ตอนที่ 1994 มังกรเพลิง (3)
“เป็นไปได้สูงว่าเพราะวิญญาณของพวกเจ้าเชื่อมโยงกัน แม้ว่าพลังวิญญาณของมันกำลังหายไป แต่เนื่องจากเจ้าทั้งสองมีร่างเดียวกัน งั้นเจ้าก็แค่ฝึกหนักเป็นสองเท่าให้เกินพลังวิญญาณที่ไหลออกไป มันก็อาจจะยังมีโอกาส” แม้ว่ามังกรเพลิงจะมีความรู้เรื่องวิญญาณสัตว์อสูรมาก แต่จวินอู๋เสียกับเจ้าแมวดำเป็นสองวิญญาณในร่างเดียว
จวินอู๋เสียกัดริมฝีปาก ความรู้สึกเสียใจและเกลียดตัวเองหมุนวนอยู่ในใจนาง
“อะไรคือสาเหตุที่ทำให้พลังวิญญาณไหลออกมา?” จวินอู๋เสียมองมังกรเพลิง ถ้าไม่มีพลังภายนอกทำร้ายร่างวิญญาณ มันก็จะไม่อยู่ในสภาพที่อ่อนแอเช่นนี้
มังกรเพลิงส่ายหัวที่ใหญ่โตของมัน
“ข้าไม่เข้าใจสาเหตุของมันมากนัก แต่ต้องเป็นบางอย่างที่เกี่ยวกับหอคอยโยวหลิงอย่างแน่นอน หอคอยโยวหลิงไม่อนุญาตให้ร่างวิญญาณอื่นนอกจากวิญญาณมนุษย์เข้าไปข้างใน ต้องเป็นเพราะมีบางสิ่งในนั้นที่เป็นอันตรายต่อวิญญาณเผ่าพันธุ์อื่นแน่”
จวินอู๋เสียผงะไปเล็กน้อย บางอย่างในหอคอยโยวหลิงงั้นหรือ?
“ข้าช่วยเจ้าแมวดำไม่ได้ เจ้ากลับไปได้แล้ว” มังกรเพลิงออกปากไล่ทันทีโดยไม่ลังเล
“ถึงยังไงข้าก็ขอบคุณท่าน” จวินอู๋เสียขอบคุณมังกรเพลิงอย่างจริงใจ แม้ว่ามังกรเพลิงจะช่วยรักษาเจ้าแมวดำไม่ได้ แต่มันก็ทำให้นางเข้าใจสาเหตุของเรื่องนี้ และบอกนางถึงวิธีป้องกันไม่ให้เจ้าแมวดำหายไป
มังกรเพลิงมองจวินอู๋เสียแปลกๆ แต่ไม่ได้พูดอะไร แล้วมันก็ถอยกลับเข้าไปในถ้ำ
“ข้าไปได้แล้วใช่ไหม?” ตู๋เถิงกอดอกถามจวินอู๋เสีย
“ขอบคุณ” จวินอู๋เสียพูด
ตู๋เถิงพยักหน้าและเดินจากไป
อิงซู่และบัวน้อยเดินเคียงข้างจวินอู๋เสียกันคนละข้าง ความมืดสลัวของโลกวิญญาณยิ่งทำให้หัวใจของจวินอู๋เสียหดหู่มากขึ้น
“เจ้านาย เสี่ยวเฮยจะไม่เป็นไร พี่ใหญ่ของท่านทรงพลังขนาดนั้น เขาต้องรู้วิธีช่วยเสี่ยวเฮยแน่” บัวน้อยรู้สึกได้ถึงอารมณ์หมองเศร้าของจวินอู๋เสีย จึงพยายามพูดปลอบใจนาง
“อู๋เหยา” ดวงตาของจวินอู๋เสียสดใสขึ้นเล็กน้อย
ใช่แล้ว นางไม่ได้ถามอู๋เหยาเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาอาจจะมีวิธีช่วยเสี่ยวเฮยได้จริงๆ
พอคิดเช่นนั้น จวินอู๋เสียก็รีบเดินทางกลับโดยไม่ยอมให้ชักช้าแม้แต่วินาทีเดียว เมื่อกลับไปถึง จวินอู๋เหยายังไม่กลับมา จวินอู๋เสียกลัวว่าจะคลาดกับเขาตอนที่เขากลับมา นางจึงอยู่แต่ในห้อง พร้อมกับถือไฟวิญญาณไว้เพื่อฝึกพลังวิญญาณ มังกรเพลิงบอกว่าในเมื่อนางกับเจ้าแมวดำเป็นสองวิญญาณในร่างเดียว เมื่อพลังวิญญาณของเจ้าแมวดำกำลังจะหมดไป นางก็แค่ฝึกอย่างต่อเนื่องชดเชยในส่วนที่เจ้าแมวดำเสียไป
จวินอู๋เสียไม่รู้ว่าตัวเองฝึกอยู่นานเท่าไร ดูเหมือนนางจมอยู่ในความคิดของตัวเอง ในจิตของนางมืดสนิท ภายในความมืดมิดนั้นนางเห็นแสงสีทองเล็กๆอยู่เลือนราง มันขับไล่ความมืดและความหวาดกลัว นางพบว่าตัวเองคลำหาทางเพื่อไปหาแสงสีทองเล็กๆในความมืดนั้น
ท่ามกลางความมืดมิด นางเห็นต้นกล้าสีทองต้นเล็กๆ ต้นกล้านั้นเล็กมาก สูงแค่เอวนางเท่านั้น แต่มันทำให้นางรู้สึกสบายอย่างยิ่ง แสงสีทองของมันห่อหุ้มต้นกล้าทั้งต้น จวินอู๋เสียเดินเข้าไปใกล้อย่างช้าๆ และเอื้อมมือไปสัมผัสใบไม้สีทองเบาๆ
ใบไม้สีทองขยับเล็กน้อย จวินอู๋เสียรู้สึกว่าสายตาของนางพร่ามัวขึ้นมาทันที
เมื่อนางลืมตาขึ้นก็พบว่าจวินอู๋เหยากลับมาแล้ว เขานั่งอยู่บนเก้าอี้ มองดูเจ้าแมวดำตัวน้อยนอนหลับอยู่บนโต๊ะ
“ตื่นแล้วหรือ?” จวินอู๋เหยาเห็นจวินอู๋เสียลืมตาขึ้น มุมปากของเขายกยิ้มขึ้นเล็กน้อย
จวินอู๋เสียพยักหน้า สายตามองไปที่เจ้าแมวดำ
“เสี่ยวเฮย……”novel-lucky
“ข้ารู้หมดแล้ว อิงซู่เล่าให้ข้าฟัง” จวินอู๋เหยาพูด
จวินอู๋เสียกัดริมฝีปาก จวินอู๋เหยาลุกขึ้นและโอบกอดนางพลางพูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “เรื่องไม่ได้ร้ายแรงอย่างที่มังกรเพลิงพูดหรอก”