บทที่ 1185 โดนพี่เยี่ยสิงร่างแล้ว?
เยี่ยมู่ฝานเอ่ยว่า “ข่งเจียหมิงแกรู้จักไหม?”
เยี่ยหวันหวั่นตอบ “คนที่ถ่ายเรื่อง ‘สุดยอดการจู่โจม’ เหรอ?”
เยี่ยมู่ฝานพยักหน้า “ใช่ คนนั้นแหละ! เมื่อกี้ผู้กำกับข่งโทรมา บอกว่ามีบทหนังอยู่ในมือเรื่องหนึ่ง เหมาะกับกงซวี่กับลั่วเฉินมาก อยากให้พวกเขาไปถ่ายด้วย”
ได้ยินแล้ว เยี่ยหวันหวั่นถามด้วยความสนใจ “งั้นเหรอ เป็นหนังแบบไหน? หนังสงครามของผู้กำกับข่งไม่เลวเลยนะ”
เยี่ยมู่ฝานกดหน้าจอมือถือ “แกดูเองสิ นี่เป็นเรื่องย่อที่ทางนั้นเพิ่งส่งมา เจิ้งฮุยเป็นคนเขียนบท ฉันดูคร่าวๆ แล้วรู้สึกว่าใช้ได้เลย คาแรคเตอร์เหมาะกับกงซวี่แล้วก็ลั่วเฉินมาก…”
กงซวี่ ลั่วเฉิน และถังซิงหั่วเห็นเยี่ยมู่ฝานยื่นบทหนังให้เยี่ยหวันหวั่นดู ก็นึกแค่ว่าหญิงสาวสนใจเรื่องในวงการบันเทิง ไม่ได้คิดอะไรมาก
เยี่ยหวันหวั่นอ่านเนื้อเรื่องย่อคร่าวๆ จบอย่างรวดเร็ว
“เป็นไง? ไม่เลวเลยใช่ไหม!” เยี่ยมู่ฝานเอ่ย
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า จากนั้นบอกว่า “บทไม่เลว แต่ไม่เหมาะกับกงซวี่ลั่วเฉิน”
“ทำไมล่ะ?” เยี่ยมู่ฝานไม่เข้าใจ
“เป็นเรื่องของทหารกับลูกคนรวยอีกแล้ว มันซ้ำกับ ‘เป็นหรือตาย’ ครั้งแรกเรียกว่าคลาสสิค แต่ถ้าครั้งที่สองไม่มีโอกาสก้าวข้ามคาแรคเตอร์เดิมเลย จะเป็นการตีกรอบภาพลักษณ์ของตัวเองเอาง่ายๆ จะเป็นผลเสียตอนพวกเขาจะเล่นบทอื่นในอนาคต
ฉันว่า ภาพรวมของกงซวี่กับลั่วเฉินในตอนนี้ลองท้าทายอะไรใหม่ๆ ได้แล้ว ให้พวกเขาลองเล่นบทที่ต่างออกไป โดยเฉพาะลั่วเฉิน เขามีความสามารถมากพอแล้ว”
เยี่ยมู่ฝานยืนฟังอยู่ข้างๆ อย่างตั้งใจ ไม่สงสัยในคำพูดของเยี่ยหวันหวั่นเลยแม้แต่น้อย “ถ้างั้นฉันปฏิเสธแล้วกันนะ?”
เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้า “ปฏิเสธไปเถอะ ขอบคุณผู้กำกับข่งด้วยที่ชวน ถือโอกาสถามผู้กำกับข่งเรื่อง ‘ไฟป่า’ ที่เขากับฟ่านฉี่หวาจะถ่ายทำปีหน้าด้วยเลย พระเอกของเรื่องนี้เหมาะกับกงซวี่มาก บางทีอาจมีโอกาสได้ร่วมงานกัน…”
เยี่ยมู่ฝานเอ่ยว่า “โอเค ฉันเข้าใจแล้ว หลังงานเลี้ยงจบฉันจะโทรไปบอกเขา”
บทสนทนาระหว่างเยี่ยมู่ฝานกับเยี่ยหวันหวั่น ทำให้สีหน้าที่เปี่ยมไปด้วยความรักของกงซวี่ค่อยๆ เปลี่ยนไป จนสุดท้าย เขายิ่งรู้สึกแปลกมากขึ้นเรื่อยๆ…
นี่มัน…ทำไมเขารู้สึกว่าบรรยากาศตอนเสี่ยวมี่เจี้ยนคุยกับเยี่ยมู่ฝานเมื่อครู่…ถึงได้…คุ้นขนาดนี้?
กงซวี่หันไปมองลั่วเฉินตามจิตใต้สำนึก แล้วก็เห็นความคิดเดียวกันจากดวงตาอีกฝ่าย
กงซวี่กระซิบกับลั่วเฉิน “เจ้าทึ่ม…นายรู้สึกไหมว่าออร่าเวลาพูดของเสี่ยวมี่เจี้ยนเมื่อกี้…เหมือนพี่เยี่ยมาก?”
ลั่วเฉินพยักหน้า “เหมือนมากจริงๆ…”
กงซวี่กล่าว “แค่เหมือนซะที่ไหนล่ะ!? นี่มันเหมือนโดนพี่เยี่ยสิงร่างชัดๆ เลยเถอะ”
ไม่ใช่แค่น้ำเสียงท่าทางเวลาพูด แต่ยังรู้จักเขากับกงซวี่ดีขนาดนี้ ไหนจะท่าทีที่มีต่อเยี่ยมู่ฝานอีก อย่างไรมันก็แปลกอยู่ดี
นี่มัน…อะไรกันล่ะเนี่ย?
เยี่ยมู่ฝานยังคงคุยกับเยี่ยหวันหวั่นต่อ “แล้วก็ทางรายการ ‘ดาราดังมีนัด’ โทรมาอีกแล้ว หลานของเจ้าคนแซ่โหวนั่นยังมีหน้ามาเชิญเราไปร่วมรายการของอาทิตย์หน้าด้วยนะ ยังมี ‘ศึกผจญภัยเลือดร้อน’ อีกรายการ ยกเลิกสัญญาก่อนพิธีมอบรางวัล มาตอนนี้ดันแก้ตัวว่าทำงานผิดพลาด…”
เยี่ยหวันหวั่นพูด “สองรายการนี้ไม่ต้องไป มีรายการวาไรตี้อื่นติดต่อมาอีกไหม”
เยี่ยมู่ฝานพยักหน้าแล้วยื่นมือถือให้ดู “มีอยู่แล้ว! ตอนนี้ก็มีรายการพวกนี้ที่ติดต่อมา แกลองดูสิ”
เยี่ยหวันหวั่นจิ้มเลือกสองรายการจากในนั้นมา “สองรายการนี้ไม่เลว ให้กงซวี่กับลั่วเฉินเลือกเองว่าอยากไปรายการไหนแล้วกัน!”
——————————————————————
บทที่ 1186 มาถึงที่
“โอเค” เยี่ยมู่ฝานเงยหน้ามองกงซวี่กับลั่วเฉิน “สองรายการนี้ พวกนายอยากไปอันไหน?”
ชั่วเวลานี้ กงซวี่กับลั่วเฉินอึ้งตะลึงไปหมด สีหน้าท่าทางสับสนวุ่นวาย
เยี่ยมู่ฝานขมวดคิ้ว โบกมือตรงหน้าพวกเขา “เฮ้ย ฉันพูดกับพวกนายอยู่นะ!”
กงซวี่ได้สติกลับมา ตอบโดยสัญชาตญาณว่า “ผม…ผมแล้วแต่พี่เยี่ย…เอ่อ ใช่แล้ว พี่เยี่ยไปไหนแล้วล่ะ?”
เยี่ยมู่ฝานเลิกคิ้วเบาๆ “เขาเหรอ…?”
เขาทำท่าจะพูดต่อ แต่พอหางตาเหลือบเห็นมีคนเดินมาทางนี้ สีหน้าก็บึ้งตึงโดยพลัน
“เยี่ยหวันหวั่น! เธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” เหลียงซือหานจ้องหน้าเยี่ยหวันหวั่นอย่างดุร้าย ตวาดถามด้วยเสียงแหลม
เยี่ยมู่ฝานยืนบังเยี่ยหวันหวั่นไว้ทันที “เหลียงซือหาน ที่นี่เป็นของบ้านเธอเหรอ เธอมาได้คนเดียวหรือไง?”
ถึงตอนนี้น้องสาวเขาจะเติบโตและแข็งแกร่งขึ้นมากแล้ว แต่ในใจเขา เธอยังเป็นเด็กสาวที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว ต้องการคนปกป้องเสมอ
เหลียงซือหานแค่นเสียงขึ้นจมูก “ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ว่าที่นี่เป็นของใคร แต่นี่เป็นงานเลี้ยงรางวัลจินหลาน คนที่มาได้รับบัตรเชิญกันทั้งนั้น แล้วยัยนี่เป็นใคร? คงเป็นแค่ผู้ช่วยทำงานจิปาถะในบริษัทพวกนายล่ะสิ มีสิทธิ์อะไรมาอยู่ที่นี่?”
เยี่ยมู่ฝานยังไม่ทันพูดอะไร กงซวี่ก็พุ่งตัวเข้าไปก่อนแล้ว “แล้วคุณล่ะเป็นใคร เธอจะมีสิทธิ์หรือเปล่า ก็ไม่ใช่เรื่องของคุณมั้ง?”
เมื่อเหลียงซือหานเห็นกงซวี่ อย่างไรก็รู้สึกหวั่นเกรงอยู่บ้าง เพราะตอนนี้กงซวี่กำลังโด่งดัง
ตอนนี้เอง เยี่ยอีอีสาวเท้าเดินเข้ามาอย่างแช่มช้า แล้วแก้ไขสถานการณ์ “ขออภัยด้วย ซือหานเสียมารยาทไปหน่อย”
เยี่ยอีอีดูเหมือนมาคลี่คลายสถานการณ์ แต่ความจริงมาช่วยหนุนหลังเหลียงซือหาน
เยี่ยอีอีพูดจบก็หันมองเยี่ยหวันหวั่น ทักทายด้วยท่าทางสนิทสนมว่า “หวันหวั่น เธอก็มาด้วยเหรอ”
เหลียงซือหานเห็นเยี่ยอีอีมาหาก็ยิ่งได้ใจ รีบควงแขนเธออย่างสนิทสนม จากนั้นเอ่ยปากด้วยแววตาเยาะเย้ย “ราชาจอเงินกง ฉันเป็นนักแสดงหน้าใหม่ก็จริง แต่ว่ารู้กฎดี งานเลี้ยงรางวัลจินหลานคืนนี้มีแต่แขกคนสำคัญมาเข้าร่วม การตรวจตราเข้มงวดมาก
ผู้หญิงคนนี้ไม่มีสิทธิ์มาอยู่ตรงนี้อยู่แล้ว ใครจะไปรู้ว่าแฝงตัวเข้ามาทำอะไรไหม ถ้าใครหน้าไหนก็เข้ามาได้ งั้นฉันก็พาผู้ช่วย คนขับรถ คนรับใช้ของฉันเข้ามาได้น่ะสิ?”
คำพูดของเหลียงซือหานเท่ากับเอาเยี่ยหวันหวั่นไปเปรียบเทียบกับคนรับใช้
กงซวี่หรี่ตาเล็กน้อย “ไหนพูดอีกรอบซิวะ!”
เหลียงซือหานมองกลับไปกลับมาระหว่างกงซวี่กับเยี่ยหวันหวั่น “เยี่ยหวันหวั่น ที่แท้เธอเข้าไปอยู่ในบริษัทไม่ใช่เพื่อทำงาน แต่ไปอ่อยผู้ชายสินะ?”
เอ่ยจบ ก็ทำหน้าเหมือนเข้าใจบางอย่าง “ฉันว่า คนที่เธออ่อยคงไม่ได้มีแค่กงซวี่ล่ะสิ ว่าแล้วเชียว…คนเก่งๆ อย่างเยี่ยไป๋ ทำไมถึงได้จงรักภักดีกับเยี่ยมู่ฝานที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกคนรวยไม่เอาถ่านในวงการนี้ได้ ที่แท้ก็ได้ตัวเขามาเพราะขายน้องสาวเอง!”
“ซือหาน อย่าพูดไปเรื่อยน่ะ” เยี่ยอีอีตำหนิเสียงเบา แต่แววตากลับไม่ได้ตำหนิเหมือนอย่างที่พูด
เธอคิดอยู่เลยว่าจะเล่นงานเยี่ยมู่ฝานยังไงดี นึกไม่ถึงว่าคนไม่เอาไหนอย่างเยี่ยหวันหวั่นจะมาให้เล่นงานถึงที่
พอได้ยินคำว่า ‘เยี่ยไป๋’ จากปากเหลียงซือหาน กงซวี่โมโหเดือดดาล พุ่งตัวออกไปทันใด “ไอ้ชิบหาย! แม่งพูดอะไรของเธอ!”
พอเห็นกงซวี่เดือดดาลทำท่าจะก่อเรื่อง ประกายเย็นชาพาดผ่านดวงตาของเยี่ยหวันหวั่น เธอย่อมอยากให้เกิดเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว
……………………………