บทที่ 507 มองย้อนกลับไป (3)
“….”
ผมลุกขึ้นมาโดยไม่ตอบอะไร ในขณะเดียวกันเบลล์ก็พูดต่อ
“การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจกำลังก้าวหน้าไปเรื่อยๆแม้ขณะที่พวกเรากำลังพูดกันอยู่ มันเป็นเหมือนสายลมที่มนุษย์ไม่สามารถตรวจสอบได้แต่ไม่นายมันก็จะแพร่กระจายไปทั่วทั้งโลก”
ในเนื้อเรื่องสุดท้ายของผม – การเปลี่ยนแปลงอาณาจักรปีศาจ นี่เป็นปรากฏการณ์ที่ดินแดนของปีศาจเริ่มกัดเซาะแผ่นดิน นั่นหมายความว่าผมกำลังมุ่งหน้าไปยังจุดสิ้นสุดของเนื้อเรื่องแล้วนั้นเอง
“ไม่มีใครสามารถหยุดการเปลี่ยนแปลงของอาณาจักรปีศาจได้ เพราะมันมีการสืบเชื้อสายลงมาของมาร”
เพื่อให้เรื่องราวจบลงอย่างมีความสุข คิมซูโฮต้องกำจัดมารและช่วยเหลือมนุษยชาติ
“ถ้านายอยากหยุดการเปลี่ยนแปลงอาณาจักรอสูรหรือกล่าวอีกนัยหนึ่งถ้านายอยากเห็น ‘ฉากจบ’ ที่ดีที่สุดนายควรเชื่อใจฉัน”
ผมอดที่จะสงสัยเบลล์ไม่ได้ แต่เขาดูมีความมั่นใจมากขึ้นเกี่ยวกับเรื่องฉากจบมากกว่าผมซะอีก
“….”
ผมจ้องมองเบล จากข้างในความมืดที่ปราศจากแสงไฟเบลล์เองก็มองผมและยิ้มอย่างสบายๆ
“ข้อเสนอที่ฉันต้องการง่ายมาก”
เบลล์เป่าซิการ์ในปากของเขา หลังจากเงียบไปครู่หนึ่งเขาก็เผามันด้วยพลังเวทมนต์สีดำ ควันของซิการ์ลอยอยู่ในอากาศ เบลล์พูดออกมา
“ช่วย ซาฮยอค ฆ่าฉัน”
“…อะไรนะ?”
ผมขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว
แต่เบลล์ยังคงยิ้มอยู่พร้อมคำพูดที่แปลกประหลาด
“ฉันรู้ว่านายและจินซาฮยอคมีความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนต่อกัน…แต่เธอเป็นคนเดียวที่สามารถฆ่าฉันได้”
ตอนนั้นเองที่ผมรู้ว่าอะไรคือความต้องการของ เบลล์เขาไม่ได้มี
‘ความปรารถนาที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป’ ซึ่งมนุษย์ทุกคนมีสิ่งนั้นอยู่แต่ว่าเพราะอะไรกัน เพราะรู้ตัวว่าเขาเป็นร่างอวตารของ บาอัล งั้นเหรอ?
“…นายก็ยอมให้ จินซาฮยอค ฆ่านายสิ? มันซับซ้อนอะไร?”
“อ้า ถ้ามันง่ายขนาดนั้นก็คงดี~”
เบลล์แสดงสีหน้าเศร้าๆออกมา
“ฉันอยากที่จะตาย. ฉันอยู่มานานมากแล้วจนไม่อยากที่จะมีชีวิตอยู่ต่อ แต่ฉันมีสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอด สัญชาตญาณแตกต่างจากความปรารถนาเพราะสัญชาตญาณนี้มาจาก บาอัล ซึ่งอาศัยอยู่ในหัวของฉัน”
“แต่ฉันไม่ได้ฆ่านายมาแล้วงั้นเหรอ”
เมื่อผมฆ่าเบลล์ใน Tower of Wish หรืออย่างที่เบลล์พูดว่าฆ่าแค่ร่างกาย ตอนนั้นผมก็ไม่รู้สึกถึงร่องรอยของบาอัลเลยแม้แต่น้อย
“ฉันบอกนายแล้วว่าฉันจะไม่ตายแม้ว่าฉันจะถูกฆ่า บาอัลตอบสนองเฉพาะตอนที่ฉันเสี่ยงต่อการถูก ‘ทำลาย’ เมื่อสิ่งนั้นเกิดขึ้นบาอัลจะออกมาจากหัวของฉันและอาละวาดอย่างบ้าคลั่ง”
เบลล์หยุดนิ่งจากนั้นเขาก็นึกบางอย่างราวกับว่าเขากำลังจดจำบางสิ่งเมื่อนานมาแล้ว
“…ฉันไม่อาจตายได้เพราะสัญชาตญาณนี้”
รอยยิ้มอันเศร้าโศกปรากฏบนใบหน้าของเขา แต่ในไม่ช้ารอยยิ้มแบบนั้นก็หายไปและเขาก็พูดต่อไปด้วยน้ำเสียงสบายๆ
“ดังนั้นฉันอยากให้นายช่วย ซาฮยอค ทำให้เธอแข็งแกร่งขึ้นกว่าตอนนี้ ช่วยเธอให้แข็งแกร่งขึ้นเพื่อที่เธอจะได้ฆ่าฉันจริงๆซะที”
“….”
“ถ้าเธอทำไม่ได้บาอัลจะทำลายโลกทันทีที่เขาจุติลงมา นั่นคือสิ่งที่นายไม่ต้องการ ฉันหรือราชาแห่งมอนสเตอร์ออร์เดนเองก็ไม่ต้องการ”
ผมยังมีคำถามและข้อสงสัยมากมาย แต่ผมรู้ว่าเบลล์พูดความจริงเพราะ [การสังเกตและการอ่าน] ที่ได้รับพัฒนาขึ้นไปอีกระดับ
[พลังชีวิต 100/100]
[ชื่อ – เบลล์]
[ตำแหน่ง – เป็นกลาง]
[ขอบเขต,ศักยภาพ – ล้ำค่า]
[สถานะ – ซื่อตรง]
แน่นอนว่าความซื่อตรงไม่ได้หมายความว่าเขากำลังพูดความจริง
ผมเปลี่ยนหัวข้อก่อนที่จะขุดลึกลงไปในคำอธิบายของเขา
“นายหมายถึงอะไรที่ว่าจะให้ทรยศบอส?”
“หืม? อ้อ บยอล?” เบลล์ยิ้ม “หากนายสามารถหาวิธีที่จะไม่หักหลังเธอนายก็ไม่จำเป็นต้องทำ แต่….” ใบหน้าของเบลล์ดูจริงจัง
“ฉันสงสัยว่าเธอจะยอมรับความจริงที่นายความร่วมมือกับฉันได้ยังไง บยอล ไม่พอใจฉันที่ฆ่า ยอนจุน”
ยอนจุน มันเป็นอีกชื่อที่ผมไม่รู้จัก ผมได้แต่ขมวดคิ้ว
“ละ…แล้วใครคือยอนจุน?”
“อ้อนั่นคือบอสคนก่อนหน้านี้ของ Chameleon Troupe บยอล ไม่ได้บอกนายเหรอ ก็ไม่น่าแปลกใจ เธอมีความอ่อนไหวในเรื่องนี้มากจริงๆ”
เบลล์ปล่อยเสียงไอแห้งๆออกมา
“เรื่องก็คือฉันบอก บยอล ว่าฉันจะให้เธอทรยศ ยอนจุน ฉันไม่รู้ว่าเรื่องมันจะมาไกลถึงขนาดนี้ แต่มันสมเหตุสมผลดีใช่ไหม? ฮ่าๆ.”
เบลล์ยักไหล่อย่างภาคภูมิและทำหน้าน่ารักแต่มันน่าขยะแขยงมากกว่าถ้าเขาไม่หล่อ ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าเขาหมายถึงอะไร ในทางกลับกันผมเป็นคนเดียวที่เข้าใจ เบลล์
เขาเป็นเหมือนผม เขาพยายามจะจบเรื่องราวทุกอย่าง เบลล์เลือก
จินซาฮยอค สำหรับฉากจบที่เขาคิดไว้ในขณะที่ผมเลือก คิมซูโฮ
หนึ่งคือตัวละครหลักที่กำลังเติบโตและอีกตัวเป็นลาสบอส แต่ว่าในทางเทคนิคแล้วลาสบอสที่กำลังเติบโตก็เป็นหนึ่งในตัวเอกของเรื่องนี้เช่นกัน
“ตอนแรก ฉันคิดว่าตัวเองเป็นผู้สร้างเจ้าหญิง ซาฮยอค ให้เป็นเจ้าหญิงที่แท้จริง”
เบลล์ลูบคางของเขาและจ้องมองมาที่ผม
“แต่ฉันไม่คิดว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่ ชุนดง เป็นคนรับใช้ของ ซาฮยอค”
“อย่าพูดถึงชื่อ ชุนดง ต่อหน้าฉัน”
เปอร์เซ็นต์การซิงโครไนซ์เพิ่มขึ้นทุกครั้งที่ผมได้ยินชื่อของ คิมชุนดง
มันอยู่ที่ 10.9% ไม่ผิดหรอกที่จะบอกว่าเท้าของผมเป็นของเขาแล้ว
“โอเค ฉันจะไม่ทำอีก”
เบลล์ยิ้มจากนั้นเขาก็เดินมาหาผมและวางมือบนไหล่ของผม
“งั้น? นายจะทำมันไหม? ถ้านายทำฉันจะสนับสนุนนายเพื่อให้เธอกลายเป็นของนาย”
ผมขมวดคิ้วในความหมายที่แปลกๆจากในคำพูดของเขา
“…ฉันไม่อยากให้ จินซาฮยอค เป็นของฉัน”
เบลล์ตอบอย่างไม่ตั้งใจ
“แค่คิดว่า ทำเพื่อความตายของฉันก็พอแล้ว”
*************************************************************************
หมู่บ้านผู้ต่อต้านใต้ดิน
ความปั่นป่วนจบลงต่อเมื่อพระอาทิตย์ตกดิน ชอคจุนกยอง และ ไอลีน พยายามหยุดบอสของ Chameleon Troupe ที่จู่ๆก็บ้าเลือดและ
จินซาฮยอค เองก็พยานามต่อสู้สุดกำลัง
“ฉันจะไปแล้ว.”
แม้ว่าฮีโร่คนอื่นๆจะสามารถป้องกันตัวจากการต่อสู้ไม่สิการทำลายล้าง ของทั้ง 2 ได้แต่จินซาฮยอค ตัดสินใจที่จะออกจากหมู่บ้านด้วยความรู้สึกเจ็บปวด เธอไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ที่นี่ตั้งแต่ที่เบลล์วิ่งหนีไป
“…นี่เอานี่ไป”
คิมซูโฮเป็นคนเดียวที่มาหาเธอ คิมซูโฮ ส่งกระเป๋าที่เต็มไปด้วย
ข้าวกล่องและอาหารแห้งอื่นๆที่สามารถกินได้ 2 สัปดาห์เป็นอย่างน้อย
“… .”
จินซาฮยอค จ้องมองที่ คิมซูโฮ อย่างไม่พอใจ แต่เธอก็เอาถุงไปด้วย เธอรู้ว่าอาหารสำคัญมากจากประสบการณ์ครั้งล่าสุดที่เธอต้องทนทุกข์ทรมาน
“ขอโทษ ฉันพยายามทำบางอย่างแล้ว แต่พวกเราเป็นพันธมิตรกับ Chameleon Troupe ก่อนที่…”
“Chameleon Troupe”
จินซาฮยอค หันกลับมาพร้อมกับถุงใต้รักแร้
“อย่าไว้ใจพวกเขา พวกเขาเลวร้ายกว่าฉันมาก”
จากนั้นเธอก็ขึ้นไปข้างบน คิมซูโฮ มองดู จินซาฮยอค ปีนขึ้นบันไดไป ในที่สุดเขาก็อดไม่ได้ที่จะตะโกนออกมา “เฮ้!”
“… .”
จินซาฮยอค หันหลังกลับ เมื่อครั้งที่คิมซูโฮรับใช้จินซาฮยอค ในฐานะอัศวินเขามีความรู้สึกที่ซับซ้อนต่อเธอ
“เธอมาหาฉันไม่ใช่เหรอ? เธอจะไปโดยที่ไม่ต่อสู้กับฉันหน่อยเหรอ?”
จินซาฮยอค จ้องมองที่ คิมซูโฮ อย่างว่างเปล่าก่อนที่จะปล่อยเสียงหัวเราะเบาๆออกมา
“…เจ้าบ้า เดี๋ยวนี้รู้จักเข้าใจความคิดของคนอื่นแล้วเหรอ?”
จินซาฮยอค ไม่ได้พูดอะไรต่อและหายตัวในทันที
“เฮ้อออออออออ….”
คิมซูโฮยังคงมีความรู้สึกผสมปนเป
เขาตัดใจจากอดีตได้แล้วแต่จินซาฮยอค ยังคงผูกพันธุ์กับมันอย่างชัดเจน นั่นคือสาเหตุที่เธอมองว่าเขาเป็นคนทรยศ
แต่เมื่อมองกลับมาเขาก็ไม่รู้สึกดี แม้ว่าเธอจะเป็นผู้นำที่ไร้อำนาจ
แต่เธอก็ยังเป็นราชาที่ครั้งหนึ่งเขาเคยรับใช้
ไอลีนเข้าหาเมื่อคิมซูโฮที่กำลังตกอยู่ในความคิด
“ไม่ต้องห่วงเธอหรอก ไทกริสจะมาในอีก 2 วัน”
ไอลีนไขว้แขนเธอ
“การฝึกซ้อมกำลังจะเริ่มในไม่นายดังนั้นจงตามฉันมา”
“….อา”
คิมซูโฮพยักหน้าและหันกลับไปอย่างช้าๆ จากนั้นเขาก็เดินไปที่ห้องโถงหมู่บ้านกับไอลีน
*************************************************************************
… 2 วันต่อมาที่จัตุรัส โดโลเรน ตั้งอยู่ในใจกลาง ลูพิตัน
“ฉันจะพูดอีกครั้ง พวกเราจะได้รับชัยชนะ!”
ทั้งมนุษย์และมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์รวมตัวกันที่จัตุรัส โดโลเรน ซึ่งเสียงของไทกริสดังขึ้น เสียงคำรามของเขาสั่นถึงฟ้าสวรรค์และพื้นพิภพคำพูดของเขาก็จบลงพร้อมเสียงปรบมือดังจากทุกคน
“เยี่ยมมากพวกเราลูพิตันถูกใจสิ่งนี้”
ไทกริสพยักหน้าอย่างพอใจก่อนที่จะเดินลงจากแท่น
“ท่านลอร์ดไทกริส ท่านลอร์ดไทกริส”
ในขณะนั้นเองมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์มดก็เดินเข้ามาหาเขา
“ท่านลอร์ด เพร์รอน ขอเชิญคุณเข้าร่วมงานเลี้ยง”
“ไม่จำเป็น เธอน่าจะพอใจที่ฉันมาที่นี่ ฉันไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้นม้าอยู่ไหน?”
“อ้า ท่านลอร์ด ม้าของท่านกำลังนอนหลับอยู่ในขณะนี้”
เลขานุการของไทกริสไม่ลืมที่จะพูดอย่างเคารพ เขารู้ว่ามีมอนสเตอร์รูปมนุษย์หลายสิบตัวถูกตัดหัวเพื่อจัดการกับม้าที่ไม่อยู่นิ่งของเขา
“พวกเรายุ่งมากในช่วงนี้มันคงเหนื่อย โชคดีที่พรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายแล้ว”
ไทกริสมุ่งหน้าไปยังคฤหาสน์ ม้าไร้ประโยชน์ กำลังหลับอยู่มันทุกคนที่ดูแลมันเป็นมอนสเตอร์รูปร่างมนุษย์ระดับ 66 ขั้น 1 ซึ่งมันมีความสามารถเทียบเท่ากับฮีโร่ระดับ 1 ขั้นสูง
“อืม เขาอยู่ตรงนั้นแล้ว”
ไทกริสมาถึงคอกม้าที่ได้รับการตกแต่งอย่างดีซึ่งสร้างขึ้นเพื่อม้า มันเต็มไปด้วยพืชและดอกไม้ที่สวยงามและหายาก
“กูบ!”
—————–2————–