ตอนที่ 240 แผนการรักษา
เมื่อถังเฉียนกับเถิงเฟิงพบหน้ากันอีกครั้ง ต่างฝ่ายต่างรู้สึกกระอักกระอ่วนใจ แต่เถิงเฟิงย่อมไม่อาจปล่อยให้นางอยู่ที่นี่ตามลำพัง กลัวว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับนางขึ้นอีก เขาเป็นคนพานางเข้ามา เขาก็ต้องเป็นคนพานางออกไป
พอออกมาจากเขตหวงห้าม เมื่อเถิงเฟิงต้องพูดกับนางก็รู้สึกลำบากใจ อาห่าววิ่งมา พอเห็นคนทั้งสองกลับไม่รู้สึกตื่นเต้น เพียงแต่บอกว่า
“เจ้านาย ท่านอ๋องได้รับราชโองการให้พาพระชายารองกลับเมืองหลวงทันที ถามว่าเจ้านายจะเดินทางไปกับเขาหรือไม่ ถ้าจะไป ก็ต้องไปทันที”
พอถังเฉียนได้ยินเช่นนี้ก็หันไปมองเถิงเฟิงอย่างไม่รู้ตัว เป็นครั้งแรกที่เถิงเฟิงไม่มองแววตานาง สายตาเขาเลื่อนลอย ไม่รู้ว่ามองไปทางไหน
“อาห่าว เจ้าไปเรียนท่านอ๋อง ข้าจะไปเตรียมของเดี๋ยวนี้ พอคารวะลาท่านเจ้าบ้านแล้วจะไปทันที”
เถิงเฟิงได้ยินที่นางพูดก็แอบรู้สึกหงุดหงิด แต่กลับไม่ยอมเอ่ยปากพูด บางทีการคาดเดาและความระแวงของถังเฉียนทำร้ายจิตใจเขาจริงๆ ถังเฉียนจะเอ่ยปากพูด แต่ในที่สุดก็คิดว่าไม่จำเป็นต้องพูดอะไรอีกแล้ว
“คุณชายเถิงเฟิง เรื่องใดที่รับปากเจ้าแล้วข้าจะจดจำไว้ ส่วนฐานะคู่หมั้นนั้นต่อจากนี้ข้าคงไม่รับแล้ว ข้าจะอธิบายเรื่องนี้กับท่านอ๋อง วันหน้าถ้าข้าค้นคว้าวิธีรักษาเจ้าไม่สำเร็จ เราคงไม่จำเป็นต้องพบกันอีกแล้ว”
ถังเฉียนมองเงาด้านหลังของเขา เป็นครั้งแรกที่ทั้งสองเหินห่างกันเช่นนี้ ความรู้สึกเหินห่างกันนี้ทำให้ถังเฉียนรู้สึกหายใจไม่ออก แต่นางคิดว่าความทุกข์เช่นนี้จะค่อยๆ บรรเทาลง เจ็บปวดระยะสั้นดีกว่าเจ็บปวดระยะยาว นางไม่ได้มีชีวิตบอบบางเช่นนั้น ก็ไม่ควรทำตัวบอบบางเช่นนี้
ถังเฉียนกระแทกไหล่เถิงเฟิงเล็กน้อย เดินผ่านเขาไป ก้าวเดินอย่างเร่งรีบ แล้วถูกเถิงอวิ๋นขวางไว้ที่หน้าห้องโถงใหญ่
“เจ้าจะไปหรือ เช่นนั้นน้องสาวเจ้า เจ้าไม่ยุ่งแล้วหรือ”
ถังเฉียนเงยหน้ามองเถิงอวิ๋นแล้วพูดว่า
“ข้าจะพานางไปด้วย บางทีนอกจากเจ้าที่ช่วยได้ ที่อื่นก็อาจจะช่วยได้”
มีรอยยิ้มหยันผุดขึ้นที่มุมปากเถิงอวิ๋น จากนั้นเขาจึงพูดว่า
“ข้ากลับคิดหาวิธีที่ดีได้แล้ว แต่ช่วงนี้นี้เจ้ายังไปไม่ได้ ใช้เวลาแค่สองสามวันก็จะรักษาน้องสาวเจ้าให้หายเป็นปกติได้”
รักษาให้ถังเวยหายเป็นปกติ เรื่องนี้ถังเฉียนไม่กล้าแม้แต่จะคิด แต่ที่ผ่านมาเถิงอวิ๋นเป็นคนที่ละเอียดรอบคอบ ในเมื่อเขาพูดเช่นนี้ก็ควรจะเชื่อใช่หรือไม่
“เจ้าจะทำอย่างไร”
ถังเฉียนมองฉู่จิ่งเหยาซึ่งยืนอยู่ห่างออกไปพลางพูดขึ้น
“ถ้าเจ้าอยากรู้ เช่นนั้นคืนนี้ไปพบข้าที่เขตหวงห้าม ข้าจะบอกเจ้า”
“แต่ว่า…”
แต่ว่าขณะนี้นางจะตามฉู่จิ่งเหยาไป นางไม่อยากอยู่ที่นี่และไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้ ทุกครั้งที่มีคนเรียกนางว่าอาหรูน่า นางจะรู้สึกว่าร้องเรียกชื่อคนอื่น และเมื่อได้ยินชื่อนี้ก็จะรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งไป ถังเฉียนเห็นฉู่จิ่งเหยาเดินออกมาจากห้องโถงใหญ่ ยืนหันหน้ามาทางนาง
“เจ้าต้องคิดให้ดี บางทีนี่อาจเป็นเพียงโอกาสเดียว เจ้าคิดว่าจะให้ตัวเองสบายใจ หรือให้น้องสาวเจ้าสามารถใช้ชีวิตที่เหลือได้ดี ขึ้นกับเจ้าแล้ว”
ถังเฉียนกำหมัดแน่น เถิงอวิ๋นรู้ว่าฉู่จิ่งเหยากำลังเดินมาทางนี้ จึงผละจากไปก่อนที่เขาจะมาถึง ฉู่จิ่งเหยาเดินมาถึงก็ถามซ้ำกับที่อาห่าวถามก่อนหน้านี้ บางทีเขาคงรู้ว่าเวลานี้ถังเฉียนอยากไปแล้ว คงบอกเหตุผลให้เขารู้
“ท่านอ๋อง รอสักสองสามวันได้หรือไม่”
คำพูดนี้ดังในสมองถังเฉียนหลายครั้ง แต่กลับยากที่จะเอ่ยออกมา ฉู่จิ่งเหยาเห็นนางพูดคุยกับเถิงอวิ๋นเมื่อครู่ จึงถามว่า
“ได้ยินอาห่าวบอกว่าเจ้าจะไปกับข้า เถิงอวิ๋นบอกว่าอาการป่วยของซูซินเหลียนยังไม่หายสนิท เวลานี้บางครั้งปกติ บางครั้งก็ไม่ปกติ เขาบอกข้าว่าถ้ารออีกสองสามวัน บางทีเขาจะมีวิธีรักษา เจ้าคิดว่าข้าควรจะอยู่รอหรือไม่”
ตอนที่ 241 ไว้ใจ
ถังเฉียนคิดไม่ถึงว่าเถิงอวิ๋นจะพูดเช่นนี้กับฉู่จิ่งเหยา นางไม่รู้ว่าที่เขาทำเช่นนี้มีจุดมุ่งหมายอะไร รู้สึกว่าเขาดูแปลกมาก นับตั้งแต่เห็นเถิงอวิ๋น ตัวเขามีเรื่องที่ไม่ชอบมาพากลและเรื่องประหลาดหลายเรื่อง
“ท่านอ๋อง…”
ถังเฉียนเงยหน้าขึ้น ตอบอย่างจริงจังว่า
“เขาก็นัดให้ข้าไปดูวิธีรักษาของเขาในคืนนี้ ท่านอ๋องสามารถยืมอินทรีเงินจากเผ่าอินทรีเงินเพื่อเร่งเดินทาง รออีกสองสามวันคงไม่เป็นไรหรอก”
ฉู่จิ่งเหยาหยิบเศษใบไม้แห้งออกจากเส้นผมนาง ปัดฝุ่นบนศีรษะนางออก แล้วจึงพูดว่า
“ดี เช่นนั้นก็ทำตามเจ้า แต่เจ้าคิดดีแล้วหรือ ถ้าตามอ๋องอย่างข้าไปจริง ก็ไม่อาจเปลี่ยนใจได้แล้ว”
ถังเฉียนรู้ดี คำพูดนี้เป็นโอกาสสุดท้ายเพื่อให้นางกลับใจ ถังเฉียนสั่นศีรษะแล้วพูดว่า
“แม้ข้าจะไม่ใช่ผู้หญิงที่สูงศักดิ์ แต่ก็ไม่อยากเป็นตัวแทนของใคร ข้าเพิ่งอายุสิบสี่ ต้องใช้ชีวิตเช่นนี้อีกกี่ปีไม่อาจรู้ได้ ข้ายอมเสียไป เพื่อไปหาคนที่เหมาะกับข้าอย่างแท้จริง จะไม่ดีกว่าหรือ”
ฉู่จิ่งเหยาได้ยินนางพูดเช่นนี้ เพียงแต่ยิ้มแล้วพูดว่า
“นับว่าใจเด็ดมาก เมื่อต้องตัดสินใจเฉียบขาดแล้วไม่ทำ ก็จะยิ่งสับสน ไม่ว่าเจ้าจะทำสิ่งใด ข้าล้วนสนับสนุนเจ้า”
มีคำพูดของฉู่จิ่งเหยาเป็นหลักประกัน ถังเฉียนจึงยิ่งมั่นใจมากขึ้น อดทนรอแทบแย่จนถึงเวลาค่ำ พอฟ้ามืดนางแทบรอไม่ไหวที่จะไปพบเถิงอวิ๋น เพราะเรื่องนี้เกี่ยวพันถึงน้องสาวนาง ทำให้นางกังวลมาก
“ว่าแล้วเชียว มาเร็วจริงนะ”
พอฟ้ามืดถังเฉียนก็มารอที่นี่แล้ว กลับคิดไม่ถึงว่าเถิงอวิ๋นมาก่อนนาง เขาวางตัวตามสบาย หาที่นั่งในศาลา แม้ว่าที่นี่จะถูกทิ้งร้างนานแล้ว แต่ศาลาแห่งนี้สร้างได้อย่างวิจิตรประณีตมาก ใต้แสงจันทร์ส่องแสงสลัวๆ เล็กน้อย
“พี่เถิงอวิ๋น เจ้ามาเช้ากว่าไม่ใช่หรือ ไม่รู้ว่ามีวิธีใดกันแน่ที่ช่วยรักษาถังเวยได้”
ถังเฉียนไม่เกรงใจเลย มาถึงก็พูดเข้าเรื่องทันที ถามตรงๆ เลย
“ในเมื่อเจ้าพูดตรงๆ เช่นนี้ ข้าก็จะไม่อ้อมค้อม ค่ารักษาของข้าแพงมาก ไม่รู้ว่าเจ้าคิดจะใช้อะไรจ่าย เดิมเจ้าจะเป็นน้องสะใภ้ข้า ในเมื่อเป็นคนในครอบครัวเดียวกันย่อมต้องช่วย แต่ตอนนี้สถานสภาพเปลี่ยนไปแล้ว”
ถังเฉียนฟังที่เขาพูดก็ไม่ได้โกรธ อีกฝ่ายพูดมีเหตุผล ไหนเลยจะมีคนมากมายที่อยู่ดีๆ ก็มาช่วยนาง
“พี่เถิงอวิ๋นอยากได้สิ่งใด ข้าจะพยายามหามาให้ ถ้าเวลานี้ไม่มี ข้าสามารถเขียนหนังสือสัญญาได้ ในชีวิตนี้ต้องใช้คืนให้”
“ดี เฉียบขาดมาก เช่นนั้นข้าก็ไม่เกรงใจแล้วกัน ของสิ่งนี้เจ้ามีจริงๆ นั่นคือเลือดเจ้า ข้าไม่ต้องการมากหรอก เพียงแค่ถ้วยเดียว”
เถิงอวิ๋นกล้าเอ่ยขออย่างละโมบ เลือดหนึ่งถ้วย ถังเฉียนต้องกรีดตรงไหนจึงจะได้เลือดถึงหนึ่งถ้วย แต่เลือดหนึ่งถ้วยเมื่อเทียบกับน้องสาวแล้ว นางย่อมต้องคิดหาวิธี
“ได้ ขอเพียงน้องสาวข้าหายเป็นปกติ ข้าจะมอบเลือดหนึ่งถ้วยให้เจ้า แม้ข้าจะเป็นผู้หญิง แต่รักษาคำพูด ไม่คืนคำเด็ดขาด ข้าสาบานต่อเทพหมอผีและเทพแมลงปีศาจได้”
“ได้ ขอเพียงคำพูดนี้ของเจ้า ข้าไม่กลัวที่จะบอกเจ้าแล้ว”
เถิงอวิ๋นบอกวิธีรักษาของเขาออกมา ถ้าบอกว่าวิธีนี้แปลกพิสดารก็แปลกพิสดารจริง ยามปกติเรื่องเหล่านี้ ถังเฉียนไม่กล้าแม้แต่จะคิด แต่พอออกจากปากเขาดูเหมือนจะปกติ เพียงแต่ต้องมีความแน่วแน่บ้าง
วิธีของเถิงอวิ๋นคือย้ายวิญญาณส่วนที่ค่อนข้างอ่อนแอของซูซินเหลียนมาไว้ในร่างถังเวย เพิ่มสามวิญญาณหกดวงจิตให้นางจนครบ จะทำให้นางหายเป็นปกติได้ แม้วิธีนี้จะดีแต่ก็เท่ากับฆ่าซูซินเหลียนตัวจริง