เย่ฉางพยักหน้าอย่างพึงพอใจ “ในฐานะหัวหน้าทีม ฉันดีใจที่เธอเข้าใจได้ซักที”
“ผมภูมิใจในตัวคุณด้วยเช่นกัน~” หลินหลี่ชูนิ้วโป้งด้วยมือทั้งสองข้าง
เซี่ยหยู่เอ๋อร์ยิ้มอย่างขมขื่น และพูดไม่ออก ‘ฉันยืนยันได้เลยว่า ฉันไม่สามารถเอาชนะพวกเขาในการต่อสู้ได้ ฉันไม่สามารถป้องกันได้แม้แต่การสับมือธรรมดาของท่าคาราเต้ ดูเหมือนว่าเขาจะแกว่งมืออย่างไม่ใส่ใจ แต่มันก็เร็วเกินกว่าที่จะหลบได้ ความแข็งแกร่งของผมขาวคนนี้ช่างน่าหวาดกลัวจริงๆ’ เธอหันหลังให้กับพวกเขาอย่างเชื่องช้า และรีบเปลี่ยนชุดอย่างรวดเร็ว
เย่ฉางนำระเบิดไฟฟ้าออกมา 2 ลูก ทันใดนั้นเซี่ยหยู่เอ๋อร์ก็เปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นเยียบ “คุณได้สิ่งนี้มาจากไหน?”
“จากเจ้าหน้าที่” เย่ฉางโยนระเบิดไฟฟ้าลูกหนึ่งไปให้หลินหลี่อย่างไม่ใส่ใจ
“คุณรู้หรือเปล่าว่าพี่ใหญ่ขาวมีความสามารถในการล้วงกระเป๋าที่ยอดเยี่ยมมาก เช่นเดียวกับมีดบินที่โหดร้าย และอารมณ์ทางเพศของผม ซึ่งมันทั้งแข็งแกร่งและน่าประทับใจมาก” เซี่ยหยู่เอ๋อร์ไม่รู้จะตอบเขาเช่นไรดี ‘ห่าอะไรคือมีดบินที่โหดร้าย และอารมณ์ทางเพศ? ฉันพอเดาได้ว่ามีดบินที่โหดร้ายคืออะไร… แต่อารมณ์ทางเพศ?! แม่งเกี่ยวอะไรกันด้วย?!’
เซี่ยยู่เอ๋อร์ถอนหายใจ ‘พูดตามตรง ฉันกลัวคนสองคนนี้มากจริงๆ ฉันรู้สึกเหมือนพวกเขาทั้งสองทำสิ่งต่างๆโดยไม่ใช้สมอง และไม่มีข้อสรุปใดๆ คอและก้นของฉันยังคงเจ็บอยู่เลย…’ “เอ่อ หัวหน้าทีมและรองหัวหน้า ผู้นำกำลังรออยู่ที่เฮลิคอปเตอร์”
“ไป ไป ไปกัน!” เย่ฉางผูกผมแล้วสวมแว่นกันแดด ราวกับว่าเขาเป็นทหารหน่วยรบพิเศษ ในขณะเดียวกันหลินหลี่ก็ทำตัวเหมือนจางเจิ้งเฉียง ที่แอ่นหน้าอกขึ้นเพื่อโชว์กล้ามเนื้อ เซี่ยหยู่เอ๋อร์เดินตามหลังพวกเขาอย่างอับจนหนทาง
มีชายสามคนรวมเป็นทีมหนึ่งทีมอยู่บนเฮลิคอปเตอร์ และมีทีมประมาณสิบทีมจ้องมาที่พวกเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น และในหมู่พวกเขาบางคนก็จ้องมองราวกับเป็นศัตรู
“เฮ้ นั่นคือพวกที่มาจากหลินไห่? ไอ้พวกที่มาจากวิทยาลัยอันดับสองของเมืองหลินไห่ พวกนายจำไว้ด้วยว่าอย่ามาพูดคุยกับเรา” ผู้ชายคนหนึ่งพูดยั่วยุในขณะที่กอดอก
เย่ฉางเดินไปหาเขาอย่างใจเย็น ชายคนนั้นกางแขนของเขา และจ้องมองไปที่เย่ฉาง
“หลินหลี่” เย่ฉางถอนหายใจ และหลินหลี่ก็หยิบสเปรย์พริกไทย และเริ่มฉีดใส่ทันที สเปรย์พริกไทยฉีดพ่นเข้าไปในดวงตาของชายผมสั้น แม้ว่าเขาจะพยายามบล็อคมันก็ตาม เขาปิดตา และตะโกน “ไอ้ห่-!”
ไม่รอให้เขาพูดจบ เย่ฉางก็ยื่นมือออกไปแล้วผลัก “อุ๊ปส์ ฉันขอโทษ มือของฉันลื่นไปหน่อย”
“อ๊ากกกก!!”
“เฮ้ พวกนายทำเกินไปแล้ว! เรื่องนี้จะไม่จบลงง่ายๆอย่างแน่นอน!” เพื่อนร่วมทีมอีกสองคนโกรธจัด แต่ไม่กล้าเคลื่อนไหวเพราะเซี่ยหยู่เอ๋อร์, เย่ฉาง และหลินหลี่สวมชุดทีมเดียวกัน ด้วยเสียง ‘ฮึ่ม’ พวกเขาก็กระโดดลงจากเฮลิคอปเตอร์
เซี่ยหยู่เอ๋อร์เปียกโชกไปด้วยเหงื่อนที่เย็นเยียบ ‘ทำไมพวกเขาถึงมีวิธีการชั่วร้ายมากมายขนาดนี้?’
เย่ฉางหันไปมองดูรอบๆ และพบว่าทุกคนจ้องมองมาที่เขาด้วยความโกรธ จากนั้นเขาจึงยักไหล่ และพูด “ฉันไม่ได้ตั้งใจทำอย่างนั้นจริงๆนะ มือของฉันมันลื่น”
เมื่อพูดจบ เขาก็นั่งลงอย่างไม่สนใจ
หลินหลี่เก็บสเปรย์พริกไทย และกอดอกพร้อมกับเชิดคางขึ้น “พวกนายมองหาอะไร?! ฉันจะโยนพวกนายลงทีละคน ถ้าฉันพบว่าพวกนายยังคงจ้องมองมาที่ฉันอีกครั้ง!”
“ฮึ่ม!” การแสดงออกของหลินหลี่เปลี่ยนแปลงไปทันที และพูด “พี่สาวเซี่ยเซี่ย ช่วยป้องกันคนเหล่านี้ให้ผมที ผมปวดฉี่”
“อย่าเพิ่ง เรากำลังจะถึงในอีกไม่ช้าแล้ว” เซี่ยหยู่เอ๋อร์ยิ้มอย่างขมขื่น
เย่ฉางจำได้ว่าหลินหลี่เคยเดินฉี่ที่สวนของโรงเรียนอย่างไม่ใส่ใจ ในขณะที่เขาเห็นหลินหลี่หันหน้าไปทางประตูและฉี่ เขาก็ถอนหายใจ “เซี่ยหยู่เอ๋อร์ ช่วยบังให้เขาหน่อย”
หลินหลี่สั่นร่างกายของเขา และดึงซิปกางเกงขึ้น และเดินกลับไปนั่งที่ที่นั่งของเขาอย่างใจเย็น
“เรามาถึงพื้นที่ทดสอบแล้ว! กระโดดลงไป! หนึ่งทีมทุกๆสิบวินาที!”
เย่ฉางและอีกสองคนเป็นคนแรกที่กระโดด เมื่อเซี่ยหยู่เอ๋อร์กระโดดลง เธอก็รู้สึกว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องที่หน้าอกของเธอ เธอเห็นเย่ฉางกอดเธอเหมือนหมีโคอาล่า และหมีโคอาล่าตัวที่สองอย่างหลินหลี่ก็กอดก้นของเธอ “พวกนาย…”
“ฉันบาดเจ็บอยู่” เย่ฉางพูดราวกับว่าเขาพูดจริง และกอดแน่นยิ่งขึ้น
“ฉันลืมวิธีเปิดร่มชูชีพ” หลินหลี่ยิ้มอย่างอับอาย
“……” เซี่ยหยู่เอ๋อร์ไม่สามารถอธิบายได้ว่า เธอรู้สึกเสียใจมากขนาดไหน ‘ทำไมฉันถึงโง่เง่า และไปต้อนรับพวกเขาตั้งแต่แรก?!’ เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เธอหวังว่าจะสามารถย้อนเวลากลับไปได้ จากนั้นเธอก็กางร่มชูชีพอย่างเงียบๆ หลังจากนั้นไม่นานทั้งสามคนก็ร่อนลงในบริเวณหุบเขา
“พี่ใหญ่ขาว วิ่งไปกันเถอะ! วิ่งไปกันเถอะ! เป็นเวลานานแล้วที่เราได้ทำการทดสอบการต่อสู้! ไปหาทีมอื่น และกระตุ้นพวกเขากัน ดูนั่นสิมีรังนกยูงเมฆาอยู่ด้วย!” หลินหลี่รู้สึกตื่นเต้นเหมือนกับเด็ก ในขณะที่เย่ฉางถอนหายใจ และจัดผมที่ยุ่งเหยิงของเขา “ก็ได้ เราไปกันเถอะ!”
เซี่ยหยู่เอ๋อร์กำลังสบสนกับความหมายของกระตุ้น
พวกเขาซ่อนตัวอยู่บนที่สูงอย่างรวดเร็ว และบังเอิญมีทีมที่เพิ่งร่อนลงมา
“พี่สาวเซี่ยเซี่ย ไป! จัดการพวกเขา!” เย่ฉางตะโกนอย่างเบาๆ
“เอ่อ เกี่ยวกับเรื่องนี้ คุณไม่ได้จะไปสนับสนุนพวกเขาหรอกเหรอ?” เซี่ยหยู่เอ๋อร์สับสน แม้ว่าเธอจะทำทั้งหมดด้วยตัวเองได้ก็ตาม
“ฝ่ามือสังหาร…” เย่ฉางค่อยๆยกมือขึ้น และหลินหลี่ก็เอาฝ่ามือของเขาประกบกัน เซี่ยหยู่เอ๋อร์รีบพุ่งเข้าไป และจัดการพวกเขาจนสลบอย่างรวดเร็ว
เย่ฉางกำลังเฝ้าสังเกตการเตะที่น่าประทับใจของเซี่ยหยู่เอ๋อร์ ‘ความแข็งแกร่งของผู้หญิงคนนี้ไม่เลวเลยทีเดียว เธอแข็งแกร่งกว่าน้องเล็กไดโนอยู่เล็กน้อย’
จากนั้นหลินหลี่ และเย่ฉางก็ลากคนเหล่านั้นไปที่รังนกยูงเมฆาด้วยความพึงพอใจ ด้วยความช่วยเหลือของเซี่ยหยู่เอ๋อร์ พวกเขาก็ผูกคนเหล่านั้นไว้ที่ลำตัวและขาของนกยูง เมื่อเห็นว่าสมาชิกทั้งสามร้องไห้ และตะโกนหลังจากตื่นขึ้นมา เซี่ยหยู่เอ๋อร์ก็หันกลับมามองหลินหลี่ เธอเปียกโชกไปด้วยเหงื่อที่เย็นเยียบ ‘พวกนายก็เล่นเกมนี้ในการทดสอบการต่อสู้ของหลินไห่ด้วยใช่ไหม?’ แต่สิ่งที่เธอไม่รู้ก็คือ นี่เป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยสำหรับพวกเขา
เซี่ยหยู่เอ๋อร์ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยของเย่ฉาง และหลินหลี่ เธอตามพวกเขาไปทุกที่เพื่อจัดการคนอื่นๆ มีทีมที่ถูกผูกติดอยู่กับหนูยักษ์ กับดักของเย่ฉางนั้นช่างเลวร้ายราวกับตกนรก มีเจ้าหน้าที่สองคนถูกหลอกด้วยเช่นกัน พวกเขาทั้งสองถูกมัดติดกับระเบิดกระไฟฟ้า และระเบิดเสียงสะท้อนนับสิบลูก ‘ทดสอบการต่อสู้? ทดสอบตูดแกเถอะ!’
“เซี่ยหยู่เอ๋อร์ สองคนนี้เป็นแขกจากหลินไห่ใช่ไหม?” เสียงที่กล้าหาญดังขึ้นมา
เย่ฉาง และหลินหลี่หันไปมองรอบๆ และเห็นผู้ชายที่มีผมสั้น และส่วนสูงประมาณ 190 ซม. โผล่ออกมา ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง
“เจิ้งอาหรัน” เซี่ยหยู่เอ๋อร์ตื่นตัว “ระวัง ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งไม่ใช่เล่น”
“อืม… ฉันคิดว่าฉันควรจะให้การต้อนรับพวกนายเป็นอย่างดี” เจิ้งอาหรันหรี่ตา และย่อตัวลง
เย่ฉางและหลินหลี่งงงวย และจ้องมองกันไปมา ทันใดนั้นพวกเขาก็โยนระเบิดไฟฟ้า และระเบิดเสียงสะท้อนอย่างบ้าคลั่ง
หัวใจของเจิ้งอาหรันจมดิ่งลง เมื่อเขามองไปยังท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยระเบิดไฟฟ้า และระเบิดเสียงสะท้อน ‘นี่…’
เซี่ยหยู่เอ๋อร์ถอนหายใจ เมื่อเธอเห็นเจิ้งอาหรันไม่มีโอกาสที่จะขยับตัว จนถูกถูกระเบิดด้วยระเบิดไฟฟ้า และระเบิดเสียงสะท้อน ‘ฉันเกือบลืมไปว่าคนสองคนนี้มีระเบิดอยู่ในมือจำนวนมาก ที่แย่ที่สุดคือที่นี่เป็นที่เปียกชื้น’
“งี่เง่า!” พวกเขาทั้งสองก้มหน้ามองเจิ้งอาหรันที่กำลังนอนอยู่บนพื้น จากนั้นพวกเขาก็ถอดเสื้อของเจิ้งอาหรัน และวางเขาลงบนแพท่อนซุงที่ทำขึ้นมา พวกเขายังยัดระเบิดไว้ที่ก้นของเขาจนทำให้เขากลายเป็นกับดักมนุษย์ระเบิด
เมื่อเห็นสถานการณ์ของเจิ้งอาหรันแล้ว เซี่ยหยู่เอ๋อร์ไม่สามารถอธิบายได้ว่าเธอรู้สึกอย่างไร แต่ก็รู้สึกดีใจมากเช่นกัน
บนหน้าจอ ซุนเจิ้นผิงมองเห็นทุกสิ่งที่คาดไม่ถึง ผู้คนถูกมัดไว้กับหนูยักษ์, ถูกมัดไว้กับนกยูงเมฆา, หลอกล่อเจ้าหน้าที่ และเจิ้งอาหรันผู้ที่ไม่มีโอกาสได้แสดงฝีมือ เขายกมือก่ายหน้าผาก ‘ทดสอบตูดแกเถอะ!’ เมื่อจ้องมองไปยังใบหน้าที่สงบของเย่ฉาง เขาก็ได้แต่กัดฟันแน่น ‘ต้องมีเหตุผลบางอย่างที่ทำให้เซี่ยหยู่เอ๋อร์หวาดกลัวพวกเขา ข้อมูลที่หลินไห่มอบให้มานั้น เชื่อถือไม่ได้เลยแม้แต่น้อย!’
วิทยาเขตที่เก้าในหลินไห่
จางเฉาเฟยและหลีลี่เจียกำลังกินถั่ว ในขณะที่ดูการถ่ายทอดสดจากดาวเทียมสอดแนม
“ให้ตายสิ ฉันไม่อยากที่จะยอมรับเลยจริงๆ แต่มันสนุกมากที่ได้เห็นพวกเขาสร้างปัญหาให้กับมหาวิทยาลัยอื่น นั่นคือเจิ้งอาหรันเลยนะ… ฮี่ ฮี่ ฮ่า ฮ่า” จางเฉาเฟยยิ้ม
“นี่แค่เพิ่งเริ่มต้น…” หลีลี่เจียยิ้มอย่างขมขื่น “พวกเขาจะต้องนำปัญหากลับมาให้เราอย่างแน่นอน”
จางเฉาเฟยยิ้มอย่างขมขื่น เมื่อได้ยินคำพูดของหลีลี่เจีย ‘ผู้ที่ชนะในสงครามคริสมาสต์ที่ยิ่งใหญ่ บุคคลที่มีชื่อเสียงที่สุดในเขตตะวันออก’ เมื่อคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็เริ่มปวดหัวขึ้นมาทันที ‘ครอบครัวนั้นไม่มีใครที่ไม่ทำให้เราปวดหัวเลยแม้แต่คนเดียว’