ตอนที่ 155: คนเล่นละครกับคนดูละคร โดย Ink Stone_Romance
พ่อแม่เฉินเสียใจ หูเฟยเลิกคิ้ว หลายครั้งที่เฉินเวยกับเขาเที่ยวเล่นกันก็แสดงออกว่าชื่นชมและชอบเขา บอกว่าเขาเก่งกาจ เป็นผู้ชายที่ดีที่สุดที่เธอเคยเจอมาก่อนอะไรพวกนี้ ดูเหมือนเฉินเวยคนนี้ไม่ใช่คนดีอะไร พูดแบบนี้กับใครไปหมด ผู้หญิงแบบนี้เล่นๆ ได้ แต่แต่งงานด้วยไม่ไหว
“พี่เวย พี่ไม่ต้องพูดแล้ว พี่พูดอีกฉันจะตายให้ดู พี่ไม่รู้ว่าอยู่ที่บ้านฉันมีความเป็นอยู่ยังไงหรือ? พี่พูดแบบนี้ นี่ไม่ใช่ว่าบีบบังคับฉันหรือ? ในหมู่บ้านใครก็รู้ว่าพี่จะหมั้นกับพี่สาว ที่บ้านก็ยอมรับแค่พี่สาว ฉัน ถ้าฉันคบกับพี่ ฉันจะมองหน้าพี่ยังไง พี่ฉันยังลืมพี่ไม่ได้เลย บอกว่าถ้าฉันแย่งพี่มาจากเธอ ทั้งชีวิตจะไม่สนใจฉันแล้ว จะเกลียดฉัน จะฆ่าฉัน พี่เวย ฉันรู้ว่าพี่ดีกับฉัน แต่ แต่ฉันมีพี่สาวคนนี้คนเดียว ฉันทำไม่ได้ ฉันแต่งงานกับพี่ไม่ได้ แบบนั้นพี่สาวจะเสียใจ ฉันไม่สามารถทำให้พี่สาวเสียใจได้ เพื่อพี่สาว เพื่อพ่อแม่ ฉัน ฉันยอมไม่แต่งงาน ทั้งชีวิตนี้จะไม่แต่งงานแล้ว”
เฉินเวยร้องไห้ฟูมฟาย นี่เป็นคำพูดที่เธอคิดไว้แต่แรกแล้ว เธออ้างความเป็นพี่น้อง คิดว่าพ่อแม่ก็คงไม่โทษเธอ ส่วนเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนลำบากก็พูดไม่ออก รับผิดแทนเธอ แม้ว่าสุดท้ายแล้วเวยหลายชุนจะโกรธ แต่ก็จะคิดว่าเพราะเรื่องที่บ้านเธอเลยต้องปล่อยเขาไป ถึงแม้จะโทษก็โทษแค่เฉินเยี่ยน แล้วกลับจะยิ่งสงสารเธอ
เฉินเวยพูดออกไปจากสีหน้าหวางนิวที่โกรธเปลี่ยนเป็นเสียใจ ถึงแม้ลูกสาวคนเล็กจะทำผิด แต่เธอคำนึงถึงความสัมพันธ์ของพี่น้อง อีกอย่าง เป็นเวยหลายชุนที่ชอบลูกสาวคนเล็ก เวยหลายชุนไม่ดีเอง เวยหลายชุนโตขนาดนี้แล้ว แล้วเสี่ยวเวยก็ยังเด็ก เธอไม่เคยผ่านเรื่องพวกนี้ ต้องเป็นเวยหลายชุนที่หลอกลูกสาวแน่นอน เขาซื้อนั่นซื้อนี่ให้ลูกสาว ลูกสาวโง่ คิดว่าเขาดี ถึงได้โดนเขาหลอก ตอนนี้เขามาหาที่บ้านแล้ว ลูกสาวกลับปฏิเสธเพื่อรักษาพี่น้อง แสดงว่าลูกสาวยังมีใจอยู่
“ลูกนะ พูดสิทำไมถึงได้โง่ขนาดนี้ ผู้ชายในโลกนี้ไม่ได้ตายไปหมดแล้วสักหน่อย ทำไมต้องไปหาเขา ถ้าจะหาเขา ลูกจะให้พี่สาวลูกทำตัวยังไง ลูกจะทำตัวยังไง? ลูกนี่ซื่อเสียจริง คนอื่นพูดอะไรก็เชื่อหมด ดูสิตอนนี้เขามาหาถึงบ้านแล้ว ถ้าเรื่องแพร่ออกไป อีกหน่อยลูกจะแต่งงานยังไง”
หวางนิวชี้ศีรษะเฉินเวยว่าเธอ ท่าทางไม่ได้ดั่งใจ
เวยหลายชุนอึ้งไป เขาคิดว่าเขามาเฉินเวยจะดีใจมาก เขาคิดว่าเขาเป็นวีรบุรุษที่มาช่วยเฉินเวย แต่เรื่องกลับไม่เหมือนอย่างที่เขาคิด
“แม่ ไม่ต้องพูดแล้ว อย่าโทษพี่เวยเลย เขาเป็นคนดี หนูไม่ดีเอง หนูผิดเอง ขอร้องล่ะค่ะ อย่าว่าพี่เวยเลย หนูทำไม่ดีกับพี่เวย หนูก็ผิดต่อพี่สาว หนูทำผิดต่อพ่อแม่ ถ้าทุกคนจะหัวเราะเยาะก็มาหัวเราะเยาะหนู อย่างมากทั้งชีวิตนี้หนูก็ไม่แต่งงานแล้ว”
เฉินเวยเอาความดีมาไว้ที่ตัวเอง เวลานี้เธอเหมือนดาราในละครน้ำเน่า ดูโศกเศร้า ทำให้คนสงสาร
เวยหลายชุนปวดใจขึ้นมา เขารู้ว่าเฉินเวยของเขาจิตใจดี เดิมทีเธอลำบากอยู่แล้ว ตอนนี้ทุกคนโทษเธอ ทำไมถึงยังโทษเธอนะ? เห็นอยู่ว่าเฉินเยี่ยนไม่ดี ถ้าไม่มีเฉินเยี่ยน เขากับเสี่ยวเวยก็จะได้อยู่ด้วยกันแล้ว
“เสี่ยวเวย ไม่โทษเธอ ถึงแม้จะโทษก็ควรโทษฉัน ถ้าไม่มีเรื่องฉันกับพี่สาวเธอ เรื่องก็จะไม่เป็นอย่างนี้ แต่ฉันกับพี่สาวเธอยังไม่ได้ตกลงกัน ทำไมถึงจะคุยเรื่องเธอไม่ได้? เธอไม่ได้ทำผิดกับพี่สาว ไม่ได้ทำผิดอะไร เป็นฉันที่ชอบเธอเอง พวกเขาจะตีจะด่า ฉันรับผิดเอง ขอแค่เธอแต่งงานกับฉัน ให้ฉันทำอะไรก็ยอม”
เฉินเวยพูดแบบนี้แล้ว เวยหลายชุนจะให้เฉินเวยรับผิดคนเดียวได้ยังไง เขาเป็นผู้ชาย เขาต้องปกป้องผู้หญิงของเขา
คนในบ้านต่างมองเวยหลายชุนด้วยปฏิกิริยาที่ต่างกัน
เฉินจงคิดไม่ถึงว่าเวยหลายชุนจะขนาดนี้ ดูแล้วก็มีความรับผิดชอบ แต่ความรับผิดชอบนี้ไม่ใช่กับลูกสาวคนโต
หวางนิวเห็นเวยหลายชุนกล้าออกมายอมรับ เห็นท่าทางเขาแน่วแน่ แล้วเห็นท่าทางของลูกสาวคนเล็กที่ร้องห่มร้องไห้ฟูมฟายน่าสงสาร เธอเสียใจอย่างบอกไม่ถูก ถ้าตอนนั้นคุยให้ลูกสาวคนเล็กไปเลยจะดีแค่ไหน ตอนนี้จะได้ไม่ลำบากแบบนี้ เธอสงสารลูกสาวคนเล็ก แต่เธอตกลงไม่ได้ ไม่อย่างนั้นลูกสาวคนโตจะทำยังไง?
หวางนิวมองเฉินเยี่ยน เฉินเยี่ยนสีหน้านิ่งเฉย เธอไม่ได้เป็นตัวละครในนั้น เธอดูแค่การแสดงก็พอแล้ว
แต่เฉินเยี่ยนแบบนี้ยิ่งทำให้หวางนิวสงสารลูกสาวคนโตต้องเสียใจแน่ถึงได้เป็นอย่างนี้
หูเฟยมองดูทุกอย่างอย่างสนุก คิดไม่ถึงว่าเฉินเวยจะมีเสน่ห์ขนาดนี้ ทำให้ผู้ชายคนนี้หลงจนขนาดนี้ ผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดาเลย ถ้าเขาไม่ได้เที่ยวเล่น ไม่ได้เห็นโลกมามาก ไม่แน่เขาอาจจะหลงเธอด้วยก็ได้ หูเฟยเข้าใจดี ถ้าวันนี้ไม่เกิดเรื่องนี้ ต่อไปเฉินเวยก็จะมาหาเขาบ่อยๆอยๆ แสดงความรู้สึกต่อเขา บางทีเขาอาจจะชอบเฉินเวย แต่ไม่มีทางจริงจังเหมือนผู้ชายคนนี้แน่นอน
แต่หลังจากเกิดเรื่องวันนี้ขึ้นแล้วล่ะ? ถ้าเฉินเวยยังคงไปหาเขา เขาจะสนใจเฉินเวยไหม?
สนใจ เขารู้ว่านี่คือคำตอบในใจจองเขา ยังไงเฉินเวยก็เป็นคนเที่ยวเล่นสนุก เขาชอบเที่ยวเล่น บางทีเขาอาจจะยอมเที่ยวเล่นกับเฉินเวยต่อ แต่ผู้หญิงแบบนี้เขาไม่มีทางเอามาเป็นภรรยาแน่ ถ้าจะเลือกภรรยา เขาย่อมเลือกเฉินเยี่ยน
หูเฟยก็มองไปทางเฉินเยี่ยน
เฉินเยี่ยนไม่มองใคร พิงประตู กอดอก มองดูเฉินเวยเล่นละคร
“พี่สาว ขอโทษ ฉันทำผิดกับพี่ ฉันรู้ ฉันรู้ว่าพี่เกลียดฉัน พี่บอกว่าถ้าฉันแย่งพี่เวยไป พี่จะไปนับฉันเป็นน้องสาว พี่บอกว่าพี่จะโกรธเกลียดอยากให้ฉันตาย ฉันเสียใจจริงๆ พี่เวยกับฉัน ฉัน จริงๆ ฉัน… แต่พี่เป็นพี่สาวฉัน ฉันไม่สามารถให้พี่เสียใจได้ ฉันไม่สามารถให้พี่อยู่ต่อไปไม่ได้ แม่บอกว่าให้พวกเราช่วยเหลือกัน ฉัน ฉันไม่สามารถให้ตัวเองมีความสุขแล้วให้พี่เสียใจได้ พี่เกลียดฉัน พี่อย่าเกลียดพี่เวย ฉันจะไถ่โทษให้พี่ พี่ไว้ใจได้ ฉัน ฉันจะไม่แต่งกับพี่เวย ถึงแม้ว่าฉันจะเสียใจ ฉันก็ไม่แต่ง ดีไหม?”
เฉินเวยคุกเข่าเดินไปข้างหน้าเฉินเยี่ยนสองก้าวแล้วโขกศีรษะลง จากนั้นเงยหน้าขึ้นมา น้ำตานองหน้าอ้อนวอนเฉินเยี่ยน
การแสดงแบบนี้ เฉินเยี่ยนอยากจะปรบมือให้เลย ถ้าเฉินเวยอยู่ในวงการนักแสดง ต้องได้เป็นเจ้าแม่วงการแน่นอน ดูไม่ออกเลยว่าเสแสร้ง แค่เฉินเวยร้องไห้แสดงออกมา หวางนิวก็สงสาร เวยหลายชุนไม่เพียงไม่โทษเฉินเวย แต่กลับยิ่งเห็นอกเห็นใจเธอ แล้วเกลียดตัวเอง
“เฉินเยี่ยน คุณมีสิทธิ์อะไรมาโกรธเฉินเวย มีอะไรก็มาลงที่ผม”
เวยหลายชุนเดินเข้าไปหยุดตรงหน้าเฉินเยี่ยน เลิกคิ้วใส่เฉินเยี่ยน เหมือนเธอคือตัวซวย กดขี่ข่มเหงเฉินเวย
“ถ้าอวี๋เหวยหมินอยู่ที่นี่ก็ดีสิ”
เฉินเยี่ยนส่ายหน้าพูดแบบนี้ เฉินเวยที่อยู่หลังเวยหลายชุนก้มหน้าลงเล็กน้อย เหลือบมองไปนอกประตู โชคดี ข้างนอกไม่มีคน แต่ถึงแม้ว่าอวี๋เหวยหมินมาเธอก็ไม่กลัว อวี๋เหวยหมินรู้เรื่องนี้ เขาไม่โทษตัวเอง
“คุณหมายความว่ายังไง?”
เวยหลายชุนได้ยินชื่ออวี๋เหวยหมินก็ไม่พอใจ
——————–