ตอนที่ 2001 ขอกินข้าวอย่างสงบไม่ได้หรือ (1)
การฝึกพลังวิญญาณนั้นน่าเบื่อซะยิ่งกว่าน่าเบื่อ จวินอู๋เสียไม่รู้ว่าตนฝึกอยู่นานเท่าไร นางนั่งขัดสมาธิอยู่บนพื้นหญ้า เจ้าแมวดำนอนหลับสนิทอยู่บนตักของนาง โดยมีลูกไฟวิญญาณล้อมรอบร่างของนาง
กระแสพลังอันอบอุ่นค่อยๆไหลเข้าสู่ร่างของนาง
การฝึกดำเนินต่อไปอีกหลายวัน จวินอู๋เสียกับพวกเฉียวฉู่เดินทางไปที่ป่าโยวเมิ่งทุกวันเพื่อฝึกฝนเป็นระยะเวลานาน จนกระทั่งน่าหลานเยว่ต้องมากระตุ้นให้พวกเขาหยุดพักผ่อนและกลับไปที่บ้านบ้าง
เมื่ออยู่ในร่างวิญญาณ แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พักผ่อน พวกเขาก็ไม่รู้สึกเหนื่อย แต่น่าหลานเยว่ยังยืนกรานให้พวกเขาได้พักผ่อนบ้าง โดยคิดว่าการลับมีดไม่ได้ทำให้งานตัดไม้ช้าลง
การฝึกในป่าโยวเมิ่งนั้น ความเร็วในการก้าวหน้าของมันไม่สามารถเทียบกับหอคอยโยวหลิงได้เลย แต่จวินอู๋เสียไม่รู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติและยังคงฝึกฝนต่อไป พลังวิญญาณไหลเข้าสู่วิญญาณของจวินอู๋เสียอย่างต่อเนื่อง ในขณะที่นางเสริมพลังตัวเองให้แข็งแกร่งขึ้น มันก็ทำให้อาการของเจ้าแมวดำดีขึ้นด้วย บางครั้งมันก็จะตื่นขึ้นมา แต่ก็เป็นระยะเวลาสั้นๆ แต่ถึงอย่างนั้นจวินอู๋เสียก็ยังรู้สึกพอใจมาก
ในขณะเดียวกัน สำหรับพวกเฉียวฉู่ พลังวิญญาณของพวกเขาถูกเติมเต็ม วิญญาณของพวกเขาค่อยๆแข็งแกร่งขึ้น แม้ว่ากระบวนการจะช้าและยากลำบาก แต่ก็ไม่มีใครยอมแพ้
น่าหลานเยว่เฝ้าดูจวินอู๋เสียและเพื่อนๆของนางหมั่นฝึกฝนและรู้สึกสบายใจอย่างมาก เขาจำไม่ได้แล้วว่าตนไม่ได้เห็นวิญญาณมนุษย์คนอื่นมาที่ป่าโยวเมิ่งนานเท่าไรแล้ว
ขณะที่จวินอู๋เสียฝึกฝน นางไม่ลืมมองหาร่องรอยของจวินกู่ แม้ว่าจวินอู๋เสียจะไม่สามารถไปที่หอคอยโยวหลิงด้วยตัวเองได้อีก แต่นางก็ให้บัวน้อยและอิงซู่ไปเฝ้าดูที่ด้านนอกหอคอยโยวหลิงทั้งสามแห่ง นางวาดภาพเหมือนของจวินกู่จากความทรงจำและมอบมันให้กับบัวน้อยและอิงซู่ หวังว่าพวกเขาจะหาวิญญาณของจวินกู่พบจากแถวอันยาวเหยียดนอกหอคอยโยวหลิง
ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไร ในที่สุดพวกเฉียวฉู่ก็ได้ร่างกายที่สมบูรณ์ เมื่อได้ความรู้สึกของการมีร่างกายกลับคืนมา พวกเขาก็ตัดสินใจไปฉลองกันทันที และได้ชวนน่าหลานเยว่กับจงจงไปด้วย
จงจงคือหมีสีน้ำตาลที่ไม่ยอมออกจากป่าโยวเมิ่งตอนที่จวินอู๋เสียมาหาน่าหลานเยว่ ตลอดระยะเวลาที่น่าหลานเยว่ชี้แนะการฝึกให้กับพวกจวินอู๋เสีย จงจงก็ฝึกไปกับพวกเขาด้วย ไม่คิดเลยว่าการฝึกของมันก้าวหน้าไปได้ค่อนข้างเร็ว มันได้ร่างสมบูรณ์แล้วด้วย แต่ยังไม่สามารถพูดได้ ทำได้แค่ใช้อุ้งเท้าอ้วนๆหนาๆของมันออกท่าออกทางเป็นสัญญาณกับน่าหลานเยว่
จงจงทำตัวติดกับน่าหลานเยว่นับตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกัน ไม่ว่าน่าหลานเยว่จะไล่มันแค่ไหน มันก็ไม่ยอมไป ยิ่งหลังจากที่มันได้ร่างสมบูรณ์แล้ว ทุกครั้งที่น่าหลานเยว่พยายามไล่มันไป มันก็จะใช้อ้อมกอดหมีกอดน่าหลานเยว่เอาไว้โดยไม่ยอมขยับสักก้าว เล่นลูกไม้อย่างหน้าด้านๆจนถึงที่สุด
และตอนนี้น่าหลานเยว่ก็เลิกพยายามไล่จงจงไปแล้ว
เขาไม่เคยเห็นวิญญาณสัตว์อสูรที่ดื้อด้านเช่นนี้มาก่อนในชีวิต!novel-lucky
เนื่องจากเป็นงานฉลอง พวกเขาจึงต้องออกจากป่าโยวเมิ่ง พวกเฉียวฉู่พากันไปที่หุนหุนโหลวซึ่งเป็นที่ที่จวินอู๋เสียพบกับน่าหลานเยว่เป็นครั้งแรกตามคำแนะนำของบัวน้อย
บัวน้อยกับอิงซู่ยังไม่พบร่องรอยของจวินกู่เลย เพื่อไม่ให้พลาดโอกาสที่เป็นไปได้ ทั้งสองจึงล้มเลิกไม่เข้าร่วมงานฉลองและไปเฝ้าดูที่นอกหอคอยโยวหลิงต่อ
น่าหลานเยว่พาพวกเฉียวฉู่ไปที่หุนหุนโหลวอีกครั้ง กิจการของหุนหุนโหลวยังคงคึกคัก กระต่ายเสี่ยวเอ้อพาพวกเขาขึ้นไปที่ชั้นสอง
กลุ่มของจวินอู๋เสียดึงดูดความสนใจจากวิญญาณจำนวนมาก จู่ๆก็มีวิญญาณสัตว์อสูรอยู่ท่ามกลางวิญญาณมนุษย์ แถมเป็นวิญญาณสัตว์อสูรที่มีร่างสมบูรณ์แล้ว กลุ่มของพวกเขาจึงดูสะดุดตาทันที