มหัศจรรย์ เป็นคุณชาย ชั่วข้ามคืน บทที่ 791
“ใช่! ฉันไม่คาดคิดจริง ๆ ว่าจะบังเอิญเจอเธออีกครั้ง!” เจอรัลด์ตอบกลับพร้อมกับพยักหน้า
ผู้หญิงที่ว่าก็ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากอลิซ
เดิมทีเขาคิดว่าเขาจะไม่ได้เห็นเธออีกหลังจากเหตุการณ์ในคฤหาสน์ตระกูลเฟนเดอร์สัน เมื่อคิดว่าเขาจะบังเอิญพบเธอเร็วขนาดนี้อีกครั้งแล้ว!
เจอรัลด์ยังคงจำสิ่งที่อลิซพูดกับเขาในคืนนั้นได้ และพูดตามตรงเขาก็ยังรู้สึกแย่กับมันอยู่ ถ้าเธอไม่ได้พบเขาล่ะก็ เธอก็คงจะมีชีวิตที่ดีขึ้นกว่านี้มากในตอนนี้
ราวกับว่าความทุกข์ของเธอยังไม่เพียงพออยู่แล้ว เธอจะถูกผู้ชายคนนั้นทุบตีอย่างรุนแรงมากกว่านี้แน่นอน ถ้าเขาก้าวมาช้ากว่านี้! เมื่อเห็นสภาพที่เธอเป็นอยู่เจอรัลด์จึงรู้สึกเศร้าใจอย่างแท้จริง
ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้มีความขุ่นเคืองใด ๆ ต่อเธออีกต่อไปแล้ว
“เธอไม่เป็นไรใช่ไหม?” เจอรัลด์ถาม
“ฉัน…ฉันไม่เป็นไร! ตอนนี้ฉันก็เป็นแค่คนไม่เอาไหน… เจอรัลด์นายอยากจะทุบตีฉันด้วยเหมือนกันหรือเปล่า? ไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงไร้ประโยชน์คนหนึ่งที่รักเงิน และเต็มใจที่จะทำอะไรก็ตามเพื่อมัน! ฉันมันเกินกว่าไร้ยางอาย! แค่ปล่อยให้ฉันเป็นแบบนี้เถอะ!” อลิซตอบกลับระหว่างร้องไห้สะอึกสะอื้น ในขณะที่เธอเริ่มคลานออกไป
“ทำไมเธอต้องเป็นแบบนี้ด้วยล่ะ อลิซ…” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาส่ายหัวของเขาด้วยการยอมจำนน เขาเพียงไม่สามารถทนดูเธอเป็นแบบนี้ได้
“อย่างสนใจฉันเลย เจอรัลด์…ฉันไม่สมควรได้รับความเป็นห่วงของนายหลังจากปฏิบัติกับนายไปแบบนั้น ในตอนนั้น!” อลิซตอบกลับ ขณะที่เธอนั่งอยู่บนพื้นและคร่ำครวญ
เจอรัลด์รู้ดีว่าไม่มีทางที่เขาจะสามารถนอนหลับได้ดีถ้าเขาละทิ้งเธอไว้ในสภาพปัจจุบันนี้ของเธอ
“…ฉันจะหาห้องให้เธอในคืนนี้ มันค่อนข้างดึกแล้ว และเธอก็ดูเหมือนว่าเธอจำเป็นต้องพักผ่อน มาสิ” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาพยุงอลิซขึ้นและเริ่มพาเธอไปยังโรงแรมที่ใกล้ที่สุด
ก่อนเข้าไปในโรงแรม เขาหันไปมองรอบ ๆ และส่งสัญญาณให้ลูกน้องของเขา เมื่อเข้าใจคำสั่งที่ไม่ใช่คำพูดของเขาอย่างชัดเจน พวกเขาจึงจัดเตรียมเรือจากก่อนหน้านี้ให้รอการกลับมาของเขาในทันที
หลังจากการจองห้องและแน่ใจว่าเธอไปถึงที่นั่นอย่างปลอดภัยแล้ว เจอรัลด์ก็กำลังจะจากไป ทันใดนั้นอลิซก็โอบกอดเขาไว้อย่างแน่น!
“ไปพักผ่อนให้ดี ๆ ตอนนี้ฉันจำเป็นต้องไปแล้วจริง ๆ!” เจอรัลด์กล่าว
“โปรดอย่าไปเลย เจอรัลด์! ฉันขอร้องนาย…ฉัน…ฉันมีเรื่องมากมายที่ฉันต้องบอกนาย…ฉันผิดมาก่อน! แม้หลังจากตลอดเวลามานี้ คนที่มักจะดีที่สุดต่อฉันก็ยังคงเป็นนายอยู่เสมอ! ฉัน…ฉันรู้ว่าฉันไม่คู่ควรกับนาย…แต่นายได้โปรด…ช่วงสงสารและอยู่เป็นเพื่อนฉันหน่อยได้ไหม…? แค่ครู่สั้น ๆ ก็ได้!” อลิซตอบกลับ โดยปฏิเสธที่จะปล่อยอ้อมกอดของเธอ
เจอรัลด์จึงทำได้เพียงถอนหายใจอยู่ในใจของเขาเท่านั้นขณะที่เขาพยักหน้าเป็นการตกลง แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ทำให้มั่นใจว่าอย่างน้อยก็ยังคงรักษาระยะห่างจากอลิซ
แม้มันเป็นเรื่องจริงที่อลิซมีเสน่ห์ของเทพธิดาที่สามารถทำให้ผู้ชายคนไหนก็ตามปรารถนาเธอ แต่สภาพที่เศร้าใจของเธอยังคงเทียบไม่ได้กับความปรารถนาใด ๆ ที่อาจเกิดขึ้นได้ของเขา
เนื่องจากมีไวน์แดงอยู่ในห้อง อลิซจึงคว้ามาขวดหนึ่งและเทสองแก้วให้เจอรัลด์และตัวเอง
“ดื่มกับฉันสิ เจอรัลด์ เมื่อพวกเราดื่มเสร็จ ฉันจะไม่รบกวนนายอีกต่อไปในอนาคต! ตอนนี้ฉันตระหนักดีว่าฉันโง่มากแค่ไหนในอดีต แต่นั่นเป็นเพราะฉันไม่รู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของนาย! ไม่ว่าจะยังไง โปรดยอมตามใจฉันสักนิดและดื่มกับฉัน! นายไม่ต้องกลัว ฉันจะรักษาคำพูดของฉันว่าฉันจะไม่รบกวนนายอีกหลังจากนี้!” อลิซกล่าว
“เธอก็เจ็บขนาดนี้อยู่แล้ว ฉันแนะนำว่าเธอไปนอนเร็ว ๆ เถอะ” เจอรัลด์ตอบกลับ ขณะที่เขาส่ายหัวของเขา
“หัวใจของฉันเจ็บยิ่งกว่าเสียอีก และนายรู้ไหมว่าพวกเขาพูดว่าอะไร ไวน์คือวิธีรักษาสำหรับอาการอกหัก”
“…ก็ได้ แต่ฉันจะไม่ดื่มมาก ฉันจะไปหลังจากหนึ่งแก้วเพราะลูกน้องของฉันยังคงรอฉันอยู่!” เจอรัลด์กล่าวขณะที่เขาหยิบแก้วไวน์มาจากมือของเธอ
จากนั้นอลิซก็เริ่มพูดคุยถึงชีวิตของเธอ เหตุผลหลักที่ในเวลานี้เธอตกอยู่ในสภาพที่น่าเวทนาเช่นนี้ ก็เป็นเพราะเธออาศัยอยู่คนเดียวและไกลจากบ้าน
การเป็นเพื่อนร่วมชั้นเก่าของอลิซ เจอรัลด์รู้ว่าเขาจะรู้สึกแย่เกี่ยวกับเรื่องนี้ในภายหลังอย่างแน่นอน ถ้าเขาไม่ได้ใช้เวลาสักพักในการให้คำปรึกษาเธอ ยิ่งไปกว่านั้นเธอก็เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของนาโอมิ
เมื่อพวกเขาทั้งคู่คุยกันเสร็จแล้ว เจอรัลด์ก็ดื่มไวน์ไปสามแก้วติตต่อกัน เมื่อเห็นว่าอลิซเริ่มเมาแล้ว เจอรัลด์จึงห้ามไม่ให้เธอดื่มไวน์เพิ่มอีกในทันที
“พอได้แล้ว พวกเราจะหยุดดื่มกันในตอนนี้ มันถึงเวลาที่เธอจะพักผ่อนได้แล้ว อลิซ ทุกอย่างจะไม่เป็นไร ในวันถัดไป…ตอนนี้ถ้าเธอไม่ว่าอะไร ฉันมีบางอย่างที่จะต้องทำและมันถึงเวลาที่ฉันต้องไปแล้ว!” เจอรัลด์กล่าว ขณะที่เขาลุกยืนขึ้น
แต่อย่างไรก็ตาม ขาของเจอรัลด์ก็อ่อนแรงไปแล้ว แม้หลังจากก้าวไปข้างหน้าได้ไม่กี่ก้าว เขาเริ่มเวียนหัวมากขึ้นเช่นกัน
‘ไวน์นี้…ไม่แรงมากเกินไปหน่อยเหรอเนี่ย…?’ เจอรัลด์คิดกับตัวเอง ขณะที่เขารู้สึกว่าแขาของอลิซกำลังโอบกอดเขาอีกครั้ง
แม้เขาต้องการจะผลักเธอออกไป แต่แขนของเขาก็แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงเหลืออยู่แล้ว
ไม่นานก่อนที่ในที่สุดเจอรัลด์จะหมดสติลงบนเตียง