ส่วนเรื่องที่เชียนเยี่ยเสวี่ยยังมีชีวิตอยู่ อวี้หลัวช่าก็ได้บอกให้เชียนลั่วเฉิงได้รับรู้
นับตั้งแต่ข่าวที่ว่าเชียนเยี่ยเสวี่ยไปสมทบกับตระกูลฉู่แพร่สะพัดไปออกไป เชียนลั่วเฉิงเอาแต่คิดปรารถนาถึงบัลลังก์มังกรของตนอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
ในสายตาเขา ไม่ว่าจะอย่างไร เชียนเยี่ยเสวี่ยก็ดีกว่าและกตัญญูกว่าเชียนเจิ้นหยางเป็นไหนๆ
อีกทั้ง เขาไม่ได้เป็นผู้ที่บีบคั้นฉู่ฮองเฮาจนตาย หลังจากฉู่ฮองเฮาสิ้นไป เขาให้คนไปตรวจสอบแล้วจึงพบว่า เป็นหลิวกุ้ยเฟยที่ไปเย้ยหยันฉู่ฮองเฮาถึงตำหนักเย็น ฉู่ฮองเฮาช้ำใจจนต้องแขวนคอฆ่าตัวตายในที่สุด
ขอเพียงแต่เขาอธิบายเรื่องนี้ให้กับเชียนเยี่ยเสวี่ยให้ได้รู้อย่างชัดเจน นางจะต้องยกโทษให้เขาเป็นแน่!
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เพราะเขาถูกชายหญิงสุนัขคู่นั้นมอมเมาจนเลอะเลือนไปชั่วครู่เท่านั้น หลิวกุ้ยเฟยและเชียนเจิ้นหยางต่างหากคือศัตรูที่แท้จริงของเชียนเยี่ยเสวี่ย
แต่เขา เขาคือเสด็จพ่อเชียนเยี่ยเสวี่ย สายเลือดเดียวกัน อย่างไรก็ตัดกันไม่ขาด!
และบัดนี้ เชียนเยี่ยเสวี่ยกลับคืนสู่เมืองหลวง เรื่องแรกที่นางกระทำก็คือไปรับเขา นี่ยิ่งเป็นการพิสูจน์ได้อย่างชัดเจนว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นถูกต้อง
ลูกคนนี้ต่างหากที่ดี!
ในใจนางยังมีเสด็จพ่อคนนี้อยู่!
เชียนลั่วเฉิงอดดีใจไม่ได้
เมื่อกลับไปได้ เชียนลั่วเฉิงจะสั่งการให้สังหารเชียนเจิ้นหยางและหลิวกุ้ยเฟยทันที ด้านหนึ่งก็เพื่อแก้แค้น อีกด้านหนึ่งก็เพื่อระบายอารมณ์ให้กับเชียนเยี่ยเสวี่ย เพื่อผ่อนปรนความบาดหมางระหว่างพ่อและลูกให้เบาบางลง
หลังจากนั้นเขาก็สามารถนั่งบนบัลลังก์ฮ่องเต้ที่เชียนเยี่ยเสวี่ยส่งคืนมาให้ได้อย่างมั่นคง!
ตระกูลฉู่จงรักภักดี เรื่องนี้เขาไม่ปฏิเสธ!
และเชียนเยี่ยเสวี่ยคือลูกชายของเขา ยิ่งจะไม่มีวันทำเรื่องผิดต่อฟ้าดินอย่างแน่นอน!
ต่อไป เขาก็ยังเป็นใหญ่ที่สุดบนแผ่นดินฉินจื้อ!
เขายังคงเป็นฮ่องเต้!
ฮ่าๆ!
เชียนลั่วเฉิงที่นั่งอยู่บนรถม้าเพ้อฝันไว้อย่างสวยงาม แต่ทว่าแม่ทัพหูที่อยู่ด้านนอกในใจกลับกำลังสับสนอลหม่าน
ฮ่องเต้องค์ก่อนยังไม่ตาย
หากมิใช่มาเห็นด้วยตาตนเอง หูจื้อเหนิงจะไม่มีวันเชื่อเรื่องนี้เป็นแน่!
เดิมทีหูจื้อเหนิงตั้งใจจะสร้างผลงานต่อหน้าเยี่ยนอ๋อง เมื่อได้เห็นฉากนี้เขาถึงกับหวั่นใจ จิตใจเขากำลังเต้นระรัวด้วยหวาดกลัวไม่เป็นสุข
หลังจากเขาวิเคราะห์สถานการณ์ตรงหน้าแล้ว จึงได้ตัดสินใจเลือกกระทำในสิ่งที่เป็นประโยชน์ต่อตัวเองมากที่สุด นั่นก็คือทรยศเชียนเจิ้นหยาง ไปเข้าพวกกับเชียนเยี่ยเสวี่ย
แต่ทว่า สิ่งที่หูจื้อเหนิงคาดไม่ถึงนั่นก็คือ ฮ่องเต้องค์ก่อนยังมีชีวิตอยู่!
ซึ่งถึงแม้ว่าเชียนลั่วเฉิงจะผ่ายผอมลงไปอย่างมาก แต่ดูท่าทางสดชื่นกระปรี้กระเปร่า
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเห็นอวี้หลัวช่าที่ข้างกายของเขา ยิ่งทำให้หูจื้อเหนิงตกตะลึงเป็นการใหญ่
มีอวี้หลัวช่าอยู่ เชียนลั่วเฉิงจะต้องฟื้นฟูร่างกายกลับมาแข็งแรงดังเดิมได้อย่างแน่นอน
ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์เยี่ยนอ๋องกับฮ่องเต้องค์ก่อนจะไม่สู้ดีนัก แต่เยี่ยนอ๋องก็เป็นผู้ที่มีคุณธรรมเปี่ยมด้วยน้ำใจ จะต้องคืนตำแหน่งฮ่องเต้ให้กับฮ่องเต้องค์ก่อนเป็นแน่…
เรื่องที่เขาสมคบกับหลิวกุ้ยเฟยและเชียนเจิ้นหยางนั้น ฮ่องเต้องค์ก่อนทรงรู้มากเท่าไหร่กัน
จนแล้วจนรอดเขาก็รู้สึกมาตลอดว่าการที่เชียนลั่วเฉิงมีชีวิตอยู่นั้นเฉกเช่นระเบิดลูกหนึ่ง ที่ไม่รู้ว่าจะเกิดระเบิดขึ้นมาเมื่อไหร่
ขณะเดียวกันในเวลานั้น ณ ตำหนักจันทรา กลิ่นสุราอันเข้มข้นและกลิ่นหอมของเครื่องประทินผิวลอยคละคลุ้งตลบอบอวลไปทั่วทั้งตำหนัก
ที่พื้นเต็มไปด้วยไหสุรานอนระเนระนาด เชียนเจิ้นหยางไม่รู้เลยว่าในตอนนี้หูจื้อเหนิงได้ทรยศเขาเสียแล้ว ทั้งยังตัดขาดข่าวสารภายนอกกับเขาอีกด้วย
เชียนเจิ้นหยางยังคงโอบกอดหลิวกุ้ยเฟย ส่วนอีกมือหนึ่งก็กรอกสุราเข้าปากนางจอกแล้วจอกเล่า
“เสด็จแม่ เราสองคนมิอาจเกิดวันเดือนปีเดียวกัน แต่ขอตายวันเดือนปีเดียวกัน นับเป็นเรื่องที่ดี!”
ได้ยินเช่นนั้น หลิวกุ้ยเฟยถึงกับน้ำตาอาบแก้ม
“เจิ้นหยาง เราสองคนหนีไปได้นี่! แล้วเหตุใดเราต้องรอความตายอยู่ที่นี่ด้วย ตอนนี้ยังพอมีเวลานะ!”
“หนี เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว พวกเรายังสามารถหลบหนีไปไหนได้อีก!”
เชียนเจิ้นหยางแค่นยิ้มขมขื่นออกมา พร้อมกับยื่นมือออกไปเช็ดน้ำตาให้กับหลิวกุ้ยเฟย
“สามารถฆ่าสุนัขเฒ่าแย่งเสด็จแม่มาครอบครองได้ นับเป็นเรื่องที่ข้าดีใจที่สุดในชีวิตแล้ว เรื่องอื่น ข้าไม่เรียกร้องอะไรอีกแล้ว!”
“เจิ้นหยาง เจ้าอย่าพูดเช่นนั้น!”
หลิวกุ้ยเฟยกัดฟันรวบรวมความกล้า จับมือเชียนเจิ้นหยางวางลงที่ท้องน้อยของตน
“เจิ้นหยาง พวกเรามีลูก! พวกเรามีลูกแล้ว!”
“ดังนั้น พวกเราต้องหนี ต่อให้ต้องหนีไปจนสุดหล้าฟ้าเขียว ครอบครัวเราจะไปใช้ชีวิตอย่างมีความสุขด้วยกัน ดีหรือไม่!”
“ลูกหรือ”
เชียนเจิ้นหยางตกตะลึง มองหลิวกุ้ยเฟยนิ่ง
“เสด็จแม่ท่านว่าอะไรนะ ไหนทรงตรัสอีกครั้งสิ!”
“เจ้าจะเป็นพ่อแล้ว! เจ้าจะเป็นพ่อคนแล้ว!”
หยาดน้ำตาของหลิวกุ้ยเฟยไหลพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสาย
“ต่อไปเจ้าก็ไม่ต้องเรียกข้าว่าเสด็จแม่อีกแล้ว ข้าคือภรรยาของเจ้า!”
“จริงหรือ”
จอกสุราในมือเชียนเจิ้นหยางร่วงหล่นลงบนพื้น
เพล้ง
เสียงจอกสุราแตกกระจาย
มือใหญ่เขาเตะที่ท้องน้อยหลิวกุ้ยเฟยแผ่วเบา ปลายนิ้วสั่นระริก
“มีลูกแล้วจริงๆ หรือ”
“ใช่น่ะสิ! “
หลิวกุ้ยเฟยปาดน้ำตา ยิ้มให้กับเชียนเจิ้นหยาง
“ก่อนหน้านี้ข้าก็ยังไม่แน่ใจ จนกระทั่งเมื่อวานตามหมอหลวงมาตรวจอาการ หมอหลวงกล่าวว่าข้าตั้งครรภ์แล้ว พวกเราจะเป็นพ่อคนแม่คนแล้ว!”
หลิวกุ้ยเฟยรอคอยมาหลายปี ด้วยหวังว่าจะมีลูกเป็นของตัวเองสักคน ใครจะคาดคิดว่าลูกจะมาเลือกเกิดในเวลาเช่นนี้!
“ดีจริงๆ เลย!”
เชียนเจิ้นหยางที่เดิมทีหมดอาลัยตายอยากในชีวิตหมดสิ้นซึ่งความมั่นใจ ในตอนนี้เมื่อรู้ว่าตนเองมีลูกขึ้นมา จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ก็กลับมากล้าแกร่งอีกครั้ง
“ท่านพูดถูก ข้าจะเป็นพ่อคนแล้ว ข้ามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบดูแลเจ้าสองคนแม่ลูก!”
“ข้าจะยอมแพ้เช่นนี้ไม่ได้ ข้าจะต้องปกป้องคุ้มครองพวกเจ้า!”
เห็นท่าทีเช่นนั้นของเชียนเจิ้นหยาง หลิวกุ้ยเฟยก็ดีอกดีใจเป็นอย่างมาก
“เสด็จแม่ ข้าดีใจยิ่งนัก จริงๆ นะ ข้าดีใจเป็นที่สุด!”
เชียนเจิ้นหยางแนบศีรษะกับท้องน้อยของหลิวกุ้ยเฟย ปากก็พร่ำว่า
“ลูกพ่อ เรียกพ่อว่าพ่อสิ!”
“เด็กโง่ ตอนนี้เขายังไม่รู้เรื่องรู้ราวใดๆ หรอก!”
หลิวกุ้ยเฟยลูบศีรษะเชียนเจิ้นหยางแผ่วเบา
“อีกอย่าง เขายังเล็กนัก ใครจะรู้ว่าเป็นหญิงหรือชาย! หากเป็นหญิงจะว่าอย่างไร…”
“ไม่ จะต้องเป็นลูกชายแน่ๆ! ”
เชียนเจิ้นหยางกล่าวสำทับด้วยความมั่นใจ
“ต่อให้เป็นหญิง อย่างไรก็เป็นลูกของข้า ข้ารักทั้งนั้น!”
ในขณะที่พูด เชียนเจิ้นหยางก็ประคองหลิวกุ้ยเฟยลุกขึ้นยืน สีหน้ามุ่งมั่น
“ไม่ได้การ ข้าจะต้องคิดหาวิธี เชียนเยี่ยเสวี่ยกำลังจะกลับมาถึงเมืองหลวง พวกเราจะต้องหนีไปให้ได้ก่อน เราจะต้องเตรียมเงินไว้ให้มากหน่อย เราจะหนีไปยังที่ที่ไม่มีใครรู้จัก เริ่มต้นชีวิตใหม่!”
“พวกเจ้าไม่ว่าใครก็หนีไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น!”
ในตอนนั้นเองที่ประตูถูกเปิดออก เสียงของคนแก่ที่อ่อนระโหยโรยแรงดังแว่วเข้ามา
“ใคร”
ที่หน้าประตู แสงสีทองของดวงอาทิตย์ส่องสว่างล้อมรอบเงาร่างผอมบางของคนผู้หนึ่งเอาไว้ จนมองเห็นโฉมหน้าเขาไม่ชัดเจน
“ไอ้บัดซบ!”
เชียนลั่วเฉิงผลักคนที่ประคองเขาออกไป แล้วค่อยๆ เดินกะเผลกเนื้อตัวสั่นเทาเข้ามาในตำหนัก
เมื่อครู่ตอนที่อยู่ด้านนอก เขาก็ได้ยินบทสนทนาของชายโฉดหญิงชั่วคู่นี้ทั้งหมดแล้ว
หลิวกุ้ยเฟยตั้งครรภ์
ลูกของเชียนเจิ้นหยาง
สิบกว่าปีมานี้ หลิวกุ้ยเฟยไม่มีทีท่าว่าจะตั้งครรภ์มาก่อน แล้วเหตุใดเมื่ออยู่กับเชียนเจิ้นหยางไม่นานก็ตั้งครรภ์ได้
เชียนลั่วเฉิงโกรธเกรี้ยวจนแทบจะกระอักเลือดออกมา