มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 776
ตามปกติแล้วโนอาไม่เคยมีความมุทะลุและกล้าหาญที่จะขอเฟนเดอร์สันเกี่ยวกับสิ่งต่าง ๆ ที่เกี่ยวกับการแต่งงานของลูกชายของเขาเลย ท้ายที่สุดแล้วเฟนเดอร์สันก็ยังคงเป็นตระกูลที่เกี่ยวข้องหลักของตระกูลชุยเลอร์อยู่ดี
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากงานใหญ่เช่นนี้ถูกจัดขึ้นในวันนี้ โนอาจึงตัดสินใจถามเกี่ยวกับเรื่องนี้ในที่สุด เพียงเพื่อจะดูว่านายท่านผู้เฒ่าจะตอบกลับอย่างไร
จากการตอบสนอง ไบรสันขมวดคิ้วด้วยรอยยิ้มแห้ง ๆ บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็พูดขึ้นมา “นายกำลังเสนอการแต่งงานระหว่างแจสมินกับยาเอลใช่ไหม?”
“อืม ฉันเกรงว่าเรื่องนี้มีใจความอยู่ที่สิ่งที่แจสมินต้องพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ท้ายที่สุดแล้วการแต่งงานก็เป็นเรื่องของคนหนุ่มสาว! นายควรปล่อยให้เด็ก ๆ จัดการกับเรื่องนี้ด้วยตัวเขาเอง!”
เมื่อได้ยินแบบนี้จึงทำให้โนอาหัวเสียเล็กน้อย เนื่องจากเขารู้ว่าข้อเสนอของเขาเพิ่งถูกปฏิเสธไปอย่างอ้อม ๆ ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม หลานสาวของไบรสันก็ไม่ได้ให้ความสนใจในตัวยาเอลเลย ทั้งนั้นอย่างเห็นได้ชัด
“ในฐานะพ่อแม่ ตามปกติแล้วพวกเราก็เป็นพ่อสื่อแม่สื่อให้ลูก ๆ ของเราอยู่แล้ว ท่านเฟนเดอร์สัน ผมเชื่อจริง ๆ ว่าตราบใดที่คุณแนะนำมัน แจสมินจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทำตามคำสั่ง! ท้ายที่สุดแล้วสำหรับเด็ก ๆ คำสั่งของพวกเราก็มีเกียรติเท่ากับกฏหมาย เว้นแต่ว่าคุณรู้สึกว่ายาเอลไม่คู่ควรพอที่จะคบกันกับแจสมินหรือเปล่า…? คุณรู้สึกว่าเขาจะลงเอยด้วยการทำใหตระกูลเฟนเดอร์สันอับอายใช่ไหมครับ?” โนอาถาม อย่างแน่วแน่ในการกดดัน
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก!” ไบรสันตอบกลับ ขณะที่เขาหัวเราะ
ในขณะนั้นประตูห้องหนังสือก็เปิดออกและแจสมินก็เดินเข้ามา
“นี่คือรายชื่อของแขกและตารางของงานเลี้ยงสำหรับวันนี้ค่ะ อ่านมันด้วยนะคะ คุณปู่”
ความรับผิดชอบหลักของแจสมินในวันนี้คือการรับผิดชอบในงานเลี้ยง
“วางมันไว้บนโต๊ะก่อน ปู่มั่นใจที่มีหนูรับผิดชอบในงานนี้”
“พูดแล้วก็ แจสมิน หนูมาได้ถูกเวลาเลยนะ! ท่านเฟนเดอร์สันและลุงเพิ่งพูดถึงหนูอยู่!” โนอากล่าวขณะที่เขามองเธอ
“โอ้? ลุงกำลังพูดถึงหนูเหรอคะ ลุงชุยเลอร์? ช่างเป็นเกียรติอะไรเช่นนี้!” แจสมินตอบกลับด้วยรอยยิ้มเย็นชาบนใบหน้าของเธอ
“แน่นอนสิ! เห็นไหม ลุงเพิ่งหารือกับท่านเฟนเดอร์สันเกี่ยวกับการแต่งงานของหนูกับยาเอล…หนูไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้วนะ แจสมิน และมันก็ถึงเวลาที่หนูควรคิดถึงอนาคตและการแต่งงานของหนูได้แล้ว! เนื่องจากทั้งหนูและยาเอลรู้จักกันและกันมาตั้งแต่เด็กแล้ว พวกหนูทั้งคู่จะเป็นคู่ที่สมบูรณ์แบบอย่างแน่นอน!” โนอากล่าวด้วยรอยยิ้ม
“ขอโทษด้วยค่ะ ลุงชุยเลอร์ แต่หนูไม่ได้สนใจในเรื่องแต่งงานในขณะนี้! ในขณะเดียวกัน ลูกชายของคุณก็ควรมองหาคนอื่นนะคะ!” แจสมินตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา
เนื่องจากแจสมินไม่ไว้หน้าเขาเลย ใบหน้าของโนอาจึงเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำด้วยความโกรธทันที
ไบรสันหัวเราะ ขณะที่เขาพูดขึ้นมา “ใจเย็น ๆ โนอา เนื่องจากพวกเราก็พูดถึงเรื่องนี้กันแล้ว ฉันจะทำให้เรื่องกระจ่างในตอนนี้แล้วกัน แม้ว่าแจสมินและยาเอลจะลงเอยด้วยการคบกับจริง แต่พวกเขาจะไม่มีวันได้แต่งงานกันในท้ายที่สุด ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม แจสมินถูกกำหนดให้อยู่กับคนอื่นอยู่แล้วตั้งแต่วันแรกที่เธอเกิด”
ทันทีที่พวกเขาได้ยินคำพูดของไบรสัน ทั้งแจสมินและโนอาก็ถึงกับตกใจจนพูดไม่ออกกัน
“คุณหมายความว่ายังไงกัน ท่านเฟนเดอร์สัน?”
แม้แต่แจสมินก็มองปู่ของเธอด้วยความประหลาดใจ ขณะที่โนอาถามคำถามนั้น
“เรื่องมันยาว ก่อนหน้านั้น ฉันมั่นใจว่าทั้งสองคนก็รู้ถึงความเกลียดชังระหว่างตระกูลของเรากับตระกูลคลอฟอร์ด ใช่ไหม?” ไบรสันถาม
เห็นสีหน้าที่เย็นชาบนใบหน้าของเขา จากนั้นโนอาก็ขมวดคิ้วก่อนจะพยักหน้า
“เอาล่ะ ทั้งสองตระกูลก็เป็นศัตรูต่อกันและกันอยู่แล้วตั้งแต่รุ่นก่อน ๆ แม้พวกเราจะแอบสู้กันอย่างลับอยู่เรื่อยมาในตอนนั้น แต่ก็มีช่วงเวลาแห่งความสันติภาพระหว่างตระกูลเช่นกัน ในขณะนั้นแดริล คลอฟอร์ดคือ หัวหน้าครอบครัวของตระกูลคลอฟอร์ด ลูกชายของเขา ดีแลน เป็นหัวหน้าตระกูลคลอฟอร์ดในปัจจุบันนี้ สมัยพวกเรายังเด็ก แดริลและฉันเป็นเพื่อนสนิทกัน จนถึงจุดที่ว่าฉันยังสามารถเรียกเขาว่าพี่ชายของฉันได้ด้วยซ้ำ เมื่อพวกเราทั้งคู่รับช่วงตำแหน่งของหัวหน้าตระกูล พวกเราก็สามารถยุติความขัดแย้งระหว่างคลอฟอร์ดและเฟนเดอร์สันได้ชั่วคราว! แต่เพื่อให้แน่ใจว่าสันติภาพจะดำเนินต่อไป พวกเราจึงได้จัดตั้งพันธมิตรขึ้นมา แต่อย่างไรก็ตามมีเงื่อนไขหนึ่งข้อที่จะกล่าวได้ว่าพันธมิตร…”
“…มัน…อาจเป็น…มันอาจเป็นการแต่งงานตามสัญญาหรือเปล่าคะ?” แจสมินถามด้วยความประหลาดใจ
“ใช่แล้ว ความบังเอิญทั้งหนูและหลานชายของแดริลก็เกิดในวัน เดือน และแม้แต่ปีเดียวกันด้วยซ้ำ! เพราะเช่นนั้น พวกเราทั้งคู่จึงคิดขึ้นมาได้ถึงสัญญาการแต่งงาน และปู่ก็เห็นด้วยที่จะให้หนูแต่งงานกับหลานชายของแดริล!”
“แต่อย่างไรก็ตาม สิ่งต่าง ๆ กลับเลวร้ายลงเมื่อแดริลมีการโต้แย้งอย่างดุเดือดกับลูกชายของเขา เพราะเหตุนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะปล่อยเรื่องนี้ไปทุกสิ่งทุกอย่าง เมื่อเรื่องนั้นเกิดขึ้น เขาก็ไม่พูดถึงเรื่องใดเกี่ยวกับคลอฟอร์ดอีกต่อไป ดีแลนเองก็เป็นคนหยิ่งยโสและโอหังอย่างมาก เขาชอบที่จะพึ่งพาความพยายามและความสามารถของตัวเขาเองมากกว่าที่จะสร้างพันธมิตรขึ้นมา เป้าหมายของเขาคือ การที่จะทำให้เฟนเดอร์สันยอมจำนนให้กับคลอฟอร์ด! นั่นคือเหตุผลที่ทำไมความขัดแย้งระหว่างสองตระกูลถึงเริ่มขึ้นอีกครั้ง เป็นช่วงนั้นเองที่เรื่องเกี่ยวกับอาของหนูได้เกิดขึ้น…หลังจากนั้น คลอฟอร์ดและเฟนเดอร์สันจึงยุติความสัมพันธ์ทั้งหมดไปโดยสิ้นเชิง”