บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 842
เมเดลีนแก้มร้อนผ่าวยิ่งขึ้นไปอีก เมื่อเธอกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง เธอก็ได้ยินเสียงฝีเท้าจากทางเข้าตรอก
เจเรมี่มองอย่างระมัดระวังและจับมือเมเดลีนไว้อีกครั้ง นิ้วของเขาประสานเข้ากับนิ้วของเธอขณะที่เขาหมุนตัวอย่างรวดเร็ว
“ข้างในนั้น!” ทันใดนั้นมีคนตะโกนจากด้านหลังพวกเขา
เมเดลีนปล่อยมือของเจเรมี่ “ไปซะ พวกเขาจะไม่ทำอะไรฉัน แต่เฟลิเป้จะไม่มีวันให้อภัยคุณ หากคุณถูกจับได้”
“ผมจะไม่ให้คุณกลับไปหาเฟลิเป้!” ความมุ่งมั่นของเจเรมี่แน่วแน่
“เจเรมี่! ฉันรักคุณ! ฉันรักคุณ โอเคไหม? กลับไปที่เกลนเดลเดี๋ยวนี้!” เมเดลีนตะโกนใส่เขา
ถึงอย่างนั้นเจเรมี่ไม่คิดว่าเมเดลีนกำลังพูดความจริง ในทางกลับกัน เธอดูเหมือนกำลังพยายามทำตัวเพ้อเจ้อกับเรื่องนี้และไล่เขาออกไป
สีหน้าของเขาจริงจังและจับมือของเมเดลีนไว้แน่นขึ้น จากนั้นเขาก็รีบเรียกแท็กซี่ก่อนที่จะกลับไปที่โรงแรมที่พวกเขาพักเมื่อคืนนี้
หลังจากที่เมเดลีนลงจากรถ เธอรู้สึกเจ็บที่ท้องน้อยของเธอ เธอรู้สึกเหมือนมีหินหนักทับบนตัวเธอ ความเจ็บปวดนี้รู้สึกคุ้นเคยด้วยเช่นกัน
เจเรมี่เห็นสีหน้าของเมเดลีนเปลี่ยนไป และรู้ว่าเขาไม่สามารถซื้อเวลาให้กับเรื่องพวกนี้ได้อีกต่อไป
ในตอนที่เมเดลีนเผลอ เขาได้นัดหมายให้เธอทำแท้งเด็ก จากนั้นเขาก็เก็บของเพื่อย้ายไปที่อื่น อย่างไรก็ตาม คราวนี้เขาต้องการย้ายไปอยู่ในเมืองที่มีแต่ความเร่งรีบและคึกคักที่สุด
เขาไม่เชื่อว่าเฟลิเป้มีจะมีอำนาจมากจนเขาสามารถทำสิ่งที่ผิดกฎหมายอย่างโจ่งแจ้งได้
ถ้าเฟลิเป้กล้าที่จะทำแบบนั้น เขาก็คงไม่ต้องกังวลถึงการกำจัดเจเรมี่อย่างรวดเร็วขนาดนี้
วันรุ่งขึ้นเจเรมี่ได้พาเมเดลีนมาที่โรงพยาบาลอีกครั้งโดยใช้การตรวจติดตามผลเป็นข้ออ้าง
เมเดลีนถูกนำไปยังเตียงผ่าตัดโดยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เธอมองไปรอบ ๆ ตัวเธอและพบว่าสิ่งของทั้งหมดนั้นแปลกประหลาด “นี่ไม่ใช่แค่การตรวจร่างกายเหรอ? ทำไมฉันถึงได้อยู่ในห้องผ่าตัด?”
หมอคิดว่าเมเดลีนแกล้งทำเป็นเขินเมื่อเธอถามเรื่องนี้ “นอนลงไปและหยุดถ่วงเวลาของเราได้แล้ว”
“นี่ตรวจอะไรเหรอ?” เมเดลีนลุกขึ้นนั่ง เมื่อรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ
แพทย์มองมาที่เมเดลีนด้วยความตื่นตระหนก “นี่ไม่ใช่การตรวจร่างกาย มันคือการทำแท้ง”
“อะไรนะ?”
สมองของเมเดลีนกำลังส่งเสียงอื้ออึง เธอลุกจากเตียงและเดินไปที่ประตูด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
แพทย์และพยาบาลหยุดเธออย่างรวดเร็ว “เธอเป็นอะไรไป? หยุดเธอไว้”
เมเดลีนหยุด “คุณกำลังทำอะไรอยู่? ฉันยินยอมเรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไร?”
“คุณเสียงดังเพื่ออะไร? คุณเซ็นเอกสารเองและตอนนี้คุณกำลังบอกว่าคุณไม่ต้องการทำแล้วเหรอ? คุณมาที่นี่เพื่อสร้างปัญหาเหรอ?” หมอถามด้วยความโกรธ
เมเดลีนจำได้ว่าเจเรมี่ขอให้เธอเซ็นอะไรบางอย่างก่อนการตรวจร่างกาย และสิ่งที่เขาพูดกับเธอก่อนหน้านี้ด้วย
“ทำแท้งลูกในท้องของคุณแล้วทิ้งเฟลิเป้ซะ”
“คุณจะทำแท้งลูกเมื่อไหร่?”
เมื่อเธอรู้ว่าเป็นเจเรมี่ที่เป็นคนตัดสินใจทำแท้ง ใบหน้าของเธอก็ขาวซีดขณะที่หัวใจของเธอเริ่มเจ็บปวด
“เจเรมี่ คุณใจร้ายมาก ทำไมคุณถึงได้?”
แพทย์และพยาบาลกดเธอลงไปที่เตียงเมื่อเห็นเธอเงียบไป
เมเดลี ผลักพวกเขาออกไปอย่างสุดความสามารถของเธอ “อย่ามาแตะต้องลูกของฉัน! ไปให้พ้น!”
“คุณบ้าไปแล้วเหรอ? คุณเซ็นเอกสารและแฟนของคุณกำลังรอคุณอยู่ข้างนอกนั่น ตอนนี้คุณกำลังบอกว่าคุณไม่อยากทำมันแล้ว?”
“แฟนงั้นเหรอ?” เมเดลีนพ่นลมหายใจและรีบออกจากห้องผ่าตัด อันที่จริงแล้ว เจเรมี่กำลังรอเธออยู่ข้างนอกนั่น
เมื่อเขาเห็นเมเดลีนพุ่งออกมาด้วยดวงตาสีแดงก่ำของเธอ เขาก็ตกใจ เขารู้ว่าเธอไม่ได้รับการผ่าตัดแน่ ๆ
“ลินนี่ คุณ…”
“เจเรมี่ นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมคุณถึงทำตัวสนิทสนมกับฉันในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้เหรอ? ต่อให้คิดว่าเด็กคนนี้เป็นของเฟลิเป้ เขาก็มีสิทธิ์ที่จะมีชีวิต! คุณจะทำตามความคิดของคุณที่คุณคิดเองเออเองและฆ่าลูกของฉันได้อย่างไร?”
เจเรมี่ขมวดคิ้ว “ผมทำไปเพราะมันจะเป็นผลดีกับคุณนะ”
“หึ เพื่อประโยชน์ของตัวฉันเองเหรอ?” น้ำตาร่วงเผาะจากดวงตาของเมเดลีน “ให้ฉันบอกคุณนะ เจเรมี่ วิทแมน เด็กในท้องของฉันเป็นของลูกคุณ เขาคือเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณ ตอนนี้คุณยังต้องการที่จะฆ่าลูกของคุณอยู่ไหม?”