บทที่ 1187 อย่าวู่วาม
“กงซวี่ อย่าวู่วาม!” ลั่วเฉินรีบดึงกงซวี่ไว้
แต่กงซวี่ไม่ใช่คนที่ใครห้ามแล้วจะฟัง ตรงเข้าไปคว้าข้อมือของเหลียงซือหานเรียบร้อย “ขอโทษเธอเดี๋ยวนี้!”
เหลียงซือหานตะโกนเสียงดังเกินจริง “โอ๊ย! เจ็บ! ปล่อยนะ! คิดว่าเป็นราชาจอเงินแล้วจะรังแกใครก็ได้เหรอ ถ้าไม่ได้เกี่ยวข้องกันแบบนั้นจริงๆ แล้วคุณจะร้อนตัวไปทำไม?”
เสียงเอะอะโวยวายทางนี้ เรียกความสนใจของแขกคนอื่นในงานด้วยทันที ทุกคนพากันหันมามอง จ้องเยี่ยมู่ฝานกับหญิงสาวข้างๆ เขา แล้วกระซิบกระซาบกันด้วยสายตาแปลกๆ
เห็นว่ากงซวี่ใกล้จะระเบิดโทสะแล้ว เยี่ยหวันหวั่นจึงเอ่ยปากเรียบๆ “กงซวี่”
เยี่ยหวันหวั่นไม่ได้พูดอะไร แต่แค่สายตาของเธอ ก็ทำให้กงซวี่ยอมปล่อยมือเหลียงซือหานอย่างว่าง่ายทันที จากนั้นก็สาวเท้ากลับไปยืนอยู่ข้างเยี่ยหวันหวั่นเงียบๆ
ลั่วเฉินเห็นแบบนั้นก็หันไปมองเยี่ยหวันหวั่น สีหน้าอึ้งงันเล็กน้อยอย่างที่สังเกตไม่เห็น
เหลียงซือหานจ้องเยี่ยหวันหวั่น เหมือนมองของน่าขยะแขยงอะไรบางอย่าง “เยี่ยหวันหวั่น เธอนี่ร้ายกาจจริงๆ นะ อาศัยใบหน้านี้ เธอคงขึ้นเตียงกับคนทั้งบริษัทแล้วละมั้ง? เยี่ยไป๋นั่นก็คงหลงเสน่ห์หน้าของเธอเหมือนกัน! ไม่อย่างงั้นเขาจะยอมอยู่กับบริษัทเล็กๆ ของพี่ชายเธอเหรอ!”
คำพูดของเหลียงซือหานทำให้เกิดเสียงวิพากษ์วิจารณ์ทันใด หลายคนเริ่มจับกลุ่มกระซิบกระซาบกัน
“ที่แท้ผู้หญิงสวยๆ คนนั้นก็เป็นน้องสาวเยี่ยมู่ฝานนี่เอง! แต่ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าหล่อนหน้าคุ้นๆ นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน”
“ฉันว่าเหลียงซือหานก็พูดถูกนะ พวกเธอลองคิดดูสิ คนเก่งๆ อย่างเยี่ยไป๋ทำงานกับใครไม่ทำ ทำไมต้องเลือกคนขี้แพ้ที่โดนไล่ออกจากตระกูลอย่างเยี่ยมู่ฝานด้วย?”
“จิ๊ๆ ไม่แน่ว่าอาจใช้แผนเอาหญิงงามเข้าล่อจริงๆ ก็ได้!”
……
คำพูดเสียดหูจากรอบด้านพวกนั้น ย่อมเข้าหูเยี่ยหงเหวยด้วยอยู่แล้ว
เยี่ยหงเหวยเดินไปทางเยี่ยหวันหวั่น ขมวดคิ้วถามว่า “นี่มันเรื่องอะไรกัน หวันหวั่นมาที่นี่ได้ยังไง?”
เยี่ยเส่าอันที่ยืนอยู่ด้านข้างทำท่าทางเหมือนกำลังดูละครฉากเด็ด “เจ้ามู่ฝานคงพาเข้ามานั่นแหละครับ โธ่เอ๊ย เจ้ามู่ฝานนี่ล่ะก็ ไม่รู้จักแยกแยะหนักเบาเลย ถ้าใช้วิธีน่าอับอายอย่างนั้นก็น่าจะทำเงียบๆ ไปสิ! พาหวันหวั่นมาที่นี่ทำไมอีก เด็กนั่นมีอะไรให้น่าอวดกัน! พามาให้เป็นขี้ปากคนอื่นเปล่าๆ”
สีหน้าเยี่ยหงเหวยโกรธจัด “แล้วมัวยืนเซ่อทำอะไรอยู่ ยังไม่รีบพาเด็กคนนั้นกลับไปอีก!”
ถ้าหลานสาวของเขาเยี่ยหงเหวยถูกแพร่ข่าวลือเสียๆ หายๆ ตระกูลเยี่ยทั้งตระกูลจะต้องขายหน้าไปด้วย
เสียงวิพากษ์วิจารณ์รอบข้างเปลี่ยนไปในทิศทางที่แย่ขึ้นเรื่อยๆ แต่เยี่ยหวันหวั่นยังคงมีสีหน้าดังเดิม เธอหันไปมองเหลียงซือหาน พูดอย่างคล้ายยิ้มคล้ายไม่ยิ้มว่า “ก่อนนี้เพิ่งจะทำตัวเป็นหน้าม้า แพร่ข่าวลือในอินเทอร์เน็ตว่าเยี่ยไป๋เป็นเกย์ ชอบผู้ชายอยู่หยกๆ ตอนนี้กลับมาบอกว่าเยี่ยหวันหวั่นขึ้นเตียงเยี่ยไป๋แล้ว? คราวหน้าถ้าจะใส่ร้ายใคร รบกวนบริษัทคุณอย่าลืมพูดให้เข้าใจตรงกันก่อน อย่าทำเรื่องฉลาดน้อยอย่างนี้เลย”
เหลียงซือหานได้ยินแล้วพลันโกรธจนเต้นเร่า “เธอ…ว่าใครเป็นหน้าม้าใส่ร้ายคนอื่นไม่ทราบ อย่ามาปรักปรำกันนะ! แมลงวันไม่เจาะไข่ที่ไม่มีรอยร้าวหรอก เยี่ยไป๋มีปัญหาเองแท้ๆ! ถ้าเขาไม่ได้ชอบผู้ชายหรือว่าชอบแต่งหญิงจริงๆ จะมีข่าวซุบซิบพวกนี้ออกมาได้ยังไง”
กงซวี่โมโหจนแทบคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ตรรกะบ้าบอคอแตกอะไรวะเนี่ย?
ตอนนั้นเอง จู่ๆ เยี่ยหวันหวั่นก็หลุบตาลงแล้วหัวเราะเบาๆ เอ่ยด้วยน้ำเสียงขบขันว่า “เธอพุดถูกแล้ว เยี่ยไป๋ชอบผู้ชายจริงๆ”
สิ้นเสียงของเยี่ยหวันหวั่น เสียงฮือฮาก็ดังขึ้นมา
————————————————————————-
บทที่ 1188 หน้าใหญ่ใจโต
ต่อจากนั้น เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยต่อว่า “แล้วเขาก็ชอบแต่งหญิงด้วย”
พอพูดประโยคนี้ออกมา ทุกคนตะลึงงันกันหมดแล้ว
ให้ตายเถอะ! ข่าวใหญ่สุดยอดเลยนี่!
เยี่ยไป๋เป็นเกย์ที่ชอบแต่งหญิงจริงเหรอ?
เหลียงซือหานหัวเราะทันใด “ฮ่าๆๆ แล้วเธอยังมาว่าฉันฉลาดน้อยอีก…เยี่ยหวันหวั่น ฉันว่าเธอนั่นแหละฉลาดน้อย! ยอมรับเองกับปากหมด!”
เยี่ยหวันหวั่นยัยโง่นี่ พาเพื่อนล่มจมจริงๆ!
เวลานี้เอง พนักงานได้ยินเสียงเอะอะทางนี้ จึงรีบเดิมมาถาม “ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรกันเหรอคะ?”
เหลียงซือหานเห็นพนักงานคนนั้นก็รีบบอก “ผู้ดูแลจาง ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้อยู่ในรายชื่อแขก แต่กลับถือวิสาสะเข้ามาในนี้ รบกวนช่วยเช็กทีค่ะ!”
ผู้ดูแลจางหันไปมองเยี่ยหวันหวั่น ก้นบึ้งดวงตาฉายแววตะลึงงันเพราะความสวย “คุณผู้หญิงคนนี้คือ?”
เหลียงซือหานแค่นยิ้ม “เธอเป็นแค่พนักงานตัวเล็กๆ คนหนึ่งของจูเสินสือไต้ค่ะ”
ได้ยินแล้ว ผู้ดูแลจางหันไปมองเยี่ยมู่ฝานด้วยสีหน้าลำบากใจ “ประธานเยี่ย ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงคนนี้เป็นใครครับ?”
เยี่ยมู่ฝานตอบอย่างไม่สบอารมณ์ “เธอเป็นน้องสาวผมเอง มีปัญหาเหรอ?”
ผู้ดูแลจางพูดด้วยความเกรงใจ “ประธานเยี่ย ต้องขออภัยจริงๆ เพื่อความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยของแขกทุกท่านในงาน งานเลี้ยงคืนนี้จึงเป็นแบบปิด พนักงานเข้าออกไม่ได้ ถึงแม้จะเป็นคนในครอบครัวก็ไม่ได้…น้องสาวของคุณเหมือนจะไม่ได้อยู่ในรายชื่อแขกใช่ไหมครับ”
เยี่ยมู่ฝานแค่นหัวเราะ “ใครบอกว่าเธอไม่ได้อยู่ในชายชื่อแขก? ประธานเฉินของพวกคุณเป็นคนโทรเชิญเธอมาด้วยตัวเองเลยละ”
ก่อนหน้านี้โดนโกลบอลเอ็นเตอร์เทนเมนต์กับหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์กดดัน ฝ่ายผู้จัดงานเลยตัดชื่อพวกเขาออกจากรายชื่อแขกในงานเลี้ยง แต่พอผลการมอบรางวัลออกมา เฉินเยี่ยนเฟิงจึงโทรมาเชิญพวกเขาด้วยตัวเองเพื่อเป็นการขอโทษ
ก่อนนี้เฉินเยี่ยเฟิงสนิทกับเยี่ยเส่าอันมาก หลังจากเยี่ยมู่ฝานกับเยี่ยหวันหวั่นก่อตั้งจูเสินสือไต้ ยังเคยเชิญเขาไปกินข้าวด้วยกันหลายครั้ง รักษาสายสัมพันธ์กันมาตลอด
หลังจากรู้เรื่องของพวกเขาสองพี่น้อง เฉินเยี่ยนเฟิงถือว่าดีกับพวกเขาทั้งสอง เรื่องที่ลั่วเฉินกับกงซวี่ไปฝึกฝนพิเศษก็ได้เขาคอยช่วยเหลือ
เพียงแต่เพราะแรงกดดันจากหวงเทียนเอ็นเตอร์เทนเมนต์ บางครั้งเฉินเยี่ยนเฟิงก็มีใจแต่ไร้กำลังช่วยเหมือนกัน
ต่อมาเฉินเยี่ยนเฟิงโทรมาเชิญพวกเขาด้วยตัวเอง แท่นบันไดไต่เต้านี้ พวกเขาย่อมต้องให้อยู่แล้ว
เหลียงซือหานหัวเราะเมื่อได้ฟัง “ประธานเฉินโทรเชิญเธอด้วยตัวเอง น่าขำจริงๆ พี่มู่ฝาน พี่คิดว่าเธอเป็นเยี่ยไป๋เหรอ หน้าไม่อาย!”
ไม่ใช่แค่เหลียงซือหาน นักแสดงคนอื่นได้ฟังแล้วก็พากันหัวเราะขบขัน
ถึงจะเป็นประธานอย่างเยี่ยมู่ฝาน ก็เกรงว่าคงไม่ได้รับเกียรติขนาดนี้!
ใครบ้างไม่รู้ว่า เยี่ยไป๋ต่างหากที่เป็นผู้กุมหางเสือตัวจริงของจูเสินสือไต้ และงานเลี้ยงรางวัลจินหลานในคืนนี้ เยี่ยไป๋คือตัวหลักอย่างแท้จริง
เยี่ยอีอีที่ยืนอยู่ด้านข้างขมวดคิ้ว ช่วยแก้ต่างให้เยี่ยมู่ฝาน “มีเรื่องเข้าใจผิดอะไรกันหรือเปล่า มู่ฝานไม่น่าจะโกหกนะ”
เหลียงซือหานแค่นเสียงหยัน “ใครจะไปรู้ล่ะ คนบางคนก็ชอบทำตัวหน้าใหญ่ใจโต! น้องสาวตัวเองเข้ามาในงานเพื่ออ่อยคนรวยแท้ๆ ยังกล้าบอกว่าประธานเป็นคนเชิญมาเอง! ประธานเฉินไม่อยู่ที่นี่ เขาจะพูดอะไรก็ได้เหรอ!”
ในตอนนี้เอง เสียงมือถือของเยี่ยหวันหวั่นดังขึ้นมา
บนหน้าจอเป็นชื่อประธานเฉิน
เหลียงซือหานเหลือบเห็นสายเรียกเข้าบนหน้าจอมือถือของเยี่ยหวันหวั่น ก็หัวเราะเยาะทันที “แหม บังเอิญจังนะ พอพูดถึงประธานเฉิน ประธานเฉินก็โทรมาเลย! เอาเข้าไป แสดงละครเข้าไป ถึงขั้นหาคนมาปลอมเป็นประธานเฉินแล้วโทรหาเธอ! ถ้าแน่จริงเธอก็รับเลยสิ!”
เยี่ยอีอียืนดูข้างๆ อย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ คิดแค่ว่าเยี่ยหวันหวั่นกำลังเล่นละคร เพราะถึงอย่างไรพวกเขาสองพี่น้องก็เคยใช้ลูกไม้นี้มาแล้ว
แต่วันนี้ ที่นี่มีแต่คนฉลาด ไม่ใช่ว่าแค่แถน้ำขุ่นๆ แล้วจะรอดตัวไปได้
……………………………..