ตอนที่ 149: มีความแค้นใหญ่หลวง โดย Ink Stone_Romance
หูเฟยและหวางนิวคุยกันสักพัก พอรู้ว่าบ้านเฉินสร้างบ้านหลังคามุงกระเบื้องเจ็ดห้องหูเฟยรู้สึกตกใจ บ้านเขาอยู่ในอำเภอ พ่อเป็นคนงาน เป็นหัวหน้า แต่บ้านเขาไม่ใหญ่ พ่อแม่ พี่สะใภ้และเขาอยู่ด้วยกัน บางครั้งก็ไม่สะดวกสบาย คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ฐานะบ้านเฉินจะดีขนาดนี้แล้ว
คิดถึงเมื่อก่อนแม่มักจะกลัวว่าพวกญาติที่จนจะมาดูถูกบ้านพวกเขา กลัวพวกเขาจะมาขอร้องให้พ่อช่วยเหลือ ดังนั้นเลยชอบว่าลับหลังบ่อยๆ ว่าบ้านนั้นไม่ดี ให้เขาอยู่ห่างๆ หน่อย แม่ก็ดูถูกบ้านเฉินมาก บอกว่าป้าหวางนิวแต่งงานกับผู้ชายหน้าตาดี แต่เสียดายไม่มีประโยชน์เลย ทำให้หวางนิวมีชีวิตที่ดีไม่ได้ แม่คิดว่าตัวเองโชคดี แต่งงานกับพ่อ ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่แบบนั้นแล้ว เขาควรจะเปลี่ยนความคิดได้แล้ว
ตอนค่ำหลังรู้ฐานะของหูเฟยเฉินเวยก็เลิกคิ้วใส่เฉินเยี่ยน เธอรู้เรื่องที่เฉินเยี่ยนและหูเฟยเคยหมั้นหมายตอนเด็กมาก่อน แต่หูเฟยไม่ชอบเฉินเยี่ยน บ้านหูก็ไม่ชอบบ้านเฉิน คิดไม่ถึงว่าวันนี้หูเฟยจะมาเยี่ยมถึงบ้าน ฟังจากคำพูดแล้วเขายังไม่มีคู่หมั้นหมาย หรือว่าเขาจะชอบเฉินเยี่ยนขึ้นมาอีก?
หูเฟยรังเกียจเฉินเยี่ยนมาตลอดไม่ใช่หรือ? หาว่าเฉินเยี่ยนงุ่มง่าม ซื่อๆ ไม่ชอบพูด ทำไมยอมแล้วล่ะ?
อยู่ๆ เฉินเวยก็เข้าใจ เฉินเยี่ยนคนนี้ไม่ใช่เฉินเยี่ยนคนก่อนหน้า นิสัยเปลี่ยน ไม่เงียบเหมือนเมื่อก่อนเลยสักนิด
เฉินเวยกัดฟัน เฉินเยี่ยนนี่ยังไงนะ ทำไมถึงได้โชคดีคนแล้วคนเล่า? เวยหลายชุนนั่นตัวเองเพิ่งจัดการได้ นี่มีหูเฟยโผล่มาอีกคน หูเฟยนี่ก็เป็นคนงานเหมือนกัน พ่อหูเฟยยังเป็นหัวหน้าคนงานด้วย แม่เขาคือป้าฮวาเอ๋อร์ ถ้าหูเฟยสนใจเฉินเยี่ยน แม่ตัวเองคงมีหวังมาก
เฉินเยี่ยนนี่หยุดพักสักนิดไม่ได้เลยหรือ!
ไม่ได้! ไม่สามารถให้หูเฟยกับเฉินเยี่ยนได้กัน ตัวเองต้องทำให้เรื่องนี้ยุติ เฉินเยี่ยนอย่าได้คิดจะหาคนที่ดีเลย
เฉินเวยตัดสินใจอีกครั้ง
เฉินเยี่ยนไม่รู้ ถ้ารู้ เธอจะขอบคุณหูเฟย ขอบคุณเฉินเวย เธออยากจะให้ยิ่งทีเฉินเวยยิ่งสนใจผู้ชายเยอะขึ้น แบบนี้เธอจะได้ไม่มีเวลามาสนใจตัวเอง เธอกับซินห้าวก็ปลอดภัยแล้ว
กินข้าวเย็นเสร็จ บ้านเฉินไปส่งหูเฟยที่หน้าหมู่บ้าน หวางนิวบอกทางกลับให้หูเฟยอีกรอบ มองดูหูเฟยขี่จักรยานกลับไป คนในบ้านค่อยกลับบ้าน
“เสี่ยวเฟยนี่หมั้นหมายกับเฉินเยี่ยนตั้งแต่เด็ก จนถึงตอนนี้เสี่ยวเฟยก็ยังไม่มีภรรยา เยี่ยนจื่อก็ยังไม่ได้แต่งงาน ฉันว่าพวกเขาก็ดูไม่แย่เลย รอสร้างบ้านเสร็จ ฉันจะไปอำเภอ หาป้าฮวาเอ๋อร์คุยเรื่องนี้”
หวางนิวมีความคิดอีกแล้ว
เฉินเยี่ยนไม่ได้พูดอะไร ไม่ได้ห้าม เธอรู้ว่าป้าฮวาเอ๋อร์ไม่น่าจะเห็นด้วย อีกอย่างยังมีเฉินเวยที่ไม่อยากให้เธอได้ดี เธอกับหูเฟยเป็นไปไม่ได้ ก็ให้เฉินเวยคิดว่าตัวเองยอมแล้วกัน ให้เฉินเวยพยายามทำซ้ำไปมาต่อ ตัวเองแค่มองดูก็พอแล้ว
เฉินเวยเห็นเฉินเยี่ยนเงียบไม่พูดอะไร เธอคิดว่าเฉินเยี่ยนมีความคิดแบบนั้น ก็ใช่ เฉินเยี่ยนอายุไม่น้อยแล้ว หน้าตาก็ดี แต่ไม่มีโชคเรื่องคู่ เธอต้องร้อนใจ ชาติที่แล้วเฉินเยี่ยนเป็นภรรยาของอวี๋เหวยหมินมาก่อน เธอไม่เชื่อว่าเฉินเยี่ยนจะไม่คิดเรื่องหนุ่มสาว เฉินเยี่ยนต้องมีความต้องการเหมือนกัน ถึงได้รีบร้อนแบบนี้
คิดถึงเรื่องนี้เธอก็นึกถึงตอนกลางวัน วันนี้แม่อวี๋เหวยหมินกลับไปบ้านแม่ของเธอ ที่บ้านมีอวี๋เหวยหมินอยู่คนเดียว เธอขลุกอยู่กับอวี๋เหวยหมินทั้งวัน ถือว่าเป็นการชดเชยที่ช่วงนี้ทำให้อวี๋เหวยหมินเปล่าเปลี่ยว
วันนี้ได้ผล เธอจับกล่องดวงใจของอวี๋เหวยหมิน แต่เพราะออกแรงมากไป วันนี้อวี๋เหวยหมินเลยเกือบพรากสิ่งล้ำค่าที่สุดของหญิงสาวไปจากเธอ คิดถึงส่วนที่เร่าร้อนของอวี๋เหวยหมินเกือบเข้าไปในร่างกายเธอ เธอมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูก เป็นแบบนี้ต่อไปไม่รู้ว่าอวี๋เหวยหมินจะทนได้นานเท่าไร ตัวเองก็ไม่สามารถใช้ปากได้ทุกครั้ง ใช้มือช่วยเขาหรือ? แต่เสียตัวให้อวี๋เหวยหมินแบบนี้ เธอไม่ยอม
โอ้ย ทำไมสวรรค์ถึงไม่ให้คนหล่อ คนเท่ ผู้ชายที่ฐานะดี นิสัยดีกับเธอมานะ? ถ้ามีคนแบบนี้ เธอจะไม่สนใจยอมมอบพรหมจารีให้ฝ่ายตรงข้ามไปเลย แล้วแต่งงานกับเขา ใช้ชีวิตมีความสุข อวี๋เหวยหมินอะไร เวยหลายชุนอะไรนั่น ไปไกลๆ เลย
แต่ไม่มี ไม่มีผู้ชายแบบนี้ปรากฏตัว เธอได้แต่ดิ้นรนด้วยตัวเอง แต่คิดดูแล้วได้ไปมาหาสู่กับผู้ชายสามคน เฉินเวยรู้สึกฮึกเหิมและสนุก แบบนี้จะได้โชว์เสน่ห์ของตัวเอง เฉินเยี่ยน เธอคอยดูฉัน ฉันจะทำให้เธอไม่เหลืออะไรเลย!
สายตาเฉินเวยที่มองเฉินเยี่ยนเต็มไปด้วยความเป็นอริ แต่เฉินเยี่ยนกลับก้มหน้าไม่มองเธอ ให้เธออยากจะยั่วเฉินเยี่ยนก็ไม่มีที่จะให้ยั่ว
เรื่องหูเฟยและเฉินเยี่ยน เฉินจงไม่ค่อยเห็นด้วย เขาคิดว่าหลิวฮวาเอ๋อร์ไม่จริงใจ หูเฟยเขาก็ไม่ใช่ว่าชอบมาก แต่เฉินเยี่ยนไม่ได้พูดอะไร ถ้าเขาบอกไม่ได้ จะทำร้ายจิตใจภรรยา เขารู้ว่าช่างนี้ภรรยากังวลใจมากเรื่องานแต่งของเฉินกุ้ยและเฉินเยี่ยน
ภรรยาอยากไปถามก็ไปเถอะ ถึงเวลาเจอกำแพงเธอก็ตัดใจได้เอง
ระหว่างที่บ้านเฉินต่างคนต่างคิด ระหว่างที่ยุ่งกันอยู่ บ้านหลังคามุงกระเบื้องเจ็ดห้องก็สร้างเสร็จในที่สุด
————–