บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 841
แม้ว่าเจเรมี่จะไม่ใช่หมอ แต่เขาก็รู้วิธีอ่านข้อมูลและดัชนีพวกนี้
เขาหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วถ่ายรูปเอกสารทั้งหมด จากนั้นก็ส่งพวกมันไปหาอดัม
เขาวิ่งไปที่ห้องทำงานของหมอด้วยผลการรักษาในมือ
หมอดูผลแล้วขมวดคิ้ว “ภรรยาของคุณเป็นเนื้องอกที่จุดเดิมหรือเปล่า? ถ้าอย่างนั้นมันอาจจะกลับมาเป็นซ้ำอีกครั้ง”
เจเรมี่รู้สึกว่าขมับของเขาเต้นตุบ จากนั้นเขาก็จำช่วงเวลาที่เขาบอกว่าเมเดลีนป่วยและเสียชีวิตได้
เขาไม่ได้คาดคิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นอีก
“ถ้าเธอตัดสินใจจะเสี่ยงและให้กำเนิดทารกคนนี้ เธออาจตายได้ คุณควรจัดให้มีการผ่าตัดโดยเร็วที่สุด มันจะไม่สายเกินไปสำหรับคุณที่จะมีลูกอีกคนเมื่อเธอรักษาให้หายแล้ว”
เจเรมี่เดินออกมาจากคลินิกอย่างหมดกำลังใจ เขาเชื่อมั่นว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเฟลิเป้
อย่างไรก็ตาม ด้วยเหตุผลบางอย่าง หลังจากที่เขาได้ยินข่าวนี้ เขาก็รู้สึกเสียใจต่อเมเดลีน ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกใจสลายและสำนึกผิดที่จะต้องเสียเด็กคนนี้ไป
ในขณะนั้นเอง เขาได้รับคำตอบจากอดัม : [แมดดี้มีสัญญาณของอาการกำเริบ คุณควรแนะนำให้เธอล้มเลิกความตั้งใจที่จะมีเด็กคนนี้และเข้ารับการผ่าตัดเอาเนื้องอกออกให้เร็วที่สุด ความเสี่ยงในการผ่าตัดครั้งนี้มีน้อย และเธอมีโอกาสเกือบ 100 เปอร์เซ็นต์ ที่จะฟื้นตัว ถ้าเธอช้ากว่านี้ เธอจะมีปัญหา ยังไงพวกคุณก็มีลูกสองคนแล้ว ยังไม่สายเกินไปที่จะมีอีกหลังจากที่เธอหายดี]
เมื่อเขาเห็นคำตอบนี้ เจเรมี่ก็รู้สึกว่ามือของเขาเย็นลง
เขาเคยบอกเมเดลีนให้เลิกความตั้งใจที่จะอุ้มท้องเด็กคนนี้มาก่อน
อย่างไรก็ตาม เมื่อถึงเวลาเข้าจริง เขากลับรู้สึกเหมือนมีมีดเป็นพันเล่มพุ่งเข้าใส่หัวใจของเขา
เมื่อเขาเห็นเมเดลีนกลับมาเขาก็เก็บผลตรวจและเดินไปหาเธอราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น
“ผลออกมาหรือยังคะ?” เมเดลีนถาม
เจเรมี่พยักหน้า “ผมขอหมอดูผลแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญ แต่คุณยังต้องกลับมาตรวจอีกครั้งในวันพรุ่งนี้”
“พรุ่งนี้เหรอคะ?” เมเดลีนรู้สึกว่ามันไม่มีเหตุผลเล็กน้อย แต่เธอไม่ได้สงสัยอะไรเลย
เจเรมี่รู้สึกแย่ลงไปอีกเมื่อเห็นว่าเมเดลีนเชื่อเขา
อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาบอกความจริงกับเธอ มันก็จะยิ่งทำให้เธอลำบากใจมากขึ้นไปอีก นอกจากนี้ เขากังวลว่าเธอจะปกป้องเด็กและเสี่ยงชีวิตเหมือนเมื่อก่อน
“ยังเจ็บอยู่ไหม” เขามองไปที่เมเดลีนซึ่งไม่รู้เกี่ยวกับความเจ็บปวดที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังการจ้องมองของเขาเลย
“ดีขึ้นมากแล้ว”
เจเรมี่รู้สึกโล่งใจหลังจากได้รับคำตอบนี้
เขากำลังจะจากไปพร้อมกับเมเดลีน เมื่อเขาสังเกตเห็นใครบางคนที่แปลกประหลาดและน่าสงสัยปรากฏในสายตาของเขา
เขาคิดว่าเป็นคนของเฟลิเป้ เขาจึงจับมือเมเดลีน “ไปกันเถอะ”
เมเดลีนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นก่อนที่เธอจะถูกเจเรมี่ลากออกจากโรงพยาบาล
อย่างไรก็ตาม จากสายตาที่เข้มงวดและระมัดระวังของเจเรมี่ เธอพบว่าคนของเฟลิเป้อยู่ใกล้ ๆ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาระวังตัวมาก
เจเรมี่ดึงเธอเข้าไปในตรอกและหลังจากนั้นครู่หนึ่งก็มีคนชุดดำเดินผ่านมา
เขายกมือขึ้นแล้ววางไว้ด้านหลังศีรษะของเมเดลีน จากนั้นเขาก็กดเธอลงไปที่หน้าอกของเขา
เมื่อเมเดลีนสูดกลิ่นของเขาเข้าไป หัวใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้น
เธอนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้และรู้สึกว่าหูของเธอเริ่มร้อน
“ลินนี่ หัวใจคุณเต้นเร็วมาก”
เสียงที่ลุ่มลึกและเย้ายวนของชายผู้นั้นมาจากบนหัวของเธอ
เมเดลีนกลั้นหายใจและพูดอย่างเย็นชาว่า “เจเรมี่ กลับไปที่เกลนเดลเถอะ”
“ถ้าผมจะกลับไป ผมจะพาภรรยาไปด้วย”
ภรรยา
คำพูดนั้นฟังดูไพเราะมากเมื่อเข้าไปในหูของเธอ และมันทำให้เธอสูญเสียจิตวิญญาณของเธอ
“ลินนี่ คุณยังรักผมอยู่ใช่ไหม?” เจเรมี่ถามแผ่วเบา จากนั้นเขาก็หยิบสร้อยคอจากใต้เสื้อของเธอออกมา “ถ้าคุณไม่สนใจผม คุณคงไม่เก็บเปลือกหอยอันนี้ไว้”
“บอกผมที ทำไมคุณถึงเย็นชากับผมนัก? คุณมีผมอยู่ในใจ เหตุการณ์เมื่อคืนเป็นหลักฐานที่ดีที่สุด”
เขาเปิดเผยว่าแท้จริงแล้วเธอรู้สึกอย่างไร