ตอนที่ 175: คึกคัก โดย Ink Stone_Romance
บุหรี่ผลิตออกมา เพราะมีร้านกระจายสินค้าพวกนั้นอยู่แต่เดิมแล้ว จึงไม่ต้องกังวลเรื่องการกระจายสินค้า มียี่ห้อบุหรี่แล้ว บุหรี่จะราคาสูงกว่าเดิม เพราะต้องให้ค่าแรงคนงาน อีกทั้งคอมมูนเป็นคนกำหนดราคา ราคาจึงแพงกว่าแต่ก่อน
ร้านกระจายสินค้าเริ่มมีความคิดเห็น แต่พวกเขาทำอะไรไม่ได้ รวมถึงเฉินเยี่ยนก็ทำอะไรไม่ได้เช่นกัน ตอนนี้มีโรงงานม้วนบุหรี่แล้ว ยังไงตัวเองก็ไม่สามารถแอบเอาบุหรี่กล่องขาวมาขายได้หรอกนะ? อีกอย่างราคาบุหรี่ของพวกเขาเทียบกับยี่ห้อดังแล้วยังถูกกว่ามาก อีกทั้งรสชาติก็ไม่แย่
ถ้าพวกร้านกระจายสินค้านั้นไม่ต้องการ สหกรณ์ในอำเภอยังต้องการอยู่ บุหรี่จากคอมมูน สหกรณ์ต้องสนับสนุนแน่นอน
มีสหกรณ์อยู่ พวกร้านค้าพวกนั้นก็รู้ว่าถ้าพวกเขาไม่ต้องการ พวกเธอก็ไม่ต้องกังวลเรื่องขาย และไม่สามารถขายให้พวกเขาราคาถูกได้ ดังนั้นพวกเขาเลยต้องยอมรับ แต่เฉินเยี่ยนยังคงทำดีกับพวกเขาอยู่ ยังไงก็ถือเป็นลูกค้าเก่าแก่ ทุกครั้งเธอจะให้บุหรี่ที่ผลิตออกมาไม่ผ่านมาตรฐานให้คนในร้ายนั้นสองซอง คนพวกนั้นยังคงพอใจอยู่
อีกทั้งบุหรี่ของเฉินเยี่ยนไม่จำเป็นต้องใช้ตั๋ว ไม่เหมือนบุหรี่อื่นที่มีความต้องการสูง ดังนั้นคนที่มารับมีไม่น้อย ช่วงเวลาหนึ่งกิจการเลยคึกคักมาก แม้แต่เฉินเยี่ยนคิดจะไปเปิดร้านขายใหม่ในเมืองยังไม่มีเวลาเลย
แต่ไม่ต้องรอให้เฉินเยี่ยนไป ในเมืองกลับมาหลายคนเป็นฝ่ายเข้าหาก่อน บอกว่ารู้ว่าในอำเภอมียี่ห้อนี้ บุหรี่รสชาติดี ราคาก็ไม่แพง หลังพวกเขาได้ลองแล้ว ก็สั่งสินค้าจำนวนมาก ออเดอร์ที่เฉินจงและเฉินเยี่ยนรับมาสั่งไปจนถึงครึ่งปีหลังเลย
เพื่อที่จะผลิตสินค้าที่สั่งออกมาได้เร็ว คนงานจึงต้องทำงานล่วงเวลา ถึงแม้จะเหน็ดเหนื่อย แต่ทุกคนไม่บ่นเลย เพราะเฉินเยี่ยนกำหนดไว้แต่แรกแล้ว ทำมากได้มาก ยิ่งคุณทำมาก คุณก็จะยิ่งได้มาก ดังนั้นทุกคนเลยเต็มที่
แต่ความต้องการทางด้วยคุณภาพของเฉินเยี่ยนก็ต้องมีตามมาด้วยเหมือนกัน ถ้าไม่ตรงกับความต้องการ จะไม่นำไปขาย เธอทำเรื่องที่ทำลายยี่ห้อสินค้าไม่ได้ พวกสินค้าที่ไม่ผ่าน จะนำไปบรรจุลงกล่องขาวส่งให้คนอื่น อันที่ไม่ผ่านก็จะไม่นับเป็นค่าแรง ดังนั้นทุกคนต้องตั้งใจ พยายามทำให้บุหรี่ที่ไม่ผ่านน้อยที่สุด
ผ่านไปพริบตาก็ปีใหม่แล้ว เดิมทีเฉินเยี่ยนคิดจะหยุดวันที่ 15 เดือน 12 แต่ออเดอร์ที่รับมาเยอะมาก สุดท้ายต้องทนทำจนถึงวันที่ 25 ถึงค่อยได้หยุด นี่ยังมีออเดอร์อีกไม่น้อยที่ยังไม่ได้ผลิต ของพวกนั้นยังไม่เร่งมาก หลังปีใหม่ค่อยผลิตได้
เคลียร์ค่าแรงให้พวกคนงานแล้ว ได้ตั๋วและเงินปึกหนา เหล่าคนงานต่างยิ้มแย้มกัน รวมถึงพวกคนงานและนักบัญชีที่คอมมูนส่งมา ตอนที่คนพวกนั้นโดนส่งมาไม่พอใจมาก รู้สึกว่าโรงงานเล็กเกินไป เทียบกับโรงงานดีๆ พวกนั้นไม่ได้ ทำงานแล้วไม่แน่ว่าจะไม่ได้แม้แต่ค่าแรง แต่พวกเขาก็ไม่มีที่ที่ดีไปได้ จึงต้องมาในที่ที่ไม่พอใจ
ตอนแรกที่ทำงานพวกเขาไม่กระตือรือร้นเลย พวกคนเชี่ยวชาญสอนพวกเขาห่อบุหรี่ หั่นบุหรี่ ปิดผนึกกล่อง พวกเขาไม่ตั้งใจเรียนรู้บุหรี่ที่ผลิตออกมาก็ไม่ได้มาตรฐาน
พวกเขาทำลายวัตถุดิบไปเยอะมาก ตอนที่จ่ายค่าแรง ค่าแรงพวกเขาได้น้อยมากไม่กี่วัน พอเป็นคนอื่นได้เงินเยอะ พวกเขาตาร้อน แล้วยังมาโวยวายกับเฉินเยี่ยน ทำงานเหมือนกัน ทำไมไม่ยุติธรรมกับพวกเขาเลย เฉินจงและเฉินเยี่ยนอธิบายให้เขาฟังรอบหนึ่ง พวกเขายังคงไม่ยอม แล้วไปหาคอมมูน ให้หัวหน้าออกหน้าแทนพวกเขา
ตอนแรกหัวหน้าคิดว่าเฉินเยี่ยนและเฉินจงกลั่นแกล้งคนที่พวกเขาส่งไป ถึงกับมาด้วยตัวเอง จนเฉินเยี่ยนและเฉินจงอธิบายสถานการณ์อย่างละเอียด อีกทั้งคนงานคนอื่นเป็นพยาน หัวหน้าถึงพูดอะไรไม่ออก
เฉินเยี่ยนอธิบายอย่างละเอียด ถ้าพวกเขายังคงเป็นแบบนี้อยู่ สามเดือนต่อจากนี้เธอจะไล่คนพวกนี้ออก เพราะพวกเขาไม่มีค่า ทุกเดือนทำให้บุหรี่ผลิตออกมาไม่ได้ แล้วยังล่าช้าอีก พวกเขาทำลายวัตถุดิบ เอาให้คนที่เก่งมาทำให้กำไรมากขึ้น ถึงตอนนั้นให้คอมมูนส่งคนงานมาให้อีก ในเมื่อคนพวกนี้ดูถูกโรงงานเล็กนี้ เธอก็ไม่บังคับให้คนพวกนี้อยู่ที่นี่
เฉินเยี่ยนและเฉินจงทำให้คนพวกนั้นตกใจกลัว พวกเขาเลยค่อยสงบลง แสดงให้เห็นว่าจะตั้งใจเรียนรู้ ตั้งใจทำงาน
เฉินเยี่ยนก็พูดให้เข้าใจไปเลย อีกหน่อยไม่ว่าจะเป็นคนงานที่พวกเขาหามาหรือคอมมูนส่งมา จะต้องมีการทดลองงานหนึ่งเดือน ถ้าหลังจากหนึ่งเดือนแล้วยังไม่ให้ความสำคัญ ยังไม่ตั้งใจทำ ก็มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย เป็นใครก็ไม่ไว้หน้า ที่นี่ไม่เลี้ยงคนขี้เกียจ
หัวหน้าคอมมูนก็ไม่มีความเห็นอะไร ยังไงส่งใครมาก็เหมือนกัน ต้องสามารถแก้ปัญหาให้เขาได้ เขาให้ความสำคัญกับกำไร กำไรดี มีรายได้ต่างหากที่เป็นเหตุผลสำคัญ
แบบนี้ คนอื่นค่อยวางใจ ตั้งใจทำงาน ไม่ทำงานเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ผลการผลิตสูงกว่าเดิมเยอะมาก เงินก็ได้เยอะขึ้นมา พวกเขาไม่บ่นอยู่แล้ว กลับรู้สึกว่าได้เงินมากกว่าโรงงานใหญ่พวกนั้นอีก พอใจเป็นอย่างมาก
จะปีใหม่แล้ว ทุกคนลำบากกันมานาน ถึงแม้เงินจะให้มาก แต่เฉินเยี่ยนก็ยังเสนอเฉินจง ให้แบ่งเนื้อหมูในคนงานคนละหนึ่งกิโลกรัม
ของพวกนี้แบ่งกันแล้ว คนงานพวกนั้นยิ่งยิ้มแฉ่งกันใหญ่ นี่ถือว่าได้มาฟรีๆ โรงงานนี้ดีเหลือเกิน ถ้าไม่ตั้งใจทำงานจะละอายใจตัวเอง
ในที่สุดเฉินเยี่ยน เฉินจงและเฉินกุ้ยค่อยได้ผ่อนคลาย เพราะยุ่งจนไม่รู้วันรู้คืน เดินทีเดือน 12 อยากจะจัดการเรื่องเฉินกุ้ยและหลัวเหมยก็ยังไม่มีเวลา คุยกับหลัวเหมยแล้ว ตกลงไว้ที่เดือนสาม แต่บ้านหลัวไม่ยอม บอกว่าต้องก่อนปีใหม่ สุดท้ายตกลงกันที่เดือน 12 วันที่ 18 ให้เฉินกุ้ยจัดงานแต่งกับหลัวเหมย
ถึงแม้ว่าตอนแรกบ้านหลัวจะตกลงเรื่องงานแต่งกับบ้านเฉินแล้ว แต่ในใจยังคงบ่นอยู่ แต่ตอนนี้ไม่เหมือนเดิมแล้ว ตอนนี้คนบ้านหลัวเห็นเฉินกุ้ยอย่าพูดว่าจะตีเลย มีแต่ท่าทียิ้มแย้ม เพราะตอนนี้เฉินจงเป็นหัวหน้าโรงงาน เฉินกุ้ยเป็นคนงาน บ้านหลัวได้ยินมาว่า บ้านเฉินมีสิทธิ์ในโรงงานม้วนบุหรี่ กิจการดีมากจนน่าอิจฉา เงินและตั๋วมากมายจนเหมือนน้ำไหลเข้ามา ถ้าพวกเขาไม่รีบให้ลูกสาวแต่งเข้ามา กลัวว่าหลังปีใหม่ถ้าบ้านเฉินดูถูกพวกเขา พวกเขาก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ขอแค่ลูกสาวได้แต่งเข้ามา พวกเขาถึงค่อยได้คุย อีกหน่อยคนบ้านหลัวอยากจะเป็นคนงาน แบบนี้ถึงค่อยมีที่ยืน
เฉินกุ้ยจะแต่งงาน ถึงแม้ว่าจะปีใหม่แล้ว แต่คนที่มาช่วยก็ยังมีเยอะอยู่
บ้านเฉินไม่เหมือนแต่ก่อนแล้ว มีเงินในมือ ทำเรื่องอะไรก็ไม่ติดขัด เฉินจงหาคนไปซื้อหัวหมูครึ่งหนึ่ง เต้าหู้เต็มจาน ถั่วงอกเต็มตะกร้า ปลาใส่มาเต็มอ่าง ขอแค่หาซื้อได้ บ้านเฉินไม่เสียดายเงิน รับซื้อหมด
คืนวันที่ 27 คนที่มาช่วยงานต้มผักหม้อใหญ่ เฉินเยี่ยนก็ไปกินข้าวที่นั่น อันที่จริงไม่ได้ไปเพื่อกินข้าว หลักๆ คือไปเป็นหน้าเป็นตาให้เฉินกุ้ย พี่ชายแต่งงาน เธอเป็นน้องสาวต้องไปช่วยงาน ต้องอยู่ที่งาน ไม่อย่างนั้นคนอื่นจะคิดว่าเธอไม่ชอบเจ้าสาวเอาได้
เฉินเยี่ยนและหวางจวนรับผิดชอบเรื่องกินอย่างเดียว ล้างผักมีป้าๆ ในหมู่บ้านช่วยจัดการ มีจ้างพ่อครัวมาทำอาหาร พวกเธอไม่ต้องทำอะไรเลย