บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 836
คำพูดของเฟลิเป้ทำให้ร่างกายของเมเดลีนแข็งกระด้าง
เธอหันกลับมาอย่างรวดเร็วและถามอย่างประหม่าว่า “เฟลิเป้ คุณกำลังพยายามทำอะไรอยู่? คุณจะทำอะไรกับเจเรมี่?”
เฟลิเป้ขมวดคิ้ว “ผมจะไม่ปล่อยให้ใครก็ตามที่ต้องการทำลายสิ่งที่ผมสร้างขึ้นมาออกไปจากเมืองเอฟแบบมีชีวิต!”
เมเดลีนรู้สึกเจ็บปวดในใจหลังจากที่ได้ยินเรื่องนี้
“เฟลิเป้ เจเรมี่เป็นหลานชายของคุณนะ! คุณอยากฆ่าเขาจริง ๆ เหรอ?
“หลานชายงั้นเหรอ?” เฟลิเป้พูดอย่างเย้ยหยัน “ย้อนไปตอนที่คนไร้ค่านั่นฆ่าพ่อแม่ผม เขาเคยคิดไหมว่าพ่อของผมเป็นน้องชายของเขาเหมือนกัน”
“คุณปู่จะไม่ทำอย่างนั้น มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ ๆ!” เมเดลีนเน้นย้ำ แต่เห็นได้ชัดว่าเฟลิเป้ไม่ฟังเธอ
เขามองไปยังดวงตาที่เป็นกังวลของเมเดลีนและเหยียดยิ้ม “ถึงจะเป็นอย่างนั้นจริง แต่ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมาหยุดสิ่งที่จะเกิดกับเจเรมี่ได้”
“เฟลิเป้ บอกคนของคุณให้หยุดเดี๋ยวนี้!”
“สายไปแล้ว” เฟลิเป้ยิ้มบาง ๆ ดวงตาของเขาเปลี่ยนเป็นอำมหิต
เมเดลีนรู้สึกว่าเธอมืดแปดด้านและเธอไม่สามารถอธิบายความบ้าคลั่งที่เข้าครอบงำหัวใจของเธอได้
“เฟลิเป้ ฉันจะไม่ปล่อยให้คุณทำร้ายเขา! ฉันจะไม่ยอมให้คุณทำร้ายเขาแน่นอน!”
หลังจากที่เธอพูดอย่างนั้น เธอก็วิ่งออกจากประตูไป แต่บอดี้การ์ดสองคนหยุดเธอไว้
“หลีกไปให้พ้น!” เมเดลีนตะโกนด้วยความแน่วแน่ที่ปรากฏในดวงตาของเธอ
เฟลิเป้มองดูบอดี้การ์ดและพวกเขาก็ไม่ขวางทางเธออีกต่อไป อย่างไรก็ตาม เฟลิเป้ไม่ปล่อยให้เธอจากไปแบบนี้
“เอวลีนถ้าคุณอยากไปหาเจเรมี่ตอนนี้ แสดงว่าคุณไม่ต้องการลิเลียนอีกต่อไปแล้วใช่ไหม?”
“…”
เมเดลีนหยุดเดิน
เธอตัดสินใจไม่ได้เพราะเธอติดอยู่ในสถานการณ์ที่เลือกไม่ได้
ฝนที่โปรยลงมาบนตัวทำให้เธอหนาวเย็น
เฟลิเป้ถือร่มเดินไปที่เมเดลีนแล้วจับข้อมือเธอไว้ “คุณกำลังท้องอยู่นะ ดังนั้นอย่าออกแรงมากเกินไป ผมกังวลมากตอนที่คุณถูกเจเรมี่ลักพาตัวไปเมื่อสองวันก่อน”
“หึ กังวลเหรอ” เมเดลีนเยาะเย้ยถากถาง “คุณจงใจปล่อยให้เจเรมี่พาฉันไป คุณใช้ฉันเป็นเหยื่อล่อ คุณบอกฉันว่าฉันคือคนที่คุณรักมากที่สุด แต่เฟลิเป้ คุณคิดผิด คนที่คุณรักมากที่สุดคือคุณเอง!”
เมเดลีนขืนตัวสะบัดแขนอย่างแรงและออกไปท่ามกลางสายฝน
ดวงตาของเฟลิเป้สูญเสียจิตวิญญาณไป ในตอนที่เขากำลังจะหยุดเมเดลีน เธอก็ขึ้นรถไปแล้ว
เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรออกทันที “ตอนนี้เอวลีนกำลังจะออกไป กำจัดเจเรมี่ซะ และอย่าให้เธอเห็นฉากนองเลือดล่ะ”
เมเดลีนรีบไปที่วิลล่าที่เจเรมี่เคยกักขังเธอไว้ก่อนหน้านี้
เมื่อเธอเดินผ่านประตู จมูกที่ไวต่อสิ่งเร้าของเธอก็สามารถได้กลิ่นโลหะในเลือด
หัวใจของเมเดลีนแทบจะหลุดออกจากอก เธอรู้สึกราวกับว่าขาของเธอเต็มไปด้วยก้อนตะกั่วหนักอึ้งและแต่ละก้าวก็ดูจะยากขึ้นกว่าเดิม
‘เจเรมี่ ได้โปรดอย่าให้มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณเลย
‘ได้โปรด
‘เจเรมี่…’
เธอพึมพำในใจ เมื่อเธอเปิดประตู เธอก็เห็นแอ่งเลือดบนพื้น ทันใดนั้น หัวใจของเธอก็เจ็บปวดมากจนหายใจไม่ออก
“เจเรมี่…”
มือของเมเดลีนสั่นและความกลัวในหัวใจของเธอก็แผ่กระจายไปทั่วร่างกายของเธอก่อนที่มันจะกลืนกินลมหายใจของเธอ
เธอเดินเข้าไปในอาคารเพื่อหาตัวเจเรมี่ แต่ทันทีที่เธอเดินเข้าไปก็มีคนอยู่ข้างหน้าเธอ กำลังยกปืนขึ้นและเล็งมาที่เธอ
หัวใจของเมเดลีนเต้นแรงเมื่อเห็นคนถือปืน