บทที่ 627 คำถามของลูเซียน
เมื่อประตูสีดำถูกเปิดออกอย่างช้าๆ ลูเซียนก็จับโล่แห่งสัจธรรมไว้แน่น ถ้ามันเป็นสัตว์ประหลาดที่กำลังจะมาก็อาจจะอยู่ในจุดสูงสุดของระดับตำนานตามที่ไรน์คาดการณ์เอาไว้
ดวงตาสีแดงเชิดสูง เสื้อคลุมเวทมนตร์ที่ยาวถึงพื้น และใบหน้าที่หล่อเหลา แต่มีอายุ … รูปลักษณ์ที่คุ้นเคยทำให้ลูเซียนโพล่งออกมา “อาจารย์”
จากนั้นเขาก็เห็นชายชราร่างสูงด้านหลังของเฟอร์นันโด เป็นดักลาสที่ดูอ่อนโยน แต่ก็ดุดัน เขาพูดว่า “ท่านประธาน”
เฟอร์นันโดไม่ได้ตอบกลับทันที เขานิ่งเงียบไปเกือบสิบวินาทีราวกับว่าเขากำลังยืนยันตัวตนของลูเซียนอย่างลับๆ ในที่สุดเขาก็ดูโล่งใจ “เจ้าไม่เจออันตรายอะไรใช่ไหม?”
…
เฟอร์นันโดเปิดประตูสีดำด้วยเวทมนตร์ และทันใดนั้นเขาก็สัมผัสได้ถึงคนสองคนที่อยู่ภายใน ดังนั้นเขาจึงยิ่งระมัดระวังมากขึ้นและกระชับเสื้อคลุมแห่งอำนาจ, เนตรแห่งพายุ และเวทมนตร์พลิกผันก็ถูกเตรียมพร้อม
จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงของลูเซียน “อาจารย์ ท่านประธาน”
ความกังวลของเขาคลายลงอย่างมาก แต่เขาก็ระมัดระวังพอที่จะยืนยันตัวตนของลูเซียนด้วยวิธีการใช้เวทมนตร์หลาย ๆ แบบ อีกทั้งดักลาสยังตรวจสอบความเป็นเอกลักษณ์ของความลี้ลับด้วยโหราศาสตร์ของเขา
…
แม้ว่าคุณสมบัติต่างๆ เช่นบรรยากาศ และพลังทางจิตวิญญาณล้วนบอกกับลูเซียนว่าที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาคืออาจารย์และท่านประธานของเขา แต่ประสบการณ์ก่อนหน้านี้ทำให้เขาเต็มไปด้วยระมัดระวัง เขายังคงถือโล่แห่งสัจธรรมเช่นเดิม เขากล่าวว่า “ท่านประธาน อาจารย์ มีสัตว์ประหลาดในสถานที่แห่งนี้ที่สามารถแปลงร่างเป็นใครก็ได้ที่มีคุณสมบัติทุกอย่างของเหยื่อ ข้าเพิ่งเจอมันตอนที่แกล้งท่านไรน์ มันยังจำลองปฏิกิริยาของเลือดต้นกำเนิดได้ด้วย”
เฟอร์นันโดจ้องมองเขา “เจ้ากำลังบอกเป็นนัยว่าเราเป็นสัตว์ประหลาดปลอมตัวมา? มันสามารถสร้างโครงร่างของมนุษย์ครึ่งเทพของข้าได้หรือไม่?”
พายุฝนฟ้าคะนองอันมืดมิดพัดรอบๆ ตัวเขา และนรกสายฟ้าก็ผ่าลงมา
เมื่อได้ยินเสียงคำราม และพายุที่คุ้นเคย ลูเซียนก็รู้สึกว่าหัวใจของเขาร้อนรุ่ม และค่อนข้างเชื่อว่านี้คืออาจารย์ของเขา
ในทางกลับกัน ดักลาสพิจารณาอยู่สักครู่และถามว่า “ลูเซียน เนื่องจากเคานต์ตาสีเงินอยู่กับเจ้า นั่นหมายความว่าเจ้ามีวิธีอื่นในการยืนยันตัวตนของกันและกัน เราต้องทำอะไรเพื่อร่วมมือกับเจ้าไหม?”
“เรายืนยันตัวตนของกันและกันด้วยบรรยากาศของบรรพบุรุษต้นกำเนิด ข้าคิดว่าสำหรับท่านมันเป็นไปไม่ได้” ไรน์ยิ้ม และตอบคำถามแทนลูเซียน “แต่วิธีแก้ปัญหานั้นง่ายมาก สถานที่นี้อยู่ไม่ไกลจากทางเข้า เราไม่จำเป็นต้องไปกับเจ้า เนื่องจากเจ้าทั้งคู่อยู่ในจุดสูงสุดของระดับตำนาน ข้าไม่คิดว่าจะมีอะไรหยุดเจ้าไม่ให้กลับเข้ามาได้ ทุกอย่างจะชัดเจนเมื่อเราออกไปข้างนอก”
ใน ‘ทวารานาจักร’ ที่อันตรายซึ่งมีสัตว์ประหลาดที่สามารถแสร้งเป็นใครก็ได้ ทำให้ผู้คนมักจะสงสัยซึ่งกันและกัน ลูเซียนไม่มั่นใจในตัวตนไรน์เลยแม้แต่น้อยจนถึงขณะนี้ ดังนั้นเขาจึงเห็นด้วยกับข้อเสนออย่างสิ้นเชิง
“ไร้สาระ! ถ้าสัตว์ประหลาดน่ากลัวขนาดนี้ มันจะดูพวกเจ้าสองคนจากไปโดยไม่ทำอะไรเลยหรือไง? เจ้ายืนยันตัวตนของข้าไม่ได้เลยเชียวหรือ?” เฟอร์นันโดคำราม
แม้จะมีเสียงคำราม แต่เขาก็ยังคงสงบ และจัดแจงเส้นทางโดยที่ไม่ประเมินสัตว์ประหลาดต่ำเกินไป
“ในกรณีนี้ เจ้าจะไปที่ทางเข้าก่อน และเราจะตามเจ้าไปถ้าสัตว์ประหลาดไล่ตามเจ้า” ดักลาสพยักหน้าเห็นด้วยกับข้อเสนอของไรน์
จากนั้นนักเวทระดับตำนานสองคนจึงยืนอยู่ที่มุมห้องโถงสีเทา และทะลายประตูสีดำ ในทางกลับกันลูเซียน และไรน์ก็เดินไปที่ประตูที่อยู่ทางเข้าอย่างระมัดระวังโดยแต่ละฝ่ายเฝ้าดูอีกด้านหนึ่ง ในที่สุดพวกเขาก็ผ่อนคลายไม่มากก็น้อยเมื่อพวกเขากำลังจะเข้าประตู
จากนั้นดักลาส และเฟอร์นันโดก็เดินตามพวกเขาไป
การกระทำของพวกเขาปกติดีมาก แต่ลูเซียนค่อนข้างกังวล การแปลงกายของเขากำลังคลายลง เพื่อที่จะแปลงกายอีกครั้งเขาจะต้องใช้เวลาสองสามวินาทีในการทำให้พลังโลหิตของเขาสงบลง ในช่วงไม่กี่วินาทีนั้นเองจะเป็นอันตรายต่อเขาอย่างมาก เขาไม่สามารถทำผิดพลาดได้ในสถานการณ์เช่นนี้
เขาควรขอให้อาจารย์ของเขาตามพวกเขาไปที่ห้องโถงซักห้องหรือไม่? แต่ในกรณีเช่นนี้เขาจะไม่สูญเสียความช่วยเหลือที่ยิ่งใหญ่ที่สุดหากพบกับสัตว์ประหลาดระดับตำนานชั้นสูงสุดหรือ?
ฉันต้องหาวิธียืนยันตัวตนของพวกเขา… ลูเซียนคิดอย่างรวดเร็ว
ไรน์กำลังจะเปิดประตูสีดำข้างหน้า ด้วยความกลัวว่าพวกเขาจะได้พบกับสัตว์ประหลาดระดับตำนานชั้นสูงสุด เฟอร์นันโด และดักลาสจึงเข้าใกล้พวกเขามากขึ้น
ทันใดนั้นพวกเขาก็ได้ยินลูเซียนพูดว่า “ท่านประธาน อาจารย์ โปรดรอสักครู่”
“มันคืออะไร?” เฟอร์นันโดดูโกรธที่ไม่ได้รับความไว้วางใจ
ในทางกลับกันไรน์มองลูเซียนด้วยความอยากรู้อยากเห็นด้วยความสงสัยว่าเขากำลังจะถามอะไร
ลูเซียนถามอย่างจริงจัง “ท่านประธาน อาจารย์ แบบจำลองอะตอมที่มีอิเล็กตรอนสองตัวจะแก้ไขได้อย่างไรด้วยกลศาสตร์เมทริกซ์”
“หึ…” เฟอร์นันโดและดักลาสต่างก็ตกตะลึง
…
“บรรยากาศ พลังวิญญาณ และพลังโลหิตเหมือนกัน…”
“ตำแหน่งของเขาคลาดเคลื่อนไปจากสถานที่แห่งนี้ตามคำทำนายของข้า แต่นั่นอาจไม่ใช่ ‘ความลี้ลับ’ เพราะวิธีอื่น ๆ อีกมากมายสามารถสร้างผลกระทบที่คล้ายกันได้ … ”
เฟอร์นันโดและดักลาสแลกเปลี่ยนข้อมูลซึ่งกันและกันในกระแสจิต พวกเขาต้องระวัง การผจญภัยในอดีตของพวกเขาทำให้พวกเขาเคารพสถานที่อันตรายทั้งหมดแทนที่จะเชื่อในเวทมนตร์ของพวกเขาแบบสุ่มสี่สุ่มห้า ไม่ต้องพูดถึงว่านี่คือส่วนที่ลึกที่สุดของโลกแห่งวิญญาณที่นักเวทระดับตำนานหลายคนหายตัวไป!
“เขาน่าจะเป็นลูเซียน แต่เราประมาทไม่ได้แม้ว่าจะเป็นลูเซียนตัวจริงก็ตาม มีนักเวทจำนวนมากเกินไปที่สูญหาย และหลงทางไม่ใช้หรือ?” เฟอร์นันโดไม่ใจร้อน และไม่กระวนกระวายเลย เขาเกือบถูกฆ่าตายหลายครั้งเพราะบุคลิกของเขาในการผจญภัยในอดีต และเขาเรียนรู้ที่จะควบคุมตัวเอง
ลูเซียนผู้ถือโล่แห่งสัจธรรมกล่าวด้วยความยินดี “ท่านประธาน อาจารย์ มีสัตว์ประหลาดที่น่ากลัวอยู่ในสถานที่แห่งนี้ซึ่งอยู่ในจุดสูงสุดของระดับตำนาน ถ้าข้าไม่ได้พบท่านไรน์ และได้รับความช่วยเหลือหลังจากที่เขาอัญเชิญจันทราสีเงินอัลเทอร์นา ข้ากฌ็อาจจะถูกสัตว์ประหลาดฆ่าตายไปแล้วก็ได้”
“ออกไปจากที่นี่กันเถอะ!”
“เคานต์ตาสีเงินอยู่ที่ไหน” ดักลาสมองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน
ในทางกลับกันเฟอร์นันโดขมวดคิ้ว และถามว่า “มีเพียงสัตว์ประหลาดระดับตำนานตัวเดียวเท่านั้นใช่ไหม?”
คำว่า ‘เท่านั้น’ แสดงให้เห็นถึงความมั่นใจและอำนาจของเขาอย่างเต็มที่
“ข้าไม่รู้ เราแยกจากกันหลังจากการต่อสู้ นอกจากนี้ นี่คือทวารานาจักร ไม่มีทางที่จะค้นหาเขาได้โดยไม่รู้ตำแหน่งของเขา” ลูเซียนกล่าวด้วยความหงุดหงิด “นอกจากนี้สัตว์ประหลาดอาจจะน่ากลัวกว่าที่เราเห็นด้วยซ้ำ ข้าพบข้าวของชิ้นสุดท้าย และสมุดบันทึกที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวังและความบ้าคลั่งที่กลุ่มของท่านมาสเกลีนทิ้งไว้”
“สมุดบันทึก? ข้าวของชิ้นสุดท้าย? ขอข้าดูหน่อย” ดักลาสกล่าวอย่างเคร่งขรึม
ลูเซียนหยิบสมุดบันทึกสีเทา และอุปกรณ์สีเขียวออกมา ในขณะที่เขาวางโลกแห่งสัจธรรมและเขากำลังจะมอบให้กับเฟอร์นันโดนั้นเอง
“รอสักครู่” ดักลาสหยุดเขาทันที “มอบมันด้วยเวทมนตร์ อย่าเข้ามาใกล้”
“นายประธานหมายความว่าอย่างไร” ลูเซียนดูสับสน
ดักลาสพูดเบา ๆ ว่า “นี่คือส่วนที่ลึกที่สุดของโลกแห่งจิตวิญญาณที่อาจเกิดอุบัติเหตุขึ้นได้ตลอดเวลา ดังนั้นเราจึงต้องระวังมากยิ่งขึ้น ดีที่สถานที่แห่งนี้อยู่ไม่ไกลจากทางเข้า ไปอ่านข้างนอกกัน เจ้าไปก่อน เราจะตามหลังเจ้าไป”
ลูเซียนพยักหน้า “ถูกต้องที่สุด”
…
หลังจากความงุนงงในช่วงสั้น ๆ ดักลาสก็พูดอย่างสนุกสนานว่า “ยังไม่มีคำตอบหรือแรงบันดาลใจสำหรับคำถามนี้หรือ?”
“นั่นคือเหตุผลที่ข้าอยากฟังความคิดเห็นของท่าน นี่เป็นการสื่อสารในแบบอาร์คานาตามปกติอย่างแท้จริงเกี่ยวกับพรมแดนใหม่” ลูเซียนยิ้ม
ความทรงจำสามารถรับได้ด้วยวิธีพิเศษ พลังโลหิต และพลังวิญญาณสามารถประดิษฐ์ได้ราวกับว่าเป็นของจริง อย่างไรก็ตามลูเซียนเชื่อว่าการใช้ความรู้ในการจดจำอย่างเต็มศักยภาพ และการตั้งค่าความคิดคือการระเหิดของหน่วยความจำและเป็นส่วนที่พิเศษที่สุดของทุกคน แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่สัตว์ประหลาดจะเลียนแบบได้ เมื่อมาถึงพรมแดนใหม่ของอาร์คาน่าที่ยังไม่มีคำตอบใด ๆ เกิดขึ้น การเปิดเผยทั้งสองคุณสมบัติคือวิธีที่ดีที่สุด
ถ้ามันอยู่บนโลกลูเซียนก็คงไม่แน่ใจนัก แต่โลกนี้มีวิญญาณ ความคิดเป็นสิ่งที่ใกล้ชิดกับจิตวิญญาณมากที่สุดและเป็นธรรมชาติที่สำคัญที่สุดอย่างหนึ่งของตัวบุคคล หากสัตว์ประหลาดสามารถจำลองสิ่งนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบก็จะเป็นการยากที่ลูเซียนจะจินตนาการว่าใครเป็นบุคคลที่ถูกปลอมแปลงขึ้น
“ใช่เวลาถกเกี่ยวกับปัญหาอาร์คาน่าตอนนี้หรือเปล่า? เจ้าบ้าไปแล้วเหรอ?” เฟอร์นันโดระเบิดความโกรธ
ลูเซียนพูดโดยไม่ยอมแพ้ “สัตว์ประหลาดสามารถได้รับแค่ความทรงจำเท่านั้น แต่มันไม่สามารถใช้ความรู้ในตัวพวกมันเพื่อแก้ปัญหาอาร์คาน่าร่วมสมัยได้ นี่เป็นวิธีที่ดีที่สุดในการระบุตัวตน”
เฟอร์นันโดก็ยิ้มทันที “เจ้าเป็นคนขี้รำคาญ มันจะดีกว่าไหมถ้าเจ้าถูกข้าหลอกและตายไป ทำไมต้องให้ข้าทำร้ายเจ้า”
เสียงของเขายังคงก้องอยู่เมื่อเขาถูกฉีกเป็นชิ้น ๆ เหมือนเงา และละลายเข้าไปในร่างของดักลาสพร้อมกับรอยยิ้มแปลก ๆ ที่ผุดขึ้นบนใบหน้า:
“หยุดเวลาขั้นสูง!”
สีเทาถูกแช่แข็ง และความซีดจางขมุกขมัวก็ปรากฏขึ้น ทุกสิ่งรอบตัวหยุดทำงาน แม้แต่ช่องว่างด้านหลังโลกแห่งสัจธรรมก็ดูเหมือนจะได้รับผลกระทบและถูกทำให้ช้าลงทำให้ลูเซียนใช้ดาบแห่งสัจธรรมไม่ได้ นอกจากนี้การลดทอนพลังของกาลและอวกาศของจันทรากาลก็ไม่ดีอย่างที่เขาคาดไว้ ลูเซียนทำได้เพียงเฝ้าดู ‘ดักลาส’ ด้วยวิธีแปลก ๆ แม้ว่าศีรษะของเขาจะยังคงปกติก็ตาม
‘หยุดเวลาขั้นสูง’ ระดับตำนานเป็นคนทำใช่หรือไม่?
เขาได้รับผลกระทบอย่างมากแม้ว่าเขาจะมีจันทรากาล และโลกแห่งสัจธรรมก็ตาม!
“เปลวไฟนิรันดร์!”
หลังจากเวลาหยุดลง ‘ดักลาส’ ก็กดมือของเขาและร่ายมนตร์
ถ้าเขาต้องถูกฆ่าโดย ‘หยุดเวลาขั้นสูง’ และ ‘เปลวไฟนิรันดร์’ เขาจะต้องเสียใจอย่างแน่นอน!
ในตอนนี้เอง ลูเซียนก็สงสัยว่าเขาจะฟื้นคืนชีพได้หรือไม่หลังจากที่เขาถูกฆ่าใน ‘ทวารานาจักร’ อันลึกลับนี้หรือเขาจะถูกขังอยู่ที่นี่ตลอดไปเหมือนผี
…
ลูเซียนพยักหน้า “ถูกต้องจริงๆ”
ในขณะที่เขาพูด เขาก็ก้าวไปข้างหน้าพร้อมกับเดินผ่านดักลาส และเฟอร์นันโด
จากนั้นรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาก็ดูลึกลับ เขาชี้ด้วยมือขวา และประกาศว่า “แสงสว่างแห่งการพิพากษา!”
ลำแสงอันงดงาม และแลดูน่ากลัวดูเหมือนจะสืบทอดมาจากหุบเขาวิมานโดยตรงด้วยพลังที่สามารถทำลายล้างทุกสิ่งอย่างได้
“เวทมนตร์พลิกผัน!” เฟอร์นันโดเตรียมเวทมนตร์พร้อมไว้อยู่แล้ว
กระจกที่เต็มไปด้วยลวดลายที่สวยงาม และน่าพิศวงปรากฏขึ้นราวกับว่ามันเชื่อมต่อกับโลกที่แตกต่างกัน
หลังจากแสงแห่งการพิพากษากระทบกระจกมันก็สะท้อนออกทันที และพุ่งเข้าใส่ ‘ลูเซียน’ แต่ที่มันทำลายไปเป็นเพียงแค่ภาพลวงตาเท่านั้น
‘เวทมนตร์พลิกผัน’ สามารถสะท้อนเวทมนตร์ห้าบทที่กำหนดเป้าหมายได้ดูเหมือนจะมาถึงขีดจำกัดของความสามารถแล้ว จากนั้นมันก็ถูกทำลายหลังจากใช้เพียงครั้งเดียวอย่างสมบูรณ์
กลางอากาศมีเงาปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ ศีรษะของเขาเต็มไปด้วยผมสีขาว มงกุฎศักดิ์สิทธิ์และไม้เท้าทองคำขาวในมือของเขา
“เบเนดิกต์ที่สาม!” ดักลาสน่ากลัวเหลือเกิน
………………………………………………