ตอนที่ 531
มอบโอกาส
“พี่สาว ท่านเป็นอะไรงั้นหรือ”ระหว่างที่หลานฮวากำลังเศร้าเสียใจกับสิ่งที่ตนเองทำอะไรไม่ได้อยู่นั้น อยู่ๆที่ด้านหลังของนางก็ปรากฏร่างของเด็กคนหนึ่งเดินเข้ามาหานางด้วยท่าทีสงสัยว่าใครกันที่มาทำท่าทีเหมือนละครโศกเอาตรงนี้
“เจ้า…..”หลานฮวาสะดุ้งวาบเพราะจับสัมผัสของอีกฝ่ายไม่ได้เลย แต่พอมองไปด้านหลังกลับพบว่าอีกฝ่ายเป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเท่านั้น เพียงแต่เด็กธรรมดาจะมาทำอะไรตรงนี้กัน ถึงจะออกมาจากเขตอสูรผาไร้ก้นแล้วแต่ก็ยังห่างจากเมืองมากนะ
“เจ้ามาทำอะไรที่นี่”หลานฮวาถามพลางมองไปทางเด็กหญิงด้วยท่าทีประหลาดใจปนเขินอายเพราะนางพึ่งให้เด็กคนนี้ได้เห็นด้านอ่อนแอของตนไปหมาดๆแท้ๆ
“บ้านข้าอยู่แถวนี้ขอรับ ข้าก็เลยชอบมาเที่ยวเล่นรอบๆนี้”เด็กหญิง?ตอบด้วยท่าทีสบายๆราวกับการที่ตนทำเช่นนี้ไม่ใช่เรื่องแปลก ตรงกันข้ามกลับเป็นฝ่ายเด็กหญิงเองต่างหากที่ทำหน้าสงสัยว่าหลานฮวามาทำอะไรที่นี่
“งั้นหรือ เป็นข้าเองที่เข้ามารบกวนสินะ”หลานฮวาว่าพลางทำท่าจะเดินจากไป แต่ยังไม่ทันไปไหนอยู่ๆมือของเด็กหญิง?ก็ดึงชายเสื้อของนางเอาไว้เสียก่อน
“ท่านน้าสอนข้าว่าให้คอยช่วยเหลือคนอื่น ข้าเห็นท่านไม่สบายใจข้าจะช่วยท่านเอง”เด็กหญิงหน้าตาน่ารักน่าชังตอบพลางส่งสายตาเป็นห่วงมาทางหลานฮวา
“ข้านี่ทำตัวน่าอายจริงๆ”หลานฮวาตอบด้วยใบหน้าแดงๆ นางทำให้เด็กตัวแค่นี้เป็นห่วงงั้นหรือ ช่างไม่สมกับเป็นผู้ใหญ่เอาเสียเลย
“ไม่หรอกขอรับ ว่าแต่ท่านมีอะไรให้ข้าช่วยหรือเปล่า”เด็กหญิงถามพลางเอียงคอเล็กน้อยด้วยท่าทีอยากรู้ ออยากเห็นท่าทีเช่นนั้นหลานฮวาที่กำลังจิตใจดิ่งลงเหวก็พอจะผ่อนคลายลงบ้าง
“นั่นสินะ เจ้าพอจะมีเวลาว่างฟังข้าหน่อยหรือเปล่า”หลานฮวาว่าพลางนั่งลงที่โคนต้นไม้ข้างๆ
“แน่นอนขอรับ”เด็กหญิงตอบพลางยิ้มกว้างด้วยท่าทีอ่อนโยน เห็นแบบนี้ก็นึกถึงผิงกั่วจริงๆ ช่วงนี้หลานฮวาเจอแต่เด็กสาวน่ารักน่าเอ็นดูทั้งนั้น ทำให้อารมณ์เลวร้ายของนางเบาบางลงได้ตลอดจริงๆ
“ข้าไม่รู้หรอกว่าเจ้าจะเข้าใจหรือเปล่า แต่ข้านะทำเรื่องผิดพลาดลงไป”หลานฮวาว่าพลางเริ่มเล่าเรื่องของตนให้อีกฝ่ายฝัง แม้นางจะไม่คิดว่าเด็กอายุไม่น่าจะถึง 5 ขวบจะฟังรู้เรื่องก็ตาม นางเริ่มเล่าตั้งแต่ไปพบกับชายคนหนึ่งเข้าและขอให้ชายคนนั้นช่วย จนกระทั่งนางกลับไปที่สำนักและได้ทราบว่าชายคนนั้นได้ทำให้สำนักของนางล่มสลายไปแล้ว และทั้งหมดก็เกิดจากการขอร้องของรางคำเดียวเท่านั้น เรื่องนั้นทำให้หลานฮวาโทษตัวเองตลอดจนคิดจะล้างแค้น แต่เมื่อเจอหน้าชายคนนั้นอีกครั้งกลับพบว่าชายคนนั้นเป็นคนที่นางไม่อาจแตะต้องได้ ทำให้นางได้แต่นั่งเศร้าอยู่แบบนี้
“ชายคนนั้นทำเรื่องเลวร้ายลงไปจริงๆหรือขอรับ”เด็กหญิงถามพลางมองไปทางหลานฮวาด้วยท่าทีประหลาดใจ พอได้ฟังเรื่องราวเด็กหญิง?กลับพอนึกออกว่าคนที่หลานฮวาพูดถึงคือใคร เพราะก่อนหน้านี้มันเห็นหลานฮวาเข้าไปในเขตอสูรผาไร้ก้น แล้วจ้องมองจูล่งราวกับจะกินเลือดกินเนื้อไม่มีผิด แต่เพราะดวงตาสีม่วงของมันทำให้เด็กน้อยทราบว่านางไม่มีกำลังพอจะทำอะไรจูล่งแน่ๆก่อนที่นางจะถอนตัวออกมา เพราะแบบนั้นเด็กหญิง?จึงคาดเดาเอาว่าคนที่หลานฮวากำลังเล่าถึงคือ ไป๋จูล่ง นั่นเอง
“ใช่ ทั้งชีวิตนี้อาจารย์ไม่เคยโกหกข้าเลย นางสั่งเสียก่อนตายไว้เช่นนั้นข้าเชื่อว่ามันต้องเป็นความจริงๆแน่ๆ”หลานฮวาตอบพลางกำหมัดแน่นด้วยความเจ็บใจ
“งั้นหรือขอรับ”เด็กหญิงตอบพลางแสดงสีหน้าครุ่นคิดออกมาอย่างจริงจัง หลานฮวาผู้นี้ท่าทางจะแค้นไป๋จูล่งผู้เป็นน้าของมันไม่ผิดแน่ แต่ท่านน้าของมันไม่มีทางทำเรื่องเช่นนั้นแน่ๆเรื่องนั้นมันมั่นใจมากทีเดียว แต่ถึงมันที่เป็นหลายชายของไป๋จูล่งจะพูดอะไรออกไปก็คงทำให้นางเปลี่ยนใจไม่ได้แน่ๆ
“งั้น…ข้าจะช่วยท่านขอรับ”ไป๋หลินเฟยว่าพลางนำตำราเล่มหนึ่งออกมาจากมิติส่วนตัว พริบตาที่เห็นไป๋หลินเฟยทำแบบนั้นหลานฮวาก็สะดุ้งวาบทันทีเพราะก่อนหน้านี้นางสัมผัสพลังวิญญาณจากไป๋หลินเฟยไม่ได้เลย
“จริงๆแล้วคนที่พี่สาวกำลังแค้นเคืองอยู่คือท่านน้าของข้าเองขอรับ”ยิ่งได้ยินไป๋หลินเฟยพูดเช่นนี้ออกมา หลานฮวาก็ยิ่งตกใจเข้าไปใหญ่ จะว่าไปเด็กอายุแค่นี้ถึงจะมีบ้านอยู่ใกล้ๆเขตอสูรก็ไม่น่าจะมาเดินเล่นแถวนี้ได้จริงๆละนะ หากไม่ใช่เด็กของตระกูลไป๋
“แต่ท่านอย่าได้เข้าใจผิดไปขอรับ ต่อให้เป็นท่านน้า แต่หากท่านทำเรื่องเลวร้ายลงไปข้าก็จะไม่ให้อภัยเช่นกันขอรับ ข้าจึงอยากเสนอทางช่วยพี่สาว”หลินเฟยว่าพลางยื่นตำราที่อยู่ในมือให้อีกฝ่ายเหมือนจะยัดเข้ามือไม่มีผิด วิชาที่เขียนอยู่ในตำราเล่มนี้คือวิชาที่มันได้มาจากท่านน้าจิ้งจอก มันไม่ใช่วิชาฝ่ามือที่ท่านตาของมันใช้แต่เป็นชุดวิชาใหม่ที่ท่านน้าจิ้งจอกเป็นผู้คิด แน่นอนว่าหลินเฟยจำเอาไว้จนหมดแล้วถึงนำมาให้หลานฮวาได้
“เจ้าแน่ใจงั้นหรือ”หลานฮวาถามพลางเบิกตากว้างด้วยท่าทีตกใจ หลานของไป๋จูล่งยังไม่ยอมรับความชั่วร้ายของมันเลยงั้นหรือ นี่จูล่งเบื้องหลังแล้วเป็นคนเลวร้ายแค่ไหนกันแน่
“ขอรับ….ท่านน้าของข้าเป็นคนที่แข็งแกร่งมาก การจะล้มท่านไม่ใช่เรื่องง่ายๆ แต่ทุกคนย่อมมีจุดอ่อนขอรับ”หลินเฟยว่าพลางมองไปที่ตำราที่ตนพึ่งยื่นให้หลานฮวาไป
“เจ้าจะบอกว่า วิชาที่เจ้ามอบให้ข้าสามารถใช้จัดการไป๋จูล่ง น้าของเจ้าได้งั้นหรือ”หลานฮวาถามด้วยท่าทีประหลาดใจ อีกฝ่ายเป็นหลานของไป๋จูล่ง ทำไมต้องมาช่วยนางกัน หรือว่าเด็กคนนี้ตั้งใจจะหลอกนาง แต่เด็กตัวแค่นี้จะหลอกนางได้อย่างไร และหากอยากจะหลอกนางจริงๆก็ไม่ควรบอกแต่แรกสิว่ามันเป็นหลานของไป๋จูล่ง
“ขอรับ ท่านน้ามีวิชาหลบหลีกที่ยอดเยี่ยมมาก หากใช้วิชาเยือกแข็งที่ข้อมอบให้ท่านไปจะต้องสามารถจัดการได้แน่ๆ”หลินเฟยตอบด้วยท่าทีมั่นใจอย่างมากราวกับมันไม่เคยมั่นใจอะไรเท่านี้มาก่อน
“ความแข็งแกร่งนั่น แพ้ทางพลังธาตุน้ำแข็งงั้นหรือ”หลานฮวาว่าพลางมองตำราในมือด้วยท่าทีตื่นเต้น แม้นางจะไม่ใช่ผู้ใช้ธาตุน้ำแข็ง แต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่สามารถฝึกฝนได้ แม้พลังอาจจะไม่เทียบเท่าผิงกั่วที่มีพลังธาตุน้ำแข็งสูงมาก แต่หากมันสามารถใช้จัดการไป๋จูล่งได้ มันก็คุ้มค่าที่จะพยายามทำดู
“แน่นอนขอรับ ข้าใช้เวลาทั้งชีวิตอยู่กับท่านน้า ข้าย่อมรู้ดีขอรับ”หลินเฟยพูดด้วยท่าทีจริงจังอย่างมาก แม้ตลอดชีวิตที่มันพูดจะหมายถึง 3 ปีก็ตาม
“ก็ได้ ข้าจะลองดู”หลานฮวาว่าพลางกำตำราในมือแน่น ในเมื่อนางไม่มีหวังอยู่แล้วก็ลองฝึกฝนวิชาพวกนี้ดู อย่างน้อยโอกาสที่จะล้างแค้นให้อาจารย์ได้ก็ไม่ใช่ 0 อีกต่อไป
“พี่สาว ตอนท่านเล่าเรื่องของท่าน ท่านบอกว่าพี่สาวที่ชื่อผิงกั่วมอบผลึกฟ้าเหมันต์ให้ท่านสินะขอรับ”หลินเฟยว่าพลางมองไปทางหลานฮวาที่กำลังจะเปิดอ่านเนื้อหาในตำรา
“ก็ใช่…ตอนแรกข้ากะจะเอาไปทำอาวุธ”หลานฮวาตอบพลางนำผลึกฟ้าเหมันต์ออกมาให้หลินเฟยดู
“มอบสิ่งนั้นให้ข้าได้หรือไม่ขอรับ ข้าจะนำมันไปสร้างเป็นกระบี่ให้ท่าน”หลินเฟยพูดพลางยิ้มออกมาด้วยท่าทีใสซื่อ
“เจ้าจะนำไปสร้างงั้นหรือ”หลานฮวาถามด้วยท่าทีประหลาดใจ ถึงจะเป็นคนตระกูลไป๋ แต่นางก็ไม่เชื่อหรอกว่าหลินเฟยจะตีอาวุธเป็นตั้งแต่อายุแค่นี้
“เปล่าขอรับ ข้ารู้จักคนๆหนึ่งที่สามารถสร้างอาวุธชั้นยอดออกมาได้ หากท่านไว้ใจให้ข้านำผลึกฟ้าเหมันต์ไป ข้าจะกลับมาพร้อมกระบี่ที่ท่านต้องการในวันรุ่งขึ้น”หลินเฟยตอบพลางยิ้มกว้างออกมา ทำให้หลานฮวามีท่าทีลังเลทันที แม้จะบอกว่าตนจะเอาผลึกฟ้าเหมันต์ไปสร้างเป็นอาวุธวิเศษที่ระดับเทียบเท่ากับกระบี่ทัณฑ์สวรรค์ก็ตาม แต่นางก็ไม่มั่นใจหรอกว่าช่างตีเหล็กที่จะตีอาวุธวิเศษออกมาให้นางนั้นจะสามารถทำได้หรือไม่
“เจ้าแน่ใจงั้นหรือว่าจะหักหลังน้าของเจ้า”หลานฮวาถามด้วยท่าทีข้องใจ หลินเฟยมอบตำราเล่มนี้ให้กับนางแถมยังอาสาสร้างกระบี่ให้อีก หากนางสังหารจูล่งได้หลินเฟยจะยินยอมงั้นหรือ
“ข้า…..”หลินเฟยพูดออกมาเสียงเบาก่อนที่จะหลั่งน้ำตาออกมาเสียอย่างนั้น ทำเอาหลานฮวาใจหายวาบ
“ข้ารับไม่ได้หรอกขอรับที่ท่านน้าทำเรื่องเลวร้ายกับท่าน ข้าและครอบครัวนับถือความถูกต้อง หากท่านน้าทำผิดข้าก็จะเป็นคนลงโทษท่านน้าเองขอรับ”หลินเฟยตอบก่อนจะเช็ดน้ำตาช้าๆ ทำเอาหลานฮวาไม่ทราบจะทำเช่นไรดี เด็กคนนี้เชื่อมั่นในความถูกต้องจริงๆงั้นหรือ
“ก็ได้….ข้าจะฝากสิ่งนี้เอาไว้กับเจ้า”หลานฮวาว่าพลางนำผลึกฟ้าเหมันต์ส่งให้กับไป๋หลินเฟย
“ขอรับ ท่านเชื่อมือข้าได้เลย”หลินเฟยว่าพลางนำผลึกฟ้าเหมันต์กลับเข้าไปในเขตอสูรไร้ก้นทันที ทำเอาหลานฮวาที่พึ่งมอบของล้ำค่าให้กับหลินเฟยไปได้แต่ถอนหายใจออกมาน้อยๆก่อนจะเปิดอ่านตำราที่หลินเฟยให้มา ภายในตำรานั้นระบุวิชาของท่านน้าจิ้งจอกเอาไว้จริงๆ ระดับสติปัญญาของหลานฮวานั้นคงต้องใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าจะสำเร็จวิชาได้
.
.
.
“ท่านน้า”หลินเฟยที่พึ่งกลับมาถึงเมืองจำลองก็พลันเห็นน้าของตนเองกำลังนั่งคุยกับผิงกั่วและพวกสาวๆก็พลันตรงเข้าไปหาทันที
“หลินเฟย เจ้าหนีไปเที่ยวที่ไหนมากัน”ต้าหวานถามพลางยิ้มออกมาอย่างเอ็นดูเมื่อเห็นหลินเฟยปีนขึ้นมานั่งบนตักของจูล่ง
“แถวๆนี้ขอรับ”หลินเฟยตอบพลางยิ้มกว้างออกมาด้วยท่าทีสบายใจ
“ท่านน้า ถ้าท่านโดนไอเย็นแช่แข็งท่านจะเป็นอะไรหรือเปล่า”หลินเฟยถามพลางกะพริบตาปริบๆของมาทางน้าของตนเอง
“ไม่เป็นไรหรอก”จูล่งตอบพลางเอียงคอสงสัยเช่นเดียวกัน ทำไมอยู่ๆหลินเฟยถึงถามเช่นนี้
“งั้นหรือขอรับ”หลินเฟยตอบพลางยิ้มกว้างออกมาด้วยท่าทีใสซื่อ นั่นสินะ ท่านน้าของมันแข็งแกร่วราวกับปีศาจ แค่โดนแช่แข็งไม่ทำให้ท่านน้าเป็นเดือดเป็นร้อนหรอก น่าเสียดายเรื่องที่มันบอกหลานฮวาไปนั้นหลอกลวงทั้งเพ หลินเฟยผู้นี้รักครอบครัวของตนเองเป็นที่สุด ต่อให้ท่านน้าทำอย่างที่หลานฮวาบอกจริงมันก็ไม่คิดจะช่วยหลานฮวาจริงๆหรอก