Dual Cultivation บทที่ 630 เริ่มรู้สึกถึงอาการ
ได้ยินคําถามของซูหยาง สีหน้าเป็นกังวลก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของซีซิงฟาง และเธอก็พูดขึ้นด้วยเสียงเบาๆว่า “แม้ว่าข้าต้องการที่จะพูดว่าทุกสิ่งนั้นดีเยี่ยม แต่ข้าก็คิดว่าร่างกายของข้านั้นสุดท้ายก็เริ่มรู้สึกถึงผลของพิษ”
“เจ้าสามารถที่จะอธิบายในรายละเอียดหรือไม่” ซูหยางถามเธอ
ซีซิงฟางพยักหน้าแล้วกล่าวว่า “มันเริ่มเมื่อไม่กี่วันก่อนหลังจากที่ขากลับคืนมาที่บ้านจากนิกายกุสุมาลย์พันพิสัย และแม้ว่ามันจะมิได้สังเกตพบในตอนแรก ข้าก็สามารถที่จะรู้สึกว่าอุณหภูมิร่างกายของข้านั้นค่อนข้างร้อนขึ้นในทุกๆวัน”
“ให้ข้าดูมือเจ้าหน่อยซิ” ซูหยางวางถ้วยชาของเขาลงและเดินไปหาเธอ
ซีซิงฟางยื่นมือของเธอให้กับเขาในเวลาไม่นานหลังจากนั้น
“อืม…” ซูหยางหลับตาขณะที่เขาทําการตรวจสอบร่างกายของเธอด้วยสัมผัสวิญญาณ
“มีอะไรผิดไปรึ ซูหยาง มีอะไรที่ร้ายแรงหรือไม่” เจ้าซีถามเขาหลังจากที่เห็นรอยขมวดคิ้วบนใบหน้าของเขา
“ไม่… ยังมีมี” ซูหยางส่ายหน้า
“เจ้าหมายความว่าอย่างไรเช่นนั้น” ซีหวังถามเขาด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“มิได้มีอะไรที่น่าวิตกในตอนนี้ แต่เธอเริ่มรู้สึกถึงอาการ และมันก็จะยิ่งแย่ลงไปนับจากจุดนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เธอประสบเข้ากับอาการเร็วกว่าที่ข้าได้คาดคิดไว้เล็กน้อย ถ้าหากว่านี้ดําเนินต่อไป เธอก็อาจจะมีเวลาน้อยลงกว่าที่พวกเราคิด”
ทั้งห้องพลันเปลี่ยนไปเป็นเงียบสงัด หลังจากที่ได้ยินคําพูดของซูหยาง
สองสามอึดใจให้หลัง โหลวหลานก็พูดด้วยเสียงสับสนว่า “อื่ม… เกิดอะไรขึ้น ท่านป่วยหรือว่ามีอะไรเกิดขึ้น ซิงเอ๋อร์
ซีซิงฟางหันไปมองดูซูหยางซึ่งได้พยักหน้ารับ
เมื่อเห็นเขารับรอง ซีซิงฟางก็อธิบายสถานการณ์ให้เธอฟัง
“เนื่องมาจากความมิรู้ของข้า ข้าได้ทําให้ตัวข้าเองนั้นติดพิษระหว่างการฝึกของข้า และข้าก็จักตายถ้ามิได้รักษาในเร็วๆนี้
“อะไรกัน ท่านจักตายรึ นั่นร้ายแรงไหม” โหลวหลานจีอุทานออกม่ด้วยความตกใจ เช่นเดียวกับศิษย์คนอื่นๆ” “แล้วการรักษาล่ะ ท่านรู้วิธีการรักษาหรือไม่” เธอรีบถามต่อ
ซีซิงฟางพยักหน้าแล้วกล่าวว่า”ใช่ พวกเรารู้วิธีรักษา และพวกเราก็ยังได้ตํารับยารักษาแล้ว แต่ทว่าพวกเรายังมิได้มีวัตถุดิบสําหรับรักษาพร้อมนัก ในเมื่อพวกเรายังคงรอพวกมันอีกสองตัว… “พูดถึงวัตถุดิบ… โสมเลือดอสูรควรจะเติบโตเต็มที่แล้วในตอนนี้ ดังนั้นพวกเราสามารถที่จะเก็บเกี่ยวมันได้”ซูหยางพลันพูดขึ้น
“จริงรึ เช่นนั้นพวกเราจะรออะไรอีก”เจ้าซีพลันกล่าวขึ้น
อย่างไรก็ตามซูหยางได้ส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า”ข้าสามารถเอาโสมเลือดอสูรได้ทุกเมื่อ แต่ถึงแม้ว่าพวกเราจะมีมันแล้ว เราก็ยังสามารถที่จะรักษาเธอได้หากขาดวัตถุดิบตัวอื่น เลือดกิเลนม่วง
จากนั้นเขาก็มองไปยังหวังและถามเขา”ท่านมีวัตถุดิบพร้อมสําหรับโอสถภูมิต้านทานพิษที่ข้าได้กล่าวไว้ก่อนหน้านี้หรือยัง”
“….”
ซีหวังยังคงเงียบพร้อมกับสีหน้าท้อแท้ จนทําให้ซูหยางขมวดคิ้ว”ท่านยังมีมีวัตถุดิบรี” “โชคร้าย พวกเราพลาดหนึ่งในวัตถุดิบจากรายการ รากสีธาตุ“ซีหวังถอนหายใจ”ข้าได้ตามหาไปทั่ว และมีโอกาสสูงที่มันจะมีปรากฏบนโลกใบนี้ “ทําไมท่านดูเหมือนกับว่ามิมีความหวังเหลืออยู่“ซูหยางพลันกล่าวขึ้นหลังจากที่เห็นใบหน้าซีดเผือดของอีกฝ่าย”ถ้ามันมิได้ปรากฏในทวีปตะวันออก เราก็เพียงแค่ไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์กลาง ดูว่ามันมีหรือไม่ ถ้ามันยังไม่มี ข้าก็ค่อยคิดถึงอย่างอื่น” “จ-เจ้าจะไปยังทวีปศักดิ์สิทธิ์กลางจริง.. “เจ้าซีถามเขาอย่างไม่เชื่อ
เขาพยักหน้าแล้วกล่าวว่า”จริงแล้วข้าต้องการที่จะไปก่อนหน้านี้ แต่พลันนึกขึ้นได้ว่าเจ้าก็ต้องการที่จะไปเช่นเดียวกัน ดังนั้นข้าจึงตัดสินใจที่จะรอนานกว่านั้นอีกสักเล็กน้อย ๆ… “เจ้าซีพูดไม่ออก เขาไม่คิดว่าซูหยางจะรักษาคําพูดของตัวเองจริงๆ อย่าว่าแต่จะรอเขา
“ว่าแต่ว่า เจ้าต้องการที่จะไปหรือไม่“ซูหยางถามอีกฝ่ายหลังจากนั้น
“ข-ข-ข้าต้องการ ข้าต้องการ”เจ้าซีพยักหน้าด้วยท่าทางเร่งรีบ
“ข-ข้าไปด้วยได้หรือไม่“ซีหวังถามเขา ดูเหมือนกับเด็กที่ถูกทอดทิ้งไว้เบื้องหลัง
“ทําตามที่ท่านต้องการ“ซูหยางพูด
“ขอบคุณ”ซีหวังกล่าวกับเขาด้วยน้ําตาคลอเบ้า
“เมื่อไหร่ที่พวกเราสามารถไปได้”เจ้าซีถาม
“พวกเราสามารถไปได้ยามเมื่อพวกเธอเข้าไปในสระสวรรค์ นั่นจะให้เวลาเราเจ็ดวัน” “ดี สระสวรรค์จะเปิดในสามวัน”เจ้าซีกล่าว
ซูหยางพยักหน้า จากนั้นเขาก็มองไปยังซีซิงฟางแล้วกล่าวว่า”อย่าบอกข้าว่าเจ้าก็จะเข้าสระสวรรค์เช่นเดียวกัน “เอ๋ ข้ามิสามารถรึ”ซีซิงฟางมองไปที่เขาด้วยดวงตากลมโต ในเมื่อมันเกิดขึ้นอย่างกระทันหัน
กระทั้งเจ้าซีและซีหวังก็มองไปที่เขาด้วยสีหน้ากระวนกระวาย กระทั้งยังรู้สึกอดรอคําตอบจากเขาไม่ได้
“นอกจากว่าเจ้าต้องการที่จะให้อาการของเจ้าเลวร้ายลง ข้ามิขอแนะนําให้ทําเช่นนั้น”ซูหยางกล่าวในเวลาต่อมา
หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ ซีหวังก็ถอนหายใจออกมาดังๆ”ข้ารู้ว่าอะไรทํานองนี้จักต้องเกิดขึ้น…”
จากนั้นเขาก็ตบหน้าผากก่อนที่จะนวดขมับด้วยท่าทางตึงเครียด
“มีอะไรที่พวกเราสามารถทําได้หรือไม่ ซูหยาง การพลาดสระสวรรค์นั้นถือว่ามิใช่เรื่องเล็กน้อย.. “เจ้าซีถามเขา แน่นอนว่าต้องมีอะไรที่พวกเขาสามารถทําได้สักอย่าง
อย่างไรก็ตามซูหยางส่ายหน้าแล้วกล่าวว่า”ถ้าเจ้ามิสนที่จะทําให้พิษในร่างกายเธอนั้นเลวร้ายลงเพื่อแลกกับการเพิ่มพูนพลังการฝึกปรือขึ้นมาเพียงเล็กน้อยและทําให้การรักษานั้นมีมีประโยชน์อีกต่อไปแล้วละก็ เช่นนั้น เจ้าก็สามารถที่จะทําสิ่งต่างๆตามที่เจ้าต้องการได้เลย อย่ากล่าวว่าข้ามิได้เตือนเจ้า
ทั้งห้องเปลี่ยนไปเป็นเงียบสงัดอีกครั้ง
“ซูหยางพูดถูก ท่านพ่อ จะมีประโยชน์อะไรจากการได้ฝึกวิชาสองปีถ้าข้าตายจากพิษในอีกสองเดือนให้หลัง แม้ว่าจะเจ็บปวดที่ข้ามสามารถเข้าสู่สระสวรรค์ในตอนนี้ แต่ข้าก็สามารถที่จะทําเช่นนี้ได้อีกครั้งเมื่อมันเปิดขึ้นในอีกในคราวหน้า และถึงแม้ว่าข้าจักต้องรอไปอีก 100 ปี อย่างน้อยข้าก็จักยังมีชีวิตอยู่ในตอนนั้น”
เมื่อได้ยินคําพูดของเธอ เจ้าซีก็พยักหน้าแล้วกล่าวว่า”ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าพูดถูก ซิงเอ๋อร์ ข้าควรเลือกที่จะให้เจ้ามีชีวิตอยู่ซึ่งนั่นจะดีกว่าแม้ว่าเจ้าจะต้องพลาดสระสวรรค์ก็ตาม”