เวลานี้หลินหรูอยู่ในความตื่นตระหนกอย่างแท้จริง เธอไม่กล้าคิดเลยว่าจะเป็นอย่างไรถ้าพ่อของเธอคือท่านเป็นประธานถังจริงๆ เธอจะไปพบท่านประธานถังเพื่อคุยเรื่องนี้กับท่านได้จริงๆ หรือ ท่านจะคิดว่าเธอเป็นพวกต้มตุ๋นหรือเปล่า บางทีท่านอาจไม่ต้องการพบลูกสาวของท่านอีกต่อไปแล้วก็ได้ในตอนนี้
จวบจนถึงวัยนี้ เธอมีประสบการณ์ชีวิตขึ้นๆ ลงๆ มาตลอด และยังถูกหักหลังโดยบุคคลที่เรียกว่า ‘ครอบครัว’ ตอนนี้เธอรู้สึกกระวนกระวายใจมาก เธอประสบกับเหตุการณ์ต่างๆ มากมายเหลือเกินในปีนี้ เธอได้พบลูกสาวของตัวเอง ได้รู้ว่าแท้จริงแล้วเธอไม่ใช่ลูกสาวของคู่สามีภรรยาปีศาจร้ายคู่นั้น และมีความหวังว่าจะได้พบกับพ่อแม่ที่แท้จริง เรื่องเหล่านี้เป็นสิ่งที่เธอไม่เคยจินตนาการมาก่อน บางครั้งเธอยังสงสัยว่านี่เธอกำลังฝันอยู่หรือเปล่า
สีหน้าท่าทางของหลินหรูแปรเปลี่ยนไปเรื่อยๆ เธอดูเหมือนคนหลงทาง มีความคาดหวัง และยังคงหวาดกลัว เมื่อเห็นมารดาเป็นเช่นนี้ถังซีก็รู้สึกเสียใจไปกับเธอด้วย
ตอนแรกถังซีไม่ชอบหลินหรู เพราะหลินหรูทอดทิ้งลูกสาวตนเอง แต่หลังจากรู้ว่าลูกสาวแท้ๆ ถูกใส่ร้าย ทัศนคติของหลินหรูที่มีต่อเซียวโหรวก็เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง แสดงให้เห็นว่าหลินหรูไม่ใช่คนใจดำ ไม่ใช่ผู้หญิงเลือดเย็น เธอแค่ใส่ใจครอบครัวของตนเองมากเกินไป
จากความใส่ใจห่วงใยที่หลินหรูมีต่อเธอในช่วงหลัง ทำให้ถังซีได้เรียนรู้ว่าหลินหรูไม่ได้ต้องการทอดทิ้งเธอ และหลินหรูเสียใจกับสิ่งที่ทำกับเธอ หลังจากรู้ว่าหลินหรูผ่านประสบการณ์อะไรมาบ้างตั้งแต่สมัยยังเป็นเด็ก ถังซีก็ยกโทษให้หลินหรูทันทีเพื่อเซียวโหรว หลินหรูพยายามอย่างหนักเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งที่เธอมีอยู่ในตอนนี้ เธอจะปล่อยให้สิ่งที่เธอเป็นเจ้าของหายวับไปกับตาได้อย่างไร ด้วยเหตุนี้ถังซีจึงเริ่มเข้าใจหลินหรู ยกโทษให้ในสิ่งที่เธอทำกับเซียวโหรว และค่อยๆ เริ่มยอมรับหลินหรูมากขึ้นเรื่อยๆ
หลินหรูไม่ทำให้เธอผิดหวัง เธอเห็นการเปลี่ยนแปลงมากมายของหลินหรู และเวลานี้…
เธอเสียใจไปกับหลินหรูด้วยอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อรู้ว่าหลินหรูคือป้าแท้ๆ ของเธอ
อุบัติเหตุทางรถยนต์ครั้งนั้นพรากคุณย่าไป แม้คุณย่าจะได้กลับมามีชีวิตใหม่ แต่คุณป้าก็พลัดพรากจากพ่อแม่ในอุบัติเหตุครั้งนั้น คุณป้าถูกหญิงชั่วร้ายพรากไป ผู้หญิงคนนั้นทำร้ายคุณป้าเธอมาตั้งแต่เด็ก และแม้แต่…
ถังซีนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตที่ยากลำบากของหลินหรูสมัยยังเด็กนั้นเป็นอย่างไร เธอหวังว่าหลินหรูจะเป็นคุณป้าของเธอจริงๆ ถ้าเป็นอย่างนั้นคุณปู่และตัวเธอเองจะปฏิบัติต่อหลินหรูเป็นอย่างดี และชดเชยทุกอย่างให้เธอเอง
“คุณแม่คะ ท่านประธานถังตามหาคุณแม่มาเกือบทั้งชีวิต ตอนนี้คุณแม่รู้แล้วว่าท่านอาจเป็นพ่อของคุณแม่ คุณแม่จะใจร้ายเก็บความลับนี้ไว้ไม่ให้ท่านทราบอย่างนั้นเหรอคะ” ถังซีย่อตัวลงคุกเข่า วางมือลงบนเข่าหลินหรูอย่างนุ่มนวล เงยหน้าขึ้นมองหลินหรู กล่าวอย่างอ่อนโยนว่า “หนูจำได้นะคะ มีข่าวว่าตอนนี้ท่านสุขภาพไม่ดี คุณแม่ไม่อยากไปอยู่ดูแลพ่อผู้ให้กำเนิดในช่วงบั้นปลายชีวิตท่านเหรอคะ”
มือหลินหรูสั่นยิ่งขึ้น เธอมองหน้าถังซีอย่างกระวนกระวายใจ “แม่ควรทำอย่างนั้นใช่ไหม”
ถังซีพยักหน้า “แน่นอนค่ะ ถ้าคุณแม่ไม่ใช่ลูกสาวท่าน เราก็แค่ขอโทษท่าน แต่ถ้าคุณแม่เป็นลูกสาวท่านจริงๆ ล่ะคะ คุณแม่อยากพลาดโอกาสที่จะได้พบพ่อที่แท้จริงของคุณแม่เหรอคะ” ถังซีจับมือหลินหรูไว้ กล่าวเบาๆ ว่า “คุณแม่คะ หนูไม่อยากให้คุณแม่พลาดโอกาสที่จะได้พบพ่อที่แท้จริงของคุณแม่นะคะ”
เมื่อเห็นว่าเธอเกือบจะโน้มน้าวหลินหรูได้สำเร็จ ถังซีก็กล่าวต่อไป “เราไปเมืองหลวงกันเถอะค่ะ”
หลินหรูมองหน้าถังซีด้วยสายตาประหลาดใจ กำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง หยางจิ้งเสียนก็เข้ามาในห้องพอดี หยางจิ้งเสียนมองเธอสองคนและกล่าวเบาๆ ว่า “โหรวโหรว มีคนต้องการพบลูกจ้ะ”
ถังซีหันไปมอง หยางจิ้งเสียนเม้มริมฝีปาก “คุณถังจ้ะ ท่านประธานเอ็มไพร์กรุป ตอนนี้ท่านกำลังคุยกับคุณปู่ของหนูอยู่ในห้องนั่งเล่น หนูไปพบท่านหน่อยสิ”
หลินหรูมองหน้าถังซีด้วยความประหลาดใจ ถังซีมองตอบเธอด้วยสายตามั่นใจ แต่ก็รู้สึกตื่นเต้น คุณปู่มาที่นี่ นั่นหมายความว่าท่านได้ค้นพบอะไรบางอย่างแล้ว ดูเหมือนว่าเธอจะหาคุณป้าแท้ๆ ของเธอเจอแล้วจริงๆ
ความรู้สึกถังซีตอนนี้มีความซับซ้อนหลายอย่าง คุณแม่คือคุณป้าของเธอ และคนที่ควรจะเป็นคุณป้าก็กลายเป็นคุณแม่ แต่เธอไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ เธอรีบพยุงหลินหรูให้ลุกขึ้นและกล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณแม่คะ ตอนนี้คุณแม่ไม่กลัวอะไรแล้ว ใช่ไหมคะ”
หยางจิ้งเสียนมองหน้าถังซีด้วยความสับสน ถังซียิ้มให้มารดาอีกคนและกล่าวว่า “มามี้คะ คุณแม่อาจหาพ่อที่แท้จริงเจอแล้วค่ะ”
หยางจิ้งเสียนตกใจ ชี้ไปที่ห้องนั่งเล่น “หนูหมายความว่าท่านประธานถังอาจจะเป็นคุณพ่อของอาหรูอย่างนั้นเหรอ”
ถังซีพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ตอนแรกหนูก็ไม่เชื่อค่ะ แต่หลังจากหนูไปที่เรือนจำหนูก็มั่นใจว่าหนูเดาถูก ตอนนี้คุณถังมาด้วยตัวเอง หนูคิดว่าท่านคงมาเพราะเรื่องนี้ ตอนนี้เราก็แค่รอดูผลการตรวจพิสูจน์ความเป็นพ่อลูกเท่านั้นค่ะ”
ใช่ ถังซีคิดว่าคุณปู่กับคุณป้าควรตรวจพิสูจน์ความเป็นพ่อลูก เพื่อยืนยันความจริงก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นค่อยบอกคนอื่นๆ เพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้กับทุกคน
“ถ้าอย่างนั้นจะรออะไรอยู่ล่ะ!” หยางจิ้งเสียนตื่นเต้นยิ่งกว่าหลินหรู เธอจูงมือหลินหรูพาเดินออกไปอย่างรวดเร็ว “เร็วเข้า ท่านคือคุณพ่อของเธอ ที่เธออยากเจอมาตลอดชีวิต”
หลังจากได้ยินสิ่งที่หลินหรูเล่าให้เธอฟังเมื่อคืนนี้ หยางจิ้งเสียนก็รู้สึกเสียใจไปกับหลินหรูอย่างมาก กับโศกนาฏกรรมที่หลินหรูต้องประสบพบเจอ ท่ามกลางความประหลาดใจของเธอ เพียงข้ามคืนพ่อของหลินหรูก็มาหาหลินหรู
คุณปู่เซียวนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ท่านรู้สึกงุนงงสับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้น ‘ท่านประธานถัง’ มาที่บ้านท่าน เพื่อเยี่ยมลูกสะใภ้และหลานสาวคนเล็กของท่านอย่างนั้นหรือ
“คุณถังครับ ดื่มชาสิครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ” คุณปู่เซียวกล่าวกับถังเจิ้นหวาอย่างสุภาพ “ผมให้คนรับใช้เตรียมอาหารกลางวันไว้ให้แล้ว ผมขอโอกาสเชิญคุณรับประทานอาหารกลางวันด้วยกันนะครับ”
เมื่อเห็นเซียวเจี้ยนสยงสุภาพกับท่านมาก ถังเจิ้นหวาก็กล่าวด้วยรอยยิ้ม “คุณเซียว ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ ผมขอโทษที่มาเยี่ยมคุณโดยไม่ได้รับเชิญ แต่ผมมีบางอย่างเร่งด่วน ผมไม่อาจรอได้อีกต่อไป”
“ผมขอถามได้ไหมครับ ทำไมคุณถึงอยากเจอลูกสะใภ้และหลานสาวของผมล่ะครับ คุณถัง” เซียวเจี้ยนสยงถามด้วยรอยยิ้ม
ถังเจิ้นหวาชะงัก มองหน้าเซียวเจี้ยนสยงและยิ้มออกมา “เอ้อ ผมอยากจะ…”
ก่อนจะกล่าวจบท่านก็เห็นถังซีและหลินหรูเดินเข้ามา ท่านลุกขึ้นจากเก้าอี้ด้วยความตื่นเต้น ถังจงซึ่งยืนอยู่ข้างๆ รีบเข้ามาพยุง “นายท่านครับ ใจเย็นๆ ครับ”
เมื่อหลินหรูเห็นถังเจิ้นหวา น้ำตาเธอก็ไหลพรั่งพรู