TQF:บทที่ 607 หยกแกะสลักนับหมื่นรูป (4)
“ช่างเถอะ ทุกคนต่างมีเส้นทางของตัวเอง ข้างนอกนั่นก็ไม่สงบ ไม่รู้ว่าจะเกี่ยวข้องกับวิบากกรรมของโถงวิหารสวรรค์รึเปล่า”
“ยิ่งแก่ก็ยิ่งต้องคิดเยอะ บุญเอย บาปเอย ใต้หล้าเอย…”
เสียงเบาลงเรื่อยๆจนร่างของตาแก่ซอมซ่อหายไป
3 เดือนผ่านไปในพริบตา
หลังจากเวลาประมาณ 1 ปี กลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนได้กระจายไปตามที่ต่างๆทั่วผืนดินฉางไห่แล้วอย่างแท้จริงในเวลาอันสั้นๆเพียงเท่านี้ ชื่อเสียงไม่น้อยหน้าไปกว่ากลุ่มทหารรับจ้างระดับ 1 อย่างกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชังเลย
เรียกได้ว่าตอนนี้มีคนมากขึ้นเรื่อยๆที่เอากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนไปเปรียบเทียบกับกลุ่มทหารรับจ้างเอ้าชัง ที่สำคัญคือกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนไม่มีทีท่าว่าจะแพ้
ขณะเดียวกันก็มีภารกิจมาไหว้วานที่ตึกจงหยวนของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนมากขึ้นเรื่อยๆ เกิดการแบ่งผลประโยชน์ไปจากสมาคมทหารรับจ้างไปมากมายโดยไม่รู้ตัว
แต่ละสำนักและอิทธิพลในผืนดินฉางไห่อิจฉาตาร้อนต่อผลประโยชน์ของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนมากขึ้นเรื่อยๆ แม้จะไม่กล้าทำตัวเป็นปรปักษ์อย่างเปิดเผย แต่ก็เริ่มมีบางคนลอบทำลายผลประโยชน์ของกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุน
ท่ามกลางขุนเขาที่มีระยะทางห่างจากชิงยางอีกแค่วันเดียวเท่านั้น เฉิงเสี่ยวเสี่ยวสีหน้าขรึมจนน่ากลัวเมื่อได้รับข่าวที่แต่ละเมืองส่งมา
“คุณหนู ไอพวกสารเลวนี่มันชั่วจริงๆ พวกเราไปฆ่าพวกเขาให้หมดเลยดีกว่า”
หยูเฮงน้อยรับไม่ได้กับการถูกคนอื่นรังแก เมื่อทราบข่าวก็โมโหโทโสแทบจะพุ่งไปฆ่าเจ้าพวกนั้นซะเดี๋ยวนี้
ฟางซูหยุนมองหลานสาวตัวเองที่ใช้เวลาแค่ 1 ปีเท่านั้นก็ขยับขยายกลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนไปได้ทุกที่ แม้จะยังเป็นกลุ่มทหารรับจ้างระดับ 4 อยู่ แต่จริงๆก็มีความสามารถระดับ 1 ตั้งนานแล้ว
ตอนนี้เกิดปัญหาแบบนี้ขึ้น ที่จริงก็อยู่ในความคาดหมายหมด ไปแย่งเอาผลประโยชน์ของคนอื่นมา จะไม่ถูกอิจฉาริษยาได้อย่างไร
“เสี่ยวเสี่ยว เจ้าจะเอายังไง”
ปกติแล้วฟางซูหยุนไม่ค่อยได้ยุ่งเรื่องของหลานสาว ส่วนใหญ่ก็ให้นางเป็นผู้ตัดสินใจหมด ในบางเรื่องก็แค่ชี้แนะนิดหน่อยเท่านั้น
“คุณหนู ฆ่าไอพวกสารเลวที่มาก่อกวนก็จบ” หยูเฮงน้อยมีเพียงความคิดเดียวเท่านั้น การฆ่าทิ้งเป็นวิธีแก้ปัญหาที่ดีที่สุด
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเอ่ยเรียบๆ “คนบางคนควรฆ่า แต่แค่ฆ่าทิ้งไปแก้ปัญหาอะไรไม่ได้หรอก ตอนนี้พวกเราต้องการทรัพยากรจำนวนมากให้ตึกจงหยวนแต่ละสาขาเอาไปขาย แต่ตอนนี้จะเก็บเอานิดนึงออกมา”
“ทำไมล่ะคุณหนู” หยูเฮงน้อยถามอย่างไม่เข้าใจ
“เลี้ยงคน”
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเหลือบมองนาง “พวกเราต้องเลี้ยงพวกสำนักใหญ่ๆและอิทธิพลต่างๆให้อิ่ม ส่วนอิทธิพลเล็กๆพวกนั้นหากกล้าออกมาก่อกวน ก็ทำตามที่เจ้าบอก ฆ่าทิ้งไปซะ”
“เสี่ยวเสี่ยว วิธีของเจ้าน่ะดีก็ดีอยู่หรอก แต่เจ้าก็ต้องดูดีๆด้วย จะได้ไม่ฆ่าเยอะไปจนทำให้ทุกคนชังเรา ส่วนคนที่ต้องเลี้ยงก็ต้องระวังเหมือนกัน จะได้ไม่กลายเป็นพวกเนรคุณ” ฟางซูหยุนยังคงกังวลอยู่
“ท่านย่า ไม่เป็นอะไรหรอก พวกเรายังไม่เคยต้องกลัวใคร” ขนตายาวๆของเฉิงเสี่ยวเสี่ยวเรียงเป็นเส้นโค้งสวยงามใต้ตาของนาง นัยต์ตาใสสกาวเป็นประกาย “หลังจากที่สะสมมา 1 ปี พวกเราน่ะมีทรัพยากรไม่น้อยเลยนะ มิติยังเลื่อนขั้นได้อีก ถ้าทำให้ข้าโมโหจริงๆพวกเราก็มีพลังพอจะกวาดล้างพวกเขา ถ้าไม่เชื่อฟังก็จะตีจนกว่าจะเชื่อฟัง”
“ฮ่าๆๆ คุณหนูพูดถูก ตีจนพวกเขาเชื่อฟัง” หยูเฮงน้อยปรบมือชอบใจ
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวเรียกผึ้งหยกออกมาจากมิติหลายร้อยตัว บอกความคิดและแผนการณ์ให้กับผู้อาวุโสเผ่าอสูรในแต่ละเมืองให้ทราบ และให้พวกเขาทำตามแผน
ตอนนี้นางสามารถควบคุมพฤติกรรมของบริวารได้อย่างสมบูรณ์ และไม่มีใครเดาออกว่านางอยู่ที่ไหน
ผึ้งหยกน้อยที่ได้รับคำสั่งรีบบินตามทิศแต่ละทิศไป พริบตาเดียวก็หายไปจนหมดเกลี้ยง
2 คนข้างๆเห็นท่าทางของนางก็รู้ว่านางได้สั่งลงไปแล้ว
“ไม่มีอะไรแล้วพวกเราเดินทางกันต่อมั้ย” หยูเฮงน้อยโยนปัญหาเมื่อกี้ทิ้งไป ไม่คิดถึงมันอีก
“พวกเรากลับชิงยาง หรือว่า…” จะได้กลับบ้านเมื่อหลายสิบปีก่อน สีหน้าของฟางซูหยุนแปลกๆไม่รู้ว่านางคิดอะไรอยู่
“พวกผู้เฒ่าหยิงไปที่ชิงยางก่อนแล้ว ไม่รู้ว่าตอนนี้เขาปักหลักที่ชิงยางแล้วหรือยัง หวังว่าจะไม่ทำให้พวกเราขายหน้านะ”
“ผู้เฒ่าหยิงก็มีวิทยายุทธระดับจักพรรดิ์อมตะเหมือนกัน แม้จะไม่ถือว่าเป็นยอดฝีมือสำหรับชิงยาง แต่อยากจะมีที่ยืนก็ไม่น่าจะยาก” ฟางซูหยุนพูดบ้าง
เฉิงเสี่ยวเสี่ยวยิ้มบางๆ “ถ้าเขาไม่มีความสามารถนี้ก็น่าขายหน้าเกินไปแล้ว เชื่อว่าเขาไม่ทำให้พวกเราผิดหวังหรอก”
“ถ้าตาเฒ่านั่นทำให้ผิดหวังจริงๆ ครั้งหน้าจะไม่ให้เขาออกมาด้วยแล้ว” หยูเฮงน้อยหัวเราะ
“เอาล่ะ เลิกคุยกันได้แล้ว เราเดินทางกันต่อเถอะ”
รถลากสัตว์วิญญาณถูกเก็บไปแล้ว สาวสวยทั้ง 3 ค่อยๆเดินไปยังชิงยาง
“เจ้าหนุ่ม วันนี้เจ้าต้องตายอยู่ที่นี่จะโทษคนอื่นไม่ได้หรอกนะ ถ้าจะโทษก็โทษที่พวกเจ้ากลุ่มทหารรับจ้างซื่อหุนโอหังเกินไป”
เสียงด่าว่าอย่างเกรี้ยวกราดดังขึ้นทำให้สาวสวยทั้ง 3 หยุดฝีเท้าลงทันที
หยูเฮงน้อยตาเป็นประกาย “ฮูหยินฟาง คุณหนู ซ้ายมือข้างหน้านี้มียอดฝีมือ 10 กว่าคนรุมหมาป่าอสูรคนหนึ่งของกลุ่มทหารรับจ้างพวกเรา”
———————