานสาวของคุณด้วย! ทำไมคุณถึงใจร้ายใจดำกับฉันได้ขนาดนี้?”
คุณท่านวิลสันหัวเราะเยาะก่อนจะพูดว่า “แน่นอนสิ ฉันใจร้ายกับแก! อีกอย่างนะ ฉันไม่เคยถือว่าแกเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลวิลสันเลย ขยะอย่างแกจะมีค่าพอที่จะถูกมองว่าเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลวิลสันได้อย่างไร? หลังจากที่ฉันออกจากสถานกักกันแห่งนี้ ฉันจะขอให้ลูกชายของฉันหาลูกสะใภ้คนใหม่แทน! เมื่อเวลานั้นมาถึง ครอบครัวของเราจะได้พบกับความสุขในครอบครัวอย่างแท้จริง! แกก็เน่าตายต่อไปในคุกนี้นี่แหละ!”
เอเลนรู้สึกราวกับว่าเธอกำลังจะระเบิดเมื่อเธอได้ยินคำพูดของคุณท่านวิลสัน
อะไรนะ? หญิงชราต้องการให้จาค็อบมีภรรยาใหม่อย่างนั้นหรือ? เธอต้องการสนับสนุนกับความสุขในครอบครัวของจาค็อบและภรรยาใหม่ของเขาอย่างงั้นเหรอ?
หญิงชราผู้ชั่วร้ายคนนี้ได้แค่ฝันกลางวันไปเท่านั้นแหละ!
รอก่อนเถอะ! เธอจะสามารถออกไปจากที่นี่ได้อย่างแน่นอน! เมื่อถึงเวลานั้น เธออยากจะเห็นสีหน้าของหญิงชรามากจริง ๆ เมื่อรู้ว่าเรื่องตลกนั้นตกอยู่กับเธอแทน!
เอเลนคิดอย่างฉุนเฉียวกับตัวเองเมื่อผู้คุมห้องขังเปิดประตูห้องขัง และพูดว่า “เอเลน คุณได้รับการปล่อยตัวแล้ว คุณมากับผมเพื่อเก็บของได้เลย หลังจากนั้นคุณให้สมาชิกในครอบครัวมารับคุณกลับไปได้!”