EG บทที่ 701 น้อยเกินไป
“คุณเฝิงครับ นี่คือศาสตราจารย์มาร์ค ผู้ดูแลห้องปฏิบัติการของเรา ศาสตราจารย์มาร์คครับ นี่คุณเฝิงจากประเทศจีนครับ”
เฝิงหยู่จับมือกับมาร์คแล้วหันไปหาล่าม “ยินดีที่ได้รู้จักคุณพูดเป็นภาษาอังกฤษว่ายังไงนะ?”
ล่ามบอกเฝิงหยู่และเฝิงหยู่ก็ทักทายมาร์คเป็นภาษาอังกฤษ จากนั้นเฝิงหยู่ก็มองหน้าล่ามของเขาโดยสนว่ามาร์คจะพูดว่าอะไร
“คุณเฝิงครับ นี่คือห้องปฏิบัติการวิจัยทางการแพทย์ที่ใหญ่ที่สุดของไฟเซอร์ครับ เราไม่ได้มีห้องปฏิบัติการวิจัยเพียงแห่งเดียวนะครับ เรายังมีอีกสองสามแห่งในสหรัฐอเมริกาและยุโรป เราลงทุนอย่างมากในการพัฒนายาใหม่ แน่นอนว่านั่นเป็นเพราะว่าเรากำลังทำการวิจัยยาหลายชนิดพร้อมกันในเวลาเดียว”
เฝิงหยู่แสร้งทำเป็นตกใจกับสิ่งที่เขาเห็น เขาทำท่าเหมือนประทับใจในความยิ่งใหญ่ของไฟเซอร์ ศาสตราจารย์หวังและนักวิจัยการแพทย์มองไปที่ห้องปฏิบัติการวิจัยด้วยความอิจฉา วิกเตอร์และมาร์ครู้สึกภูมิใจ
ทุกคนที่เยี่ยมชมห้องปฏิบัติการของไฟเซอร์ต่างรู้สึกประทับใจในสิ่งที่พวกเขาเห็น ความสำเร็จของไฟเซอร์มาจากห้องปฏิบัติการวิจัยพวกนี้ทั้งหมด
“เราเข้าไปดูได้มั้ยครับ?” เฝิงหยู่ถามอย่างสุภาพ
วิกเตอร์มองไปที่มาร์คและมาร์คพยักหน้า มาร์คไม่ได้ว่าอะไรถ้าเฝิงหยู่และคนของเขาจะเข้าไปเยี่ยมชมศูนย์วิจัยของเขาเนื่องจากผู้เยี่ยมชมไม่สามารถเข้าไปในพื้นที่หลักส่วนสำคัญได้อยู่แล้ว นอกจากนี้ข้อมูลสำคัญทั้งหมดยังถูกจัดเก็บและล็อคเอาไว้ด้วย
หากศาสตราจารย์หวังสามารถรู้สูตรของพวกเขาได้จากการดูเพียงแค่ไม่กี่ครั้ง เฝิงหยู่ก็ไม่จำเป็นต้องซื้อสูตรจากพวกเขาแล้วล่ะ
เฝิงหยู่ฟังวิกเตอร์อธิบายและแนะนำห้องปฏิบัติการในขณะที่พวกเขาเดินเยี่ยมชมไปด้วย มาร์คจะคอยอธิบายเพิ่มเติมแทรกเข้ามาเป็นระยะ เฝิงหยู่ยังแสดงว่าตัวเองสนใจห้องปฏิบัติการนี้อย่างมาก
หลังจากเยี่ยมชมไปรอบๆ ห้องแล้ว วิกเตอร์ก็ถามว่า “คุณเฝิงครับ เรามีโครงการพัฒนายาใหม่มากมาย คุณสนใจตัวไหนครับ?”
เฝิงหยู่มองศาสตราจารย์หวัง และศาสตราจารย์ก็ส่ายหน้า เป็นการบอกว่าเขาไม่สามารถบอกได้ว่าพวกเขากำลังวิจัยอะไรอยู่ แต่สิ่งอำนวยความสะดวกในห้องปฏิบัติการแห่งนี้มีความทันสมัยมาก ศาสตราจารย์หวังยังอยากมีห้องปฏิบัติการวิจัยแบบนี้บ้างหรือทำงานที่นั่นก็ได้
“ผมสนใจยารักษาโรคหัวใจและหลอดเลือดและยาความดันโลหิตสูงครับ ที่นี่คุณกำลังพัฒนายาทั้งหมดกี่ตัวครับ?” เฝิงหยู่ถาม
วิกเตอร์ตื่นเต้นจนเก็บอาการไม่อยู่ เขามองไปที่มาร์คก่อนตอบว่า “ตอนนี้เรากำลังวิจัยอยู่ 5 งานครับ แต่เราต้องเก็บยาใหม่บางอย่างไว้เพื่อตัวเราเอง เราสามารถขายงานวิจัยให้คุณได้แค่สองงานเท่านั้นครับ”
มาร์คขมวดคิ้ว นักวิจัยทั้งหมดมาที่นี่เพื่อจะแสดงผลิตภัณฑ์ที่ไม่ประสบความสำเร็จพวกนั้นให้ดู หากคุณสามารถขายได้ ทำไมไม่ขายไปทั้งหมดเลยล่ะ จะขายแค่สองงานทำไม?
มาร์คไม่รู้เรื่องการเจรจาธุรกิจ หากวิกเตอร์บอกกับเฝิงหยู่ว่าไฟเซอร์พร้อมที่จะขายงานวิจัยทั้งหมด เฝิงหยู่ก็จะต้องสงสัยและราคาที่ขายได้ก็จะไม่สูงนัก ตอนนี้วิกเตอร์บอกว่าเขาสามารถขายงานวิจัยให้เฝิงหยู่ได้แค่สองชิ้นเท่านั้น และเขามั่นใจว่าราคาของงานวิจัยทั้งสองนี้จะมากกว่าต้นทุนของผลิตภัณฑ์ที่ไม่ประสบความสำเร็จทั้ง 5 ตัวเสียอีก!
เฝิงหยู่แสดงสีหน้าผิดหวัง “เราขอดูข้อมูลการวิจัยเบื้องต้นก่อน แล้วค่อยเลือกว่าเราจะเอาตัวไหนได้มั้ยครับ?”
วิกเตอร์มองหน้ามาร์ค และเขาก็พยักหน้า แม้ว่าสิ่งพวกนี้จะเป็นผลิตภัณฑ์ที่ไม่ประสบความสำเร็จ แต่ในช่วงเริ่มต้นของการวิจัยทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดีและไม่มีปัญหา ไม่งั้นพวกเขาก็คงจะไม่ทำการวิจัยต่อไปหรอก
“ได้สิครับ แล้วคุณต้องการดูงานวิจัยไหนครับ?”
“เอามาให้ผมดูทั้งหมดเลยครับ เราต้องดูว่างานวิจัยนี้คุ้มค่าสำหรับเราที่จะเอาไปดำเนินการต่อไปหรือเปล่า และจะเกิดผลข้างเคียงอะไรบ้าง”
“ได้ครับ งั้นผมจะให้คนของผมเตรียมข้อมูลที่คุณต้องการให้ แต่ต้องขออภัยด้วยนะครับ เราอนุญาตให้ผู้เชี่ยวชาญในวงการนี้ตรวจสอบข้อมูลได้เพียงคนเดียวเท่านั้น และเราไม่อนุญาตให้คุณนำเอกสารใดๆ ออกไปจากห้องปฏิบัติการของเรานะครับ เมื่อเราตกลงข้อตกลงเสร็จสิ้นและได้รับเงินมัดจำแล้ว เราถึงยอมให้คุณทำการทดลองง่ายๆ และดูข้อมูลการวิจัยทั้งหมดได้ครับ”
“ไม่มีปัญหาครับ ศาสตราจารย์หวังจะเป็นคนตรวจสอบข้อมูลการวิจัยเอง”
เฝิงหยู่ไม่สนใจข้อมูลการวิจัยทั้งหมดพวกนี้อยู่แล้ว เขาแค่อยากดูว่ามีคำหรือชื่อยาที่คุ้นเคยในข้อมูลหรือเปล่า หากไม่มีเลย เขาจะไม่ซื้องานวิจัยเลยแม้แต่งานเดียว ถ้าพบคำหรือชื่อในข้อมูล เขายอมที่จะจ่ายเงินหลายสิบล้านดอลลาร์สหรัฐเพื่อซื้อมาให้ได้
หลังจากนั้นไม่นาน มาร์คก็กลับมาพร้อมกับข้อมูลเบื้องต้น 5 ชุดเกี่ยวกับงานวิจัย
ศาสตราจารย์หวังนั่งดูข้อมูลขณะที่เฝิงหยู่ดื่มกาแฟอยู่ข้างๆ เขา
หลังจากอ่านข้อมูลชุดแรก ศาสตราจารย์วังพยักหน้า การวิจัยนี้มุ่งไปในทิศทางที่ถูกต้องและในทางทฤษฎีก็มีความน่าจะเป็นไปได้ ความคืบหน้าของการวิจัยนี้ใกล้จะถึงการทดลองทางคลินิกแล้ว
ศาสตราจารย์หวังตกใจกับการวิจัยครั้งที่สอง หากยาตัวนี้ได้รับการพัฒนาและประสบความสำเร็จ โลกจะ โลกจะเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งสำคัญเลย
ศาสตราจารย์หวังอ่านข้อมูลทั้งหมด 5 ชุดและรู้สึกว่าเขาได้ความรู้ใหม่มากมายเลย
ศาสตราจารย์หวังเข้าใจทฤษฎีที่กล่าวถึงในงานวิจัย แต่ในประเทศจีนไม่มีห้องปฏิบัติการที่มีสิ่งอำนวยความสะดวกอันทันสมัยแบบนี้ หากไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก พวกเขาก็ไม่สามารถดำเนินการวิจัยต่อไปได้
เฝิงหยู่ถอนหายใจเมื่อเขาเห็นความตื่นเต้นบนใบหน้าของศาสตราจารย์หวัง คนประเภทนี้ไม่รู้ว่าคนที่วางแผนอย่างแยบยลในโลกธุรกิจเป็นอย่างไร เฝิงหยู่มั่นใจว่าข้อมูลพวกนี้ดูเหมือนจะไม่มีปัญหาอะไร แต่ในความเป็นจริงแล้วการวิจัยทั้งหมดนี้มีปัญหา
“คุณวิกเตอร์ ศาสตราจารย์มาร์คครับ ขอเวลาเวลาปรึกษากันสักครู่ได้ไหมครับ?” เฝิงหยู่ถามอย่างสุภาพ
“ได้สิครับ เราจะอยู่ห้องถัดไปนะครับ หากคุณต้องการอะไร ก็โทรหาเราได้เลยครับ” วิกเตอร์และมาร์คมองหน้ากันแล้วออกจากห้องไป
ล่ามเดินไปที่หน้าต่างทันทีและดึงม่านบังตาลงก่อนที่จะนั่งลงข้างๆ เฝิงหยู่ เขาพลิกเปิดเอกสารไปมาและแกล้งทำเป็นแปลให้เฝิงหยู่ฟัง แต่จริงๆ แล้วคือเฝิงหยู่กำลังอ่านเอกสารทั้งหมดเอง
หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง เฝิงหยู่ก็อ่านข้อมูลทั้งหมด 5 ชุดครบ แต่ก็ไม่พบคำที่คุ้นเคย เขาจำส่วนประกอบของ ยาซิลเดนาฟิลไม่ได้ เขาจำแค่ตัวสะกดได้เท่านั้น แต่คำว่าซิลเดนาฟิลไม่ปรากฏอยู่ในเอกสารพวกนี้
ล่ามมองหน้าเฝิงหยู่ และเฝิงหยู่ก็ส่ายหน้า ข้อมูลพวกนี้ยังไม่เพียงพอ เขาต้องการข้อมูลที่มีรายละเอียดมากกว่านี้
“ศาสตราจารย์หวัง คุณคิดยังไงกับการวิจัยนี้” ล่ามถามพร้อมกับยกมือซ้ายขึ้น
ศาสตราจารย์หวังอยากจะบอกว่างานวิจัยทั้งหมดนี้ยอดเยี่ยมมาก แต่ก็ต้องหยุดชะงัก เขาคิดอยู่พักหนึ่งแล้วพูดว่า “ข้อมูลยังไม่เพียงพอและทำให้คาดการณ์ผลลัพธ์ได้ยากครับ”
“ใช่แล้ว อีกสักพักคุณจะต้องพูดแบบนี้นะ”
ล่ามออกจากห้องไปเรียกมาร์คและวิกเตอร์
“เป็นยังไงบ้างครับคุณเฝิง? มีงานวิจัยใดที่คุณสนใจและต้องการทราบราคาหรือเปล่าครับ?” วิกเตอร์หัวเราะและถาม เขาจินตนาการไปถึงภาพตอนที่คุณจอร์จตบหลังของเขาและบอกว่าเขาทำงานได้ดีมาก และจากนั้นเขาก็ได้รับการเลื่อนตำแหน่งให้เป็นผู้ดูแลตลาดสหรัฐอเมริกา!
ทันใดนั้นศาสตราจารย์หวังก็พูดขึ้นมา “ข้อมูลพวกนี้ธรรมดาเกินไปครับ และมันยากสำหรับเราที่จะตัดสินใจ คุณช่วยให้รายละเอียดเพิ่มเติมเกี่ยวกับงานวิจัยหน่อยได้มั้ยครับ?”
“เราทำแบบนั้นไม่ได้ครับ แต่เราสามารถต่อรองได้หากคุณยืนยันว่าคุณต้องการซื้องานวิจัยไหน” วิกเตอร์หัวเราะและพูด
เฝิงหยู่โบกมือ “คุณวิกเตอร์ครับ ไฟเซอร์มีงานวิจัยน้อยแค่นี้เองหรอครับ คุณมีอะไรอย่างอื่นอีกมั้ย? ผมเคยพูดก่อนหน้านี้ว่าถ้าผมสนใจในการวิจัย เงินไม่ใช่ปัญหา ไม่ว่าจะเป็นผลิตภัณฑ์กึ่งสำเร็จรูปหรือเทคนิคบางอย่าง อะไรก็ได้ครับ ตัวเลือกที่คุณให้เรานั้นมันน้อยเกินไป!”
วิกเตอร์และมาร์คมองห้ากัน น้อยเกินไปงั้นหรอ? นั่นหมายความว่าเฝิงหยู่ต้องการซื้องานวิจัยจำนวนมากหรอ?
เยี่ยมไปเลย!