ตอนที่ 2008 ตบหน้าด้วยอุ้งเท้าหมี (2)
น่าหลานเยว่ที่ยืนอยู่ด้านข้างไม่สามารถรอได้อีกต่อไป เขาเข้าใจความกังวลของจวินอู๋เสีย ต่อให้พวกจวินอู๋เสียเข้าร่วมการต่อสู้ มันก็ไม่มีผลใดๆทั้งนั้น น่าหลานเยว่ไม่ลังเลอีกต่อไป เขาพุ่งเข้าใส่การต่อสู้ทันที เขาไม่สามารถยืนอยู่เฉยๆดูเจียงอวิ๋นหลงเอาจงจงไปได้ แม้ว่าจงจงจะเป็นแค่วิญญาณสัตว์อสูรธรรมดา เขาก็ไม่สามารถยืนดูอยู่เฉยๆได้
เขาโดดเดี่ยวมานานหลายสิบปี มิตรภาพที่จงจงมอบให้เขาตลอดช่วงที่ผ่านมานี้กลายเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถตัดขาดได้
เมื่อเห็นน่าหลานเยว่พุ่งเข้าสู่สนามรบ พวกเฉียวฉู่ก็ยิ่งกังวลมากขึ้น
“เสี่ยวเสีย! รีบคิดหาทางเร็วเข้า!” เฉียวฉู่กังวลมากจนแทบจะกัดฟันตัวเองแตกแล้ว
นานมากแล้วที่เขาไม่ได้รู้สึกหมดสิ้นหนทางขนาดนี้
จวินอู๋เสียหรี่ตา นางหันไปหาพวกเฉียวฉู่และพูดว่า “โรลลี่”
“อะไรนะ?” เฉียวฉู่ตกใจเล็กน้อย
ก่อนที่เฉียวฉู่จะเข้าใจว่าทำไมจู่ๆจวินอู๋เสียถึงพูดถึงหมีหยินหยาง ฮัวเหยาก็เรียกงูกระดูกสองหัวออกมาแล้ว!
………………….
เจียงอวิ๋นหลงยิ้มเย้ยหยันขณะมองไปที่จงจงซึ่งหอบอย่างหนัก วิญญาณสัตว์อสูรที่ปกป้องจงจงล้วนได้รับบาดเจ็บสาหัส พวกมันนอนอยู่บนพื้น ไม่สามารถขยับได้
จงจงคำรามอย่างโกรธจัดใส่เจียงอวิ๋นหลงที่ดวงตาฉายแววดูถูกเหยียดหยาม
“ไอ้สัตว์เจ้าเล่ห์ ข้าอยากเห็นนักว่าวันนี้เจ้าจะหนีรอดไปได้ยังไง ไม่มีใครมาปกป้องเจ้าอีกแล้ว ถ้าเจ้าให้ความร่วมมือกลับไปกับข้าแต่โดยดี ข้าก็จะทำให้เจ้าไม่ต้องเจ็บตัวมากนัก”
“โฮก!!”novel-lucky
“จุ๊ๆ ทำไมต้องดื้อด้านขนาดนี้ด้วย? ทุกอย่างที่อาจารย์ข้าทำก็เพื่อวิญญาณสัตว์อสูรทุกตัวเหมือนกัน ทำไมต้องต่อต้านถึงขนาดนี้ ที่สัตว์พวกนี้ต้องตายไปอย่างสูญเปล่า ทั้งหมดล้วนเป็นความผิดเจ้า” เจียงอวิ๋นหลงพูดอย่างชั่วร้าย
ขณะที่เจียงอวิ๋นหลงกำลังจะเข้าไปถึงตรงหน้าจงจง ร่างหนึ่งก็ปรากฏตัวขึ้นขวางระหว่างเขากับจงจง!
“อาจารย์อาน่าหลาน?” เจียงอวิ๋นหลงมองน่าหลานเยว่ที่จู่ๆก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาด้วยความประหลาดใจ
น่าหลานเยว่ขมวดคิ้ว เขาขวางทางเจียงอวิ๋นหลงไม่ให้เข้าถึงจงจง และจ้องมองเจียงอวิ๋นหลงที่กำลังแปลกใจ
“วิญญาณสัตว์อสูรตัวนี้คือเพื่อนข้า ช่วงที่ผ่านมามันอยู่กับข้าตลอด ข้าสามารถพิสูจน์ได้ว่ามันไม่ได้ก้าวร้าวกับวิญญาณอื่นๆเลย” น่าหลานเยว่มองเจียงอวิ๋นหลงอย่างระแวง เขาไม่รู้จักเจียงอวิ๋นหลงดีมากนัก แต่รู้ว่าเจียงอวิ๋นหลงมีนิสัยคล้ายอูจิ่วที่จะทำทุกวิถีทางเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย
“ฮ่าๆ……” เจียงอวิ๋นหลงหัวเราะออกมาทันที “อาจารย์อา ที่ท่านพูดนั้นน่าสนใจจริงๆ ท่านพิสูจน์ได้ไหมล่ะ? แค่พูดปากเปล่าคิดว่าข้าจะเชื่อท่านงั้นหรือ?”
“เจียงอวิ๋นหลง ข้ารู้เจ้าต้องการจับมันไปทำไม ถึงตอนนี้เจ้าจะเป็นวิญญาณแล้ว แต่เจ้าต้องไม่สูญเสียความเป็นมนุษย์ในหัวใจไปสิ จะทำอะไรก็เหลือทางออกให้ผู้คนบ้าง” น่าหลานเยว่กัดฟันพูด
“โอ้? แล้วถ้าข้าไม่ยอมให้ล่ะ?” เจียงอวิ๋นหลงกล่าวพร้อมหัวเราะเบาๆ เขามองน่าหลานเยว่แล้วพูดว่า “อาจารย์เคยบอกข้าว่าเมื่อก่อนอาจารย์อาน่าหลานไม่ขยันฝึกฝน เขามีน้ำใจให้ท่านไปฝึกที่หอคอยโยวหลิง อาจารย์อาไม่เพียงไม่เห็นคุณค่าความหวังดีของเขา แต่กลับต่อต้านเขาและเที่ยวใส่ร้ายเขาไปทั่ว ข้าอยากรู้จริงๆ อาจารย์อาน่าหลานมองหอคอยโยวหลิงอย่างรังเกียจเช่นนี้ ท่านมีวิธีฝึกที่ดีกว่างั้นหรือ? เช่นนั้นวันนี้ข้าจะขอให้อาจารย์อาน่าหลานชี้แนะข้าสักเล็กน้อย” พูดจบ หมอกสีเทาก็พุ่งออกมาจากร่างของเจียงอวิ๋นหลง
“พลังวิญญาณแผ่พุ่ง……” ดวงตาของน่าหลานเยว่เบิกกว้าง เขามองเจียงอวิ๋นหลงที่ถูกปกคลุมด้วยหมอกสีเทาอย่างประหลาดใจ!