บทที่ 511 ถึงฝันเธอก็อยากมีชายคนนี้

ยัยหมอวายร้ายที่รัก

ยัยหมอวายร้ายที่รัก บทที่ 511 ถึงฝันเธอก็อยากมีชายคนนี้
และก็ เฮกังทามุนี้ก็ยังเชื่อฟังด้วย

สุดท้ายแสนรักก็สนใจหัวข้อนี้ เขาหยิบบุหรี่ออกมา จุดไฟ จากนั้นคีบมันไว้ที่ริมฝีปากแล้วสูบไปเบาๆ แล้วจึงเห็นเขาถามว่า:“คุณเคยเห็นแม่เลี้ยงเขาคนนี้?”

“ไม่เคย แต่ฉันเคยได้ยินว่า ที่จริงเขาก็เป็นคนไชน่า ก่อนหน้านี้ตอนที่พ่อฉันให้ฉันเตรียมของขวัญให้เธอ ก็เลือกแต่ศิลปะโบราณอะไรพวกนั้น”

แครอทตอบไปอย่างตรงไปตรงมา

เธอไม่เคยเห็นแม่เลี้ยงของคณาธิปจริงๆ หนึ่งเพราะทั้งสองคนยังไม่หมั้นหมายกันอย่างจริงจัง ส่วนอีกสาเหตุนั้น พูดแล้วก็แปลกๆ หลายครั้งแล้วที่พวกเขาตระกูลลัดดาวัลย์เสนอว่าให้ผู้ใหญ่สองตระกูลเจอกัน

แต่ว่า เฮกังกับภรรยาเขานั้น ดูเหมือนจะจงใจหลีกเลี่ยงตลอด

แสนรักได้ยิน ความสงสัยในดวงตาก็มากขึ้นเรื่อยๆ

ตระกูลเฮกังเป็นตระกูลใหญ่ที่มีชื่อเสียงในเจแปน บวกกับซาจากรุ๊ปที่พวกเขาก่อตั้งภายหลัง เรียกได้ว่า มีหน้ามีตาในประเทศพวกเขามาก

แต่ตระกูลแบบนี้ จะยอมให้เฮกังทามุแต่งงกับผู้หญิงไชน่าได้ไง?

แนวคิดเรื่องระดับของทางนั้น เรียกได้ว่ารุนแรงกว่าทางนี้

แสนรักปัดขี้เถ้าระหว่างนิ้ว,:“คุณพูดแบบนี้ ผมสนใจมาก ผมมีโอกาสเห็นรูปของผู้หญิงคนนั้นไหม?”

“มีสิๆ แค่คุณอยากดู ฉันจะช่วยคุณเอง”

ที่จริงแครอทไม่ได้คิดมากขนาดนั้น พอได้ยินเรื่องที่ชายคนนี้อยากให้เธอทำ เธอก็ตอบตกลงอย่างดีใจทันที

บนโลกนี้ จะมีอะไรที่ทำให้เธอมีความสุขไปมากกว่าสามารถทำอะไรเพื่อเขาได้บ้าง?สำหรับเธอแล้ว ถือเป็นเรื่องที่หรูหราสุดๆ

แครอทออกไปอย่างมีความสุข

ส่วนแสนรัก หลังจากเห็นเธอไป มุมปากก็ยิ้มอย่างเสียดสีเยือกเย็น ยกเท้าขึ้นมาถีบพรมที่แครอทเพิ่งยืนตรงหน้าประตู

“พี่ภา ขึ้นมาเก็บห้องหน่อย”

“ค่ะ คุณผู้ชาย”

พี่ภารีบตกลง

——

ตอนบ่าย ทางด้านเจแปนที่ดลธีไปคากาวะทะเลสาบซากะมาในที่สุดก็โทรศัพท์มา

“ประธาน ผมหาคฤหาสน์นั้นเจอแล้ว จริงครับ ที่นี่คือสถานที่นั้นในกล้องวงจรปิด และก็ คนข้างในก็บอกว่าคุณนายถูกพาตัวออกไปแล้วจริงๆ”

“แล้วเธอล่ะ?ทำไมตอนนี้ผมยังไม่เห็นเธอกลับมา?โทรศัพท์เธอก็โทรไม่ติดด้วย”

หลังจากแสนรักได้รับ ก็ทั้งดีใจและกังวล

ดลธีรีบปลอบเขา:“คุณอย่าเพิ่งร้อนใจ ผมได้ยินคนที่นี่พูดว่า ตั๋วเครื่องบินที่คุณนายกลับไป เป็นคุณนายพวกเขาให้มา ชื่อน่าจะไม่เหมือนกัน เดี๋ยวผมจะไปสนามบินตอนนี้”

“โอเค คุณรีบเถอะ!”

แสนรักทำอะไรไม่ได้ ได้แต่ตกลงข้อเสนอแนะของเขานี้

ที่จริงตอนนี้เขาแทบอยากจะบินไปเจแปนด้วยตัวเอง เพื่อตามหาผู้หญิงคนนี้กลับมา

แต่ว่า ธนากรตายแล้ว ถึงแม้เขาเอาเถ้ากระดูกให้คณาธิปแล้ว แต่เขายังต้องไปงานศพ เพราะยังไง ในทางชีววิทยา เขาก็ยังเป็นพ่อของเขา

แสนรักเก็บของ แล้วออกไป

“พี่ภา พี่อย่าลืมดูคุณหนูใหญ่ให้ดีนะครับ ตอนนี้เธอยังแย่อยู่ อย่าให้เธอไปไหนเพ่นพ่าน”

“รับทราบค่ะคุณผู้ชาย คุณไปอย่างสบายใจเถอะ”

พี่ภารีบรับประกันให้เขา

แต่ไม่มีใครคิดว่า วันนี้ตอนบ่าย หลังจากแสนรักไปร่วมงานศพ แสงดาวที่ตื่นมา กลับถือโอกาสปีนหนีออกไปได้ ตอนที่พี่ภาขึ้นไปชั้นบนเพื่อกล่อมหนูรินจังให้นอนกลางวัน

ผู้หญิงคนนี้ เตะต่อยเป็นอยู่แล้ว

ชินจังเห็นว่าคุณป้าหายไป ก็ร้องออกมาเสียงดังทันที:“แย่แล้ว น้าภา คุณป้าหายไป”

“อ๋า?!”

พี่ภารีบออกมาจากห้องทันที

แต่ว่า มันสายไปแล้ว

ตอนที่แสนรักได้รับข่าว กำลังถือร่มสีดำอยู่ในสุสาน มองสุสานใหม่อย่างเย็นชา

มันเป็นสุสานที่ดีมาก

ครั้งนี้คณาธิปปฏิบัติต่อพ่อของเขาคนนี้ได้ไม่เลว หลังจากสืบทอดหิรัญชากรุ๊ปแล้ว สุสานที่เขาซื้อให้เขา ก็ดีที่สุดของที่นี่

ถึงฝนตกมีเมฆมาก แต่ต้นสนสีเขียวที่ตั้งอยู่ทั้งสองข้าง และขอบเขตการมองเห็นก็กว้างมาก พอมองไปแล้ว มองลงไปเห็นมั้งเมือง ก็เหมือนที่เขาอยู่หิรัญชากรุ๊ปในตอนนั้น

“ประธานแสนรัก แท่งกตัญญูนี้ ……?”

“ให้เขาเถอะ”

แสนรักพูดด้วยใบหน้านิ่งเฉย มอบตำแหน่งลูกชายสุดกตัญญูให้ลูกชายคนโปรดที่สุดของชายชราที่นอนอยู่ในสุสานเอง

คณาธิป:“……”

ยังคงอดทน หลังจากหยิบแท่งกตัญญูมาแล้ว เขาก็คุกเข่าหน้าหลุมฝังศพเพื่อทำงานศพนี้ให้เสร็จสิ้น

ส่วนแสนรัก เพราะนิสัยร้ายไม่มีเหตุผลของเขา บวกกับก่อนหน้านี้เรื่องที่หิรัญชากรุ๊ปเปลี่ยนคนควบคุมจนเป็นที่เกริกก้อง แม้ว่าเขาจะไม่คุกเข่า คนที่อยู่ข้างๆ ก็ไม่กล้าพูดอะไร

หลังจากงานศพเสร็จสิ้น แสนรักเตรียมจะออกไป

คณาธิปเห็น ก็เข้ามา:“ตอนนี้ปล่อยคนไปแล้ว คุณควรจะทำตามสัญญาของคุณไหม?”

เขารีบร้อนมาก ชายชราเพิ่งเข้าไปในหลุมฝังศพ เขาก็รอเรื่องนี้ไม่ไหว

แสนรักได้ยิน ในใจก็เย้ยหยันถึงขีดสุด หัวเราะออกไป:“จะรีบไปไหน?ผมยังไม่เจอเธอเลย รอเจอเธอก่อนค่อยให้คุณไปก็ยังไม่สาย”

“แต่ว่า——”

คณาธิปอยากพูดว่า เหลืออีกสองวัน หิรัญชากรุ๊ปจะประกาศปรับโครงสร้างผู้ถือหุ้น และก็ตัวเขาเองจะรับหน้าที่เป็นผู้รับผิดชอบบริษัทอย่างเป็นทางการด้วย เขาจะไม่รีบร้อนได้ไง?

แต่สุดท้าย เขาก็หุบปากลงอย่างเขินอาย ภายใต้สายตาที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ยของเขาคู่นั้น

ได้ งั้นก็รอดู ยังไงซะ ผู้หญิงคนนั้นอาจจะถึงวันนี้ก็ได้

แสนรักเดินออกไป